Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Πριν καν ξεκινήσει η σεζόν λέγαμε πως δεν θα μοιάζει με καμία από τις πρόσφατες του Ολυμπιακού, ιδίως στο ταξίδι του στην Ευρωλίγκα. Οι λόγοι προφανείς. Με νέο προπονητή και μια τεράστια, ολοκληρωτική στροφή σε σχέση με τη φιλοσοφία επί εποχής κόουτς Σφαιρόπουλου και τόσους νέους παίκτες στο ρόστερ, πρέπει να ξεχάσουμε όσα ξέραμε και θεωρούσαμε σταθερές μέχρι τώρα.
Αν σε αυτά συνυπολογίσουμε και το γεγονός πως αυτό το στιλ μπάσκετ που στηρίζεται στον ρυθμό, την ενέργεια και το τρίποντο είναι κατά κανόνα περισσότερο απρόβλεπτο και πιο μπάσκετ… ημέρας, σε συνδυασμό με την έλλειψη αυτοματισμών και υψηλού βαθμού ομοιογένειας, τότε καταλαβαίνουμε πως η πορεία και οι εμφανίσεις του Ολυμπιακού σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και ακόμα περισσότερο τώρα στο ξεκίνημα, περισσότερο θα μοιάζει με καμπύλη… καρδιογραφήματος, παρά με μια ευθεία γραμμή.
Αυτό, το γνωρίζαμε πριν το επίσημο τζάμπολ της σεζόν. Απλά, με τη Χίμκι και την Μπασκόνια, είδαμε την εντυπωσιακή όψη του νομίσματος. Με την Κύμη και πολύ πιο εμφατικά με το Μιλάνο αντικρίσαμε την άλλη πλευρά την “άσχημη”, εκείνη μιας ομάδας που έχει πάρα πολύ δρόμο να διανύσει, στην προσπάθεια να γίνει πιο συμπαγής, πιο σταθερή και να πάει πιο… ψηλά το χαμηλό πλαφόν της απόδοσής της.
Όσο πιο γρήγορα κατανοήσει ο κόσμος – γιατί στην ομάδα το ξέρουν – πως φέτος θα έχει πολλές διαδρομές από το κρύο στη ζέστη και τούμπαλιν, τόσο καλύτερα.
Ακόμα και οι μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι πρωταγωνιστές αυτής της ομάδας, έλεγαν off the record μετά το μεγάλο διπλό στη Μπασκόνια πως η εικόνα που είχε ο Ολυμπιακός στα δύο πρώτα εκτός έδρας παιχνίδια στην Ευρωλίγκα ήταν: Υπερβολικά καλή ως μη ρεαλιστική σε σχέση με το επίπεδο απόδοσης που μπορεί να έχει αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός.
Αυτό συνέβη τώρα, αλλά στην αντίπερα όχθη… Η εικόνα στα τελευταία 12-13 λεπτά ήταν υπερβολικά κακή, η άνευ όρων παράδοση έγινε με ένα τρόπο που πιθανώς αδικεί τις δυνατότητες και τις προοπτικές αυτής της ομάδας.
Έτσι είναι το μπάσκετ, όμως, και ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός πλησιάσει τα στάνταρ απόδοσης που δύναται να έχει φέτος όταν δέσει περισσότερο ως σύνολο, θα έχει περισσότερα σκαμπανεβάσματα από αυτά που είχαμε συνηθίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Θα κερδίζει εμφατικά, αλλά κάποιες φορές θα χάνει και εμφατικά.