Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Αν θέλουμε να το τοποθετήσουμε στην σωστή του, τη ρεαλιστική βάση, ο Ολυμπιακός έκανε αυτή την φορά απλά το χρέος του. Τίποτα περισσότερο. Μετά το στραπάτσο απέναντι στο Μιλάνο και με το καλεντάρι να “καίει” και να γράφει για τα επόμενα τρία ΤΣΣΚΑ, ΠΑΟ (εκτός) και Φενέρ εντός, μια νέα εντός έδρας ήττα θα ήταν πραγματικό πρόβλημα.
Όχι μόνο ψυχολογικά ή σε ότι αφορά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αλλά και βαθμολογικά. Μπορεί να ακούγεται υπερβολή, αλλά στη φετινή Ευρωλίγκα η οκτάδα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Το έχω γράψει πριν το τζάμπολ της σεζόν και επιμένω. Μιλάνο και Εφές έχουν ήδη αποδείξει πως πέρα από ταλέντο έχουν καλύτερα σύνολα και χημεία από τις προηγούμενες σεζόν, η Μακάμπι θα κάνει ζημιές και έχει καλύτερη ισορροπία ως ομάδα, η Μπαρτσελόνα δύσκολο να επαναλάβει τόσο καταστροφική σεζόν και εδώ μιλάμε μόνο για ομάδες που τα τελευταία δύο χρόνια δεν διεκδίκησαν καν την είσοδο στα Playoffs.
Επιστρέφοντας στη προσέγγιση περί… χρέους, ο Ολυμπιακός νίκησε την Μακάμπι που δεν είχε τον μακράν του επόμενου καλύτερο παίκτη της τον Σκότι Ουίλμπεκιν. Ο άνθρωπος γύρω από τον οποίο κινείται όλη, μα όλη η επίθεση της ομάδας του Σπάχια. Μπροστά σε αυτή την απουσία, εκείνη του Πάργκο μοιάζει μέτριας σημαντικότητας.
Η νίκη ήταν αυτοσκοπός και ένας στόχος αδιαπραγμάτευτος λόγω και των συνθηκών, που επετεύχθη. Ο Ολυμπιακός κερδίζει χρόνο, αυτοπεποίθηση και ηρεμία. Είχε καλά διαστήματα, εννοείται… σκαμπανεβάσματα, σκόραρε 88 πόντους, είδε πέντε παίκτες του να τελειώνουν με διψήφιο αριθμό πόντων (Σπανούλης,Πρίντεζης,Γκος, Τουπάν, Λεντέι) και έκλεισε καλά τη βραδιά.
Κριτική Ολυμπιακός: Με εκτελεστή τον Σπανούλη και… φορτιστή τον Τουπάν