Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Οταν φτάνεις να είσαι στο +4, σχεδόν 1,5 λεπτό πριν το τέλος, αλλά δεν καταφέρνεις να “καθαρίσεις” τη νίκη, πηγαίνοντας στην παράταση, όπου τελικά χάνεις, θεωρητικά μπορείς να κάνεις λόγο για χαμένη ευκαιρία.
Επρόκειτο όντως για χαμένη ευκαιρία, όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι με την Ζαλγκίρις, αλλά αυτή είναι μια ανάγνωση με συγκεκριμένη οπτική. Γιατί στη… μεγάλη εικόνα, η ζυγαριά για τον τελικό νικητή στο ΟΑΚΑ, έγερνε σαφέστατα στην πλευρά των Λιθουανών, που έφυγαν δίκαια θριαμβευτές, αφήνοντας τους “πράσινους” να σκεφτούν πόσα πήγαν στραβά και πόσα πρέπει να διορθώσουν.
Αναμφίβολα, ήταν μια κάκιστη βραδιά για τους πρωταθλητές Ελλάδας, οι οποίοι μετά την πρώτη ιστορικά εντός έδρας ήττα από την Ζαλγκίρις, πλέον έχουν 2-2 και μετρούν δύο ήττες εκτός προγράμματος, που μπορεί να είναι πολύ νωρίς (4/30 αγωνιστικές), αλλά θα τον “κυνηγούν” στην πορεία της κανονικής περιόδου.
Κάπως έτσι, νωρίς-νωρίς έρχονται παιχνίδια με χαρακτήρα “τελικού”, αφού σε τελική ανάλυση, οι νίκες σε ανεβάζουν και οι ήττες σε κρατούν χαμηλά στην κατάταξη.
Δικαίωση Σάρας
Στο ΟΑΚΑ παρουσιάστηκε μια Ζαλγκίρις βγαλμένη από την περσινή σεζόν, όπου τη θαύμασε όλη η μπασκετική Ευρώπη. Μια ομάδα βγαλμένη από το μπλοκάκι του Σάρας Γιασικεβίτσιους, με αρχή, μέση και τέλος, βασισμένη στην ενέργεια, την αθλητικότητα, αλλά ακόμα περισσότερο στο πλάνο.
Η βασική στόχευση του Σάρας ήταν απλή: “Προκαλέστε” τον Καλάθη να σουτάρει, αλλά αποτρέψτε τη δημιουργία του. Κάπως έτσι προέκυψαν τα 3/10 τρίποντα και οι μόλις 5 ασίστ, αφού όλη η αντιμετώπιση της άμυνας της Ζαλγκίρις έδινε χώρο στον ηγέτη των “πράσινων” να σουτάρει, κλείνοντας προς τα μέσα όλους τους πιθανούς κι απίθανους χώρους, για να αρνηθεί τις πάσες του, αλλά και όλες τις έξτρα πάσες των γηπεδούχων.
Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, ελάχιστες επιθέσεις των γηπεδούχων ολοκληρώθηκαν με καλάθι και ακόμα λιγότερες μέσα από σχέδιο, με το μυαλό του Παναθηναϊκού να έχει “χαλάσει” σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Γύρισε, αλλά…
Για να αλλάξει το μομέντουμ που είχε διαμορφωθεί στο πρώτο απίστευτα κακό ημίχρονο, έπρεπε να μπει μια τάξη στον “πράσινο” τρόπο παιχνιδιού. Αυτό έγινε μέσω της άμυνας, με την παρουσία του Παπαπέτρου να είναι καταλυτική στη ζώνη προσαρμογής που εφαρμόστηκε από τον Πασκουάλ και η οποία περιόρισε σε μεγάλο βαθμό τους εύκολους πόντους της Ζαλγκίρις από το ζωγραφιστό, που τόσο εύκολα έπαιρναν στο πρώτο 20λεπτο.
Ολα είναι ντόμινο και από τη στιγμή που συμμαζεύτηκε το πράγμα στην άμυνα, στην επίθεση ανέλαβε ο Καλάθης, μαζί με τον Λάνγκφορντ για να γίνει αντεπίθεση, ως το σημείο όπου το παιχνίδι πλέον ήταν στα χέρια του Παναθηναϊκού.
Το 74-70 θα μπορούσε να αποτελέσει παράσταση νίκης, αλλά με όσο κόπο δημιουργήθηκε, τόσο εύκολα πήγε στράφι (74-74), αλλά και πάλι… Στο τελευταίο λεπτό ο Καλάθης έβγαλε την trademark ασίστ του, με αποδέκτη τον Γκιστ για το 76-74 και πλέον όλα ήταν θέμα μιας άμυνας.
Η άμυνα βγήκε, αλλά το μειονέκτημα του “τριφυλλιού” στα ριμπάουντ όλο το βράδυ, βγήκε στην επιφάνεια με τον χειρότερο τρόπο. Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τρία ριμπάουντ χάθηκαν και το tip-in του άλυτου προβλήματος που ακούει στο όνομα Μπράντον Ντέιβις, στέρησε το κερασάκι στην πλήρη ανατροπή.
Με τα “αν” δεν χτίζεται η πραγματικότητα, όμως όλα στο τέλος κρίθηκαν από ένα ριμπάουντ, με το έξτρα πεντάλεπτο να επιβραβεύει την καλύτερη ομάδα της βραδιάς, που ήταν η ομάδα του Σάρας, απέναντι σε έναν προβληματικό Παναθηναϊκό.
Προβλέψιμος χωρίς Λοτζέσκι
Ο Πασκουάλ μπορεί να αρνήθηκε να σταθεί παρά την… πάσα στη συνέντευξη Τύπου, στην απουσία του Ματ Λοτζέσκι, η οποία ωστόσο είναι κάτι παραπάνω από κομβική.
Χωρίς τον Λοτζέσκι, οι “πράσινοι” γίνονται προβλέψιμοι, αφού χάνουν τον πλέον σταθερό και αξιόπιστο σουτέρ που διαθέτουν. Η αντιμετώπιση του Γιασικεβίτσιους να δώσει τα σουτ, όχι μόνο στον Καλάθη, αλλά σε όλους τους παίκτες του Πασκουάλ ήταν αποτελεσματική.
Εξάλλου, την ώρα που η τρίποντη απειλή από πλευράς Παναθηναϊκού είναι εξασθενημένη χωρίς τον Αμερικανό με βελγικό διαβατήριο, πάντα υφίσταται το πρόβλημα στη ρακέτα, όπου με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι ψηλοί δεν απειλούν στο λόου ποστ.
Πέρα από 2-3 φάσεις με τον Βουγιούκα στη δεύτερη περίοδο (όσο έπαιξε δηλαδή ο Ιαν) τέτοια απειλή δεν υπήρχε, είτε η δημιουργία από μέσα προς τα έξω και από τα ριμπάουντ που χάνονταν, δεν υπήρχε τρανζίσιον.
Αντίθετα, η Ζαλγκίρις που έκανε πολύ χαρούμενο τον Σάρας, είχε ενέργεια, χτύπησε όλες τις αδυναμίες , τα μις-ματς και πήγε το παιχνίδι εκεί ακριβώς που ήθελε, αφήνοντας το “τριφύλλι” μέσα στον προβληματισμό.
Στο χέρι των “πράσινων” είναι να αλλάξουν και να αφήσουν στο παρελθόν αυτή την ήττα. Αρκεί, να μάθουν από αυτήν και να διορθωθούν.
ΥΓ1: Σημαντικό το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος, παρά την πίκρα για την ήττα, αλλά και την εμφάνιση, ακόμα πιο σημαντικό να λειτουργήσει ως “βενζίνη” για τη συνέχεια ώστε να έρθουν οι νίκες. Εξάλλου, όπως είπε ο Παπαπέτρου “στον Παναθηναϊκό βρισκόμαστε για να νικάμε κι όχι για να μας χειροκροτούν όταν χάνουμε”.
ΥΓ2: 16/28 βολές; Αν για όλα τα άλλα φταίει ο Πασκουάλ, φταίει και γι’ αυτό;