Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός έχασε την ευκαιρία για τεράστιο διπλό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, μετά από εκείνα κόντρα σε Χίμκι και Μπασκόνια, αλλά υπάρχουν πράγματα να κρατήσουμε και να… συζητήσουμε από την συγκεκριμένη αναμέτρηση.
Το πιο σημαντικό με βάση το προφίλ της φετινής ομάδας, που αποτελεί κέρδος και παρακαταθήκη για το μέλλον είναι το εξής: Φάνηκε πως μπορεί να προσαρμοστεί και να είναι ανταγωνιστική και σε πιο χαμηλό τέμπο και ρυθμό, και σε σενάρια με διαφορετικό στιλ μπάσκετ από αυτό που επιδιώκει να “περάσει” στο DNA του Ολυμπιακού ο Ντέιβιντ Μπλατ.
Για πρώτη φορά στη φετινή Ευρωλίγκα είδαμε την ομάδα να εκδηλώνει τόσες πολλές φορές επιθέσεις στο όριο των 24 δευτερολέπτων και να μην προσπαθεί να δημιουργήσει και να εκτελέσει πιο γρήγορα.
Κάποιες φορές αυτό μπορεί να συμβαίνει από… αδυναμία, από έλλειψη ενέργειας, είτε επειδή τα Plays δεν βγαίνουν.
Νομίζω πως αυτή την φορά ήταν περισσότερο συνειδητή επιλογή και όχι από ανάγκη ο προσανατολισμός των ερυθρολεύκων να πάνε σε μεγαλύτερες επιθέσεις.
Το κρατάμε αυτό. Γιατί, αν μια ομάδα θέλει να πάει μακριά, οφείλει να είναι ικανή να ανταποκριθεί και να επιβιώσει σε διαφορετικά στιλ μπάσκετ. Να συνδυάζει με ισορροπία και αρμονία τις αμυντικές και τις επιθετικές αρετές.
Ένα ακόμα επιπλέον στοιχείο που αξίζει να σημειωθεί; Ο Ολυμπιακός με την μέχρι τώρα πορεία του μας προϊδεάζει πως θα είναι μια ομάδα ικανή μακριά από το ΣΕΦ, που δεν “μασάει” από έδρες. Μια αρετή, που επίσης, χρειάζεται να διαθέτουν όσα κλαμπ θέλουν να πάνε μακριά στη διοργάνωση.
Κριτική Ολυμπιακού: Οι τρεις κούκοι (“Kill-Bill”, “Πρι” και Γκος) δεν έφεραν την άνοιξη…
Όλη η ουσία αγωνιστικά
Είναι πολύ εύκολο να απομονώσουμε τα σημεία τα οποία διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο στο ματς και στέρησαν από τον Ολυμπιακό το διπλό. Είναι δύο. Το ένα… μεγάλης διάρκειας και το άλλο μικρής.
Το πιο βασικό, λοιπόν, ήταν η “πληγή” του τρίτου δεκαλέπτου. Οι κόκκινοι ηττήθηκαν σε μια αναμέτρηση στην οποία κέρδισαν τα τρία από τα τέσσερα δεκάλεπτα. Αυτό το επί μέρους 21-9, διαφοροποίησε άρδην τα δεδομένα που είχαν δημιουργηθεί στο παιχνίδι, μετέφερε το μομέντουμ στην πλευρά της ΤΣΣΚΑ που μέχρι τότε αγκομαχούσε και εκεί έγινε αλλαγή σκυτάλης και στο ψυχολογικό κομμάτι.
Εκεί που η ομάδα ήλεγχε την κατάσταση και ήταν σταθερά μπροστά στο σκορ παρά το εκτελεστικό κρεσέντο του Σέρχιο Ροντρίγκεθ, μέσα σε λίγα λεπτά τα “γκρέμισε” όλα και βρέθηκε να κυνηγάει με την κλεψύδρα της ενέργειας να αδειάζει.
Το άλλο, το… στιγμιαίο, αφορά τα διαδοχικά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ με το σκορ ισόπαλο, εκεί που τελικά πήρε τις βολές ο Κλάιμπερν.
Αν εκεί ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να πάρει το αμυντικό ριμπάουντ, η κατάληξη στα τελευταία δευτερόλεπτα πραγματικά θα μπορούσε να είναι διαφορετική.
Μια ακόμα επιβεβαίωση του μπασκετικού κανόνα…
Έχει μαλλιάσει το… πληκτρολόγιό μου να γράφω εδώ και χρόνια ότι τις πιο πολλές φορές η προβληματική επίθεση είναι εκείνη που αποτελεί την αιτία για να… μεταφερθεί το κακό και στην άμυνα.
Το είδαμε με εμφατικό τρόπο στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με την Αρμάνι, επαναλήφθηκε και στη Μόσχα. Ο Ολυμπιακός υπέστη “αγωνιστική κρίση πανικού”, άρχισε να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο και η συνέπεια ήταν να βρει πολύ εύκολο σκορ η ΤΣΣΚΑ, που για τα δεδομένα της σε όλο το υπόλοιπο ματς ήταν… δραματικά κάτω από τα στάνταρ της, παραγωγικά.
Σε όλο το πρώτο ημίχρονο, η ομάδα του Μπλατ είχε κάνει μόλις 4 λάθη. Στη τρίτη περίοδο υπέπεσε σε 5(!) στα πρώτα 3,5 λεπτά και σε 8 συνολικά. Αυτό συνέβη συνδυαστικά. Είναι αλήθεια ότι ανέβηκε η πίεση της ΤΣΣΚΑ κυρίως περιφερειακά πάνω στη μπάλα, αλλά επίσης ρεαλιστική προσέγγιση είναι πως οι κόκκινοι έκαναν κακές επιλογές και “πούλησαν μπάλες”.
Στο δεκάλεπτο που η ομάδα σκόραρε τους λιγότερους πόντους (9) και έκανε τα περισσότερα λάθη, έφαγε και τους περισσότερους πόντους (21) από κάθε άλλη περίοδο και έχασε τον έλεγχο από τα χέρια της. Μόνο τυχαίο δεν είναι. Ο Ολυμπιακός έδωσε απλόχερα εύκολο σκορ στον αντίπαλό του και το πλήρωσε.
Είναι χίλιες φορές καλύτερο να μένει η μπάλα στα χέρια και να αλλάζει κατοχή με την ευκαιρία να οργανωθεί η άμυνα, παρά τα λάθη να είναι πάρε – βάλε κατοχές, όπως έγινε στο τρίτο δεκάλεπτο.
Ο Σπανούλης εκτελούσε, το twitter… παραμιλούσε! (photo)
Μικρό ρεσιτάλ από ένα μεγάλο παίκτη
Στο τέλος, η κλάση, ο εγωισμός και η… μοναδικότητα του ακούραστου Σπανούλη, πήγαν να φέρουν τούμπα την κατάσταση. Ο Vspan έβαλε τρία τρίποντα, ένα πολύ δύσκολο δίποντο και κατέστησε πολύ αμφίρροπα τα τελευταία δευτερόλεπτα.
Η κατοχή με τα σερί χαμένα αμυντικά ριμπάουντ ήταν εκείνη που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της ΤΣΣΚΑ. Ο Σέρχιο ήταν ο παίκτης που κράτησε την ΤΣΣΚΑ στο σκοράρισμα – με τον Ντε Κολό να έχει πρόβλημα με ημικρανίες και να αγωνίζεται πολύ λίγο – αλλά ο Κλάιμπερν είναι εκείνος που έκανε την μεγαλύτερη ζημιά στα κρίσιμα σημεία. Με την ενέργειά του και το “είμαι παντού” mode του.
Κατά τα άλλα, τα νούμερα δείχνουν ισορροπία. Γηπεδούχοι και φιλοξενούμενοι είχαν παραπλήσια ποσοστά σε δίποντα, τρίποντα και βολές, ενώ στα ίσια παίχτηκε και η μάχη των κατοχών.
Πέρα από τον αρχηγό, ο Μιλουτίνοφ πάλι ήταν καλός στο πρώτο ημίχρονο, ο Γκος έδειξε πως έχει ταλέντο στην επίθεση – εκτελεστικά – και ο Πρίντεζης πάλεψε πολύ σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου.
Ο Ολυμπιακός χτίζει χαρακτήρα μέσα από το πολύ ζόρικο πρόγραμμα στην εκκίνηση της φετινής Ευρωλίγκας και αυτό… συνεχίζεται. Την άλλη εβδομάδα Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ, την μεθεπόμενη Φενέρ στο ΣΕΦ!
Μόλις ολοκληρωθεί αυτή η δυάδα, από βαθμολογικής πλευράς (τώρα η ομάδα είναι στο 3-2) θα είναι μια χαρά αν ο Ολυμπιακός έχει θετικό ρεκόρ. Ανεξάρτητα με το αν η μια νίκη έρθει στο ΟΑΚΑ ή στο ΣΕΦ.
Από την αρχή πιστεύω πως στη φετινή Ευρωλίγκα η πρόκριση στα Playoffs, πόσο μάλλον το καλό πλασάρισμα είναι πολύ δύσκολη υπόθεση και όποιος από τώρα μιλάει με σιγουριά για επικές πορείες, για φάιναλ φορ και όλα τα συναφή, το κάνει λόγω… συνήθειας και πρόσφατου παρελθόντος και όχι επειδή αυτό προκύπτει με αμιγώς μπασκετικά κριτήρια.
Τίποτα απολύτως δεν είναι δεδομένο. Ο Ολυμπιακός, όμως, όλα αυτά τα χρόνια έχει καταφέρει να προσθέσει – πολύ – βάρος στη φανέλα του και αυτό το νιώσαμε ξανά απόψε στην “αύρα” της ατμόσφαιρας εντός και εκτός παρκέ.
ΥΓ1: Στον ημιτελικό του 2015, η μεγάλη ανατροπή κόντρα στην ΤΣΣΚΑ έγινε όταν ο Ολυμπιακός βρήκε τρόπο στις αλλαγές να… μείνει μακριά από τις switch άμυνες του Χάινς και να επιτεθεί απέναντι σε οποιονδήποτε άλλο παίκτη πλην του Κάιλ. Έτσι γεννήθηκαν και τα τεράστια σουτ του Βασίλη. Ο Γκος στη φάση που βγήκε μετά τις αλλαγές απέναντι στον Χάινς, έδειξε πως δεν… γνωρίζει. Έπρεπε να ψάξει ένα πικ, ένα hand off, κάτι ή έστω να πασάρει για να βγάλει τον Χάινς εκτός εξίσωσης της επίθεσης του Ολυμπιακού. Γενικά, πάντως, ο Γκος είναι ξεκάθαρο πως έχει ένστικτο και κλάση στην επίθεση. Στο δημιουργικό κομμάτι θέλει πολλή δουλειά ακόμα για να ανταποκριθεί και να διαθέτει σταθερότητα στο τοπ επίπεδο, όπως και στο αμυντικό.
ΥΓ2. Μιας και μιλάμε για δημιουργία, η περιφέρεια του Ολυμπιακού έμεινε από ιδέες και… ρήγματα στη Μόσχα. Έλειπε και ο Στρέλνιεκς. Βλέποντας, πάντως, τον Τίμα να μπαίνει στο γήπεδο και να είναι χαμένος στο… κόσμο του, δεν γίνεται να μην σκεφτείς πως θα ήταν καλύτερα ο κόουτς Μπλατ να είχε επιλέξει ένα ακόμα γκαρντ αντί του Λετονού. Έτσι κι αλλιώς, τόσο ο “Παπ”, όσο και ο Τουπάν τριάρια είναι. Τα έχω γράψει πριν ξεκινήσει καν η σεζόν. Πρώτη ύλη έχει, ταλέντο στο σουτ ναι, αλλά σταθερότητα… μηδέν, όπως και κάπως προβληματική αντίληψη αγκαζέ με πρόβλημα προσήλωσης. Για να καθιερωθεί στο τοπ επίπεδο σε μεγάλες ομάδες, οφείλει να είναι σταθερός. Προς το παρόν ψάχνεται.
ΥΓ3. Έκανε ένα βήμα μπροστά ο Ζακ Λεντέι στη μάχη με την ΤΣΣΚΑ. Όχι γιατί έβαλε 8 πόντους. Έτσι κι αλλιώς ήταν από τρανζίσιον και βολές. Το βήμα μπροστά έχει να κάνει με το ότι πήγε πιο επιθετικά σε διεκδικήσεις και κατάφερε να κερδίσει κάποιες μάχες και κάποιες άμυνες. Έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Καλός παίκτης για το τοπ επίπεδο ναι, αν δουλέψει πολύ, μπορεί να γίνει. Χάινς όχι, διαθέτουν εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά.
ΥΓ4. Το καλοκαίρι ένα δίλημμα που είχα στο μυαλό μου ήταν αν έπρεπε ή όχι να δοθεί δανεικός ο Τολιόπουλος. Με 4 γκαρντ πρώτης γραμμής, ήταν λογικό να αποφασίσει να τον διατηρήσει στο ρόστερ ο Μπλατ. Μέχρι στιγμής, όμως και με τον Γιάνις εκτός, δεν έχει πάρει σοβαρές ευκαιρίες. Και για ένα παιδί στη φάση του και την ηλικία του, μια ακόμα σεζόν χωρίς αγώνες, είναι πρόβλημα. Για την εξέλιξή του, ου μην και για τη σχέση του με τον Ολυμπιακό.
ΥΓ5. Οφείλουμε να καταγράψουμε πως ο τρόπος που έπαιξε ο Ολυμπιακός σε αυτό το ματς και ακόμα περισσότερο το τελευταίο δεκάλεπτο, θύμισε πάρα πολύ τον τρόπο που λειτουργούσε η ομάδα στην επίθεση με τον κόουτς Σφαιρόπουλο.
ΥΓ6. Προσπαθώ να περνάω συνεχώς μέσα από τα κείμενά μου πως δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα, μα τίποτα δεδομένο στη ζωή μας. Είναι σημαντικό να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, γιατί μας βοηθάει να ζήσουμε πιο σωστά και αληθινά. Το ίδιο ισχύει και για τον αθλητισμό. Αλλά και για τον μπασκετικό Ολυμπιακό.