Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Θεωρητικά, η ευκαιρία για μια νίκη-ανάσα εκτός ΟΑΚΑ ήταν ορατή για τον Παναθηναϊκό, από τη στιγμή που η Χίμκι παρατάχθηκε στην αναμέτρηση της Μόσχας χωρίς το μεγάλο της αστέρι, Αλεξέι Σβεντ, που έχει τη μεγαλύτερη επιρροή που έχει ένας και μόνο παίκτης σε ομάδα της Ευρωλίγκας.
Μεγαλύτερη επιρροή κι από αυτή που έχει ο Νικ Καλάθης στους “πράσινους”, ωστόσο η ειδοποιός διαφορά είναι πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας χρησιμοποίησε αυτό το ντεζαβαντάζ σε μεγάλο πλεονέκτημα για την ομάδα του.
Η Χίμκι δεν είχε τον σταρ της ούτε την προηγούμενη εβδομάδα με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη, αλλά είχε παλέψει, παρουσιάζοντας μια ομάδα με κατανεμημένους ρόλους, που έπαιζε στοχευμένα κι όχι για την… πάρτη του ενός, όπως συχνά κάνει ο Ρώσος σταρ.
Αυτό έγινε και απέναντι στον Παναθηναϊκό, με τη Χίμκι να παρουσιάζεται αποφασισμένη και με πλάνο κι απέναντί της βρήκε μια μπερδεμένη ομάδα, αφού το συγκρότημα του Πασκουάλ σε άλλο ένα παιχνίδι μακριά από το ΟΑΚΑ παρουσιάστηκε κατώτερο των περιστάσεων.
Έτσι, δουλειά δε γίνεται
Οταν σε ένα απαιτητικό παιχνίδι Ευρωλίγκας η εικόνα είναι μία από τα ίδια για άλλη μια φορά, τότε η απογοήτευση είναι τεράστια, όπως και η θλιβερή επιβεβαίωση πως ο πήχης όλο και κατεβαίνει, από τη στιγμή που για αλλαγή ακούμε, όμως αλλαγή δεν βλέπουμε.
Οταν στο πρώτο ημίχρονο οι “πράσινοι” αποδίδουν στην επίθεση, αλλά τρώνε πανεύκολους πόντους σωρηδόν στην άμυνα (48) και στο δεύτερο μέρος ενώ βελτιώνονται αμυντικά, σκοράρουν με το ζόρι 24 πόντους, με το πενιχρό “7” (τρίτο δεκάλεπτο) να είναι απολογισμός-season low για φέτος σε περίοδο, τότε τι να περιμένει κανείς…
Με ένα καλό επιθετικά ημίχρονο κι ένα καλό αμυντικά δουλειά δε γίνεται, με τον Παναθηναϊκό να είναι αδιόρθωτος όταν εκστρατεύει εκτός Ελλάδας, έχοντας μαζέψει ήδη τέσσερις ήττες σε πέντε εξορμήσεις, με τη νίκη να είναι στην πιο βατή εξ αυτών (σ.σ. Μπουντούτσνοστ) και… αυτονόητη.
Μπάγερν, Εφές, Μπασκόνια και τώρα η Χίμκι χαμογέλασαν πλατιά φιλοξενώντας τους “πράσινους”, για τους οποίους φτάνεις σε σημείο να αναρωτιέσαι αν με την τόσο κακή εικόνα η λύση είναι να… κλείσουν τα σύνορα, αφού χάνουν μπαίνοντας στο αεροπλάνο! Κι ακόμα δεν έχουν έρθει επισκέψεις σε έδρες όπως των ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Φενέρ, Μπαρτσελόνα και όχι μόνο, αλλά το χειρότερο είναι πως σε καμία αντίπαλη έδρα δεν υπάρχει η εμπιστοσύνη, ούτε της ίδιας της ομάδας στον εαυτό της, ότι θα τα καταφέρει, λες και πρόκειται για μικρή και “άγουρη” ομάδα. Ναι, υπάρχει και το ΣΕΦ, αλλά αυτά τα παιχνίδια, είτε εντός είτε εκτός, είναι εντελώς διαφορετική ιστορία.
Για να επιστρέψουμε στα της Μόσχας, όταν αρχίζει το ματς και ήδη έχεις δεχθεί 10 πόντους σε 100 δευτερόλεπτα, τι είδους αποφασιστικότητα και διάθεση βελτίωσης, που λένε και ξαναλένε τα μέλη της ομάδας πριν από κάθε εκτός έδρας παιχνίδι, δείχνουν στον “καθρέπτη” που λέγεται παρκέ;
Το θέμα είναι και αγωνιστικό, αλλά και πνευματικό, με την άνευ όρων παράδοση να έχει γίνει συνήθεια όταν δεν υπάρχει η έδρα που θα σπρώξει την ομάδα να κάνει ακόμα και υπέρβαση των δυνατοτήτων της και θα πιέσει τον αντίπαλο.
Χωρίς Καλάθη, Παναθηναϊκός γιοκ…
Αναμφίβολα το πλέον εμφανές πρόβλημα είναι η κατάσταση του Καλάθη, ο οποίος είναι ντεφορμέ, με τους αριθμούς να είναι χαρακτηριστικοί. Σε κανέναν δεν αρέσει και πρώτα στον ίδιο, αλλά στην ομάδα κοστίζει. Και το ζήτημα δεν είναι αν δεν βάλει κάποια σουτ, αλλά ο τρόπος που δείχνει να είναι εκτός αγωνιστικού εαυτού.
Σε μία από τις πρώτες φάσεις κόντρα στη Χίμκι έκλεψε την μπάλα, έφυγε στο ανοικτό γήπεδο, αλλά σε ένα φαινομενικά εύκολο λέι απ απέτυχε παταγωδώς να σκοράρει, ενώ στα τελευταία λεπτά πήρε αψυχολόγητα τρίποντα, αστοχώντας και στα πέντε που επιχείρησε.
Το έχουμε αναφέρει ξανά πως όταν ο Καλάθης δεν είναι καλά, ούτε ο Παναθηναϊκός δεν είναι καλά κι όταν οριακά έχει παραπάνω ασίστ από λάθη (4-3), μοιραία η ομάδα θα έχει αντίστοιχο συντελεστή (14-14), δείγμα της κακής απόδοσης που σημάδεψε άλλο ένα εκτός έδρας παιχνίδι σε όλα τα επίπεδα και δεν μπορούσε να συμμαζευτεί από τη συγκλονιστική προσπάθεια του Γκιστ και τα ξεσπάσματα του Λάνγκφορντ.
Αλλαγές, αλλά όχι τις… εύκολες
Και τώρα τι; Οταν οι κακές εμφανίσεις μαζεύονται, όπως και τα άσχημα αποτελέσματα, ο… όχλος ζητά “κεφάλια”, με πρώτο και καλύτερο αυτό του προπονητή. Η κακή εικόνα βαραίνει πρώτα τον προπονητή και εν προκειμένω τον Τσάβι Πασκουάλ, ωστόσο η λύση ποια είναι; Να φύγει ο Καταλανός; Λάθος, μέγα λάθος θα είναι κάτι τέτοιο.
Ομως, για την οικονομία της συζήτησης, ας πούμε “ωραία, να φύγει”… Πρώτον, η αποχώρησή του θα λύσει τα αγωνιστικά και μη προβλήματα ως δια μαγείας; Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δεν είναι σε καμία των περιπτώσεων… Δεύτερον, ποιος, τι και με ποιο στόχο πλέον θα αναλάβει; Ερωτήματα με ζόρικες και ουχί βολικές απαντήσεις.
Ξεφεύγοντας από την όποια συζήτηση-απαίτηση κόσμου και κοσμάκη για τον προπονητή, η κουβέντα πάει στην ενίσχυση του ρόστερ, που μπορεί να γίνει είτε μέσω προσθήκης(-ων), όπως έγινε πέρυσι τον Φεβρουάριο για παράδειγμα, με Τζέιμς και Πέιν, ή αλλαγών, με κάποιον να έρχεται και κάποιον να αποχωρεί.
Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να γίνει πιο ουσιαστική κουβέντα και να επισημανθεί πως βάσει αυτών που έχουμε δει στο παρκέ, το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι δομικό… Από τη μία πλευρά οι προδιαγραφές έκαναν λόγο για ομάδα που σουτάρει και εκμεταλλεύεται τη δημιουργία του Καλάθη, αλλά τα εύστοχα σουτ αγνοούνται, αφού δεν υπάρχει η πληθώρα κλασικών σουτέρ στο έμψυχο δυναμικό, ενώ δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση δεύτερος αξιόπιστος δημιουργός στην περιφέρεια.
Για παράδειγμα ένα άλλο πρόβλημα είναι η οξύμωρη κατάσταση στο “5”, όπου υπάρχουν τέσσερις παίκτες για αυτή τη θέση και στις πλείστες περιπτώσεις οι πρωταθλητές καταλήγουν να κάνουν… μάγκες όλους τους αντίπαλους ψηλούς, όπως στο συγκεκριμένο παιχνίδι τον Αντονι Γκιλ, που εξαναγκάστηκε να χάσει μόλις το ένα από τα εννέα δίποντα που εκτέλεσε στο ζωγραφιστό, ενδεικτικό στατιστικό της απουσίας οποιασδήποτε αμυντικής αντίδρασης στη ρακέτα.
Αυτά είναι κάποια βασικά θέματα που πρέπει να λύσουν οι “πράσινοι” αν θέλουν να δουν καλύτερες αγωνιστικά μέρες κι ενώ η βαθμολογική τους κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Το 1/3 της κανονικής περιόδου έχει παρέλθει και το 5-5 δεν είναι διόλου θετικό βάσει του προγράμματος που έχει βγει κι αυτού που έπεται.
Την επόμενη εβδομάδα η Φενέρ του Ομπράντοβιτς και του 9-1 με “διπλά” σε Κάουνας, Βιτόρια, ΣΕΦ, Τελ Αβίβ και Βαρκελώνη, έρχεται στο ΟΑΚΑ…
Ο πιο καλός σύμβουλος είναι η ψυχραιμία και τα… ανοικτά μυαλά. Η κατάσταση δεν είναι… χαλαρή, αλλά ο πανικός και η ισοπέδωση είναι ό,τι χειρότερο.
ΥΓ1: Εχουμε αναφέρει πως άλλο η κριτική, άλλο η ισοπέδωση κι άλλο το… ξέσκισμα. Ο Πασκουάλ φταίει γι’ αυτό που βλέπουμε, σε άλλους τομείς περισσότερο και σ’ άλλους λιγότερο, αλλά λίγος σεβασμός, ειδικά αυτές τις μέρες που περνά δύσκολες οικογενειακές στιγμές λόγω του προβλήματος υγείας της μητέρας του, δεν βλάπτει. Δεν είναι δα και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να θέλει να βρεθεί στο πλευρό της και να το κάνει χωρίς φυσικά να είναι εις βάρος των υποχρεώσεών του με την ομάδα και ταυτόχρονα να είναι εξαιρετικός επαγγελματίας.
ΥΓ2: Ο Παπαπέτρου ήταν εκτός, αλλά Αντετοκούνμπο και Μήτογλου έμειναν 40′ στον πάγκο…
ΥΓ3: Οταν δέχεσαι τόσα και τόσα λέι απ και καρφώματα και ελεύθερα σουτ, ε θα δεχθείς και κάποια “σκοτωμένα”, όπως έγινε και με τη Χίμκι…
ΥΓ4: Εδώ δεν κερδίζει γενικά εκτός έδρας, γιατί να νικήσει τον… Μπαρτζώκα, με τον οποίο η κάκιστη παράδοση καλά κρατεί;