Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Για πρώτη φορά φέτος εκτός ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός έδειξε σφυγμό, αλλά αυτό δεν έφτανε για να αποτρέψει την ήττα από την Μπαρτσελόνα. Θετικός μεν ο “σφυγμός”, αλλά, κατά τα ψέματα, ενδεικτικός του χαμηλού πήχη των προσδοκιών.
Το ότι στα προηγούμενα εκτός έδρας παιχνίδια δεν είχε δείξει (σχεδόν) τίποτα, είναι απαράδεκτο. Τα αποτελέσματα είναι η κορυφή του παγόβουνου, αφού οι προηγούμενες εμφανίσεις είχαν φτάσει όλους μας στο σημείο να αναρωτιόμαστε αν η ομάδα του Πιτίνο μπορούσε έστω να διεκδικήσει κάτι.
Η εμφάνισή του στο “Παλάου Μπλαουγράνα” ήταν η καλύτερη φετινή εκτός έδρας, καλύτερη και από αυτή που έφερε το (μοναδικό ως τώρα) “διπλό” στην Ποντγκόριτσα, καλύτερη και από αυτή στο Μόναχο, όπου η νίκη είχε χαθεί στον πόντο.
Φυσικά, δεν συζητιέται πως ήταν καλύτερη από την παράδοση άνευ όρων σε Πόλη (Εφές), Βιτόρια (Μπασκόνια), Μόσχα (Χίμκι), Μαδρίτη (Ρεάλ), ΣΕΦ (Ολυμπιακός). Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος, η θετική, γιατί στο… ταμείο, η ουσία ήταν άλλη μια ήττα, για το 1-7 αισίως εκτός έδρας και το 8-10 συνολικά, που αφήνει το “τριφύλλι” να “βράζει” στον… όχλο των επτά ομάδων που παλεύουν από την 7η θέση (Μπάγερν 9-9) ως την 13η (Ζαλγκίρις 7-11) σε απόσταση δύο μόλις νικών.
Η ρευστότητα της βαθμολογικής κατάστασης αποτυπώνει πόσο μεγάλη διαφορά μπορεί να κάνει μια νίκη ή μια ήττα, με τον Παναθηναϊκό να χάνει στο τέλος της βραδιάς μια μεγάλη ευκαιρία για εδραίωση στην οκτάδα, χωρίς ισοβαθμίες και με απογείωση της ψυχολογίας της ομάδας, που τόσο τη χρειάζεται.
Ερτέλ έξω, Σεραφέν μέσα
Η γενικότερη εικόνα των “πράσινων” ήταν θετική, ωστόσο υπό την αίρεση πως συγκρίνεται με… άθλιες εμφανίσεις σε προηγούμενα παιχνίδια εκτός ΟΑΚΑ. Αυτή τη φορά το ξεκίνημα ήταν θετικό, δεν υπήρχε εικόνα παραίτησης και παράδοσης άνευ όρων, με στόχευση σε άμυνα και επίθεση, με τα αγαπημένα deflections του Πιτίνο να εμφανίζονται στο “Παλάου” και να μετουσιώνονται ειδικά στο καλό διάστημα της δεύτερης περιόδου σε αποτελεσματικό τρανζίσιον, κυρίως με Μήτογλου και Παπαπέτρου, με τον δεύτερο να είναι και ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού.
Ωστόσο, δύο παίκτες της Μπαρτσελόνα ήταν άλυτα προβλήματα όλο το βράδυ κι αυτό εν τέλει βάρυνε στην πλάστιγγα.
Ο Ερτέλ μπήκε ζεστός και συνέχισε… καυτός, βελτιώνοντας για δεύτερο σερί παιχνίδι (μετά το Μιλάνο) το career high του στο σκοράρισμα, αλλάζοντας κάθε φορά που πατούσε παρκέ τον ρυθμό υπέρ της ομάδας του.
Όσο ο Ερτέλ έκανε τη ζημιά από την περιφέρεια, μετά ήρθε ο Σεραφέν, ο οποίος επικράτησε κατά κράτος στις μάχες με τους “πράσινους” ψηλούς, όποιοι κι αν ήταν αυτοί.
Οι 14 πόντοι του “πόνεσαν” την άμυνα, ενώ και τα 6 επιθετικά ριμπάουντ που πήρε είναι ενδεικτικό της ζημιάς που προκάλεσε, με την επίδρασή του στο παιχνίδι να είναι καθοριστική στην τέταρτη περίοδο, όταν όλα ήταν σε τεντωμένο σχοινί.
Η κυριαρχία του ήταν απόλυτη, όπως και συνολικά της Μπάρτσα στη ρακέτα, αφού ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο η διαφορά στα ριμπάουντ ήταν χαώδης, με την ισορροπία του πρώτου 20λεπτου να είναι στο τέλος 39-19 υπέρ των Καταλανών!
Μόλις έξι ριμπάουντ μάζεψε όλα κι όλα ο Παναθηναϊκός από το 20′ κι έπειτα, με την συντριπτική ήττα σε αυτόν τον τομέα να εξηγεί και το 70% των γηπεδούχων στα δίποντα και την ανοχύρωτη ρακέτα να κρίνει και τα πάντα, κάτι που εξήγησε με απίστευτα παραστατικό τρόπο ο Ρικ Πιτίνο στη συνέντευξη Τύπου, αφού σηκώθηκε για να δείξει επακριβώς τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε οι παίκτες του να αντιδρούν στη διεκδίκηση των ριμπάουντ.
Πιθανότατα αν δεν ήταν προπονητής και… είχε δελτίο να παίξει, ίσως να μπορούσε να βοηθήσει και περισσότερο στο ριμπάουντ, όσο τα τρία πεντάρια που πήραν χρόνο συμμετοχής (Γκιστ, Παπαγιάννης, Λάσμε) είχαν συνολικά μόλις πέντε “σκουπίδια”, εκ των οποίων μόνο ένα αμυντικό!!!
Με την αδυναμία στο ριμπάουντ και την κυριαρχική εμφάνιση του Σεραφέν έναντι όλων, φάνηκε σε όλη του τη… γύμνια το πρόβλημα των πρωταθλητών Ελλάδας στο “5”, που τους συνοδεύει από την αρχή της σεζόν, ποιοτικά, όχι ποσοτικά…
Ο Κιλπάτρικ ήρθε, ο Πέιν έρχεται (;)
Κάπως έτσι, προκύπτει η άμεση απόκτηση ψηλού και διαφαινόμενα η επιστροφή του Έιντριαν Πέιν, ο οποίος πέρυσι πέρασε το δεύτερο μισό της σεζόν στην Ευρωλίγκα στο ΟΑΚΑ και μπορεί να έχει και δεύτερη ευκαιρία.
Τα αθλητικά προσόντα, η ικανότητά του στον αέρα, αμυντικά και επιθετικά στα χαρτιά μπορούν να αποτελέσουν βάλσαμο στις πληγές που έχουν οι “πράσινοι” στο ζωγραφιστό, όπου εξακολουθούν να αγνοούν είτε πόντους με post παιχνίδι, είτε δημιουργία από μέσα προς τα έξω στην επίθεση, ενώ στην άμυνα βλέπουν τον κάθε… Σεραφέν να κάνει πάρτι, ακυρώνοντας όπως στην περίπτωση της Βαρκελώνης, μια συνολικά θετική εμφάνιση.
Ο Πέιν, ή όποιος άλλος έρθει προς ενίσχυση στο “5”, θα είναι η δεύτερη προσθήκη μετά την έλευση Πιτίνο, αφού ήδη εδώ και μερικές ώρες έχει φτάσει στην Ελλάδα ο Σον Κιλπάτρικ.
Ο Αμερικανός γκαρντ αποκτήθηκε μπας και λύσει ένα άλλο σπουδαίο πρόβλημα, που έγκειται στο άμεσο σκορ από την περιφέρεια, αφού ο πρώην ΝΒΑερ έχει την ικανότητα να δημιουργήσει για τον εαυτό του και να σκοράρει από παντού, αλλά και να φτάσει στο καλάθι χάρη στο εκρηκτικό πρώτο του βήμα και τη δύναμη που διαθέτει.
Το κίνητρό του είναι πολύ ισχυρό, αφού θέλει να επανέλθει στη δράση, να ακουστεί το όνομά του εκ νέου στο ΝΒΑ και να αγωνιστεί υπό τις οδηγίες του Ρικ Πιτίνο, στοιχείο που έπαιξε καθοριστικό και άμεσο ρόλο στην απόφασή του να έρθει στην Ελλάδα.
Από την άλλη δεν αναμένεται να δώσει λύση στο ζήτημα “έτερος πόλος δημιουργίας μετά τον Καλάθη“, ωστόσο το βασικό για τον Πιτίνο είναι να έχει έναν σκόρερ δίπλα στον Νικ, ρόλο που προσπαθεί να παίξει (όσο απουσιάζει και ο Λάνγκφορντ) ο Λεκαβίτσιους, που είναι η αλήθεια ανεβασμένος υπό την καθοδήγηση του 66χρονου τεχνικού.
Τα “θέματα” του ρόστερ δεν είναι λίγα και σίγουρα δεν μπορούν να λυθούν ολοκληρωτικά ως δια μαγείας, μεσούσης της σεζόν, με νέο προπονητή και παίκτες, αλλά η προσπάθεια “λίφτινγκ” είναι σε εξέλιξη, για να μην χαθεί το τρένο της ευρωπαϊκής σεζόν.
Ο Γολγοθάς συνεχίζεται με “τελικό”
Η Βαρκελώνη ήταν μόνο η αρχή του πολύ δύσκολου προγράμματος που έχει ο Παναθηναϊκός, καθώς ακολουθούν άλλες δύο σερί εκτός έδρας εξορμήσεις, σε Κάουνας και Τελ Αβίβ.
Το παιχνίδι που έρχεται με την Ζαλγκίρις (18/1) είναι το πλέον κρίσιμο για τη συνέχεια, Η νίκη είναι υπεραπαραίτητη ώστε η ομάδα του Πιτίνο να διατηρηθεί σε τροχιά οκτάδας, αφήνοντας την ίδια στιγμή την ομάδα του Σάρας Γιασικεβίτσιους πολύ πίσω.
Οι δύο ομάδες έχουν απόσταση μίας νίκη (8-10 ο Παναθηναϊκός, 7-11 η Ζαλγκίρις) με ενδεχόμενη ήττα να είναι καταστροφική, αφού πέραν της ισοβαθμίας τους, οι Λιθουανοί θα κρατήσουν… μαζί τους το “τριφύλλι” και ντουμπλάρουν τις νίκες στα μεταξύ τους παιχνίδια, κάτι που θα μετρήσει υπέρ τους σε απλή ισοβαθμία, ενώ σε πολλαπλή θα καταβαραθρώσει τους πρωταθλητές Ελλάδας!
Από μόνα τους τα βαθμολογικά δεδομένα δείχνουν πόσο κρίσιμο είναι αυτό το παιχνίδι, με τον Παναθηναϊκό να ψάχνει στη “Ζαλγκίριο Αρένα” τη νίκη που θα γυρίσει τον διακόπτη!
ΥΓ1: Ο Παπαπέτρου με Πιτίνο έχει 3/4 μεγάλα ματς, αφού με εξαίρεση το πολύ ιδιαίτερο γι’ αυτόν ντέρμπι στο ΣΕΦ όπου ήταν… άφαντος, έχει 17π. με ΤΣΣΚΑ, 18π. με Μπάγερν και 17π. με Μπαρτσελόνα, δείγμα του κομβικού του ρόλου και της ψυχολογίας που διαθέτει μετά την επιστροφή από τον τραυματισμό του.
ΥΓ2: Από τη στιγμή που δεν έχει αγωνιστεί ακόμα υπό τις οδηγίες του Πιτίνο, παραμένει άγνωστο αν ο Κιθ Λάνγκφορντ θα “κολλήσει” με τη φιλοσοφία του νέου προπονητή, αλλά στη Βαρκελώνη έλειψε πολύ, όταν η επίθεση ξέμεινε από ιδέες και εκτελεστές.
ΥΓ3: Άλλο ένα πολύ ενδιαφέρον Eurohoops Live Show
ΥΓ4: Ο κόουτς ξέρει πάντα καλύτερα, αλλά μήπως να δοκιμάζαμε και λίγο τον Βουγιούκα;
ΥΓ5: Το μεγάλο κακό για τον Παναθηναϊκό είναι πως το να παλεύει εκτός έδρας είναι ζητούμενο και όχι δεδομένο. Ετσι, πώς να έρθουν “διπλά”;
ΥΓ6: Δεν φταίει μόνο ο Πασκουάλ για όσες “ασθένειες”… περνά φέτος ο Παναθηναϊκός