Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Στα Δύο Αοράκια ο Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του και κατέκτησε το 19ο Κύπελλο Ελλάδας της ιστορίας του!
Έκαστος στο είδος του και το “τριφύλλι” στις κούπες, κάτι που κάνει ανελλιπώς από το 1996! Από το Κύπελλο που ήταν το πρώτο χρονικά εκείνης της σεζόν και το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στο Παρίσι, ακολούθησαν ένα κάρο κούπες, για να φτάσουμε στο σήμερα, όπου συμπληρώθηκαν πλέον 24 συνεχόμενα χρόνια όπου κατακτιέται τουλάχιστον ένας τίτλος κάθε σεζόν, για να υλοποιηθεί ένα απίθανο ρεκόρ όλων των εποχών σε ευρωπαϊκό επίπεδο!
Ένα ρεκόρ που είναι ήδη στην ιστορία και γεμίζει υπερηφάνεια…
Στο Ηράκλειο κατακτήθηκε ένας τίτλος έπειτα από έναν τελικό που άρχισε ιδανικά για τους “πράσινους”, με +19, αλλά ο εξαιρετικός ΠΑΟΚ απέδειξε γιατί δίκαια ήταν στον τελικό. Αντέδρασε με τρομερή αυταπάρνηση και παρά την εις βάρος του διαφορά και τη δεδομένη διαφορά ποιότητας, λίγο έλειψε να πετύχει έναν ανεπανάληπτο άθλο!
Οσο ο Παναθηναϊκός ήταν συγκεντρωμένος και γυρνούσε γρήγορα την μπάλα χωρίς δεύτερες σκέψεις και δισταγμό, έβρισκε ανοικτό γήπεδο, έβρισκε καλά κι εύστοχα σουτ από το ζωγραφιστό και την περιφέρεια.
Όμως η ζώνη του Ηλία Παπαθεοδώρου απέδωσε τα μέγιστα, εγκλώβισε τους “πράσινους” κι έβγαλε στην επιφάνεια τις αδυναμίες τους στο πέντε εναντίον πέντε. Η μπάλα δεν γύριζε σωστά, αλλά αργά, ο ρυθμός βόλευε τον ΠΑΟΚ, με αποτέλεσμα όλα να αλλάξουν σε συνδυασμό και με τα μεγάλα σουτ από Χάτσερ, Γκος και Τζόουνς και στο φινάλε οι μικρές λεπτομέρειες να γείρουν την πλάστιγγα στην ομάδα του Πιτίνο, που κατάφερε να κάνει 8-0 όταν βρέθηκε πίσω με 70-67 και να ανακτήσει τον έλεγχο.
Καλάθης, Λάνγκφορντ κι όχι μόνο
Για να γυρίσει στην Αθήνα με το τρόπαιο στις αποσκευές του πανηγυρίζοντας, ο Παναθηναϊκός είχε την ευτυχία να τον έχει στις πλάτες του ο Νικ Καλάθης, ο οποίος για ακόμα μία φορά ηγήθηκε και δεν πτοήθηκε από τους πόνους που είναι μόνιμος σύντροφός του στο πέλμα. Μάλλον αυτοί οι πόνοι έχουν εξελιχθεί σε επιπλέον κίνητρο για τον 30χρονο ηγέτη, που είναι αποφασισμένος να το πάει μέχρι τέλους κι όπου πάει…
Ο Νικ ήταν η έκφραση της ηρεμίας στο παιχνίδι της ομάδας του κι αυτός που πήρε τις σωστές αποφάσεις όταν όλα ήταν σε τεντωμένο σχοινί, παίρνοντας το βραβείο του MVP, το οποίο ωστόσο θα μπορούσε εξίσου εύκολα να καταλήξει στον Κιθ Λάνγκφορντ.
Ο Κιθ είχε λείψει για πολύ καιρό και πολύ από τον Παναθηναϊκό και τώρα που επέστρεψε είναι σαν έτοιμος από καιρό. Με 17 πόντους, 5 ριμπάουντ και 4 ασίστ σε 20’ ήταν απίστευτα αποδοτικός και είναι πιθανό το παιχνίδι να μην είχε οδηγηθεί σε τόσο οριακές καταστάσεις στα τελευταία λεπτά, αν ήταν στο παρκέ περισσότερο, παρά να παίζει ο Κιλπάτρικ, που ήταν εκτός κλίματος από την αρχή ως το τέλος.
Από εκεί και πέρα, ο Γκιστ του πρώτου ημιχρόνου είναι αυτός που χρειάζεται πάρα πολύ ο Πιτίνο, ο Τόμας έδωσε πράγματα, ενώ ο Παπαπέτρου ήταν δυναμικά παρών και στις δύο άκρες του παρκέ, παίρνοντας ευθύνες σε δύσκολες καταστάσεις, για να δείξει ηγετικά χαρακτηριστικά.
Ώθηση η κούπα, αλλά με τα πάνω-κάτω δεν πας μακριά
Σίγουρα αυτός ο τίτλος είναι η κατάλληλη ψυχολογική ώθηση αυτή την περίοδο για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος ήταν έτοιμος να ανταποκριθεί σε δύο παιχνίδια που κρίνουν τίτλο, αφού τόσο στον ημιτελικό (όσο παίχθηκε…), όσο και στον τελικό έδειξε δίψα για την κούπα.
Η συνέχεια είναι δύσκολη στην Ευρωλίγκα, με τα παιχνίδια που έρχονται να κρίνουν το ένα περισσότερο από το άλλο το “πράσινο” μέλλον στη διοργάνωση, αρχής γενομένης αυτό με τη Χίμκι στο ΟΑΚΑ (22/2). Εκεί χωρά απόδοση όπως αυτή της πρώτης περιόδου του τελικού, αλλά όχι τα σκαμπανεβάσματα που έκαναν το +19… -3.
Στην Ευρωλίγκα αυτά τα πάνω-κάτω τα έχει πληρώσει η ομάδα του Πιτίνο, η οποία αν θέλει να διατηρήσει ελπίδες για τα playoffs, θα πρέπει να εστιάσει πώς θα μεγαλώσει τα καλά της διαστήματα και πώς θα εξαλείψει διαστήματα όπου δείχνει να χάνει το μυαλό της.
ΥΓ1: Τα 24 χρόνια με τίτλους έχουν γίνει πραγματικότητα γιατί κάθε τίτλος είναι σαν τον πρώτο, που δίνει τέλος σε “πέτρινα χρόνια”. Η λέξη κορεσμός δεν υπάρχει στον Παναθηναϊκό. 63 τίτλοι, 19 Κύπελλα Ελλάδας, 24 χρόνια τίτλων.
ΥΓ2: Μακάρι ο ΠΑΟΚ να βρει επενδυτή για να μπορέσει να αποκτήσει οικονομική υγεία και να ανέβει επίπεδο. Συγκινητική προσπάθεια από τη διοίκηση του Μπάνε Πρέλεβιτς, ο οποίος έζησε τον τελικό σα να… έπαιζε ο ίδιος!
ΥΓ3: Απόλαυση το γεμάτο γήπεδο με παιδιά. Αφού δεν μπορούμε όλοι εμείς οι… ενήλικες να χαρούμε έναν αγώνα μπάσκετ, να το χαρούν τα παιδιά, όπως κι έγινε.
ΥΓ4: Ο Καλάθης ήταν ο σταρ της βραδιάς και ο πλέον δημοφιλής για τα παιδιά. Από κοντά και ο Θανάσης.
ΥΓ5: Το σώμα στο Ηράκλειο, η σκέψη και η αφιέρωση στον Θανάση Γιαννακόπουλο, από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο
ΥΓ6: Πολλά συγχαρητήρια στην ΑΕΚ για την κατάκτηση του Διηπειρωτικού. Άλλη μια σημαντική στιγμή για το ελληνικό μπάσκετ και για την πιστοποίηση της επιστροφής της “Ένωσης” στην αφρόκρεμα. Τρεις τίτλοι σε 365 ημέρες δεν είναι μικρό πράγμα.
ΥΓ7: Τι θα γινόταν στην Ελλάδα αν στο φινάλε υπήρχαν οι δύο φάσεις και οι αντίστοιχες αποφάσεις του φινάλε στον δραματικό τελικό Ρεάλ–Μπαρτσελόνα;