Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Βήμα-βήμα γίνονται όλα. Πριν από μία εβδομάδα ο Παναθηναϊκός συζητούσε για το… ένα “διπλό”, αφού δεν μπορούσε με τίποτα να επιστρέψει νικητής στην Αθήνα έπειτα από εκτός έδρας εξόρμηση.
Ομως, πρώτα ήρθε η νίκη στα Κανάρια Νησιά και τώρα αυτή στην Πόλη με την Νταρουσάφακα. Δύο νίκες με επιβλητικό τρόπο, που ήρθαν να προστεθούν στη νίκη που είχε προηγηθεί με τη Χίμκι στο ΟΑΚΑ, ώστε οι “πράσινοι” να τρέχουν αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο φετινό τους σερί στην Ευρωλίγκα.
Ενα σερί που τους δίνει ελπίδα ενόψει των πέντε τελευταίων στροφών, για την μάχη της πρόκρισης στα playoffs. Μια μάχη που είναι ακόμα ζωντανή και είχαμε υπογραμμίσει ότι δεν θα μπορούσαμε να έχουμε υπό συζήτηση, αν τα δύο τελευταία ταξίδια δεν συνοδεύονταν από ισάριθμες νίκες.
Αυτά τα δύο “διπλά” ήταν αναγκαία για βαθμολογικούς λόγους, αλλά ήταν και λογική απαίτηση, απέναντι στις χειρότερες (και) βάσει κατάταξης ομάδες της διοργάνωσης.
Η ομάδα του Ρικ Πιτίνο μπορεί να μην έκανε κάποιου είδους υπέρβαση για να πανηγυρίζει, αλλά έκανε υποδειγματικά το αυτονόητο για την διαφορά ποιότητας που έχει με αυτές τις δύο ομάδες και το μεγάλο κίνητρο που έχει, που όμως δεν ήταν διόλου αυτονόητο, αν δεν έδειχνε στο παρκέ αυτή την ανωτερότητα.
Οταν ήταν σοβαρός…
Το παιχνίδι στην “Volkswagen Arena” με την Νταρουσάφακα εξαρτιόταν απόλυτα από τις ορέξεις των πρωταθλητών και κυπελλούχων Ελλάδας. Οσο ο Παναθηναϊκός ήταν σοβαρός και ήξερε τι ήθελε και πώς να το πάρει, τότε δεν υπήρχε αντίπαλος να τον σταματήσει.
Μπορεί η “Νταρού” να είναι πιο συγκροτημένη ομάδα σε σχέση με την Γκραν Κανάρια, αλλά και με πιο χαμηλό… ταβάνι, με τους Τούρκους να έχουν καλές στιγμές στο παιχνίδι, μόνο όταν η ομάδα του Πιτίνο έχανε στιγμιαία το μυαλό της, όπως στο φινάλε του πρώτου μέρους και στην αρχή του δεύτερου, όταν το +15 του 19′ μειώθηκε σε +6, εξαιτίας επιπόλαιων λαθών στην επίθεση και ασυνεννοησίας στην άμυνα.
Τέτοια διαστήματα όμως ήταν είδος προς… εξαφάνιση, με τη νίκη να είναι εύκολη υπόθεση και να έρχεται με εμφατικό τρόπο, ώστε οι ελπίδες για τα playoffs να παραμείνουν ζωντανές.
Πέντε στροφές έμειναν και για τους “πράσινους” (με ΤΣΣΚΑ εκτός, Μπασκόνια εντός, Αρμάνι εκτός, Ρεάλ εντός, Μπουντούτσνοστ εντός) ισχύει πως όσο νικούν, τόσο μεγαλώνουν τις πιθανότητές τους και με ακόμα πιο απλά λόγια, αποκτούν την ευκαιρία να ρίξουν τη ζαριά τους για την πρόκριση ως την τελευταία στιγμή.
Για να φτάσουν όμως να το κάνουν αυτό, έχουν χτίσει ένα μομέντουμ που δεν είχαν ως τώρα στη σεζόν, αφού μιλάμε πλέον για συνεχόμενες νίκες, με συγκεκριμένους παίκτες να βγαίνουν μπροστά.
Ο ηγέτης και οι Big Papas
Και στην Πόλη η μεγάλη βάση ώστε όλα να βαδίσουν καλώς ήταν ο Νικ Καλάθης, ο οποίος έχει ανεβάσει στροφές κι αυτό παρασέρνει συνολικά την ομάδα σε ανοδική πορεία. Άλλο ένα νταμπλ-νταμπλ για τον αρχηγό (8ο φέτος και μάλιστα στα τελευταία 14 παιχνίδια!) σε λιγότερο από 25′, με τη δημιουργία του να είναι σίγουρα καλάθια, που σε πολλές περιπτώσεις άνοιγαν σαν… μαρούλι την άμυνα της Νταρουσάφακα.
Πολύ καθοριστικός παράγοντας ήταν και η μεγάλη εμφάνιση του Γιώργου Παπαγιάννη, ο οποίος κάθε αγωνιστική πλέον κάνει και νέα ατομικά ρεκόρ, αφού μεταξύ άλλων κατέγραψε το πρώτο του νταμπλ-νταμπλ στην Ευρωλίγκα, αρπάζοντας τις ευκαιρίες που του δίνει ο Πιτίνο και αξιοποιώντας την εμπιστοσύνη του πολύπειρου τεχνικού, για να είναι πλέον ο βασικός σέντερ της ομάδας. Φυσικό επόμενο ήταν να αποθεωθεί στα αποδυτήρια μετά τη νέα μεγάλη εμφάνιση!
Επιπλέον, η γενικότερη άνοδος της ομάδας δεν είναι τυχαίο πως γίνεται με βασικό πυλώνα και τον Ιωάννη Παπαπέτρου, που ήταν εντυπωσιακά πληθωρικός και στην Πόλη και μεταξύ άλλων ισοφάρισε το career high του, έχοντας αναλάβει ξεκάθαρα πρωταγωνιστικό ρόλο στα σχέδια του Πιτίνο και στο παρκέ.
Η παρουσία των Ελλήνων στην πρώτη γραμμή είναι μεγάλη υπόθεση για τον Παναθηναϊκό όχι μόνο για το “τώρα”, αλλά και για το “αύριο”, με το σημαντικό για τον Ρικ Πιτίνο να είναι πως όσοι παίζουν, όσο παίζουν, βοηθούν στο βαθμό που τους ζητείται, χωρίς υπερβολές.
Βελτίωση με αρχές
Ετσι, οι καρποί αξιοποιούνται από την ομάδα, που έχει δείξει βελτίωση τον τελευταίο μήνα, κι έχει αποτυπωθεί στα αποτελέσματα, με 4/5 νίκες τον τελευταίο μήνα, την κατάκτηση του κυπέλλου και με το 3/3 αυτή τη στιγμή στην Ευρωλίγκα, ως σπουδαία παρακαταθήκη αυτοπεποίθησης για το τελικό σπριντ στην κανονική περίοδο.
“Μπαίνουμε σιγά-σιγά στη νοοτροπία του κόουτς Πιτίνο” δήλωσε ο Παπαπέτρου μετά τη νίκη επί της Νταρουσάφακα κι είναι αλήθεια, με τον Παναθηναϊκό να αξιοποιεί κατά γράμμα τις οδηγίες από τον πάγκο.
Οι αδυναμίες είναι δεδομένες και ο Αμερικανός προπονητής τις έχει εντοπίσει και προσπαθεί να αξιοποιήσει τα δυνατά σημεία. Είπαμε, το τρίποντο δεν είναι το δυνατό “πράσινο” χαρτί, ειδικά όσο λείπει ο Λοτζέσκι και η εντολή είναι να εκτελούνται οι επιθέσεις όσο γίνεται κοντά στο καλάθι. Εξ ου τα 38/66 δίποντα, αριθμός ρεκόρ, τόσο σε επίπεδο εύστοχων (δεύτερο καλύτερο), όσο και επίπεδο προσπαθειών, που ήταν εξαπλάσιες από το δίποντο, σε σχέση με το τρίποντο (2/11)!
Το εντυπωσιακό πως ο Παναθηναϊκός το κάνει και το κάνει καλά, αφού καταφέρνει να σκοράρει 90+ πόντους, χωρίς να “πυροβολεί” από το τρίποντο, στοιχείο που έχει χαρακτηρίσει τις 3/3 νίκες που μετρά. Σουτ από τα 6,75μ. γίνονται μόνο με κατάλληλες προϋποθέσεις, με τη δύναμη πυρός να έχει μεταφερθεί κοντά στο καλάθι.
Μπορεί οι “πράσινοι” να μην έχουν τον σούπερ εκτελεστή ψηλό που θα τελειώσει μόνος τις φάσεις, με εξαίρεση τα λεπτά του Βουγιούκα στο παρκέ, αλλά αξιοποιούν την γεμάτη μπασκετική ευφυΐα δημιουργία του Καλάθη, με ομαδική δουλειά στα ριμπάουντ, τα σουτάκια-ψωμοτύρι του Τόμας και φυσικά έχουν μπόλικο τρανζίσιον. Απέναντι στην “Νταρού” είχαν 28 πόντους από αιφνιδιασμούς, προερχόμενους από τα ριμπάουντ και τα 12 κλεψίματα.
Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός που ήταν ξεγραμμένος, προσπαθεί να… κλέψει στο φινάλε και το εισιτήριο των προημιτελικών.
ΥΓ1: Το σερί των τελευταίων νικών έχει κι επιπλέον αξία λόγω των απουσιών. Ο Λοτζέσκι λείπει τον τελευταίο μήνα, στα Κανάρια έλειπε ο Τόμας, στην Πόλη ο Μήτογλου, όμως παρότι δεν περισσεύει κανείς, οι “πράσινοι”… έκρυψαν τις απώλειες και απέδωσαν όπως ήθελε ο Πιτίνο.
ΥΓ2: Οταν επιστρέψει ο Λοτζέσκι, θα δούμε και λίγο παραπάνω… τρίποντο
ΥΓ3: Το παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα είναι το πλέον… εύκολο του υπολειπόμενου προγράμματος
ΥΓ4: Ο Καλάθης το ‘χει πάει σε άλλο level. Μπορεί να κάνει τριπλ-νταμπλ (που γυροφέρνει), αλλά και πάλι να συζητάμε αν ήταν… καλός.
ΥΓ5: Ως και τρία χρόνια πίσω γύρισε ο Γκιστ, παίζοντας σχεδόν αποκλειστικά στο “4”, δίπλα σε Παπαγιάννη και Πέιν. Επιστροφή στις… ρίζες;
ΥΓ6: Ανεξάρτητα αν είναι εύστοχοι ή όχι, Λάνγκφορντ και Κιλπάτρικ πρέπει να πιστωθούν πως ακολουθούν τις οδηγίες του Πιτίνο, εκτελώντας πολύ πιο άμεσα και καλά κάνουν.