Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Από τον Φεβρουάριο κι έπειτα βλέπουμε έναν άλλον Παναθηναϊκό, που παίζει με αυτοπεποίθηση, πλάνο και χωρίς φόβο, ανεξαρτήτως αντιπάλου και έδρας, παλεύοντας με όσα όπλα διαθέτει, κόντρα και στις αδυναμίες του. Ετσι συνέβη και στο Game 1 με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη, όπου η ομάδα του Ρικ Πιτίνο όχι απλά κοίταξε στα μάτια τους πρωταθλητές Ευρώπης, αλλά έφτασε πάρα πολύ κοντά στο πολυπόθητο break και δικαιούται να… λέει πως αυτή έχασε τη νίκη μέσα από τα χέρια της.
Γιατί όταν είσαι στο +6 στο 36′, έχοντας πραγματοποιήσει ένα τόσο μεγάλο come back από το -14 στην αρχή της τρίτης περιόδου και από το -9 στην αρχή της τέταρτης, τότε το πάνω χέρι ήταν δικό σου και μαζί η μεγάλη ευκαιρία, η οποία όμως έμεινε ευκαιρία…
Το φινάλε έγραψε 75-72 και το 1-0 της Ρεάλ, με τον Παναθηναϊκό να μην πίνει νερό από την πηγή, αλλά να μπορεί να αισθανθεί ακόμα πιο σίγουρος πως μπορεί να κάνει τη ζημιά και να επιστρέψει στο ΟΑΚΑ με το… break στην τσέπη.
Το ζητούμενο είναι να μη μείνει στην πίκρα της πρώτης ήττας, αλλά να πιστέψει ακόμα περισσότερο πως έχει τα φόντα να “αλώσει” τη Μαδρίτη και να πάρει το πλεονέκτημα έδρας για τη… Βιτόρια.
Λάθη και κριτήρια
Τι κόστισε στο τέλος ώστε οι “πράσινοι” να μην ολοκληρώσουν το μεγάλο μπαμ; Πρωτίστως το μπλακ άουτ των τελευταίων τεσσάρων λεπτών, αφού μετά το τρίποντο του Καλάθη για το 66-72, 3:52” πριν το τέλος, οι πρωταθλητές Ελλάδας δεν σκόραραν ξανά, καταφεύγοντας σε κακές επιλογές, θυμίζοντας το αντίστοιχο φινάλε στην πρόσφατη αναμέτρηση στο ΟΑΚΑ. Τότε το 71-60 έγινε 73-74 με 2-14, τώρα το 66-72 έγινε 75-72 με 9-0…
Το δικό τους ρόλο έπαιξαν όμως και οι διαιτητές, κυρίως με αυτά που δεν σφύριξαν. Στη μία πλευρά του παρκέ σφύριξαν εύκολα όλες τις επαφές υπέρ της Ρεάλ στην επίθεσή της (σ.σ. Καμπάτσο, Ρούντι), είτε στην μπάλα, είτε μακριά από αυτή (σ.σ. Ταβάρες), εξ ου και οι έξι τελευταίοι πόντοι των Μαδριλένων αποκλειστικά από βολές, ενώ στην άλλη πλευρά ο Παναθηναϊκός δεν πήρε ούτε… μισό σφύριγμα, ενώ σε όλο το δεύτερο ημίχρονο κέρδισε μόνο ένα ζευγάρι βολών!
Οι “πράσινοι” πήγαν προς το καλάθι, οι επαφές υπήρχαν, αλλά επίσης υπήρχαν διαφορετικά διαιτητικά κριτήρια, που σε συνδυασμό με την απώλεια καθαρού μυαλού, έφεραν το σερί 9-0 των “μερένχες” και το 1-0 αντί για το… 0-1.
Η επίδραση του Καλάθη
Το πόσο κοντά έφτασε ο Παναθηναϊκός στο 0-1 και πώς του… γλίστρησε στο τέλος, ήταν (και) λόγω του φοβερού βαθμού εξάρτησης από τον Νικ Καλάθη, που είναι δεδομένος και φαίνεται στην πράξη σχεδόν σε κάθε παιχνίδι, αλλά στο “WiZink Center” έγινε ίσως πιο ξεκάθαρο από κάθε άλλη φορά.
Οσο ο Νικ ήταν εγκλωβισμένος στην… παγίδα που του έστηνε ο Λάσο, που του έδινε προκλητικά το τρίποντο, αποκλείοντας κατά κανόνα τον κεντρικό διάδρομο, από τον οποίο αρέσκεται να επιτίθεται, η αντίδρασή του ήταν κακή και οι “πράσινοι” δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν και αναγκάζονταν να κυνηγούν συνεχώς το σκορ. Οταν αυτός άλλαξε θεαματικά στο τέταρτο δεκάλεπτο και μπήκε σε… MVP mode, η ομάδα του έγινε αφεντικό στο παιχνίδι και πήγαινε με μαθηματική ακρίβεια στο “διπλό”, έχοντας από το 64-57, ως το 66-72, σκοράρει (12π.) και δημιουργήσει όλους τους πόντους του Παναθηναϊκού!
Και στο τέλος, οι περισσότερες άστοχες/λάθος επιλογές ήταν από τα δικά του χέρια (0/2 τρίποντα, 2 λάθη). Ουδείς άλλος έχει τόσο μεγάλη επίδραση στην ομάδα του και αναμφίβολα με έναν καλύτερο Καλάθη στο Game 2, οι βάσεις για break θα είναι ακόμα πιο γερές.
Συν-πλην και η δεύτερη ευκαιρία
Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε στο πρώτο παιχνίδι της σειράς με τη Ρεάλ, όπως ήθελε ο Πιτίνο, με ένα εξαιρετικό τακτικό πλάνο, που βγήκε σε πολλά σημεία του, κυρίως από θέμα ρυθμού, που δεν άνοιξε όπως ήθελαν οι Καστιγιάνοι. Εξάλλου δεν είναι σύνηθες για τη Ρεάλ ειδικά στην έδρα της να σκοράρει μόλις 75π., με πολλά περισσότερα τρίποντα (10/35) έναντι διπόντων (13/25).
Οι Μαδριλένοι παρά την υπεροπλία τους στους ψηλούς, κυρίως με το θηρίο Ταβάρες, δεν προξένησαν μεγάλη φθορά, ενώ αντίθετα οι φιλοξενούμενοι είχαν ως ένα εκ των σημείων αναφοράς τον υπέροχο Βουγιούκα.
Από την άλλη όμως, παρότι πρώτα βιολιά όπως Κάρολ, Ράντολφ και Ρούντι δεν έκαναν μεγάλη ζημιά, ο Παναθηναϊκός πλήρωσε το μειονέκτημα που έχει σε λύσεις από το βάθος του πάγκου σε σχέση με τη “βασίλισσα”, αφού ο Λάσο πήρε πολλά από τον Κοζέρ και τον Τέιλορ ή ακόμα και τον Πρέπελιτς.
Πέραν των αναλύσεων, η ουσία είναι το 1-0 της Ρεάλ και πως σε λίγες ώρες οι δύο ομάδες επιστρέφουν για τη δεύτερη αναμέτρηση, ξανά στη Μαδρίτη (19/4, 22:15). Παρά την όποια απογοήτευση για την χαμένη ευκαιρία, συναισθηματισμοί σε σειρές playoffs με “κολλητά” παιχνίδια δεν χωρούν, γιατί μόνο επιζήμιοι θα αποβούν.
Οπως ενδεχόμενο break δεν θα έπρεπε να εκτοξεύσει τον ενθουσιασμό σε βαθμό αποπροσανατολισμού, έτσι και η απογοήτευση δεν πρέπει να μείνει ενόψει του Game 2, με τον Παναθηναϊκό να έχει μπροστά του μια δεύτερη ευκαιρία για βελτιώσεις σε όποια σημεία μπορεί, ώστε να φτάσει στη νίκη.
Στο Game 1 έδειξε ότι μπορεί το break, τώρα ήρθε η ώρα να το κάνει, ώστε μετά ο… λόγος να περάσει στο ΟΑΚΑ!
ΥΓ1: Το 2011 και το 2013 είναι απλά παραδείγματα πως μια νίκη που χάθηκε στο… τσακ στο Game 1, δεν αναιρεί πως παρά την απογοήτευση για τη χαμένη ευκαιρία, μπορεί να ακολουθήσει break. Το 2011 ο Παναθηναϊκός έχασε με 83-82 από την Μπαρτσελόνα, αλλά επέστρεψε για το 71-75 στο Game 2, ενώ το 2013 ξανά με την Μπάρτσα, το οριακό 72-70 με τις χαμένες βολές του Γκιστ στο τέλος, διαδέχθηκε το 65-66 με το τρίποντο-ορόσημο του Διαμαντίδη.
ΥΓ2: Οι αναφορές των μελών της ομάδας στη διαιτησία δεν έλειψαν, από διοικητικό ηγέτη (Γιαννακόπουλος), προπονητή (Πιτίνο) και παίκτες (Βουγιούκα), αλλά δεν φαίνεται να έχουν σταθεί παραπάνω από όσο πρέπει σε αυτό, ώστε να μην χαθεί η συγκέντρωση για το Game 2. Μόνο κακό θα προξενήσει η υπερβολική… προσήλωση στους διαιτητές.
ΥΓ3: Μεγάλη ιστορία να επιστρέφεις τόσο άμεσα και εμφατικά από το -14 στο τρίτο δεκάλεπτο. Άλλη μια επιβεβαίωση του χαρακτήρα που έχει ατσαλωθεί
ΥΓ4: Αυτή τη φορά να μπουν τα σουτ από μέση απόσταση, που θα δοθούν ξανά από τη Ρεάλ
ΥΓ5: Κρίμα που η θετική εμφάνιση του Λεκαβίτσιους του κόστισε σε… ράμματα
ΥΓ6: Πλήρης σχολιασμός για όσα έγιναν στο Game 1, στο Eurohoops Show