Tου Γιάννη Αβραμίδη
Να πάρουμε πρώτα μία ανάσα… Τι ματς ε; Τι φινάλε; Το μπάσκετ να ξέρετε δεν είναι άδικο άθλημα. Αν είσαι καλύτερος θα κερδίσεις. Σπάνια το σκορ αδικεί την συνολική εικόνα. Ίσως να αδικεί την προσπάθεια μερικές φορές αλλά ποτέ την γενική εικόνα. Και ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος της ΤΣΣΚΑ σε αυτό το τρίτο παιχνίδι.
Ήταν καλύτερος γιατί έδειξε εναλλακτικές στην επίθεση του απέναντι στην επιθετική άμυνα της ΤΣΣΚΑ. Ήταν καλύτερος γιατί την ανάγκασε να μπει στον ρυθμό του, έτρεχε όποτε ήθελε, «έκοβε» ταχύτητα όποτε ήθελε. Ήταν καλύτερος γιατί σούταρε με αυτοπεποίθηση όπως φανερώνει και το 51% στα τρίποντα που είχε. Ένα ποσοστό «τρελό» για αγώνα μπάσκετ (όπως ήταν και το αντίστοιχο της ΤΣΣΚΑ την Πέμπτη) αλλά ανάλογο του ταλέντου των παικτών του Παναθηναϊκού. Ήταν καλύτερος γιατί για 35’ δεν άφηνε την ΤΣΣΚΑ να κάνει το παιχνίδι της και γιατί για πρώτη φορά ίσως φέτος, όσοι μπήκαν από τον πάγκο δεν άφησαν να φανεί το κενό των παικτών που ήταν στο παρκέ.
Θα πείτε… Αφού ήταν καλύτερος γιατί πήγε να χάσει στο τέλος; Η ΤΣΣΚΑ δεν συγχωρεί λάθη. Το έχουμε γράψει πολλάκις και θα το διαβάσετε και παρακάτω στην ανάλυση του αγώνα. Ο Παναθηναϊκός πήγε να κρατήσει την διαφορά αντί να την μεγαλώσει. Έπαιξε διαφορετικά από αυτό που μπορούσε, έδειξε ευκολία στο να δέχεται καλάθια μετά από λάθος rotation ή close out. Κάτι που δεν το έκανε για 35’ στο ματς.
Ουίμς εναντίον όλων
Η ΤΣΣΚΑ χωρίς άγχος άφησε τον Ουίμς να παίξει… αμερικάνικο μπάσκετ και οι πράσινοι στο τελευταίο κρίσιμο λεπτό που έδειχναν να τα έχουν χαμένα τουλάχιστον ήταν ψύχραιμοι στις επιθετικές τους επιλογές. Γιατί είναι βαρύ να «τρως» δώδεκα πόντους σε 55’’ αλλά είναι εξίσου σημαντικό να βάζεις και εσύ 9 χάνοντας και επίτηδες μία βολή.
Μπορεί ο Παναθηναϊκός να επαναλάβει μια τέτοια εμφάνιση και να κάνει το 2-2; Ναι… αλλά μην περιμένετε και την ΤΣΣΚΑ να είναι το ίδιο άστοχη και να μην είναι ψαγμένη πλέον στο ότι οι πράσινοι θα παίξουν δυνατά και θα κυνηγήσουν κάθε πιθανότητα που τους αναλογεί. Και είπαμε… το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα.
Το ματς…
Οι είκοσι πόντοι που είχε δεχθεί ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο, δεν θα πρέπει να σας ξεγελάνε. Οι πράσινοι είχαν παίξει καλή άμυνα, κλείνοντας τους διαδρόμους, απλά φαινόταν πως το «μάθημα» που τους είχε δώσει η ΤΣΣΚΑ στο δεύτερο παιχνίδι στην Μόσχα δεν το είχαν εμπεδώσει καλά.
Οι φιλοξενούμενοι θα τιμωρούσαν κάθε λάθος. Είτε αυτό ήταν μία λάθος αλλαγή στα σκριν αντί για hedge out, ή μια ολιγωρία στην κάλυψη του dive από το «4», ένα κακό close out, μία λάθος συνεννόηση είτε ένα πέρασμα through και όχι shadow όπως έκανε στο μοναδικό (αμυντικό) λάθος του ο Νέλσον και δέχθηκε ο Παναθηναϊκός το πρώτο τρίποντο του από τον Ντεκολό στο 13’.
Η ΤΣΣΚΑ δεν είχε λύσεις από την περιφέρεια και ίσως να μην περίμενε τόσο… ξύλο (μπασκετικά) στα πρώτα λεπτά. Όχι μόνο από την πρώτη πεντάδα του Παναθηναϊκού αλλά και από την δεύτερη (Μποχωρίδης, Νέλσον, Παππάς, Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης). Ήταν μάλλον η πρώτη φορά φέτος που η αλλαγή στην βασική πεντάδα του Παναθηναϊκού, όχι μόνο δεν τον αποδυνάμωσε αλλά τον ενίσχυσε κιολας! Το πάθος των πρασίνων φαινόταν από τις άμυνες του Παππά (σ.σ. ο νέος ηγέτης του Παναθηναϊκού όχι μόνο λόγω απόδοσης αλλά και λόγω προσωπικότητας στο παρκέ) που βουτούσε για την μπάλα, από το πώς ο Νέλσον ανάγκασε τους ψηλούς της ΤΣΣΚΑ να μην του ξανακάνουν σκριν γιατί… πονούσαν, από τα μηδέν χαμένα ριμπάουντ.
Στην επίθεση υπήρχε μόνο μία διαφορά σε σχέση με τα ματς της Μόσχας. Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς, βλέποντας ότι η ΤΣΣΚΑ πάει σε κάθετα hedge out στα όρια της παγίδας έδωσε δύο επιλογές στους παίκτες του. Γρήγορη πάσα σε παίκτη ισορροπίας και είτε split και έξτρα πάσα ή σουτ, αλλά έδωσε και εντολή στους ψηλούς του να κάνουν πολλά fake σκριν… Να δείχνουν ότι πάνε για σκριν και να κόβουν δυναμικά στο καλάθι, κάτι που βρήκε την άμυνα της ομάδας του Δημήτρη Ιτούδη, ευάλωτη και ανοιχτή στο ζωγραφιστό.
Πάντα το αφεντικό
Όσο τα τρίποντα έμπαιναν και ο Παναθηναϊκός θα μείωνε τα λάθη του, καμία διαφορά που έπαιρνε η ΤΣΣΚΑ δεν φαινόταν αρκετή. Οι πράσινοι γύρισαν δύο φορές από διψήφιο χάντικαπ στο παιχνίδι και το «χ» στο ημίχρονο τους έκανε να έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Μία αυτοπεποίθηση που φάνηκε περίτρανα στο πρόσωπο και στην εμφάνιση του Νίκου Παππά, ή του Γκιστ. Του Αμερικανού που ίσως ήταν και άθελα του, η αιτία για να γυρίσει η ΤΣΣΚΑ νωρίτερα στο παιχνίδι. Ο τραυματισμός του για την ακρίβεια που τον κράτησε για λίγο στον πάγκο την ώρα που είχε ζεσταθεί και ανάγκασε τον Ιβάνοβιτς, δεδομένο το ότι και ο Φώτσης είχε τρία φάουλ, να παίξει με δίδυμο ψηλών Μαυροκεφαλίδη-Μπατίστα που ήταν πολύ αργό για να ακολουθήσει τα κοψίματα των αντιπάλων του, αλλά και διστακτικό στα δικά του dive. Κυρίως ο Μπατίστα που εκδήλωνε όλες του τις επιθέσεις άμυαλα και επιπόλαια με αποτέλεσμα να δέχεται τάπες.
Ο Παναθηναϊκός οικοδομούσε πάντως μία διαφορά έξι πόντων την οποία θα έπρεπε να διαχειριστούν οι παίκτες που μπήκαν για να δώσουν ανάσες στους Διαμαντίδη, Παππά και Γιάνκοβιτς και χάρις στον Γκιστ κυρίως, αυτή δεν χάθηκε εντελώς στο τέλος του τρίτου δεκάλεπτου αλλά μειώθηκε κατά το ήμισυ.
Βέβαια ανάσες στο ίδιο διάστημα έδινε και ο Δημήτρης Ιτούδης στους «βασικούς» του, μόνο που οι παίκτες του τριφυλλιού είχαν αυτό που τους… «σκότωσε» στο δεύτερο παιχνίδι. Ευστοχία από την περιφέρεια, η οποία σε κάθε εύστοχο σουτ, μετέφερε έξτρα πίεση στους φιλοξενούμενους που προσπαθούσαν να γυρίσουν το παιχνίδι, πλησίαζαν και πάντα θα βρισκόταν κάποιος να τους ρίξει ένα τρίποντο… μαχαιριά.
Στην άμυνα, τα close out ήταν στο όριο του… ηρωισμού, στην επίθεση όποτε δινόταν η ευκαιρία, ο Παναθηναϊκός έτρεχε στον αιφνιδιασμό και με καλές περιστροφές της μπάλας και ψυχραιμία στα τρίποντα που ουσιαστικά έδινε και η ΤΣΣΚΑ με τις παγίδες πάνω στον Διαμαντίδη.
Χωρίς μπασκετική λογική
Το ότι ακολούθησε στο τέλος ίσως να μην έχει και μπασκετική λογική… Η ΤΣΣΚΑ του 20% στα πρώτα 36’ είχε 5/6 στο τέλος. Ανάλογο βέβαια με τα 6/8 τρίποντα των πρασίνων στο τέταρτο δεκάλεπτο! Ο Παναθηναϊκός συνέχισε να τιμωρεί τους Ρώσους κάθε φορά που πλησίαζαν με ένα εύστοχο σουτ τριών πόντων φτάνοντας στο τέλος του αγώνα το 51% στα τρίποντα! Μία φορά ουσιαστικά δεν έγινε αυτό (με το διστακτικό και χαμένο σουτ του Μαυροκεφαλίδη) και η διαφορά εξανεμίστηκε, με τον Ουίμς να παίζει εκτός συστήματος σε ένα άτυπο ένας εναντίον όλων!
Οι εύστοχες βολές του Παναθηναϊκού είχαν απάντηση με τρίποντο από την ΤΣΣΚΑ και τα παράδοξα συνεχίστηκαν αν σκεφτεί κανείς ότι στο τελευταίο μόνο λεπτό μπήκαν συνολικά 21 πόντοι!
Φτάσαμε στο σημείο η εκπληκτική εμφάνιση στα πρώτα πέντε λεπτά της τέταρτης περιόδου, που άφησε πίσω με δέκα πόντους την ΤΣΣΚΑ να καταλήξει στο… ευτυχώς που ο Τεόντοσιτς δεν πήρε ούτε μία σωστή απόφαση στο παιχνίδι, στην δεδομένη ελευθερία που του δίνει ο Δημήτρης Ιτούδης και παρά το λάθος των διαιτητών στην δεύτερη βολή του Νίκου Παππά, ο Παναθηναϊκός δεν το πλήρωσε… είπαμε η ΤΣΣΚΑ δεν συγχωρεί λάθη…
ΥΓ. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη… Δεύτερη πολύ κακή διαιτησία εις βάρος του Παναθηναϊκού με αποκορύφωμα το σφύριγμα στην βολή του Νίκου Παππά στο τέλος.
ΥΓ2. Ότι και να γίνει την Τετάρτη ένα είναι το σίγουρο. Αυτό θα είναι το τελευταίο παιχνίδι του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ για φέτος όσον αφορά την ευρωπαϊκή του πορεία. Μία πορεία που συνιστά υπέρβαση με βάση το ρόστερ και είναι κάτι που δεν το γράφω εγώ αυθαίρετα αλλά το είπε ο ίδιος ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Αξίζει όλοι να χειροκροτήσουν αυτή την ομάδα σε αυτή την νέα της προσπάθεια. Ότι και να γίνει…