Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Το καλοκαίρι για κάποιους ακόμα συνεχίζεται, όμως για τον Παναθηναϊκό… τελείωσε! Οι “πράσινοι” από την Παρασκευή (23/8) μπήκαν σε ρυθμούς προετοιμασίας, με την ΕΠΙΣΗΜΗ πρώτη προπόνηση στο ΟΑΚΑ να ανοίγει την αυλαία για τη σεζόν 2019/2020 και τον Αργύρη Πεδουλάκη να έχει στα χέρια του ένα ρόστερ, το οποίο είναι σαφέστατα ενισχυμένο, ειδικά σε τομείς που “πόνεσαν” την ομάδα και δεν την άφησαν να κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρωλίγκα.
Τι έλειψε βασικά από τον περσινό Παναθηναϊκό; Προσωπικότητα και σουτ. Αυτά τα στοιχεία μπήκαν σε πρώτη προτεραιότητα από τους ιθύνοντες ώστε η νέα ομάδα που θα χτιστεί, να αποκτήσει αυτά τα στοιχεία και βάσει σχεδιασμού, αυτό έγινε.
Οι εκπλήξεις από το ΝΒΑ
Οι μεταγραφές που έγιναν πολύ απλά, ξεπέρασαν τις προσδοκίες! Κι αυτό γιατί όταν αποκτούνται το ίδιο καλοκαίρι δύο παίκτες από το ΝΒΑ, οι οποίοι όχι απλά έχουν περάσει από το ΝΒΑ, αλλά ξεκάθαρα είναι επιπέδου “μαγικού κόσμου”, τότε είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για παίκτες από το πάνω ράφι.
Το πρώτο “μπαμ” ήταν ο Τζίμερ Φριντέτ, μια… παλιά μπασκετική καψούρα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο οποίος ήρθε με “ταυτότητα” το φονικό του σουτ, αλλά όπως δήλωσε και ο ίδιος, δεν θέλει να αρκεστεί στην εκτέλεση, αλλά να συνεισφέρει παντού.
Το σίγουρο πάντως είναι πως όταν βρίσκεται στην ίδια πεντάδα με τον Καλάθη, θα μπορεί να λύσει τα χέρια του “πράσινου” ηγέτη για την εκτέλεση από την περιφέρεια και θα μπορεί να του… ανεβάσει τον μέσο όρο των τελικών πασών που θα μοιράζει!
Εξάλλου δεν είναι τυχαίο που του δόθηκε το δεύτερο μεγαλύτερο συμβόλαιο στην ομάδα, μετά φυσικά από αυτό του Καλάθη των 2+ εκατομμυρίων, με τον Παναθηναϊκό πλέον να έχει και τρίτο… εκατομμυριούχο, επίσης από το ΝΒΑ!
Εκεί που το τελευταίο στοίχημα που θα έβαζε χρήματα κάποιος ήταν πως θα ερχόταν κι άλλος σταρ με συμβόλαιο 1+ εκατομμυρίου, ο Γιαννακόπουλος πήγε κόντρα στις πιθανότητες κι έφερε τον Ουέσλεϊ Τζόνσον, που το ίδιο εύκολα μπορεί να σουτάρει από το τρίποντο, αλλά και να προσφέρει με τα αθλητικά του προσόντα σε άμυνα και επίθεση!
Σουτ
Ο 32χρονος Τεξανός είναι ένας πολύπειρος ΝΒΑερ, ο οποίος το 2010 εισήλθε στον “μαγικό κόσμο” ως Νο4 του draft, πάνω κι από παίκτες όπως ο ΝτεΜάρκους Κάζινς και ο Πολ Τζορτζ και σε 9 χρόνια είχε τα πάνω, είχε τα κάτω, αλλά ποτέ δεν κοίταξε προς την G-League, δείγμα της αξίας του.
Η έλευση του Τζόνσον, σε συνδυασμό με την παρουσία του Φριντέτ, αναμφίβολα δίνει στον Παναθηναϊκό την… άδεια να σκοτώνει από την περιφέρεια, χωρίς να… κάνει τον σταυρό του, όταν ο αντίπαλος παίζει ζώνη ή κλείνει τη ρακέτα του.
Μάλλον οι αντίπαλες άμυνες πρέπει να το κάνουν αυτό, με τον Καλάθη να έχει πλέον πολλές επιλογές να δώσει την μπάλα, αν αναλογιστούμε πως το καλό σουτ χαρακτηρίζει κι άλλα εκ των αποκτημάτων, όπως τον Μπράουν, τον Ράις, αλλά και τον Μπέντιλ, όπως μας έδειξε πέρυσι με το Περιστέρι. Και μην ξεχνάμε και τον Τόμας, ο οποίος όσο αποδοτικός είναι στο ποστ, όπως έδειξε στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν, άλλο τόσο είναι και εκτός ρακέτας.
Εμπειρία
Ασφαλώς δεν πρέπει να λησμονηθεί ή να υποτιμηθεί η προσθήκη του Ταϊρίς Ράις, ο οποίος έρχεται στο ΟΑΚΑ για να είναι ο τρίτος παίκτης του ρόστερ, δίπλα σε Νικ και Βουγιούκα, που έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα και μάλιστα ως MVP το 2014 με τη Μακάμπι στο Μιλάνο!
Ο Αμερικανός γνωρίζει πάρα πολύ καλά την Ευρωλίγκα και μπορεί να αποτελέσει ένα υπερπολύτιμο όπλο για τον Πεδουλάκη, είτε δίπλα στον Καλάθη, είτε δίνοντάς του ανάσες, έχοντας τη δυνατότητα να σουτάρει, αλλά και να δημιουργεί φάσεις για τον εαυτό του και σε κρίσιμα σημεία, για να σκοράρει για παράδειγμα το καλάθι που έκρινε την πρόκριση στο Final Four στον περσινό προημιτελικό του BCL με την ΑΕΚ.
Οι ψηλοί που… συμπληρώνονται
Στη γραμμή ψηλών υπήρχε μεγάλη αναδόμηση, αφού ήρθαν Μπέντιλ και Γουάιλι. Δύο παίκτες με μεγάλη φιλοδοξία και εξαιρετικά προσόντα, αλλά “στοιχήματα” με τη λογική πως τώρα κάνουν το μεγάλο βήμα και θα κληθούν να ανταποκριθούν σε υψηλές απαιτήσεις.
Οι πρώην άσοι Γκραν Κανάρια και Περιστερίου είναι παίκτες με αρετές, που μπορούν να ανεβάσουν πολλά επίπεδα την αθλητικότητα του Παναθηναϊκού στη ρακέτα, κάτι που έλειψε πολύ πέρυσι, δεδομένης της ανύπαρκτης προσφοράς Λάσμε και Πέιν και της μακράν χειρότερης χρονιάς του Γκιστ στα πράσινα, που αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα του στο ΟΑΚΑ.
Η ανταπόκρισή τους στα “θέλω” μιας ομάδας όπως ο Παναθηναϊκός και στις μάχες με τους υψηλής κλάσης ψηλούς στην Ευρωλίγκα, είναι μεγάλο “στοίχημα” για τους “πράσινους”, που όμως έχουν την ευχέρεια να διαθέτουν επίσης τον Γιώργο Παπαγιάννη, που είναι μια σεζόν πιο έμπειρος, έχοντας περάσει ένα σπουδαίο “φροντιστήριο” υπό τις οδηγίες του Πιτίνο και πλέον ξανά με τον προπονητή που τον ανέδειξε στα πρώτα του βήματα, τον Αργύρη Πεδουλάκη!
Από εκεί και πέρα, είναι καθοριστική η παραμονή του Βουγιούκα, ο οποίος είναι δεδομένο πως θα δώσει ποιοτικά λεπτά όταν κληθεί να πατήσει παρκέ, όσα κι αν είναι αυτά, ανεξαρτήτως αντιπάλου, ενώ αποτελεί και “κόσμημα” για τα αποδυτήρια, με “κρυστάλλινη” συμπεριφορά.
Αυτό το καρέ βάσει χαρακτηριστικών συμπληρώνεται, αφού υπάρχουν και τα αθλητικά προσόντα, το πικ εν ρολ που μπορεί να αποδώσει ιδανικά με δημιουργό τον Καλάθη, αλλά και παιχνίδι με κυριαρχία στο ποστ, όπου μπορεί να ακουμπήσει η μπάλα, ειδικά όταν παίζει ο Ιαν.
Αναβάθμιση
Βλέποντας μία προς μία τις κινήσεις στο μεταγραφικό παζάρι, ο Παναθηναϊκός μπορεί κάλλιστα να καμαρώνει πως συνολικά αναβάθμισε το έμψυχο δυναμικό του.
Για τον Λεκαβίτσιους ήρθε ο Ράις. Για τον Λάνγκφορντ και τον Κιλπάτρικ ήρθε ο Φριντέτ. Για τον Θανάση ήρθε ο Μπράουν. Για τον Λοτζέσκι ήρθε ο Τζόνσον. Για τον Γκιστ ήρθε ο Μπέντιλ. Για τον… Λάσμε ήρθε ο Γουάιλι, ενώ έμεινε ο Τόμας, που ήταν μακράν η πιο πετυχημένη προσθήκη ξένου πέρυσι.
Αυτή η επτάδα ξένων προστίθεται στον πολύ δυνατό ελληνικό κορμό που έχουν πλέον οι νταμπλούχοι, με Καλάθη, Παππά, Παπαπέτρου, Παπαγιάννη, Μήτογλου, Βουγιούκα, αλλά και τον εξαιρετικά άτυχο Γιάννη Αθηναίου που έμοιαζε ιδανική λύση για συμπληρωματικός, μα συνάμα έμπειρος Έλληνας γκαρντ, που θα ήταν έτοιμος ανά πάσα στιγμή.
Ο σοβαρός τραυματισμός του άλλαξε κάποια δεδομένα και μένει να δούμε αν αυτό θα οδηγήσει σε άλλη μεταγραφή ή και αλλαγή στην απόφαση για τον Καλαϊτζάκη.
Σε κάθε περίπτωση, αποκτήθηκαν παίκτες με κύριο χαρακτηριστικό το καλό σουτ που τόσο έλειψε από την ομάδα όπως έλεγε και ξανάλεγε ο Πιτίνο, την αθλητικότητα και την ικανότητα στο ανοικτό γήπεδο.
Όλα αυτά δουλεύουν προς τέρψη του προπονητή στον πάγκο, αλλά και του προπονητή στο παρκέ, αφού ο Νικ Καλάθης θα μπορεί να δημιουργεί ακόμα πιο εύκολα και θα έχει ικανούς εκτελεστές για να δίνει την μπάλα και να εκτελούν.
Η αθλητικότητα στην “πράσινη” ρακέτα είναι η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με πέρυσι και με τη σωστή χημεία, θα δώσει στον Παναθηναϊκό τη δυνατότητα να είναι ακόμα πιο επιθετικός στην άμυνά του και να χτυπά άμεσα με όπλο την ταχύτητα και τους παίκτες-απειλή που διαθέτει.
Ζητούμενα
Το ζήτημα με το ρόστερ που θα έχει στα χέρια του ο Αργύρης Πεδουλάκης τη νέα σεζόν δεν είναι τα χρήματα.
Ετσι κι αλλιώς ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν… τσιγκουνεύτηκε το μπάτζετ και διέψευσε όσους προεξόφλησαν το αντίθετο, είτε γιατί έφυγε ο Πιτίνο, είτε γιατί η Basket League δε θα έχει το αντίπαλο δέος του Ολυμπιακού…
Χρήματα πολλά έχουν πέσει κι άλλες φορές σε παίκτες, που άλλες φορές έπιασαν τόπο κι άλλες φορές όχι… Το ζήτημα είναι το “πάντρεμα” παλιών και νέων, έμπειρων σε υψηλό επίπεδο και άπειρων, φτασμένων και φιλόδοξων.
Ζητούμενο είναι να προσαρμοστούν όσο το δυνατόν πιο άμεσα οι ΝΒΑερς Φριντέτ και Τζόνσον, όπως και οι Γουάιλι, Μπέντιλ και Μπράουν, για διαφορετικούς λόγους.
Οι μεν γιατί έρχονται για πρώτη φορά στην Ευρώπη της μικρότερης ελευθερίας στο παρκέ και πιο πιεστικών αμυνών, οι δε γιατί για πρώτη φορά κάνουν ένα τόσο μεγάλο βήμα προς την Ευρωλίγκα και δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι πετώντας τους τόσο βαθιά, θα μπορέσουν να… κολυμπήσουν.
Ακόμα κι ο Γουάιλι που μέτρησε πέρυσι στο κοντέρ κάποιες συμμετοχές με την Γκραν Κανάρια, σε καμία περίπτωση δεν είναι το ίδιο με το να είναι στον Παναθηναϊκό, όπου επιδίωξη είναι το Final Four, με όποιο επίπεδο πίεσης το συνοδεύει.
Εδώ υπάρχει κι η λέξη-κλειδί… Το Final Four σαφώς πρέπει να αποτελεί στόχο, αλλά όχι αυτοσκοπός που γίνεται δαμόκλειος σπάθη… Η περσινή σεζόν ειδικά πρέπει να αποτελέσει μάθημα για όλους και εντός ομάδας και εκτός.
Ο Παναθηναϊκός δε γίνεται να αποδέχεται το ρόλο του κομπάρσου, αλλά πρέπει να διαθέτει αυτογνωσία. Δεν πρέπει να παρασυρθεί από την πρόσκαιρη τρέλα των μεταγραφών που δεν πρέπει να παραγνωριστεί πως είναι σημαντικές, αλλά να κρατήσει χαμηλό προφίλ και να βαδίζει βήμα-βήμα.
Το πρώτο που πρέπει να λείψει είναι οι ατάκες για το πολυπόθητο Final Four και γι’ αυτή την προσγείωση ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση είναι ο Αργύρης Πεδουλάκης.
Ο πολύπειρος Έλληνας προπονητής, στην επιστροφή του στο ΟΑΚΑ, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα πώς να διαχειριστεί την κατάσταση, γνωρίζοντας καλά τον σύλλογο και πώς μπορεί να “παντρέψει” την εμπειρία και την κλάση με την φιλοδοξία και τον ενθουσιασμό.
Τα υλικά είναι εδώ και το χτίσιμο τώρα αρχίζει, ώστε όλα τα κομμάτια να μπουν στη θέση που πρέπει με τις κινήσεις να δείχνουν πως έχουν διαγνωστεί τα προβλήματα και αυτή τη φορά το ρόστερ μπορούμε να πούμε πως δομήθηκε γύρω από τον Καλάθη, ώστε να διασφαλιστεί πως θα αξιοποιηθούν τα ανεξάντλητα προσόντα του σε ηγεσία και δημιουργία.
Όλα όμως θα φανούν στο παρκέ…
ΥΓ1: Πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός είχε τρία συμβόλαια του εκατομμυρίου;
ΥΓ2: Με την τριάδα Καλάθη, Παπαπέτρου, Παπαγιάννη να λείπει με την Εθνική στην Κίνα, η προετοιμασία θα είναι μετ’ εμποδίων και η ολοκληρωμένη εικόνα θα υπάρχει στα επίσημα, αφού όταν επιστρέψουν, ουσιαστικά η πρώτη τους παρουσία με την ομάδα θα είναι στο “Παύλος Γιαννακόπουλος” (21-22/9).