Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Έτσι είναι οι διπλές αγωνιστικές… Πολλές φορές είναι μια κρύο, μια ζέστη. Μια ματιά στις επιδόσεις των ομάδων αρκεί για να πείσει ότι ακόμα και οι ομάδες της πρώτης ταχύτητας στην Ευρωλίγκα δεν είναι απλό να έχουν σταθερή εικόνα σε δύο σερί παιχνίδια, πόσω μάλλον όταν αυτά διεξάγονται με διαφορά 48 ωρών.
Η νίκη επί της Εφές είναι μεγάλη υπόθεση για τον Παναθηναϊκό κι αυτό δεν περιορίζεται στο +1 που πήρε στο ρεκόρ του, ώστε να το βελτιώσει σε 3-3.
Στη Μόσχα ο Παναθηναϊκός είχε καταρρεύσει στο τέλος, γκρεμίζοντας ό,τι καλό είχε χτίσει κατά τη διάρκεια του αγώνα με τη Χίμκι κι άφησε τη χειρότερη εντύπωση για το τέλος και συνάμα την πικρή γεύση της ήττας.
Στο ΟΑΚΑ η Εφές ερχόταν απειλητική και σαφώς πιο ξεκούραστη, με αγώνα στην Πόλη και άνετη νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα, με τον Μίτσιτς να κάνει όργια και να αναδεικνύεται MVP της αγωνιστικής.
Να όμως που ο Σέρβος πόιντ γκαρντ από πρώτος στο πρώτο πιάτο της διπλής αγωνιστικής έγινε ο χειρότερος της ομάδας του, σε τέτοιο βαθμό που ο Εργκίν Αταμάν τον έκραξε κανονικά και δε σήκωσε μύγα στο σπαθί του γι’ αυτό!
Άμυνα και ριμπάουντ
Ο κυριότερος λόγος της κακής εικόνας του Μίτσιτς ήταν η εικόνα του Παναθηναϊκού, που φρόντισε να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του, ειδικά στο τελευταίο 15λεπτο και να προκαλέσει… χαμόγελο στον Αργύρη Πεδουλάκη, που παραδέχθηκε πως η εμφάνιση ήταν “η καλύτερη ως τώρα”, αλλά και στον κόσμο.
Πώς έγινε αυτό; Την Τρίτη (29/10) ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 103 πόντους από τη Χίμκι κι έτσι οι 86 πόντοι δεν ήταν αρκετοί. Αυτή τη φορά όμως οι 86 στην επίθεση ήταν υπεραρκετοί, από τη στιγμή που στην άλλη άκρη του παρκέ δέχθηκε 70!
Τόσο απλά… Όταν δέχεσαι 103 χάνεις, όταν δέχεσαι 70 νικάς, με τους “πράσινους” να δείχνουν στοιχεία που δεν έδειξαν τόσο στη Μόσχα, όσο και γενικώς στα παιχνίδια τους ως τώρα, όπως σκληράδα, συγκέντρωση, πλάνο και αυταπάρνηση.
Η εικόνα του εκνευρισμένου Αταμάν μετά το παιχνίδι είναι η καλύτερη απόδειξη πως η ομάδα του Πεδουλάκη έκανε σωστά τη δουλειά της και δεν άφησε περιθώρια στην Εφές, ειδικά μετά το σημείο όπου θεωρητικά οι Τούρκοι έδειχναν πιο απειλητικοί από ποτέ στην αναμέτρηση του ΟΑΚΑ.
Στο 25’ ο Λάρκιν είχε πάρει… φωτιά κι έδινε προβάδισμα στην ομάδα του (51-54), αλλά αποτέλεσε το έναυσμα ώστε οι γηπεδούχοι να κυριαρχήσουν και να πατήσουν την αντίπαλό τους, πρώτα μέσω της άμυνας και του ελέγχου των ριμπάουντ και μετά μέσω της επίθεσης!
Το πιο σημαντικό είναι πως δύο σημαντικά μειονεκτήματα ως τώρα και κατά τον Αργύρη Πεδουλάκη, έγιναν πλεονεκτήματα και… άρμα μάχης για μια σημαντική νίκη κόντρα στην περσινή φιναλίστ.
Πληθώρα λύσεων
Αυτό συνέβη με ομαδική δουλειά κι αυτό δεν αποτελεί κλισέ για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Έναν-έναν αν πάρουμε τους παίκτες του Παναθηναϊκού σχεδόν ουδείς υστέρησε κι όλοι έβαλαν μικρότερο ή μεγαλύτερο λιθαράκι για τη νίκη.
Από τον Μήτογλου που έπαιξε 4’ και τον Βουγιούκα που έπαιξε για 8:30’’, ως τον Καλάθη που ως συνήθως είχε το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής (σχεδόν 36’), όλοι έδωσαν κάτι.
Για να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, στην πρώτη γραμμή πέραν του “διπλού” αρχηγού, αυτή τη φορά στάθηκε ο Τάιρις Ράις με την παραγωγικότερη εμφάνιση με τα πράσινα (18π.), αλλά όχι μόνο με τους πόντους του, αφού ειδικά στο τελευταίο 15λεπτο της… έκρηξης, έπαιξε και πολύ καλή άμυνα, είτε προσωπική στον Λάρκιν, παίρνοντας αυτό το βάρος από το Νικ, είτε ομαδική, δυσκολεύοντας τις πάσες των παικτών της Εφές και βάζοντας τα χέρια στην μπάλα.
Ευτυχώς όμως δεν ήταν μόνο αυτός… Ο Παπαπέτρου έκανε πολλά περισσότερα στο παρκέ από το 8 που πήρε στην αξιολόγηση (14π., 3ριμπ., 1ασ., 1κοψ.), όντας… παντού κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και από τα πέντε φάουλ που έκανε…
Ο Παπαγιάννης ήταν ο βασικότερος λόγος που άλλαξε όλο το μομέντουμ του αγώνα μετά το 25’, κυριαρχώντας και στις δύο πλευρές, αφού με το που μπήκε, κάρφωσε το καλάθι της Εφές, ενώ στην άμυνα μάζεψε κάθε διεκδικούμενο ριμπάουντ, χωρίς… αμφισβήτηση, κάνοντας το καλύτερο come back μετά το DNP στη Μόσχα και τα μόλις 4’ στην Αγία Πετρούπολη.
Ο Τόμας και ο Φρεντέτ ήταν αυτοί που οδήγησαν επιθετικά τον Παναθηναϊκό στο πρώτο ημίχρονο, ο Μπέντιλ είχε θετική συνεισφορά ως… καλός στρατιώτης της ομάδας στα 14’ που πήρε, ενώ ο Ουέσλι Τζόνσον ανεβάζει όλο και περισσότερο την απόδοσή του, βρίσκοντας ρόλο, χρόνο και χημεία με τον Παπαπέτρου και την υπόλοιπη ομάδα.
Ευκαιρία
Τα κέρδη από τη νίκη είναι πολλά. Πέραν του 3-3 που ήταν αναγκαίο βαθμολογικά, επανέφερε την ηρεμία στο ΟΑΚΑ που ήταν επίσης απαραίτητη, μετά την ήττα στη Μόσχα, δίνει αυτοπεποίθηση με τον τρόπο που ήρθε με το εκρηκτικό 15λεπτο και τον χαρακτήρα που έβγαλαν οι “πράσινοι”, ενώ δίνει την ευκαιρία για την απαρχή ενός νικηφόρου σερί…
Κι αυτό γιατί ακολουθούν δύο ματς στο ΟΑΚΑ, με Βαλένθια (8/11) και Άλμπα (14/11), όπου η υπεράσπιση της έδρας μπορεί να χτίσει ένα σερί που θα δώσει νίκες και χρόνο έως ότου το επίπεδο ετοιμότητας φτάσει ακόμα ψηλότερα.
ΥΓ1: Είναι πραγματικά σπουδαίο όταν με οποιοδήποτε τρόπο μπορείς να προσφέρεις και ο Παναθηναϊκός το έπραξε με τον τυφλό φίλο της ομάδας που βίωσε με αντίστοιχο τρόπο με τους υπόλοιπους 10.000 στο ΟΑΚΑ την αναμέτρηση, δίπλα στο παρκέ με τη βοήθεια του κώδικα Braille. Αυτές οι πρωτοβουλίες αξίζουν τον κόπο να γίνονται!
ΥΓ2: Σκέτη τρέλα η μαύρη φανέλα!
ΥΓ3: Ο Πεδουλάκης μίλησε για την ανάγκη να υπάρχει ακόμα μία λύση στους γκαρντ, ώστε να μην επιβαρύνεται τόσο ο Νικ, κυρίως αμυντικά. Έχει δίκιο ο “Άρτζι”, αλλά τώρα αν αυτό θα γίνει με την επιστροφή του Παππά στο άμεσο διάστημα ή με άλλον τρόπο, ο χρόνος θα δείξει…