Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Όσο ενθουσίασε στην αρχή, τόσο απογοήτευσε στο τέλος ο Παναθηναϊκός στη “Menora Mivtachim Arena” του Τελ Αβίβ ή πιο απλά στο πάλαι ποτέ “Γιαντ Ελιάου”, όπως μάθαμε επί σειρά ετών άπαντες έναν από τους μπασκετικούς… ναούς της Ευρώπης.
Η ομάδα του Ρικ Πιτίνο δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει τη νίκη επί της Φενέρ, που ήταν ειδικών συνθηκών λόγω της απουσίας του κόσμου στο ΟΑΚΑ και αντί να εδραιωθεί στην πρώτη τετράδα, επιβεβαιώνοντας και βαθμολογικά πως έχει αλλάξει επίπεδο, πνίγηκε στις αδυναμίες του, που τον πρόδωσαν στο φινάλε απέναντι στη Μακάμπι του Γιάννη Σφαιρόπουλου, που μπορεί να είχε μόλις δέκα παίκτες λόγω των απουσιών, αλλά είχε καρδιά χιλίων λεόντων για να υπερκεράσει τις απώλειες, σχέδιο και τρόπο να το υλοποιήσει…
Οι “πράσινοι”… ξεγέλασαν και μάλλον ξεγελάστηκαν και οι ίδιοι από την κυριαρχία που είχαν στα ριμπάουντ απέναντι στη Φενέρ, σε μια σπάνια συνθήκη για τα φετινά δεδομένα τους και στο Τελ Αβίβ, υστέρησαν απελπιστικά σε αυτόν τον τομέα, όπως έχει συμβεί σε μικρότερο ή και αντίστοιχο βαθμό, στη συντριπτική πλειονότητα των αγώνων τους στη φετινή Ευρωλίγκα.
Η αποτύπωση αριθμών και στατιστικών πολλές φορές είναι κουραστική και ίσως να βοηθά ώστε να παρουσιάσεις με τον δικό σου τρόπο μια “αλήθεια”, αλλά σε αυτή την περίπτωση βοηθά στο να έρθεις ευθέως αντιμέτωπος όχι με ένα πρόβλημα της μιας βραδιάς, αλλά με μια παγιωμένη αγωνιστική αδυναμία, η οποία μόνο συγκυριακά και σε σαφώς λιγότερες περιπτώσεις μπορεί να… κρυφτεί.
Ριμπάουντ γιοκ
Ο Ρικ Πιτίνο που έχει εντοπίσει από τις πρώτες… ώρες της δεύτερης θητείας του στο ΟΑΚΑ το αυτονόητο, την αδυναμία που υπάρχει στα ριμπάουντ, που είναι… χρόνια, όσο και να προσπαθεί αγωνιστικά με τις οδηγίες του και πνευματικά με τις δηλώσεις του -όπως λέγοντας ότι δε χρειάζεται προσθήκη ψηλού γι’ αυτό το λόγο- είδε για δεύτερο σερί πολύ δύσκολη εκτός έδρας αποστολή, να χάνεται ολοκληρωτικά η μάχη των “σκουπιδιών”.
Ακόμα και στο πρώτο 15λεπτο, όταν η “πράσινη” μηχανή λειτουργούσε στην εντέλεια σε όλους τους τομείς, εμφάνισε την αχίλλειο πτέρνα της στο αμυντικό ριμπάουντ και άφησε σημάδι ότι αργά ή γρήγορα θα το πλήρωνε ακριβά, όταν η Μακάμπι θα άρχιζε να αξιοποιεί τις δεύτερες, τρίτες ή και… πολλαπλές ευκαιρίες στην ίδια επίθεση να σκοράρει ή όταν ο Παναθηναϊκός θα σταματούσε να είναι τόσο αποτελεσματικός στην άλλη άκρη του παρκέ.
Στο τέλος φτάσαμε να δούμε το +18 του 11’ και το +10 του 27’ όχι μόνο να εξανεμίζεται, αλλά να γίνεται -9 και ήττα με κατεβασμένα χέρια, από μια εξαιρετικά δουλεμένη ομάδα από τον Σφαιρόπουλο που δικαίως πήρε νέο πλούσιο πολυετές συμβόλαιο, με μεγάλη αυτοπεποίθηση που θυμίζει Μακάμπι της χρυσής της εποχής.
Αντίθετα, είδαμε έναν Παναθηναϊκό που όταν το παιχνίδι… στράβωσε και μετά τα δύο τρίποντα από Ράις και τον εξαιρετικό επιθετικά Τόμας που τον κράτησαν στον αφρό μετά την πρώτη ισοφάριση των γηπεδούχων (71-71), να μην δείχνει εκ νέου σημάδια ζωής στο παρκέ και στα τελευταία λεπτά να δέχεται σερί 14-2!
Αποτυχία το πώς ήρθε η ήττα
Σίγουρα το αποτέλεσμα ως αποτέλεσμα δεν είναι αποτυχία, σε μια έδρα που είχε το απόλυτο και πριν το τζάμπολ φέτος (8-0 πλέον), ωστόσο οι παράμετροι μετατρέπουν το αποτέλεσμα σε ΑΠΟΤΥΧΙΑ.
Η Μακάμπι είναι φορμαρισμένη και στην καλύτερη περίοδό της από το 2015, όταν εμφανίστηκε για τελευταία φορά στα playoffs, ωστόσο είχε σοβαρές απουσίες και μετά βίας συμπλήρωσε δεκάδα για αυτό το παιχνίδι!
Παράλληλα ο Παναθηναϊκός κάνει τόσο δυναμικό ξεκίνημα, με παιχνίδι για σεμινάριο και παρότι έχανε από την αρχή τα ριμπάουντ, είχε διψήφιες διαφορές και κυριαρχία που του έδινε αέρα νίκης, που θα μπορούσε να σβήσει κάποιες από τις αχρείαστες ήττες που έκανε στην εποχή Πεδουλάκη, για να πατήσει ακόμα πιο γερά βαθμολογικά.
Ακόμα και μετά την επιστροφή της Μακάμπι, στο τρίτο δεκάλεπτο το “τριφύλλι” έδειχνε να έχει βρει ισορροπία για να απορροφήσει τους κραδασμούς, χτίζοντας διαφορά δέκα πόντων, αλλά η συνέχεια είχε… κατάρρευση.
Ο οίστρος του Τόμας και η αποτελεσματικότητα του Παπαπέτρου δεν έφτανε, όσο ο άστοχος Καλάθης ήταν σε μία από τις κακές βραδιές του συνολικά, με πολύ χαμηλό δείκτη δημιουργίας (4 ασίστ) όπως και ο Φρεντέτ και με ένα rotation που έκλεισε πολύ.
Αδυναμίες
Το ριμπάουντ λοιπόν ήταν η μεγάλη πληγή και στο Τελ Αβίβ, με τον Παναθηναϊκό να παίρνει μόλις 1/2 ριμπάουντ που διεκδικήθηκαν στη ρακέτα του (22 αμυντικά, ενώ η Μακάμπι είχε 21 επιθετικά!), για να δεχθεί 22 πόντους εξ αυτών των χαμένων “σκουπιδιών”, με αυτή την αδυναμία να δείχνει ξεκάθαρα το πολύ μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στη ρακέτα.
Αλλά το ριμπάουντ είναι μόνο μια πτυχή, αφού γενικότερα η άμυνα στο ζωγραφιστό είναι πρόβλημα, με εξαίρεση περιπτώσεις όπου δρα ο συνεχώς βελτιωμένος τον τελευταίο καιρό Ντίνος Μήτογλου, ενώ και στην επίθεση δεν υπάρχει κανένα σημείο αναφοράς, με τον Παπαγιάννη αν δεν δημιουργήσει ο Καλάθης, να μην μπορεί να απειλήσει ουσιαστικά και σταθερά, ο Βουγιούκας παίρνει ελάχιστο χρόνο λόγω των αμυντικών του αδυναμιών και στην επίθεση δεν τροφοδοτείται, ενώ ο Ουάιλι δεν παίρνει το χρόνο που θα μπορούσε ένεκα δυνατοτήτων και αγωνιστικής συμπεριφοράς.
Το rotation στους ψηλούς θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, την ώρα που στην περιφέρεια οι λύσεις είναι περιορισμένες και ειδικά στα μετόπισθεν, αφού μετά τον Καλάθη δεν υπάρχει αξιόπιστος αμυντικός γκαρντ, ενώ και ο Παπαπέτρου καταλήγει να κυνηγά μόνος… ανεμόμυλους, όσο ο Τζόνσον συνεχίζει να είναι “αόρατος” είτε παίζει, είτε δεν παίζει και ο Μπράουν εκτός rotation, όπως και ο Μπέντιλ.
Κάπως έτσι οι λύσεις λιγοστεύουν κι αυτό που είναι δεδομένο για τους νταμπλούχους είναι πως οφείλουν να μην είναι αφύλακτη διάβαση η ρακέτα τους στο ριμπάουντ, αν θέλουν να έχουν πιο υψηλούς στόχους, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα πρόκειται για μια ομάδα που δε θα αξίζει να μπει ούτε στην οκτάδα…
Ενίσχυση χρειάζεται, πάντως, η λύση δεν μπορεί να είναι συνεχώς μεταγραφές έπειτα από κάθε ήττα…
ΥΓ1: Ο Ουάιλι γιατί δεν παίζει παραπάνω;
ΥΓ2: Αν στα ματς με Ολυμπιακό, Φενέρ και Μακάμπι στον πάγκο δεν ήταν ο Πιτίνο, το τι γκρίνια και καταστροφολογία θα ακούγαμε από παντού με άξονα τον προπονητή, δε λέγεται… Αλλά αυτό είναι και το πλέον σημαντικό επί εποχής Πιτίνο, η εμπιστοσύνη που υπάρχει…
ΥΓ3: Το πρόγραμμα συνεχίζει να είναι δύσκολο, με τη σύγκρουση με τη Ρεάλ να έχει μεγάλο “πρέπει” από τη στιγμή που γίνεται στο ΟΑΚΑ. Αυτό προηγείται από τις εξορμήσεις που ακολουθούν σε Ρωσία και Μιλάνο.
ΥΓ4: Ο Καλάθης πονούσε τις προάλλες στο Περιστέρι, ο Παπαπέτρου είχε πυρετό πριν το ματς με τη Φενέρ και τώρα αποχώρησε τραυματίας ο Φρεντέτ. Δε χρειάζεται να πούμε ότι δε χρειάζεται να είναι σοβαρό το πρόβλημα, γιατί…
ΥΓ5: Τουλάχιστον ο Πιτίνο μπορεί να χαμογελά ως ομοσπονδιακός προπονητής για την προσαρμογή του Τάιλερ Ντόρσεϊ σε ευρωπαϊκά δεδομένα. Όσο γιατί δεν ασχολήθηκε μαζί του ο Παναθηναϊκός, μέχρι να τον αποκτήσει η Μακάμπι ο ομογενής γκαρντ έψαχνε μόνο για συμβόλαιο στο ΝΒΑ, άρα…