Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Από την χαρά και την αισιοδοξία στην απογοήτευση, από τα κρυφά όνειρα και τους υπολογισμούς για οκτάδα στο απόλυτο… ξενέρωμα! Αυτή είναι η διαδρομή της απόδοσης του Ολυμπιακού και των συναισθημάτων του κόσμου του για μια ακόμα φορά και αυτός θα είναι ο κανόνας για τη φετινή σεζόν, που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες.
Και ο λόγος, όσο κι αν προσπαθούμε να το αναλύσουμε και καλά κάνουμε, είναι πολύ απλός.
Ο Ολυμπιακός ΔΕΝ διαθέτει την απαιτούμενη ποιότητα στο ρόστερ του για σταθερή πορεία όχι σε βάθος χρονιάς, αλλά ούτε καν για τη διάρκεια των αγώνων πολλές φορές και επίσης έχει στη σύνθεσή του περισσότερους παίκτες από ποτέ που δεν έχουν τον χαρακτήρα, τις παραστάσεις και ξανά την ποιότητα, για να διαχειριστούν καταστάσεις εντός γηπέδου, αλλά ακόμα και τις όποιες νίκες έρχονται.
Για αυτό έχουμε ήδη δει αρκετές φορές τον Ολυμπιακό μετά από μια καλή νίκη, εκεί που περιμένεις να χτίσει πάνω σε αυτή και να φτιάξει κάποιο νικηφόρο σερί έστω και μικρό, να κατατροπώνεται και να εξαφανίζεται από το γήπεδο.
Αυτό ήταν πάλι το σενάριο στο Βελιγράδι απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα και η κατρακύλα φάνηκε ακόμα πιο… εμφατική, γιατί ακολούθησε του εξαιρετικού πρώτου ημιχρόνου! Σκωτσέζικο ντουζ κανονικά, απλά όλοι πρέπει να βάλουμε καλά στο μυαλό μας πως αυτός ο Ολυμπιακός ΔΕΝ έχει την ποιότητα για πολλά παραπάνω πράγματα και ακόμα κι όσα μπορούν να γίνουν καλύτερα και πιο αποτελεσματικά, ΔΕΝ συμβαίνουν, γιατί ΔΕΝ υπάρχει η απαραίτητη καθοδήγηση από τον πάγκο ούτε σε επίπεδο προσωπικού mentorship, ούτε σε ομαδικό.
Ειλικρινά, ως γενική εικόνα, είναι τόσο απλό αυτό που εξελίσσεται και μεταφράζεται μπασκετικά ως πορεία στην Ευρωλίγκα σε ένα αρνητικό ρεκόρ 6-9. Που είναι ακριβώς ό,τι αξίζει τούτη τη στιγμή, αυτός ο Ολυμπιακός.
Κυριαρχία στο πρώτο ημίχρονο
Ο Ολυμπιακός στα πρώτα 20 λεπτά φαινόταν να αποδίδει αγωνιστικά και να νιώθει ψυχολογικά, όπως θα αναμέναμε όλοι μετά τα φτερά που δύναται να σου δώσει μια ανατροπή τόσο δυνατή, όσο εκείνη που επετεύχθη με θύμα την Χίμκι.
Ξεκίνησε με απόλυτη κυριαρχία στο ποστ και απαγορευτικό στον αντίπαλο να φτιάξει παιχνίδι και σκορ μέσα από το ζωγραφιστό. Συνάμα, είχε εξαιρετικά ποσοστά και μόλις 9 χαμένα σουτ σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Με 11/17 δίποντα, 5/8 τρίποντα και 17 αμυντικά ριμπάουντ στα 19 που διεκδικήθηκαν μετά από άστοχα σουτ των γηπεδούχων σε αυτό το διάστημα.
Αυτά τα νούμερα ήταν συντριπτικά και έκαναν το +12 να μοιάζει μικρή διαφορά στο πρώτο ημίχρονο… Ενώ, δηλαδή, όλα πήγαιναν πρίμα, με βάση τους δείκτες, η διαφορά ήταν μικρότερη από αυτή που… παρέπεμπαν τα νούμερα. Ο Μιλουτίνοφ κυριάρχησε, ο Ριντ προσέφερε κάποια πολύ ποιοτικά λεπτά, ο Πρίντεζης έκανε αυτό που ξέρει καλά και ο Πολ για ένα ακόμα παιχνίδι σκόραρε με εντυπωσιακό στιλ από την περιφέρεια.
Ο Βεζένκοφ επίσης προσέφερε ως μέλος του δεύτερου ροτέσιον, ακόμα και ο Μπαλντγουϊν στο μικρό διάστημα που αγωνίστηκε. Τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της κυριαρχίας του Ολυμπιακού στα πρώτα 20 λεπτά ήταν η επιβολή στη ρακέτα κυρίως αμυντικά, η ευστοχία του, η αποτελεσματικότητα στα ριμπάουντ και ως αποτέλεσμα όλων αυτών, ο απόλυτος έλεγχος του ρυθμού. Το μοναδικό πρόβλημα ήταν οι λύσεις που έβρισκε ο Αστέρας από τη περιφέρεια κι από εκεί… έπιασε σανίδα σωτηρίας για να μη χάσει εντελώς την επαφή του με το σκορ, αλλά κάπως έπρεπε να βρει κάποιο σκορ.
Το 36-48 έμοιαζε με μια ικανοποιητική παρακαταθήκη για μια νίκη που θα διατηρούσε τον Ολυμπιακό δυνατά σε τροχιά διεκδίκησης της οκτάδας.
Αποδείχτηκε ΜΗΔΑΜΙΝΟ πλεονέκτημα λόγω της ΑΘΛΙΑΣ εμφάνισης στο δεύτερο ημίχρονο, που συνδυάστηκε από μια σπάνια σε αυτό το επίπεδο νωθρότητα και ανύπαρκτη αντίδραση από τον πάγκο.
Ολυμπιακός: “Έδωσε” season high στην δεύτερη χειρότερη επίθεση της Ευρωλίγκα!
ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ
Για να έρθει το δεύτερο ημίχρονο και να προσγειώσει, όχι ακριβώς απότομα είναι αλήθεια, τους πάντες στην πραγματικότητα. Ο Ερυθρός Αστέρας χρειάστηκε απλά να ανεβάσει την αμυντική του ένταση και την σκληράδα και να πάει σε ένα λίγο πιο χαμηλό, αλλά πιο κινητικό, γρήγορο και αθλητικό σχήμα.
Αυτή η διαφοροποίηση στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου έφτανε και περίσσευε όπως αποδείχτηκε για να ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ από το παρκέ η επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού, να χαθεί το μομέντουμ, ο έλεγχος του ρυθμού, τα πάντα όλα και να εμφανιστεί παράλληλα με την επιθετική ανυπαρξία – προϊόν της απελπιστικής έλλειψης ποιότητας δημιουργικά στα γκαρντ και μια τεράστια τρύπα στην άμυνα.
Τόσο στην τρανζίσιον άμυνα, όσο και στην άμυνα μισού γηπέδου, εκεί που ο Ερυθρός Αστέρας έκανε ΣΥΝΕΧΩΣ το ίδιο πράγμα με κύριο εκφραστή τον Λορέντζο Μπράουν και ο Ολυμπιακός με τον Κεζμούρα και τους παίκτες του απλά… κοιτούσαν! Λες και έβλεπαν έργο στο σινεμά και όχι σαν να αγωνιζόντουσαν για να διατηρήσουν τις όποιες ελπίδες τους για νίκη που θα σήμαινε συνέχεια στο κυνήγι της πρόκρισης.
Να δούμε απλά την μεγάλη εικόνα της επανάληψης. Οι γηπεδούχοι βρήκαν τα σχήματα για να πιέσουν περισσότερο στην άμυνα και να βγάλουν εκτός παιχνιδιού την επίθεση του Ολυμπιακού, που ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ πιθανότατα έχει τα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ γκαρντ στην Ευρωλίγκα στο κομμάτι της δημιουργίας (που σχετίζεται άμεσα με εκείνο της απειλής) και στην επίθεση, δύο παίκτες, ο Μπράουν και ο Μπαρόν ΔΙΕΛΥΣΑΝ την άμυνα των Πειραιωτών τρέχοντας όλο το βράδυ τα ίδια ακριβώς Plays.
Και ο ειλικρινά συμπαθής κόουτς Κεζμούρα τον χαβά του. Οι δύο Αμερικανοί κονιορτοποιούσαν τον Ολυμπιακό και ο Λιθουανός προπονητής ΠΟΤΕ δεν αντέδρασε ως όφειλε με ΓΝΩΜΟΝΑ το πως θα ενοχλήσει αυτούς τους δύο με πιο αποτελεσματικά αμυντικά σχήματα.
ΑΦΗΣΕ τον Τσέρι 24 λεπτά στο παρκέ να εκτίθεται από τον Μπράουν και να κουτουλάει στην επίθεση, ΔΕΝ δοκίμασε τον Κόνιαρη, δεν δοκίμασε αμυντικά τον Μπαλντγουϊν, για ΜΙΑ ακόμα φορα δεν χρησιμοποίησε ΜΑΖΙ τους Πολ (στο “2”) και τον Παπανικολάου, που με βάση τα χαρακτηριστικά τους θα μπορούσαν αμυντικά να συμμαζέψουν λίγα τα ασυμμάζευτα, να ενοχλήσουν τα γκαρντ του Αστέρα και από εκεί να ξεκινήσει κάποια αντίδραση στον κατήφορο.
Τον δε Πολ που μπήκε καυτός στο πρώτο ημίχρονο, έκρινε σκόπιμο να καθυστερήσει πάρα πολύ να τον βάλει. Δεν τον σήκωσε από τον πάγκο όταν στις πρώτες κατοχές της τρίτης περιόδου έκανε μπαμ ότι το μομέντουμ αλλάζει και ο Ολυμπιακός πνίγεται επιθετικά, τον έβαλε όταν πλέον το μομέντουμ είχε αλλάξει άρδην πλευρά για τα καλά.
Μπράντον Πολ: “Χαμένο” το season high του στο Βελιγράδι (video)
Ειλικρινά το κοουτσάρισμά του έβγαλε μια εκνευριστική απάθεια, που δεν… πιστεύω ότι είναι απάθεια. Είναι αδυναμία να διαβάσει τα όσα άσχημα για την ομάδα του δημιουργούνται στην εξέλιξη του αγώνα, αδυναμία να σκεφτεί ποιες από τις λύσεις που διαθέτει σε επίπεδο μονάδων η ομαδικής στρατηγικής μπορούν να τον βγάλουν από το πρόβλημα και ουσιαστικά συνέβη ότι και με την Χίμκι στο δεύτερο ημίχρονο.
Έβλεπε το τραίνο να περνάει, να… χάνεται και το κοιτούσε. ΔΕΝ παρενέβη ποτέ. Η μόνη διαφορά είναι πως με την Χίμκι απελπιστικά καθυστερημένα συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να στείλει ΠΑΓΙΔΕΣ στον Σβεντ και τον έσωσε ο εγωισμός του Ρώσου που χρειαζόταν στα τελευταία δευτερόλεπτα της κανονικής περιόδου απλά να “σπάσει” την μπάλα 1-2 φορές για να βρει ένα καλάθι κάποιος συμπαίκτης του και να τελειώσει το ματς.
Στο Βελιγράδι δεν υπήρχε καμία σωτηρία, τα λάθη του κόουτς ήταν πολλά και το πιο σοκαριστικό ήταν η εμμονή του στον Τσέρι που σε αυτό το ματς ήταν τραγικός. Ο Κεμζούρα για ένα μυστήριο λόγο δεν τον έβγαλε ποτέ, τον εξέθεσε άσχημα και εκτέθηκε και ο ίδιος με την καταστροφική για την ομάδα εμμονή του.
Ο Ολυμπιακός στην επανάληψη κατέβασε ρολά, έφαγε επί μέρους σκορ 50-31, έχασε τα ριμπάουντ, έφτασε στο -9 στις κατοχές, έχασε κάθε επαφή με το καλάθι επιθετικά και στην άμυνα εκτέθηκε ανεπανόρθωτα από δύο παίκτες με κασέ που θα μπορούσε και ο ίδιος να έχει καλύψει.
Μήπως, όμως, οι Μπράουν – Μπαρόν – Τζένκινς είναι απλά καλύτεροι από τους περιφερειακούς του Ολυμπιακού με εξαίρεση τον Σπανούλη; Λέω, μήπως…
Εκεί έχουμε φτάσει…
ΟΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ
Ποια είναι τα βασικά μπασκετικά αίτια που ο Ολυμπιακός φέτος έχει πέσει ακόμα περισσότερο και όπως διαφαίνεται για πρώτη φορά από τότε που άλλαξε το φορμάτ της Ευρωλίγκας κινδυνεύει άμεσα να μείνει εκτός οκτάδας; Στην αρχή του άρθρου, το ερώτημα απαντήθηκε σε ότι αφορά το γενικό συμπέρασμα.
Ο Ολυμπιακός ΔΕΝ διαθέτει την απαιτούμενη ποιότητα για να παίζει σταθερά μπάσκετ ομάδας που αξίζει να περάσει στα Playoffs και ακόμα περισσότερα να έχει έστω ενδόμυχες σκέψεις και βλέψεις για κάτι παραπάνω.
Πάμε λίγο πιο συγκεκριμένα. Οι κόκκινοι έχουν μια περιφέρεια για… κλάματα, αν σκεφτούμε τι παίκτες έχουν περάσει από τον Ολυμπιακό στα γκαρντ επί εποχής Αγγελόπουλων. Ας αφήσουμε τον Βασίλη Σπανούλη, που είναι μια κατηγορία μόνος του, στην άκρη.
Τσέρι, Μπολντγουϊν, Πάντερ, Κόνιαρης.
Καλά τον Πάντερ τον βγάζω από την εξίσωση, αφού τον έχει βγάλει η ίδια η ομάδα και ο προπονητής. Όπως το ίδιο είχε γίνει και με τον Μπαλντγουϊν, που τελικά έμεινε για λόγους… αποζημίωσης. Ποιος από αυτούς μπορεί να δημιουργήσει με συνέπεια;
ΚΑΝΕΙΣ.
Ποιος από αυτούς μπορεί να ΑΠΕΙΛΗΣΕΙ και να σκοράρει με συνέπεια.
ΚΑΝΕΙΣ.
Όταν ο Vspan οδεύοντας στα 38 παραμένει με χαοτική απόσταση ο καλύτερος σκόρερ και δημιουργός στα γκαρντ του Ολυμπιακού και ΚΑΝΕΝΑΣ από όλους τους υπόλοιπους δεν έχει τη κλάση, την εμπειρία και γενικά το πακέτο να τραβήξει την ομάδα στην επίθεση έστω για λίγα λεπτά, τότε τι να συζητάμε;
Ας μην το αναλύσουμε περισσότερο, γιατί θα χαλάσουμε τις καρδιές μας γιορτινές μέρες…
Κρατήστε πως η περιφέρεια του Ολυμπιακού είναι 100% μια από τις χειρότερες σε ταλέντο σε ΟΛΗ την Ευρωλίγκα δημιουργικά ΚΑΙ εκτελεστικά. Αυτό αρκεί.
Σε αυτό το θλιβερό συμπέρασμα, προσθέστε πως σαν να μη φτάνει αυτό, ο κόουτς Κεμζούρα τώρα τελευταία δείχνει πως δεν μπορεί ούτε από αυτούς τους παίκτες να πάρει το 100% και ανάλογα με την έκβαση των αγώνων να τους διαχειρίζεται σωστά και αποτελεσματικά.
Ένα άλλο στοιχείο που δείχνει την έλλειψη ποιότητας βασικά, αλλά και παραστάσεων και χαρακτήρα δευτερευόντως, είναι πως όλοι αυτοί μετά από μια καλή εμφάνιση, πάντα στο επόμενο παιχνίδι μπαίνουν στο γήπεδο και αντί να κοιτάξουν να κάνουν τα λίγα βασικά που μπορούν για να προσφέρουν ουσιαστικά, έχουν συνεχώς στο μυαλό τους να κάνουν το κάτι παραπάνω και κυρίως να σκοράρουν!
Όλοι τους είναι παίκτες ΡΟΛΩΝ περιορισμένων δυνατοτήτων, που για να κουμπώσουν με την ομάδα, να φτιάξουν χημεία και να πάρεις το 100% θέλουν καθοδήγηση και ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ρόλους και αποστολές.
Ε, όταν μια είναι DNP και την άλλη παίζουν 30, όταν μια βλέπουν το ματς με πολιτικά και την άλλη παίζουν 25 ενώ είναι αρνητικοί και πληγώνουν την ομάδα, για ποιους ρόλους και ποιες σταθερές συζητάμε;
Στην άμυνα;
Ο Κόνιαρης οκ είναι συνεπής και παλεύει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ στην άμυνα. Ο Τσέρι έχει κάποιες εκλάμψεις και κάποιες καλές αμυντικά βραδιές όπως εκείνη στη Μόσχα και ο Μπαλντγουϊν ήρθε με τις συστάσεις του παίκτη που μπορεί να κάνει την διαφορά στην άμυνα, αλλά δεν το έχουμε δει ως τώρα.
Θα μου πείτε όπως χρησιμοποιείται, που να το δείτε, πως να διαπιστώσουμε αν μπορεί η όχι; Σωστό κι αυτό.
Έχει ξεκινήσει σπέκουλα, δίκαιη, για όλους τους αντιπάλους του Ολυμπιακού και δη τα γκαρντ, που κάνουν άπαντες ρεκόρ καριέρας απέναντι στους κόκκινους ή ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο τους.
Μπράουν, Ράις, Λο, Μίσιτς, Σβεντ, Ντόρσεϊ και η λίστα όλο πάει και… μεγαλώνει.
Ολυμπιακός: Έξι παίκτες που έκαναν… σμπαράλια την ερυθρόλευκη άμυνα! (videos)
Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι δύο βασικότεροι λόγοι είναι πως ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΠΛΗΝ ΣΠΑΝΟΥΛΗ ΔΕΝ ΑΠΕΙΛΕΙ, οπότε ΟΛΑ τα αντίπαλα γκαρντ του Ολυμπιακού έχουν την πολυτέλεια να χαλαρώνουν αμυντικά, να μην καταναλώνουν ενέργεια, να μη φθείρονται με φάουλ και να βγάζουν όλη τη φούρια και την επιθετικότητά τους μπροστά!
Ο δεύτερος πως ο Ολυμπιακός είναι ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΜΕΤΡΙΟΥ και σε ότι αφορά την προστασία του ποστ από τους ψηλούς, δηλαδή από παίκτες ρακέτας που μπορούν να καλύψουν τις αμυντικές αδυναμίες των περιφερειακών.
ΟΠΩΣ για παράδειγμα συμβαίνει στη Μακάμπι με Εισι, Χάντερ και Μπλακ. Όπως συμβαίνει στη Μπάρτσα με τον Ντέιβις ή στην Ρεάλ με τον Ταβάρες, τον Μίκι και πλέον και τον Μειρί.
Όπως συνέβαινε παλιά στον Ολυμπιακό με Χάινς, Ντάνστον, Χάντερ, Ντόρσεϊ…
Ο Μιλουτίνοφ όσο και φιλότιμος να είναι, παραμένει ένας 7footer και ένα βαρύ κορμί με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο Ριντ το παλεύει, αλλά δεν έχει την ταχύτητα στα πόδια και επίσης παίζει λίγο.
Καλά, για τον Ρούμπιτ τι να πούμε, απορώ πως τον θυμήθηκα, ο Κεμζούρα μετά την εμφάνιση στο Βερολίνο τον έχει ξεχάσει.
Δεν φταίει το παιδί. Τα έχουμε πει από το φθινόπωρο. Τεσσάρι είναι, στην Ευρωλίγκα υπό προϋποθέσεις και απέναντι σε συγκεκριμένους αντιπάλους μπορεί να σταθεί. Για να παίξει στη φυσική του θέση πρέπει να… εξαφανιστεί ο Βεζένκοφ.
Τώρα που ο Αλέξανδρος έχει βρει ρόλο στο ροτέσιον, εξαφανίστηκε ο Ρούμπιτ.
Ακόμα ένα… μαγικό του σχεδιασμού του Ολυμπιακού, που κατά τα άλλα, είχε και διάρκεια έξι μηνών…
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ
Θα τελειώσω, όπως ξεκίνησα με τα πρώτα φετινά μου άρθρα. Όσο ο Ολυμπιακός… βολοδέρνει στην φετινή Ευρωλίγκα και ψάχνει στόχο και σταθερότητα, στο δικό μου μυαλό συνεχίζει να είναι σφηνωμένο το μέλλον.
Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή είναι η ΕΛΠΙΔΑ. Το ξέρετε…
Ε, ας ελπίζουμε για να ζήσουμε!
Με το που μπει το 2020 κι αλλάξει δεκαετία, μπαίνει σε εφαρμογή το νέο φορολογικό νομοσχέδιο και πλέον ακόμα και με το ίδιο μπάτζετ, ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει ΠΙΟ ακριβό ρόστερ. Και ξαφνικά ελπίδες για την ανανέωση του Μιλουτίνοφ που με το προηγούμενο καθεστώς ήταν μηδενικές.
Αρκεί να έχει και στοιχειώδες σκάουτινγκ και σωστές επιλογές παικτών…
Στον ελληνικό κορμό θα προστεθεί ο Λαρεντζάκης, προφανώς ο Χαραλαμπόπουλος, υπάρχει ο Παπανικολάου, ο Βεζένκοφ, ο Μπίλι που θα είναι στα 38-9 και ο Πρίντεζης στα 35-36. Από τους ξένους, πέρα από το Νίκολα, έχει αποδείξει ότι αξίζει να είναι παίκτης κορμού ο Πολ.
Για αρκετά χρόνια ο Ολυμπιακός διέθετε πολύ καλύτερο ελληνικό κορμό από τον Παναθηναϊκό. Μιλάω φυσικά για αυτή τη δεκαετία που μας χαιρετάει.
Αυτό αντιστράφηκε σε 2-3 χρόνια, πλέον οι πράσινοι διαθέτουν σαφώς καλύτερη… ελληνική προοπτική για το παρόν και το μέλλον κι αυτό προσωπικά το εκλαμβάνω ως ήττα και μειονέκτημα.
Ανακοινώνονται κάθε μέρα τα τεράστια πρότζεκτ που αφορούν το φιλέτο του Ελληνικού, το οποίο σιγά – σιγά σχηματοποιείται.
Υπάρχει πουθενά εκεί το… σχέδιο του Ολυμπιακού για ιδιόκτητο γήπεδο σε συνέργεια με την LAMDA Development;
Το μέλλον και τα μάτια σας, παιδιά.
Χρονιές με τον Ολυμπιακό σε ρόλο κομπάρσου και ένα όραμα να αξίζει, σε εξέλιξη, αντέχονται.
Και μια και δύο και τρεις αν χρειαστεί.
Ενα παρόν και μια ομάδα όπως η φετινή, χωρίς κανένα όραμα και πάθος για το άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον, δεν αντέχεται.
Είναι μια μιζέρια διαρκείας.
Ευρωλίγκα: Τα βραβεία του Eurohoops με Σφαιρόπουλο και Τζέιμς! (videos)
ΥΓ1: Χρόνια πολλά σε όλους. Με υγεία, τύχη, αγάπη, ανθρωπιά και ΧΡΟΝΟ με τους αγαπημένους μας ανθρώπους.
ΥΓ2. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση από ότι εμείς, που έχουν να διαχειριστούν σημαντικότερα προβλήματα επιβίωσης. Είτε λόγω υγείας, είτε λόγω οικονομικών. Να βοηθάμε όσο και όπως μπορούμε.
ΥΓ3. Η μεγαλύτερη δύναμη, που μπορεί να αλλάξει τα πάντα είναι το συναίσθημα και η ΑΓΑΠΗ. Όχι τα λεφτά. Αν το δούμε έτσι, θα συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε πολλούς τρόπους να κάνουμε τους άλλους χαρούμενους και μέσα από αυτή τη διαδικασία, παίρνουμε πίσω και ένα τεράστιο αντάλλαγμα. Γαλήνη και αγάπη από μας για τον… εαυτό μας. Αυτό χρειαζόμαστε, αυτό μας λυτρώνει, όχι εικονικά Likes και εικονικοί… φίλοι.
Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ EUROHOOPS ΠΟΥ ΣΕ 18 ΩΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ ΗΔΗ 68 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΥΓ4. Γιάννη μου, τι λέγαμε το 2012; Θυμάσαι που μιλούσαμε για το 2020 και το τι μπορεί να συμβεί μετά από αυτό; Έρχεται! Μην αλλάξεις, συνέχισε να ζεις μέσα στο γήπεδο και ΜΗΝ σταματάς!