Του Άρη Μπάρκα/ info@eurohoops.net
Πριν ενάμισι χρόνο το Eurohoops ζήτησε από τον κόσμο να ψηφίσει τον καλύτερο Ευρωπαίο παίκτη όλων των εποχών. Δεν ήταν έκπληξη πως ο Ντράζεν ήταν πρώτος με τον Σαμπόνις να ακολουθεί και τον Τόνι Κούκοτς στην τρίτη θέση, ενώ ο Νοβίτσκι ήταν τέταρτος.
Ο πρόωρος και αδόκητος θάνατος του Ντράζεν τον έκανε θρύλο σε κάθε πτυχή της ζωής και του παιχνιδιού του. Και όμως, το γεγονός ότι ο Ντιρκ Νοβίτσκι έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που μπήκε στο κλαμπ των +30.000 πόντων στο ΝΒΑ είναι μια ακόμα αφορμή για να αναθεωρήσουν όλοι την άποψη τους για τον καλύτερο όλων των εποχών.
Ο Ντράζεν, ο Σαμπόνις και ο Βλάντε Ντίβατς ήταν αυτοί που άνοιξαν τον δρόμο των Ευρωπαίων στο ΝΒΑ, αλλά η επόμενη γενιά των σταρ της νέας χιλιετίας, η “αγία τριάδα” των Νοβίτσκι, Πάου Γκασόλ και Τόνι Πάρκερ τους ξεπέρασε από κάθε άποψη. Αρκεί μια απλή απαρίθμηση των τίτλων – δύο για τον Γκασόλ, τέσσερις για τον Πάρκερ, ένας για τον Νοβίτσκι – και ειδικά στην περίπτωση του Γερμανού, η μοναδικότητα του κατορθώματος του.
Όχι μόνο ο Νοβίτσκι είναι ο ηγέτης των Μάβερικς εδώ και 15 χρόνια, αλλά επίσης ήταν ο μοναδικός Ευρωπαίος ως τώρα που ηγήθηκε μίας ομάδας στην κατάκτηση πρωταθλήματος του ΝΒΑ, κάτι που κανείς άλλους δεν έχει καταφέρει. Έχοντας γύρω του ένα σύνολο καλών αλλά όχι εξαιρετικών παικτών, αφού ο Τζέισον Κιντ είχε πατήσει τα 38, ο Πέτζα Στογιάκοβιτς ήθελε απλά να τελειώσει την καριέρα του με ένα δαχτυλίδι και από τους υπόλοιπους μόνο ο Σον Μάριον έχει υπάρξει “κανονικός” σταρ, κατάφερε να νικήσει το Μαϊάμι του Λεμπρόν, του Ουέιντ και του Μπος.
Μέχρι τη στιγμή που κάποιος άλλος Ευρωπαίος σταρ θα καταφέρει να κερδίσει τίτλο του ΝΒΑ ως “franchise player”- το Νο1 της ομάδας του – ο Νοβίτσκι θα θεωρείται ο καλύτερος όλων των εποχών.
Όσοι δε, νομίζουν πως ο Ντιρκ έχει μέτριας έκτασης επιτυχία με την Εθνική Γερμανίας, επίσης κάνουν λάθος.
Αν και δεν μπόρεσε να πάρει ένα χρυσό μετάλλιο, οδήγησε την εξαιρετικά μέτρια Γερμανία στο χάλκινο του Μουντομπάσκετ του 2002 και στο ασημένιο του Ευρωμπάσκετ 2005 στο Βελιγράδι παίζοντας σχεδόν μόνος του. Πολύ απλά χωρίς αυτόν η εθνική του ομάδα δεν υφίσταται στο υψηλό επίπεδο.
Ήταν πρώτος σκόρερ και στα δύο τουρνουά και σε άλλα δύο Ευρωμπάσκετ το 2001 και το 2007. Μόνο αυτός, ο Πάου Γκασόλ και ο Ραντιβόι Κόρατς το έχουν πετύχει τρεις φορές και ο Νίκος Γκάλης – μοναδικός στο είδος του- τέσσερις.
Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι ότι όπως πολλοί άλλοι σπουδαίοι στα σπορ, ο Νοβίτσκι εξέλιξε το μπάσκετ. Αν και έχει όντως μπόι 2,13, το σήμα κατατεθέν του είναι το σουτ, κάνοντας τη μεγαλύτερη “ζημιά” μακριά από τη ρακέτα, ανοίγοντας το δρόμο για αυτό που λέμε “stretch four“, τον πάουερ φόργουορντ που βγαίνει στην περιφέρεια, απειλεί από εκεί και αλλάζει τους χώρους στην επίθεση.
Πριν την εποχή του Νοβίτσκι, τα “τεσσάρια” ήταν “καταδικασμένα” να παλεύουν κοντά στο καλάθι και το καλό σουτ αποτελούσε απλά ένα μπόνους στο παιχνίδι τους. Το γεγονός ότι ολοένα και περισσότεροι φόργουορντ, ακόμα και σέντερ, προσπαθούν να δώσουν το στίγμα τους σουτάροντας τρίποντα, αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα της επιρροής του σπουδαίου Γερμανού στο παιχνίδι.
Παρόλο που δεν κατάφερε να κερδίσει το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 2005, το χειροκρότημα που πήρε σχεδόν από όλους τους φιλάθλους με ελάχιστους Γερμανούς στις κερκίδες της Μπεογκράτσκα Αρένα θα μείνει στη μνήμη όλων ως μία από τις σπουδαιότερες στιγμές στην ιστορία της διοργάνωσης. Ένα χειροκρότημα που πλέον αξίζει από όλη την Ευρώπη…