Του Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Η αλήθεια είναι ότι πριν οι δύο ομάδες παραταχθούν στο παρκέ του ΟΑΚΑ και με τους Βάσκους της Λαμποράλ να έχουν για ένα ακόμα παιχνίδι τις απουσίες του Κοζέρ και Χάνγκα, κανείς δεν περίμενε ότι θα γινόμασταν μάρτυρες του τελευταίου παιχνιδιού του Δημήτρη Διαμαντίδη. Είχε ίσως και λανθασμένα καλλιεργηθεί η ψευδαίσθηση ότι η ομάδα του Περάσοβιτς δεν θα μπορούσε να αντέξει την πίεση της πράσινης έδρας, αλλά και την αναμενόμενη αντίδραση του Παναθηναϊκού μετά τις δύο ήττες στη Βιτόρια.
Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι πολλές φορές πολύ διαφορετική από την επιθυμία και από σήμερα η Ευρωλίγκα αποχαιρετάει έναν από τους θρύλους της. Ο Παναθηναϊκός υποκλίθηκε για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι στην ανωτερότητα της Μπασκόνια, που προκρίθηκε μετά Βαΐων και κλάδων στο Φάιναλ 4 του Βερολίνου. Ο εμβληματικός αρχηγός, αποχαιρέτησε τη διοργάνωση ναι μεν με ήττα, αλλά με την καθολική αναγνώριση από όλους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα της αντικατάστασης του στο τέλος ακόμα και οι παίκτες της Λαμποράλ στάθηκαν όλοι όρθιοι και χειροκρότησαν, την ώρα που το ΟΑΚΑ σειόταν από την ιαχή με το ονοματεπώνυμο του Δημήτρη Διαμαντίδη.
Δυστυχώς ο Παναθηναϊκός για ένα ακόμα παιχνίδι παρουσιάστηκε κατώτερος του αναμενόμενου, στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα και ακόμα και αν έγιναν κάποιες αγωνιστικές προσαρμογές, δεν έφτασαν για να μπορέσουν να σταματήσουν την εκπληκτική ομάδα του Περάσοβιτς. Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά αυτά που έγιναν εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ.
Αρχή με ένταση, γρήγορο ξεφούσκωμα
Λίγο η ένταση για επιστροφή στη σειρά, λίγο ο πληγωμένος εγωισμός αλλά και το γεμάτο ΟΑΚΑ, έδωσαν ώθηση στους γηπεδούχους να ξεκινήσουν πολύ δυναμικά το παιχνίδι. Η αρχική προσέγγιση ήταν η ομάδα να προσπαθήσει να τρέξει και να σκοράρει στο τρανζίσιον, ορμώμενοι από καλές αμυντικές προσπάθειες. Κάτι που έγινε, με τον Βλάντο Γιάνκοβιτς να ξεκινάει με τόνους ενέργειας σε άμυνα και επίθεση και να δείχνει ότι άξιζε ίσως περισσότερο χρόνο στο ροτέισιον μέσα στη σειρά.
Ένα γρήγορο αρχικό 8-2 έδωσε την εντύπωση ότι οι φιλοξενούμενοι θα μπορούσαν να θολώσουν, κάτι που όμως δεν έγινε. Η Λαμποράλ απάντησε μέσω της άμυνας της στην ορμή του Παναθηναϊκού και πολύ γρήγορα βρέθηκε όχι μόνο να φέρνει σε ισορροπία το ματς, αλλά και να παίρνει προβάδισμα. Οι πράσινοι είχαν τεράστιο πρόβλημα στο 5 εναντίων 5, δεν μπορούσαν να βρουν λύσεις από τα ενδιάμεσα σουτ, που οι Βάσκοι τα ρίσκαραν κατά κόρων. Οι διεισδύσεις γινόντουσαν σε μία ρακέτα που όλοι έκλεινα προς τα μέσα με σκοπό να προστατέψουν το ζωγραφιστό.
Τα προβλήματα για τον Παναθηναϊκό μεγάλωσαν όταν οι Βάσκοι χαμήλωσαν το σχήμα και έπαιξαν με Άνταμς και Τζέιμς ταυτόχρονα στο παρκέ. Οι δυο τους άρχισαν πάλι να δημιουργούν συνεχώς ρήγματα και τελείωναν φάσεις με διεισδύσεις, ενώ αν η άμυνα έκλεινε με καλές split out πάσες δημιουργούσαν συνθήκες υπερφόρτωσης στη μία πλευρά, και με τις έξτρα πάσες έφτιαχναν ελεύθερα σουτ.
Στο preview της σειράς είχαμε πει ότι η βασική επιδίωξη της άμυνας των πρασίνων ήταν να βγάλουν εκτός ρυθμού τους Άνταμς και Τζέιμς, κάτι που δεν έγινε τελικά σε καμία περίπτωση και αυτός ήταν και ο βασικός λόγος του αποκλεισμού. Θα αναφερθούμε ακόμα πιο αναλυτικά σε αυτό το κομμάτι στη συνέχεια του κειμένου. Από εκεί και πέρα με την παρουσίας του Μπουρούση, η μπάλα πέρασε πολλές φορές στον Έλληνα σέντερ που για ακόμα ένα παιχνίδι ήταν εκπληκτικός ειδικά στο δημιουργικό κομμάτι. Ο Μπουρούσης, πάσαρε στα κοψίματα μέσα στη ρακέτα, αλλά και όπου ήθελε στην περιφέρεια.
Εκμεταλλεύτηκε κάποιες φορές τη βοήθεια που ήρθε επάνω του ενώ σε άλλες φάσεις τα καλά σκριν μακριά από την μπάλα είτε στη κορυφή, είτε στις 45 μοίρες.
Η Λαμποράλ πλέον ήλεγχε το παιχνίδι και δεχόταν πόντους μόνο με κάποιες συνεργασίες που κατέληγαν σε τελειώματα στο ζωγραφιστό. Τους πράσινους τους κρατούσαν μέσα στο παιχνίδι τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ.
Στα τελευταία λεπτά του ημιχρόνου, και με την Λαμποράλ να φτάνει στο +10, είδαμε για πρώτη φορά άμυνα αλλαγών από τον Παναθηναϊκό και σε αυτό το κομμάτι οι πράσινοι πήγαν καλά. Αυτό συνέβη εξαιτίας των καλών προσαρμογών του Χάντερ που πίεσε πολύ με το κορμί του και τη ταχύτητα του, τους αντίπαλους γκαρντ. Οι Βάσκοι δεν σκόραραν για περίπου δυόμιση λεπτά και η διαφορά μειώθηκε στους πέντε με το κλείσιμο του ημιχρόνου.
Οι χαμένες ευκαιρίες και το ξέσπασμα των Άνταμς- Τζέιμς
Στη τρίτη περίοδο οι παίκτες του Παναθηναϊκού ίσως και με το ένστικτο της επιβίωσης πλέον να παίζει το ρόλο του έκανε το καλύτερο αμυντικά δεκάλεπτο στη σειρά. Από το 37-44 οι γηπεδούχοι έτρεξαν ένα γρήγορο σερί και ισοφάρισαν.
Πρωταγωνιστής σε αυτό το χρονικό διάστημα ήταν ό Έλιοτ Γουίλιαμς που μετά από δυόμισι παιχνίδια διάβασε τον τρόπο άμυνας της Λαμποράλ στο πικ εν ρολ. Μετά το σκριν συνέχιζε με την μπάλα στο παρκέ και δεν πήγαινε αμέσως προς το καλάθι και περίμενε τον Μπουρούση να δει πως θα αμυνθεί. Όταν αυτός έβγαινε επάνω του ο Γουίλιαμς πάσαρε στον Ραντούλιτσα, που με την άμυνα άδεια σκόραρε. Όταν ο Έλληνας σέντερ περίμενε προς τα μέσα τότε ο Γουίλιαμς έπαιρνε τα σουτ ενδιάμεσης απόστασης που ελάχιστες φορές έδωσαν σκορ στη σειρά.
Το κομβικό σημείο…
Η άμυνα επάνω στον Άνταμς επιτέλους ήταν καλή και οι Βάσκοι, από τα 4/9 τρίποντα που είχαν στα μέσα της δεύτερης περιόδου, έφτασαν στο 4/19 στο τέλος της τρίτης έχοντας χάσει δέκα σερί, τα περισσότερα μάλιστα από τα οποία ήταν σουτ στο τέλος του χρόνου επίθεσης κάτω από κακές προϋποθέσεις.
Δυστυχώς σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού ο Παναθηναϊκός έχασε πολλές ευκαιρίες να πάρει κάποιο μεγαλύτερο προβάδισμα, με κάποια φτηνά λάθη αλλά και άστοχα σουτ τα οποία θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη τύχη. Στην άλλη μεριά μεγάλη ζημιά έκανε ο Ντάρκο Πλάνινιτς, που σκόραρε έξι σερί πόντους σε loose ball φάσεις, που θα μπορούσε να είχε καθαρίσει η άμυνα.
Στα τελευταία δέκα λεπτά και ενώ όλοι περιμέναμε τη τελική αντεπίθεση του Παναθηναϊκού, ήρθε ένα απίθανο επιθετικό κρεσέντο από τους φιλοξενούμενους. Ο Ντάριους Άνταμς κατά πρώτο λόγο, συνεπικουρούμενος από τον Μάικ Τζέιμς έκαναν ένα οργιώδες τελευταίο δεκάλεπτο σκοράροντας σε σουτ που πραγματικά η άμυνα δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει.
Η καλύτερη επίθεση κερδίζει την άμυνα…
Σουτ πάνω σε ντρίπλα και με τον αμυντικό να είναι κοντά, αλλά σουτ σπουδαίου ταλέντου που αυτοί οι δύο παίκτες έχουν σε μεγάλο βαθμό. Οι Βάσκοι μετά το 0/10, σκόραραν 7/10 πίσω από τα 6.75 στη τελευταία περίοδο με τους δύο Αμερικανούς να έχουν σύνολο 44 πόντους, 10 ριμπάουντ και 5 τελικές πάσες. Στα τελευταία λεπτά δεν μπορεί να γίνει περαιτέρω ανάλυση, αφού οι φιλοξενούμενοι σκόραραν συνεχόμενα μεγάλα σουτ και διέλυαν τη ψυχολογία της Ελληνικής ομάδας.
Τα νούμερα των Άνταμς και Τζέιμς δείχνουν ξεκάθαρα το λόγο της επικράτησης της Μπασκόνια στη σειρά. Είχαν μέσο όρο σχεδόν 40 πόντους ανά αγώνα, σχεδόν τη μισή παραγωγικότητα της ομάδας τους ενώ είχαν πολύ μεγάλη προσφορά, και στο άνοιγμα της άμυνας του Παναθηναϊκού με την έκρηξή τους και τις πάσες τους. Εκτός αυτού ειδικά ο Τζέιμς ήταν σπουδαίος και στην άμυνα, αναγκαζόμενος πολλές φορές να παίξει ρόλο εξολοθρευτή απέναντι στα επιθετικά όπλα του Παναθηναϊκού, λόγω των απουσιών και του περιορισμένου ροτέισιον.
Συνολικά η ανωτερότητα της Λαμποράλ ήταν ολοκληρωτική και η επικράτηση της με 3-0 αγγίζει τα όρια του μυθικού αν σκεφτούμε ότι είχε τρεις σημαντικότατες απουσίες, αλλά και απέναντί της μια ομάδα με μεγάλη ιστορία και βαριά φανέλα στη διοργάνωση. Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε ελάχιστα διαβασμένος, με λίγη φαντασία στο επιθετικό παιχνίδι (που έβγαζε μάτι όταν δεν ήταν στο παρκέ ο Διαμαντίδης) και τεράστια αμυντικά προβλήματα στην περιφέρεια. Αποκλείστηκε δίκαια αφού είχε και τους περισσότερους από τους παίκτες βαρόμετρα σε κακή κατάσταση με τον Διαμαντίδη να αποτελεί όαση.
ΥΓ1. Η καθοδήγηση και το ροτέισιον από τον πάγκο ήταν προβληματικό στο μεγαλύτερο μέρος της σειράς, ενώ ο Παναθηναϊκός δεν δοκίμασε να κάνει κάποια άλλα πράγματα αμυντικά για να σπάσει το ρυθμό της Λαμποράλ.
ΥΓ2. Τα δίδυμα και οι τριάδες που επιλέχθηκαν στην περιφέρεια σε μεγάλα σημεία των αγώνων, είχαν παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά και με έλλειψη αξιόπιστου σουτ. Αυτό ήταν βούτυρο στο ψωμί για το αμυντικό σχέδιο του Περάσοβιτς που κέρδισε κατά κράτος τη μάχη των πάγκων
ΥΓ3. Η εμφάνιση του Γιάνκοβιτς δείχνει ότι ίσως αξίζει περισσότερες ευκαιρίες από το τεχνικό τιμ, αφού ήταν ο καλύτερος των πράσινων στο τρίτο παιχνίδι.
ΥΓ4. Την ώρα που γραφόταν το μπλογκ, έγινε γνωστή η λύση της συνεργασίας με τον κόουτς Τζόρτζεβιτς, κάτι που μοιάζει λογικό αν κρίνουμε από την εικόνα της ομάδας. Τέτοιες αποφάσεις έχουν πάντα το ρίσκο της επόμενης μέρας, και αυτό το ρίσκο αποφάσισαν να το πάρουν στη διοικηση.
ΥΓ5. Ο ημιτελικός ανάμεσα σε Λαμποράλ και Φενέρ θα είναι μία απίστευτη “σκυλομαχίᨔ που θα κριθεί στην άμυνα. Και οι δύο ομάδες έχουν παίκτες που αμυντικά μπορούν να σταματήσουν τα ατού των αντιπάλων τους. Θα είναι σίγουρα πολύ συναρπαστικό παιχνίδι, ειδικά αν επιστρέψει ο Βέσελι από τη Φενέρ και οι Κοζέρ, Χάνγκα, Σενγκέλια από την Λαμποράλ.
ΥΓ6. Δημήτρη Διαμαντίδη μπορεί να μην είχες το τέλος που όλοι θα ήθελαν, αλλά οι στιγμές που έχεις χαρίσει στην ομάδα, τους οπαδούς και τη διοργάνωση, θα μνημονεύονται για πολλά χρόνια.
ΥΓ7. Είναι από τους ανθρώπους που πολύ δύσκολα θα αλλάξουν κάτι που έχουν ανακοινώσει. Γιατί, κάθε απόφασή του είναι 100% συνειδητοποιημένη. Πρέπει, όμως, ο Παναθηναϊκός να βρει την σωστή φόρμουλα, τον κατάλληλο τρόπο να τον κρατήσει για πάντα κοντά του.
ΥΓ8. Το βράδυ της Τρίτης σήμανε ένα πικρό αποκλεισμό, ένα προπονητικό τέλος, αλλά όλα αυτά τα σκέπασε στο ΟΑΚΑ ή… ανεξάντλητη αύρα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Μια αύρα που δίνει τεράστια θετική ενέργεια σε όλους. Συμπαίκτες, διοίκηση, μα πάνω από όλα στον κόσμο. Μια αύρα που “σκέπασε” την πίκρα και έβγαλε στον αφρό τα μεγαλειώδη συναισθήματα που ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Δημήτρης Διαμαντίδης με κάποιο τρόπο, σε άλλο πόστο, πρέπει να μείνει στον Παναθηναϊκό!