Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Η ομάδα του Τσαβι Πασκουάλ πήρε το νίκη-τίτλο από τον αιώνιο αντίπαλο, μέσα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για να φτάσει αισίως τα 35 πρωταθλήματα. Ο Εξάστερος επέστρεψε στον θρόνο του μετά από μία διετία με θριαμβευτικό τρόπο, που θύμισε στους οπαδούς του το 1999, χρονιά που ήταν η τελευταία με διπλό του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ σε πέμπτο τελικό, με το τριφύλλι να επαναλαμβάνει την ιστορία που το ίδιο είχε γράψει πριν από 18 χρόνια!
Και δεν είναι μόνο η νίκη, αλλά είναι και η εμφάνιση που ήταν τόσο εμφατική, που ανάγκασε ακόμα και τους παίκτες του Ολυμπιακού να παραδεχτούν την ανωτερότητα της ομάδας του Τσάβι Πασκουάλ.
Σε μία χρονιά που τόσο η ομάδα, αλλά και μεμονωμένα κάποιοι παίκτες και ο προπονητής έγινα δέκτες κριτικής που σε κάποια σημεία ξεπέρασε ακόμα και τα όρια του αντικειμενικού, φτάνοντας να είναι κακόπιστη. Μία χρονιά που οι εσωτερικές ισορροπίες πέρασαν από σαράντα κύματα και δοκιμάστηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Ο Τσάβι Πασκουάλ κέρδισε ένα πολύ μεγάλο στοίχημα, αφού μπόρεσε να πάρει μία ομάδα που ψαχνόταν και την οδήγησε σε ένα πολύ σπουδαίο double. Ένα double που κατακτήθηκε στις έδρες των αντιπάλων και αυτό κάνει το κατόρθωμα ακόμα μεγαλύτερο. Το Κύπελλο κατακτήθηκε μέσα στο Αλεξάνδρειο απέναντι στον ΑΡΗ, με τους «πράσινους» να έχουν αποκλείσει πάλι μέσα στο ΣΕΦ τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό.
Και το Πρωτάθλημα που ήρθε με μία πολύ μεγάλη και επιβλητική εμφάνιση, εμφάνιση τόσο πειστική που δεν άφησε κανέναν περιθώριο στον Ολυμπιακό να αντιδράσει.
Λίγα πράγματα για το αγωνιστικό
Ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε στο αγωνιστικό κομμάτι γιατί πάνω από όλα είχε μελετήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το παιχνίδι του Ολυμπιακού και κατάφερε να το περιορίσει σχεδόν στο απόλυτο.
Το τρικ που είχαμε δει ξανά στο τέταρτο παιχνίδι με τον Γκάμπριελ στη θέση 3 και του Σίγκλετον και Γκιστ στις θέσεις 4-5 έκανε και πάλι την εμφάνιση του. Ο Παναθηναϊκός είχε ιδανικές αντιδράσεις στην άμυνα, είτε αυτό ήταν παιχνίδι πικ εν ρολ, είτε όταν η μπάλα είχε προορισμό το ποστ. Από την στιγμή μάλιστα που η αρχική ευστοχία των Μάντζαρη και Παπανικολάου μετατράπηκε σε αστοχία, το παιχνίδι πήρε τον δρόμο του.
Ο Ολυμπιακός ήταν απελπιστικά άστοχος στα πολύ στοχευμένα σουτ από συγκεκριμένους παίκτες, τα οποία ορθώς ρίσκαρε ο Παναθηναϊκός και από εκείνο το σημείο και μετά οι παίκτες του Ολυμπιακού έβλεπαν το καλάθι σαν δαχτυλήθρα. Η άμυνα αλλαγών του Παναθηναϊκού ήταν εκπληκτική σε όλους τους τομείς. Ο Γκιστ κατά βάση απαγόρευσε τις καθαρές ματιές αλλά και τις πάσες στον Βασίλη Σπανούλη, ενώ είτε ο Νικ Καλάθης, είτε κάποιος άλλος φόργουορντ, αν υπήρχαν έξτρα αλλαγές μετά το σκριν απαγόρευαν τις εύκολες πάσες στο ζωγραφιστό.
Ο Ολυμπιακός από το 11ο μέχρι και το 26ο λεπτό πέτυχε μόλις οχτώ πόντους χωρίς καν δημιουργία. Οι Πειραιώτες είχαν αρνητικό ρεκόρ στη χρονιά τόσο στο σκοράρισμα όσο και στη δημιουργία. Τελείωσαν το ματς με μόλις επτά τελικές πάσες και φυσικά αυτό το νούμερο πιστώνεται απόλυτα στην άμυνα των παικτών του Τσάβι Πασκουάλ.
Με την διαφορά να φτάνει στους 20 πόντους στα μέσα της τρίτης περιόδου, ο δρόμος της επιστροφής για τον Ολυμπιακό ήταν γεμάτος αγκάθια, και ο δρόμος για την στέψη του Παναθηναϊκού στρωμένος με ροδοπέταλα.
Οι φιλοξενούμενοι μάλιστα κράτησαν το καλύτερο τους και πιο ώριμο επιθετικό ματς από τα τρία στο ΣΕΦ για το κρισιμότερο ματς της σειράς. Νικ Καλάθης και Μάικ Τζέιμς έπαιξαν πολύ ώρα μαζί και δημιούργησαν πάρα πολλά προβλήματα στην άμυνα του Ολυμπιακού σε παιχνίδι ένας εναντίον ενός. Εκτός αυτού διάβαζαν καλά τις βοήθειες τις άμυνας και πάσαραν στο σωστό τάιμινγκ για να δημιουργηθούν οι υπεραριθμίες σε άλλα σημεία του γηπέδου. Οι 17 ασσίστ σε σύνολο 66 πόντων είναι μία εξαιρετική επίδοση, ιδίως αν αναλογιστούμε ότι στα προηγούμενα παιχνίδια ο μέσος όρος τελικών πασών μετά βίας ξεπέρναγε τις δέκα.
Η επικράτηση του Παναθηναϊκού τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε τακτικό επίπεδο ήταν ολοκληρωτική και δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Η κατάκτηση του τίτλου ήταν πανάξια, αφού στην διάρκεια των πέντε τελικών ο Παναθηναϊκός επέβαλλε το παιχνίδι του και ουσιαστικά κλείδωσε τους αντιπάλους του.
Δικαίωση
Το Πρωτάθλημα αλλά και το νταμπλ ήταν μία δικαίωση πρωτίστως για τον προπονητή και τους παίκτες. Σε μία χρονιά που ο Τσάβι Πασκουάλ ανέλαβε μία ομάδα που δεν ήταν δική του, ενώ ταυτόχρονα έπαιζε πολύ διαφορετικό είδους μπάσκετ από αυτό που ο ίδιος έδειχνε να προτιμά στη θητεία του στην Μπαρτσελόνα.
Μπορεί να είχε κάποιες κακές βραδιές, μπορεί η επιλογή του Τζεντίλε να μην τον δικαίωσε αλλά ο τελικός απολογισμός έχει σίγουρα θετικό πρόσημο. Δεν είναι μόνο οι δύο τίτλοι, αλλά και κάποια ακόμα πράγματα που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο μπάσκετ.
Η επιρροή του στο ρόστερ ήταν ύψιστης σημασίας. Είδαμε παίκτες να μεταμορφώνονται και να αλλάζουν όλη τους την αγωνιστική συμπεριφορά. Εκτός αυτού είδαμε έναν προπονητή που ξεψάχνισε την ομάδα του για να πάρει το μέγιστο από τον κάθε παίκτη. Ο Καταλανός έδειξε προπονητική ευελιξία και κάποιες πολύ σημαντικές νίκες του πιστώνονται, αφού καθοδήγησε με μαεστρικό τρόπο την ομάδα. Δοκίμασε πράγματα, έκανε πειράματα και παρότι δεν ήταν όλα επιτυχημένα, πολλά άλλαξαν τη λογική αγώνων ή ακόμα και σειρών, όπως έγινε με τον Ολυμπιακό στους τελικούς.
Επίσης πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία στην συσπείρωση της ομάδας μετά τον αποκλεισμό από την Φενέρμπαχτσε για την Ευρωλίγκα. Ο Πασκουάλ κράτησε την ομάδα δεμένη, τη στιγμή που ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού είχε κάποιες σπασμωδικές αντιδράσεις, και πολλοί από τους παίκτες ήταν το λιγότερο απογοητευμένοι από την τιμωρία και την επιστροφή της ομάδας με το πούλμαν.
Εκτός αυτού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρα από τα αγωνιστικά, αλλά και τα έξω-αγωνιστικά προβλήματα που απασχόλησαν την ομάδα, υπήρξαν σημαντικοί αλλά και μακροχρόνιοι τραυματισμοί. Γκιστ και Τζέιμς έλειψαν για περίπου 3 μήνες έκαστος. Παρόλα αυτά η ομάδα σε αυτό το διάστημα έμεινε μέσα στους στόχους της.
Συνολικά η χρονιά κρίνεται σαφέστατα επιτυχημένη, αφού οι «πράσινοι» κατέκτησαν τόσο το Κύπελλο όσο και το Πρωτάθλημα, ενώ τερμάτισαν στην τέταρτη θέση του μαραθωνίου της Ευρωλίγκα. Η σειρά με την Φενέρμπαχτσε μπορεί να μην εξελίχτηκε με τον πιο επιθυμητό τρόπο, αλλά όπως αποδείχτηκε και από την εξέλιξη της διοργάνωσης, η Τουρκική ομάδα φορμαρίστηκε σε εκείνο το διάστημα και έπαιξε εκπληκτικό μπάσκετ, που στο τέλος την οδήγησε στην κατάκτηση της Ευρωλίγκα.
Εκτός από τον προπονητή, ο τίτλος αυτός αποτελεί δικαίωση και για τους παίκτες. Υπήρξε μεγάλη αμφισβήτηση κατά τη διάρκεια της χρονιάς, ενώ δεν ήταν και λίγες οι φορές που έγινε ντόρος γύρω από ονόματα παικτών με γεγονότα που ουδεμία σχέση είχαν με όσα συνέβαιναν εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ.
Το μέλλον
Είναι ακόμα νωρίς να δούμε πως θα είναι αγωνιστικά η ομάδα τη νέα σεζόν, αν και οι περισσότεροι από τους παίκτες έδειξαν διάθεση, με τις δηλώσεις τους, να παραμείνουν στην ομάδα. Είναι βέβαιο ότι ο Παναθηναϊκός θα κινηθεί να ενισχύσει τον Ελληνικό κορμό του, αφού είναι και το μοναδικό στοιχείο που ουσιαστικά δεν υπήρξε κάποια πρόοδος τη φετινή χρονιά.
Όσων αφορά τους ξένους σίγουρα κάποιοι παίκτες που έκαναν σπουδαία χρονιά θα ήταν πολύ σημαντικό να είναι και του χρόνου στην ομάδα. Σίγουρα είναι λίγο νωρίς για να αρχίσουμε να συζητάμε με σενάρια και εικασίες. Εξάλλου ακόμα και το καλοκαίρι θα είμαστε μαζί μέσα από αυτό το μπλογκ να συζητάμε για τις κινήσεις του νταμπλούχου Ελλάδος.
ΥΓ. Για μία ακόμα φορά οι τελικοί έγιναν σε μία ατμόσφαιρα αρκετά νοσηρή. Μια ατμόσφαιρα που σαφέστατα δεν αρμόζει στην ποιότητα δύο εκ των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης. Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον τόσο οι φίλαθλοι, όσο και οι διοικητικοί ηγέτες των ομάδων θα ακολουθήσουν τα παραδείγματα των παικτών, που για μία ακόμα έδωσαν το καλύτερο παράδειγμα με την εν γένει συμπεριφορά τους.
ΥΓ2. Είναι κρίμα για την ομάδα του Ολυμπιακού και όσα έχει καταφέρει, να αμαυρώνεται η προσπάθεια της από την κακή συμπεριφορά μέρος του κόσμου του. Όχι τίποτα άλλο, δεν δόθηκε η ευκαιρία στους φιλάθλους που ήθελαν να χειροκροτήσουν την ομάδα τους να το κάνουν όπως της άξιζε. Τα βλέμματα των παικτών κατά τη διάρκεια της διακοπής μαρτυρούσαν για μία ακόμα φορά το πρόβλημα νοοτροπίας που υπάρχει στη χώρα.
ΥΓ3. ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ