Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Αναμφίβολα η πρόκληση της αναμέτρησης με την Μπαρτσελόνα ήταν η μεγαλύτερη ως τώρα για τον Παναθηναϊκό, που άρχισε το πρόγραμμα-Γολγοθά των εβδομάδων που ακολουθούν, έχοντας στο “Παλάου” ένα… μισογεμάτο ποτήρι, που όμως από κάπου… στάζει.
Η γενική εικόνα της ομάδας του Ρικ Πιτίνο ήταν ικανοποιητική, με το θετικό πρόσημο να αφορά το επιθετικό κομμάτι, όπου οι 86 πόντοι επιβεβαίωσαν την ποιότητα που έχει η φετινή version του “τριφυλλιού” παραγωγικά, αλλά και ο χαρακτήρας και η επιμονή που έδειξε, ώστε να κυνηγήσει ό,τι του αναλογούσε, στο βαθμό που μπορούσε.
Κι αν αναλογιστούμε πως το παιχνίδι άρχισε άσχημα και η Μπάρτσα φλέρταρε νωρίς με διψήφιες διαφορές, αλλά ο Παναθηναϊκός στην τελική ευθεία έδειξε να μπορεί να απειλήσει, τότε μπορούμε να σημειώσουμε πως έχει τη δυνατότητα να σταθεί απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις της Ευρωλίγκας…
Άμυνα, οεο…
Ωστόσο, επειδή σε κάθε περίπτωση, στο τέλος της βραδιάς μετρά το “W” ή το “L” στην κατάταξη, υπάρχουν κάποιες αιτίες για την ήττα, που ανάγκασε τους νταμπλούχους Ελλάδας στην πρώτη τους ήττα έπειτα από τέσσερις απανωτές νίκες, αλλά και στη… διαιώνιση του κάκιστου αρνητικού σερί στη Βαρκελώνη.
Πρώτα και κύρια, οι 98 πόντοι παθητικό, με τον Παναθηναϊκό να τους δέχεται έχοντας μπει από το… τζάμπολ στον ρυθμό της απίστευτα ποιοτικής και ταλαντούχας Μπάρτσα, η οποία έχει τη δυνατότητα να πάει με τη λογική “όσα βάλω κι όσα δεχθώ”, έχοντας το πάνω χέρι απέναντι στη συντριπτική πλειονότητα των ομάδων.
Η ομάδα του Πιτίνο αντίθετα με τη λογική “η επίθεση θα νικήσει” δεν μπορεί να υποτάξει ομάδες τύπου Μπαρτσελόνα και δη στο “σπίτι” τους.
Το επιθετικό ταλέντο του φετινού Παναθηναϊκού είναι εμφανές και η δυνατότητα σαφώς μεγαλύτερης παραγωγής σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο από τη στιγμή που δεν έπαιξε άμυνα ούτε στα… βασικά στο μεγαλύτερο διάστημα, στο φινάλε αναμενόμενα “λύγισε”.
Και πάλι βέβαια ίσως η ιστορία του αγώνα να είχε γραφτεί διαφορετικά, αν ο Παπαπέτρου ευστοχούσε στο τρίποντο που επιχείρησε με το σκορ στο 81-77 ή αν ο Ντιλέινι δεν ευστοχούσε αμέσως μετά σε τρίποντο με ταμπλό(!) και σε floater εκτός ισορροπίας με τον ίδιο τρόπο, δίνοντας απόσταση ασφαλείας στους Καταλανούς…
Φυσικά, κάτι βασικό που δεν έκαναν οι “πράσινοι” στα μετόπισθεν, εκτός από την άμυνα αυτή καθ’ εαυτή, ήταν η υστέρησή τους στον τομέα των ριμπάουντ.
Δε γίνεται μια ομάδα σε αυτό το επίπεδο να κοιτάζει την αντίπαλό της να σκοράρει με περίσσια ευκολία και να μαζεύει και τα “σκουπίδια” μετά τα (λίγα) άστοχα σουτ για να σκοράρει εκ νέου.
Δε γίνεται το πρώτο “πράσινο” ριμπάουντ να καταγράφεται στο… 8′ σχεδόν (κι επειδή ήταν το πρώτο, δεν είχε καταγραφεί επίσημα στη στατιστική ως το φινάλε της πρώτης περιόδου) και στο 10′ τα ριμπάουντ να είναι 10-2!
Δε γίνεται ο Μίροτιτς να έχει τη δυνατότητα να “ζεσταθεί” από νωρίς…
Δε γίνεται να μην υπάρχει ούτε καν κάποιο υποτυπώδες μπλοκ άουτ, σε τέτοιο βαθμό που ο Πιτίνο άστραψε και βρόντηξε στη δήλωσή του στην ανάπαυλα με πολύ χαρακτηριστικά λόγια…
Δε γίνεται η συγκέντρωση να χάνεται σε τέτοιο βαθμό, όπου ακόμα και στο δεύτερο ημίχρονο, όπου υπήρχε γενική βελτίωση στην άμυνα, από στιγμιαία μπλακ άουτ να δέχεσαι πανεύκολο καλάθι, αφού έχεις σκοράρει στην επίθεση…
Λεπτομέρειες
Ο Παναθηναϊκός “έπεσε” στη Βαρκελώνη, στο πρώτο από τα πολύ δύσκολα παιχνίδια που έχει, κυρίως λόγω της άμυνας, των ριμπάουντ, αλλά και της “έκρηξης” του Ντιλέινι, ο οποίος από το μηδέν του 26:30” (60-58 το σκορ σε εκείνο το σημείο) σκόραρε 17 πόντους ως το τέλος, που αποτέλεσαν τροχοπέδη στην μεγάλη προσπάθεια επιστροφής.
Η τεράστια ποιότητα μιας εκ των μεγάλων μεταγραφών της Μπάρτσα, έκανε τη διαφορά στο τέλος, με τον Παναθηναϊκό να καλείται να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά της παρουσίας του στο “Παλάου”.
Το θετικό ήταν ευθύς εξ’ αρχής πως το “πρέπει” δεν υπήρχε για την ομάδα του Πιτίνο, η οποία έδειξε ανταγωνιστικότητα και δυνατότητες απέναντι σε έναν πανίσχυρο αντίπαλο, ωστόσο εδώ προκύπτει το ερώτημα “πού θέλει να φτάσει ο Παναθηναϊκός;”…
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μόλις πριν από λίγες ημέρες είχε επισημάνει πως η επένδυση φέτος είναι μεγαλύτερη από άλλες σεζόν και υπάρχει όραμα για το Final Four, προσθέτοντας πως αν ζητηθεί από πλευράς Πιτίνο κάποια προσθήκη, θα σπεύσει να την υλοποιήσει.
Προσθήκη
Αυτή η προσθήκη που ενδεχόμενα θα πέσει στο τραπέζι των “πράσινων”, σε πρώτη ανάγνωση, βάσει κι αυτών που είδαμε στη Βαρκελώνη, θα πρέπει να αφορά ψηλό και δη αθλητικό, που θα δώσει άλλη διάσταση στην front line της ομάδας, πέρα από Παπαγιάννη, Ουάιλι και Βουγιούκα.
Ο Παπαγιάννης όπως και στο ντέρμπι είχε τη μερίδα του λέοντος στην παρουσία στο παρκέ, αντιμετωπίζοντας αρκετά προβλήματα. Η ομάδα θέλει να τον “κερδίσει”, ποντάροντας αδιαπραγμάτευτα πάνω του, ο Πιτίνο τον πιστεύει και θέλει να τον δουλέψει, ωστόσο μέχρι να προκύψουν απτά αποτελέσματα, ζητούμενο είναι πως η ομάδα πρέπει να έχει σαφώς μεγαλύτερα οφέλη από το “5”, σε άμυνα και επίθεση.
Αυτή τη στιγμή αμυντικά ο Παναθηναϊκός πληγώνεται στην καρδιά της ρακέτας του, κάτι που έγινε και με την Μπαρτσελόνα, ενώ επιθετικά δεν παίρνει σταθερά πράγματα από τα 5άρια του, όσο και ο Ουάιλι δεν παίρνει πολύ χρόνο στα τελευταία παιχνίδια, αλλά και όσο ο Βουγιούκας πατά παρκέ, αλλά η μπάλα δεν “ακουμπά” πάνω του για να τελειώσει φάσεις.
Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε να τεθεί ως θέμα προσθήκη γκαρντ, κυρίως με αμυντικές αρετές, ώστε ο Καλάθης να μην είναι ο μοναδικός αμυντικός “εξολοθρευτής” στην περιφέρεια.
Ο Φρεντέτ που στη Βαρκελώνη τα έβαλε, σε αντίθεση με το ντέρμπι, παίζοντας σαφώς πιο συγκροτημένα, στην άμυνα δέχθηκε όσους πόντους έβαλε, κάτι που επισήμανε και ο Πιτίνο, ενώ και ο Ράις δεν έχει γίνει γνωστός βάσει των αμυντικών του επιδόσεων.
Βέβαια, αυτό το έλλειμμα, που “φώναξε” ίσως παραπάνω λόγω των όσων έκανε ο Ντιλέινι στο τέλος, θα ήταν σαφώς μικρότερο αν υπήρχε μια κάποια μεγαλύτερη βοήθεια από την… απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα που ακούει στο όνομα Ουέσλι Τζόνσον.
Ο πολύπειρος ΝΒΑερ δεν έχει προσαρμοστεί και όσες φορές έχει κάνει ένα βήμα μπροστά, μετά κάνει πολλά βήματα πίσω. Τα 11′ του στο “Παλάου” δεν έδωσαν τίποτα απολύτως και όντας ο συνδετικός αμυντικός κρίκος βάσει θέσης και ικανοτήτων, υπήρχε μόνο ζημιά…
Η ουσία είναι πως ο Παναθηναϊκός δείχνει κάτι ενθαρρυντικό, υπάρχει πλέον εμπιστοσύνη μέσα και γύρω από την ομάδα, λόγω της παρουσίας του Ρικ Πιτίνο, αλλά το βήμα με την ενδεχόμενη προσθήκη μπορεί να κρίνει και το αν μπορεί να γίνει το βήμα παραπάνω φέτος.
ΥΓ1: Η διαβολοβδομάδα που έρχεται είναι όνομα και πράγμα για τον Παναθηναϊκό, με Φενέρ στο ΟΑΚΑ και Μακάμπι στο Τελ Αβίβ. Η ομάδα του Ζοτς έρχεται πληγωμένη, αλλά και οι “πράσινοι” έχουν πληγωθεί στην έδρα τους και το ματς έχει μεγάλο “πρέπει” για νίκη. Ας γίνει αυτό και μετά ας δει τι ψάρια μπορεί να πιάσει κόντρα στην φορμαρισμένη ομάδα του Σφαιρόπουλου.
ΥΓ2: Άλλες φορές μετά τα πρώτα άσχημα λεπτά, η κατηφόρα θα ήταν δεδομένη σε αντίστοιχα παιχνίδια. Ομως ο φετινός Παναθηναϊκός έχει μεγαλύτερη ποιότητα ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει. Όταν βρει και τη… συνταγή στην άμυνα, θα μπορούμε να μιλήσουμε με άλλα δεδομένα.
ΥΓ3: Κάτι ξέρει ο Πιτίνο που ζητά τα αυτονόητα από τους παίκτες του στην άμυνα και τα ριμπάουντ, που πάνω απ’ όλα είναι ομαδική δουλειά. Κάτι ξέρει και για αυτό που είπε στον Φρεντέτ, πως δεν είναι θετικό να σκοράρει 19 και να δέχεται 20 πόντους στην άμυνα. Βλέπετε ότι δεν είναι απλό να μπαίνει απλά μέσα ο “Jimmermania” έστω και με το τεράστιο επιθετικό του ταλέντο και να σουτάρει μόνο;
ΥΓ4: Τρομερή η δίψα του κόσμου και η παρουσία του (και) στη Βαρκελώνη!
ΥΓ5: Οι ήττες από Βιλερμπάν, Αρμάνι και Άλμπα θα… κατατρέχουν τον Παναθηναϊκό μέχρι να κάνει τις νίκες που μπορούν να περιορίσουν τη ζημιά από αυτά τα αποτελέσματα.
ΥΓ6: Τρομερό να έχεις μόλις 9 για 19 ασίστ και να μην μπορείς να πάρεις τη νίκη…
ΥΓ7: Δείτε άλλο ένα ενδιαφέρον και πλούσιο σε σχόλια Eurohoops Show