Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Λίγες μέρες έμειναν για το τζάμπολ της Ευρωλίγκας που με βάση το συσχετισμό δυνάμεων, την ποσοτική επέκταση των ποιοτικών ομάδων και την διατήρηση του γκρουπ της ελίτ, την ίδια στιγμή που οι διεκδικητές της οκτάδας πληθαίνουν, μοιάζει η πιο ανταγωνιστική όλων των εποχών!
Σε αυτή τη νέα κούρσα ο Ολυμπιακός μπαίνει από μπασκετικής λογικής ως outsider στη μάχη για την πρόκριση στα Playoffs. Ξεκάθαρα. Πάμε να δούμε, όμως, τη μεγάλη εικόνα στα πολλά ανοιχτά μέτωπα που διατηρεί ο σύλλογος και στη συνέχεια να “φωτίσουμε” περισσότερα τα… επί μέρους.
Έχουμε τον Ολυμπιακό με ένα μέτριο ποιοτικά ρόστερ και με ελλείψεις που υπάρχουν από την περσινή σεζόν και δεν καλύφθηκαν να συμμετέχει μόνο στην Ευρωλίχκα και όχι στο πρωτάθλημα. Κάτι που το επέλεξε ο ίδιος.
Υπάρχει και ο Ολυμπιακός Β’ ή όπως θέλετε πείτε τον (η ουσία είναι πως μιλάμε για δύο διαφορετικές ομάδες με διαφορετικά ρόστερ και προπονητές που μετέχουν σε διαφορετικές λίγκες) που με βάση το ρόστερ του και το δυσμενές -6 ως σημείο εκκίνησης, δεν δείχνει πως μπορεί να διεκδικήσει την άνοδο με αξιώσεις.
Έχει εκφραστεί, άλλωστε, από επίσημα χείλη πως στόχος του συγκεκριμένου γκρουπ δεν είναι η άνοδος και πως τέτοια επιθυμία θα προκύψει και θα δρομολογηθεί μόνο αν οι κόκκινοι διαπιστώσουν πως όντως αλλάζει κάτι στα κόζια του ελληνικού μπάσκετ.
Έτσι κι αλλιώς, αυτά, ΔΕΝ αλλάζουν στο γήπεδο
Έχουν περάσει αισίως 7,5 μήνες από τότε που το κλαμπ… εκπόνησε το #mexritelous. Αυτό που στη πράξη έχει συμβεί από τότε ως σήμερα είναι πως ο Ολυμπιακός 100% εκούσια υποβιβάστηκε στην Α2, το πρωτάθλημα ξεκίνησε κανονικά χωρίς τους ερυθρόλευκους και επί της ουσίας στο ελληνικό μπάσκετ δεν έχει αλλάξει το παραμικρό.
Καταγράφω που βρισκόμαστε τώρα, δεν μπορώ να γνωρίζω τι θα γίνει στο άμεσο ή μακροπρόθεσμο μέλλον.
Οι πρόσφατες αλλαγές στην ΚΕΔ δεν είναι καν άξιες σχολιασμού, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος από τον Φλεβάρη ως τώρα δεν έχει κάνει την παραμικρή κίνηση που να δείχνει πως συμμερίζεται το θυμό και την απόφαση του Ολυμπιακού και η επαναλαμβανόμενη δήλωση πως είναι λάθος να υφίσταται πρωτάθλημα χωρίς τον Ολυμπιακό, δεν είναι καν για τα… μάτια του κόσμου, όπως πολλοί πιστεύουν.
Είναι μια τοποθέτηση που την επαναλαμβάνει αποκλειστικά για να εξυπηρετήσει τα προσωπικά του συμφέροντα και την χρησιμοποιεί συνειδητά για πολιτική… ορθότητα. Μη ξεχνάτε πως άλλαξε η κυβέρνηση πρόσφατα, ο νέος Υφυπουργός Αθλητισμού έχει εξαπολύσει σπόντες με αποδέκτη τον Βασιλακόπουλο και το 2020 έχουμε εκλογές στην ΕΟΚ.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε με τη προσέγγιση των γεγονότων και των δεδικασμένων, όταν μια ομάδα “κυνηγάει” να αλλάξει ένα σύστημα που το θεωρεί εχθρό της και επιζητεί την ισονομία σε όλα τα επίπεδα, τον αγώνα αυτό τον εξελίσσει και τον κερδίζει ή τον χάνει εκτός γηπέδου.
Το έχουμε δει πολλές φορές σε όλα τα ομαδικά αθλήματα και τις επαγγελματικές λίγκες, εντός και εκτός Ελλάδας. Αυτή είναι μια μάχη που δίνεται, ας μη κοροϊδευόμαστε, στο παρασκήνιο, απαιτεί πολιτική δύναμη, πλάνο, σχέδιο, άσους στο μανίκι και συμμάχους. Μέχρι στιγμής στη πράξη, δεν βλέπω κανένα σύμμαχο για τον Ολυμπιακό.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να κερδίσεις το στόχο της αλλαγής του “καθεστώτος” επειδή είσαι μέσα στο γήπεδο, ή επειδή δεν είσαι, όπως, επέλεξε και δρομολόγησε ο Ολυμπιακός. Αυτή η μάχη, επαναλαμβάνω, μπορεί να δοθεί μόνο εκτός γηπέδου. Μια εξήγηση είναι πως ο Ολυμπιακός θεωρεί όσα συχνά συμβαίνουν διαιτητικά εντός παρκέ θέατρο του παραλόγου και δεν γούσταρε να συμμετέχει σε αυτό. Οκ.
Πάντως, οι πιθανότητες να έχει επιδραστικότητα άμεση μια τέτοια απόφαση και χειρισμός, είναι να την λάβεις όταν είσαι πολύ δυνατός ως ομάδα εντός γηπέδου.
Η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός επέλεξε την δική του “επανάσταση” σε μια περίοδο που η ομάδα είναι σε αργή, αλλά σταθερή πτώση και η ποιότητά του μπασκετικά φθίνει.
Το να ρίχνεις τέτοια ζαριά, χωρίς να είσαι σε θέση ταυτόχρονα να δώσεις όραμα στους εντός ομάδας και στο κόσμο σου, είναι ένα ρίσκο με δεκάδες προεκτάσεις. Εδώ βρισκόμαστε, σήμερα, το λέω ξανά. Η απόφαση του Ολυμπιακού πέρα από το δεδομένο ιστορικό στίγμα του υποβιβασμού, μπορεί να κριθεί μόνο σε βάθος χρόνου και όχι τώρα. Τώρα, μόνο καταγραφή μπορεί να γίνει του τι έχει συμβεί σε αυτούς τους 7,5 μήνες.
Μπορεί να εμφανιστεί ένα αντιπολιτευτικό σχήμα που θα πάρει τις εκλογές από τον Βασιλακόπουλο και του χρόνου τέτοιες μέρες να μιλάμε για μια νέα εποχή, η οποία προέκυψε και λόγω της πίεσης που έβαλε ο Ολυμπιακός με μεγάλο, δικό του, κόστος. Προς το παρόν, δεν έχει κουνηθεί… φύλλο.
ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ EUROLEAGUE TOP 100 RANKINGS TOY EUROHOOPS ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ! ΔΙΑΒΑΣΤΕ!
Μπασκετικά: Το μεγάλο λάθος
Να δούμε λίγο και το μπασκετικό κομμάτι, μιας και ξεκινάει η σεζόν. Θεωρώ και οφείλω να το πω τώρα και όχι μετά, πως η μεταγραφική διαχείριση του οργανισμού σε ένα καλοκαίρι που για τον ίδιο ξεκίνησε τον… Απρίλη, είναι επιεικώς ανεπαρκής.
Το μεγαλύτερο σφάλμα του Ολυμπιακού, είναι ότι δεν πούλησε τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, στις αρχές της άνοιξης, όταν η Μπαρτσελόνα με… τρελά πακέτα είχε βγει αγριεμένη στην αγορά και γνώριζε πως στη μάχη της υπογραφής του Σέρβου είχε μεγάλο αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ.
Η επένδυση της απόκτησης του Νίκολα αν θυμάστε σε μια εποχή που τον υπέγραψε ως τρίτο σέντερ και ΧΩΡΙΣ μπάι – άουτ, λόγω των οφειλόμενων της Παρτίζαν στον παίκτη, αποδείχτηκε πανέξυπνη κίνηση μπασκετικά και επενδυτικά, μαγκιά του Ολυμπιακού.
Με βάση τα διαμορφωμένα δεδομένα, την δυσκολία ρευστότητας και το γεγονός ότι το καλοκαίρι του 2020 ο Σέρβος είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, η κοινή λογική παρέπεμπε πως ο Ολυμπιακός πρέπει για το δικό του συμφέρον, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ να παραχωρήσει τον Νίκολα.
Αν συνυπολογίσουμε το μπάι – άουτ που τότε θα μπορούσε να δώσει η Μπαρτσελόνα, ακόμα και η ΤΣΣΚΑ που επέστρεψε πολύ αργότερα μέσα στο καλοκαίρι, αλλά ξεκίνησε από πολύ πιο χαμηλά, το συμβόλαιο του Μιλουτίνοφ φέτος και τα οφειλόμενα που πληρώθηκαν και θα μπορούσε να γλιτώσει (μέρος από αυτά) ο Ολυμπιακός, μιλάμε τουλάχιστον για εξοικονόμηση 3,5 εκατομμυρίων Ευρώ. Επαναλαμβάνω, όλα αυτά, σε μια εποχή που η ομάδα δυσκολεύεται με την ρευστότητα και αυτό δεν είναι ντροπή, είναι απολύτως δεκτό και ανθρώπινο.
Με αυτά τα χρήματα, η ομάδα θα είχε την πολυτέλεια να κινηθεί πιο δυναμικά και άμεσα στην αγορά σε μια εποχή που οι άλλες ομάδες ακόμα έπαιζαν και να κάνει κινήσεις που πραγματικά θα την ισχυροποιούσαν σε αγωνιστικό επίπεδο.
Ειλικρινά, ακόμα δεν έχω κατανοήσει τον λόγο που ο Ολυμπιακός κινήθηκε ενάντια στη κοινή λογική. Κάτι που δεν έκανε το καλοκαίρι του 2011 με τον Μίλος Τεόντοσιτς και του βγήκε 200%.
Έλλειψη αντίληψης της πραγματικότητας; Εγωισμός; Δεν ξέρω. Η αιτιολογία που έφτασε στα δικά μου αυτιά είναι η σιγουριά πως οι κόκκινοι θα ανανεώσουν και θα επεκτείνουν το συμβόλαιο του Μιλουτίνοφ.
Θεωρώ αυτό το ενδεχόμενο τόσο πιθανό να συμβεί, όσο να πάρει ο φετινός Ολυμπιακός την Ευρωλίγκα.
Με τα νυν δεδομένα δεν υφίσταται πιθανότητα να συμφωνήσει ο Μιλουτίνοφ με τον Ολυμπιακό για επέκταση του συμβολαίου του. Θεωρώ σίγουρο πως το καλοκαίρι θα μετακομίσει σε άλλο ευρωπαϊκό σύλλογο ως ελεύθερος, ο Ολυμπιακός θα τον πληρώσει και φέτος, θα τον έχει σε μια χρονιά που διεκδικεί μόλις ένα στόχο με εξαιρετικά χαμηλές πιθανότητες επιτυχίας και το καλοκαίρι θα τον χάσει χωρίς να πάρει ούτε μισό Ευρώ.
Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είχε παραχωρήσει τον Μιλουτίνοφ με πολύ μεγάλα οικονομικά κέρδη από την Άνοιξη. Δεν το έκανε και 4-5 μήνες μετά, ενώ στην αρχή “έπαιζαν” ονόματα όπως του Σλούκα, του Σέρχιο, του Μίλος, κι ενώ στο μεσοδιάστημα προέκυψε το οικονομικό ΔΩΡΟ του μπάι αουτ και της αποδέσμευσης του Γκος για τους Τζαζ, παρουσιάζει ένα ρόστερ με στοιχήματα, με προσθήκες που δεν έχουν προοπτική και υψηλό ταβάνι και με καμία από τις περσινές μπασκετικές του ελλείψεις να έχει καλυφθεί.
Για να γίνουν πιο μεστές και εύκολα αντιληπτές οι σκέψεις μου για τον σχεδιασμό του Ολυμπιακού, στο συγκεκριμένο άρθρο δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες. Θα συγκρίνω τα φετινά με τα… περσινά και στο δικό μου μυαλό το συμπέρασμα είναι εύκολο στην εξαγωγή του.
Σχεδιασμός: Ίδια λάθη, αμφίβολη ποιότητα
Ο Ολυμπιακός είχε απόλυτη ανάγκη από αθλητικό ψηλό ποιότητα, για να μοιραστεί την θέση με τον Νίκολα. Έτσι ώστε να ανέβει το ταβάνι του και να έχει την πολυτέλεια και ο Σέρβος να παίζει όσο πρέπει και να έχει διάρκεια μέσα στη σεζόν. ΔΕΝ αποκτήθηκε ποτέ τέτοιος. Τι συνέβη; Η ομάδα έδειξε την πόρτα της εξόδου στον Λεντέι, ένα τεσσάρι που αποκτήθηκε για σέντερ και έκανε ΠΑΛΙ ακριβώς το ίδιο!
Υπέγραψε τον Ρούμπιτ που επίσης είναι τεσσάρι, ιδίως στην άμυνα θα έχει πάρα πολλά προβλήματα σε επίπεδο Ευρωλίγκας στο “5”, είναι μεγαλύτερος ηλικιακά από τον Λεντέι και έχει πιο χαμηλό ταβάνι από τον προκάτοχό του και επιθετικά και αθλητικά.
Ο Ολυμπιακός είχε ΤΕΡΑΣΤΙΑ ανάγκη από ένα πρωτοκλασάτο Floor Manager, ένα γκαρντ με ποιοτικά – ηγετικά χαρακτηριστικά, έτσι ώστε να αποκτήσει πιο πολλές πιθανότητες ο Σπανούλης να είναι ικανός να κάνει την διαφορά με άλλο ρόλο, λιγότερα, αλλά πιο ποιοτικά λεπτά συμμετοχής και προστασία από τραυματισμούς.
Υπέγραψε τον Baldwin. Ενα εξαιρετικό αθλητή και αμυντικό, αλλά πολύ άγουρο πνευματικά παίκτη. Μπορεί να έχει επίδραση στο τρανζίσιον, θα έρθουν κάποια βράδια που θα είναι παραγωγικός στην επίθεση. Στη μεγάλη εικόνα της σεζόν, όμως, να περιμένετε ένα παιδί που θα δυσκολεύεται να δημιουργήσει και να σκοράρει στο μισό γήπεδο, απέναντι σε υψηλό επιπέδου άμυνες. Είναι πολύ καλύτερος αθλητής από τον Γκος, αλλά μπασκετικά και στο 5-5, φοβάμαι πως είναι σαφώς πιο πίσω από τον προκάτοχό του, που επίσης δεν κατάφερε να κάνει καμία διαφορά.
Το εντυπωσιακό στο δικό μου μυαλό; Οι θέσεις 1 και 5, όπως έλεγε ο Ντούντα είναι τα θεμέλια μιας ομάδας, ο χαρακτήρας της και το καύσιμό της. Ο Ολυμπιακός και ο κόουτς Μπλατ επέλεξαν να δώσουν τα περισσότερα χρήματα που σπαταλήθηκαν φέτος σε συμβόλαια στον Μπράντον Πολ που αλλάζει τις ομάδες σαν τα πουκάμισα (ενώ είχε ήδη υπογράψει ο Πάντερ!) και στον Κουζμίνσκας που έχει ποιότητα, αλλά μοιάζει η καριέρα του σε φθίνουσα πορεία (καλή ώρα όπως έγινε το προηγούμενο καλοκαίρι με τον Τίμα) παρότι υπάρχει ως επένδυση ο Βεζένκοφ (σε μια σεζόν που έχεις την πολυτέλεια να τον εμπιστευτείς περισσότερο, γιατί στην τελική ξέρεις ότι είναι σχεδόν απίθανο να πας για τίτλο).
Για μια ακόμα σεζόν βλέπουμε υπερφόρτωση στα φόργουορντ, το χάος στο “5” πίσω από τον Μιλουτίνοφ (υπό προϋποθέσεις ο Χαπ μπορεί να έχει κάποιες αποδοτικές βραδιές για συγκεκριμένα λεπτά) και κανένα γκαρντ να μπορεί να ηγηθεί ή έστω να είναι πιο παραγωγικός δημιουργικά από ότι θα είναι ο Βασίλης όχι τώρα αν είναι υγιής, αλλά και στα 40 του. Η μόνη μεταγραφή που είμαι πεπεισμένος πως θα αποβεί value for money, είναι ο Πάντερ.
Ο Μπλατ επιμένει να έχει στο μυαλό του ένα μπάσκετ χωρίς πολύ πικ εν ρολ, με κύριες εκφάνσεις επίθεσης αντίθετες με το μπασκετικό DNA των “παλιών” του Ολυμπιακού, με περισσότερη ελευθερία, με πάνω – κάτω στο παρκέ χωρίς λεπτομέρειες σε κατεύθυνση και στρατηγική. Αυτό είναι απόλυτο δικαίωμά του.
Η δική μου άποψη είναι πως το ρόστερ ΔΕΝ διαθέτει την ποιότητα και τα ατομικά χαρακτηριστικά για να παίξει αυτό το μπάσκετ και να διακριθεί σε διάρκεια – κάποιες μεγάλες νίκες θα έρθουν, μιλάμε για 34 αγωνιστικές – και πως για μια ακόμα σεζόν η Ευρωλίγκα θα αποδειχτεί ένα δύσκολο ταξίδι, πιθανότατα πιο επίπονο και από το περσινό, που κατέληξε με αποκλεισμό από την οκτάδα.
Με ένα παικταρά στα γκαρντ και ένα – ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ – αθλητικό ΠΕΝΤΑΡΙ, θα μπορούσαν να αλλάξουν τα δεδομένα.
Όπως άλλαξαν τον χειμώνα του 2011, όταν ο Ολυμπιακός μοχθούσε και έπαιζε “τελικούς” για να προκριθεί στην επόμενη φάση και όλοι θυμόμαστε πως τελείωσε εκείνη η σεζόν με τις προσθήκες του Λο και του Ντόρσεϊ.
Μήπως, όμως, είναι συναισθηματική προσέγγιση, εκτός της τωρινής πραγματικότητας, να σκεφτόμαστε πως μπορεί να συμβούν τέτοιες προσθήκες, όταν σχεδόν όλοι οι καλοί παίκτες είναι πλέον σε ομάδες και εκτός αγοράς (με εξαίρεση τα αναμενόμενα κοψίματα από το ΝΒΑ) όταν τέτοιες κινήσεις πιθανώς απαιτούν οικονομικές υπερβάσεις και τη στιγμή που ο Ολυμπιακός από τον Απρίλη είχε άπλετο χρόνο να σχεδιάσει την φετινή ομάδα και προχώρησε στις επιλογές που όλοι είδαμε;
Να συνοψίσω. Μέχρι στιγμής το μοναδικό που έχει αλλάξει από τότε που ο Ολυμπιακός στηριζόμενος και από την μαζική απαίτηση του κόσμου του – είναι σημαντικό αυτό – δημιούργησε το μέχρι τέλους, είναι πως δεν αγωνίζεται στην Α1. Αυτό συμβαίνει ως σήμερα. Και περιμένουμε το μέλλον.
Μέχρι στιγμής, η ομάδα που δημιουργήθηκε για την Ευρωλίγκα μοιάζει να έχει τις πιο ισχνές πιθανότητες διάκρισης από το 2011 και μετά.
Η λογική υπαγορεύει πως χωρίς ελληνικό πρωτάθλημα, αυτή η ομάδα ήταν που πρέπει να διατηρήσει το φρόνημα και τις ελπίδες του κόσμου, αλλά και το πρεστίζ του συλλόγου σε υψηλά επίπεδα.
Υπάρχει και εκείνη η ομάδα της Α2 που στα δικά μου μάτια θα παραμένει σε αυτή τη κατηγορία ως… μπαλαντέρ. Με πλάνο να ισχυροποιηθεί για να ανέβει στην Α1, όταν στον Πειραιά κρίνουν ότι άλλαξαν οι συνθήκες και έγιναν όπως τις απαιτούν.
Τι δεν υπάρχει; Εξωστρέφεια, αμεσότητα με τον κόσμο και απαντήσεις στις απορίες του, επικοινωνία για ξεκάθαρο δημόσιο όραμα και πλάνο.
Αν σε αυτά προσθέσουμε πως πρέπει να είσαι υπέρ του δέοντος ρομαντικός για να ελπίζεις πως η φετινή ομάδα στην Ευρωλίγκα των… θεριών, θα κάνει τον κόσμο της να ονειρεύεται και να ανυπομονεί για το επόμενο παιχνίδι, τότε συνειδητοποιούμε τι ενοχλεί περισσότερο. Και δεν είναι η απουσία από την Basket League.
Κάποτε ο Γιώργος Αγγελόπουλος είχε δηλώσει πως το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την χαραυγή και είχε χίλια δίκια. Έτσι είναι πλασμένη η φύση.
Σήμερα που τα λέμε, η κατάσταση στον Ολυμπιακό, πονάει, στενοχωρεί και ενοχλεί γιατί δεν έχουμε… ιδέα προς τα που πέφτει η αυγή.
ΥΓ1: Ξεκινάει η Ευρωλίγκα, αρχίζουν και τα Facebook Live του Eurohoops! Εκεί που θα μιλάμε για όλα, θα κάνουμε παρέα και θα απαντάμε σε όλες τις ερωτήσεις σας.
ΥΓ2. Οποιος νιώθει την ανάγκη να εκφραστεί για τον μπασκετικό Ολυμπιακό και οι σκέψεις του, αλλά και ο λόγος του έχουν αξία, μπορεί να στείλει στο varlas@eurohoops.net. Δεν μπορώ να υποσχεθώ κάτι, πέρα από το ότι θα δημοσιεύσω οτιδήποτε διαβάσω και νιώσω πως με άγγιξε και προσφέρει τροφή για σκέψη, συνδυάζοντας βέβαια την ουσία με κόσμια και εποικοδομητική εκφορά λόγου.
ΥΓ3. Λίγα λόγια για τον άλλο εκπρόσωπό μας στην Ευρωλίγκα, τον Παναθηναϊκό. Θεωρώ πως στην περιφέρεια ισχυροποιήθηκε. Ο Ράις έχει προσωπικότητα, επί εποχής ηγεσίας Καλάθη, οι πράσινοι δεν είχαν ποτέ γκαρντ με τέτοια προσωπικότητα νικητή. Ο Παναθηναϊκός μπαίνει στην κούρσα της οκτάδας όχι ως φαβορί, αλλά με καλύτερες μπασκετικές προϋποθέσεις συγκριτικά με τον Ολυμπιακό, τουλάχιστον στη θεωρία. Σε ότι αφορά τον χαρισματικό σουτέρ Φριντέτ, το τεράστιο κλειδί στην περίπτωσή του, είναι να βρει τρόπο ο κόουτς Πεδουλάκης να ελέγξει το decision making του και να τον πείσει πως οι άμυνες στην Ευρωλίγκα απέχουν σε αποτελεσματικότητα όσο η… Ευρώπη από τη Κίνα. Για να εξαργυρώσει αυτή τη μεταγραφή στο έπακρο ο Παναθηναϊκός, πρέπει ο Αμερικανός σκόρερ να βελτιώσει τις αποφάσεις του απέναντι σε άμυνες υψηλού επιπέδου, να βάλει πιο ψηλά στα option του την πάσα, που τεχνικά την έχει και να μην πηγαίνει σε πεισματικά 1 vs 1 (όταν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις) που θα αναγκάζουν τον Παναθηναϊκό να έχει ανισορροπία στο αμυντικό του transition.
ΥΓ4. Το λάθος στον μεταγραφικό σχεδιασμό του Παναθηναϊκού κατά την άποψή μου είναι πως παρότι έχει ποσότητα στους ψηλούς, δεν διαθέτει κανέναν dominant Center, ούτε στην άμυνα, ούτε στην επίθεση. Κι αυτό είναι ΠΟΛΥ σημαντικό, αν δείτε τις φροντ λάιν άλλων ομάδων με υψηλούς στόχους στην Ευρωλίγκα. Αυτή η έλλειψη, που υπάρχει όλα τα τελευταία χρόνια μπορεί να του στοιχίσει στη προσπάθεια για το κάτι παραπάνω. Καλή επιτυχία και στους δύο!
ΥΓ5. Τελευταίο ΥΓ και πιο σημαντικό, αφού δεν υπάρχει κανένα… αγαθό στη ζωή πιο πολύτιμο από την Υγεία. Σας είχα γράψει από τα μέσα της περσινής σεζόν πως υπάρχει ένα προσωπικό θέμα του κόουτς Μπλατ πολύ ευαίσθητο, που ίσως επηρεάζει. Αυτονόητα, πριν ανακοινωθεί από τον ίδιο, κανένας μας δεν είχε δικαίωμα να το αναφέρει δημόσια, τουλάχιστον, έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ. Ο ίδιος κοινοποίησε μέσω της επιστολής το πρόβλημα Υγείας του και τώρα μπορούμε και δημόσια να του ευχηθούμε μέσα από τη καρδιά μας ό,τι καλύτερο και καθημερινές μικρές νίκες στη μεγαλύτερη μάχη που δίνει και φυσικά δεν είναι οι αγώνες του Ολυμπιακού. Καλή τύχη και καλή δύναμη, κόουτς Μπλατ.