Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ήταν Σεπτέμβριος του 2013, όταν το λεωφορείο που μετέφερε την Ούνι Γκιόρ ενεπλάκη σε σοβαρό τροχαίο. Το αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστούν σοβαρά 16 επιβάτες και να πεθάνουν ο προπονητής και ο team manager της ομάδας. Ανάμεσα στους επιβαίνοντες και η Σαμάνθα ΜακΚέι, η οποία υπέστη κάταγμα στον αυχένα και έσπασε και κάποια πλευρά.
Την ίδια στιγμή η συμπαίκτριά της, Νατάσα Κοβάσεβιτς, τραυματίστηκε πολύ πιο σοβαρά, με τους γιατρούς να αποφασίζουν να της ακρωτηριάσουν το αριστερό πόδι από το γόνατο και κάτω.
Έξι χρόνια μετά από αυτή την ανείπωτη τραγωδία, η ΜακΚέι αγωνίζεται στην Ελλάδα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και αποφασίζει να μοιραστεί με όλους τον εφιάλτη, που έμελλε να της αλλάξει τη ζωή…
Αναλυτικά τα όσα διηγείται:
”Δεν μπορείς να ξεχάσεις κάτι τέτοιο. Δεν θέλω να το ξεχάσω.
Το ξεπέρασα. Ίσως να υπάρχουν ένα – δύο πράγματα που δεν θέλεις να δεις ή να βιώσεις ξανά, όμως είναι ένα από αυτά τα οποία με έκαναν αυτή που είμαι.
Ήταν καλοκαίρι του 2013 όταν υπέγραψα στην ουγγρική ομάδα μπάσκετ Ούνι Γκιόρ. Ήταν η πρώτη επαγγελματική ομάδα μου εκτός Η.Π.Α., έπειτα από τη θητεία μου στο πανεπιστήμιο του Ντέιτον.
Νωρίτερα, την ίδια χρονιά, είχα υπογράψει για το καμπ προετοιμασίας των άλλοτε πρωταθλητών WNBA, Σιάτλ Στορμ, δοκίμασα, αλλά ανυπομονούσα να παίξω στην Ουγγαρία, όπου έφτασα μερικές εβδομάδες αργότερα.
Στις 7 Σεπτεμβρίου 2013, το λεωφορείο της ομάδας μας ταξίδευε σε έναν δρόμο διπλής κατεύθυνσης, για ένα φιλικό στην πόλη Σοπρόν. Ξαφνικά, συγκρούστηκε πάνω μας ένα αυτοκίνητο από την αντίθετη λωρίδα. Από έναν οδηγό για τον οποίο στη συνέχεια είπαν ότι ήταν μεθυσμένος…
Ήμουν πάντα πρόθυμη να συζητήσω γι’ αυτό, είμαι άνθρωπος που μιλάει για το δυστύχημα, διότι με άλλαξε με πολλούς τρόπους.
Δεν με φοβίζει να κουβεντιάσω για ό,τι συνέβη. Έγινε και, ξέρετε, πρέπει να προχωράς μπροστά. Είναι σκληρό, όμως πρέπει να το ξεπερνάς και να προχωράς.
Κοίταζα την τότε συμπαίκτριά μου, Νατάσα Κοβάτσεβιτς από την Σερβία, η οποία έχασε το πόδι της, το οποίο ακρωτηριάστηκε από το γόνατο…
Κοιτάς τους δύο ανθρώπους της ομάδας μας που έχασαν τη ζωή τους, άλλους που τραυματίστηκαν σοβαρά και σκέφτεσαι πως απλώς πρέπει να συνεχίσεις….”
Διαβάστε την συνέχεια στο athletestories.gr