Tου Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Στις 28 Μαρτίου, η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης θα περάσει σε μία νέα εποχή, καθώς τότε είναι προγραμματισμένες οι εκλογές της.
Βαγγέλης Λιόλιος, Παναγιώτης Φασούλας και Άγγελος Παπανικολάου είναι οι τρεις διεκδικητές του θώκου και οι άνθρωποι που καλούνται να βγουν μπροστά για την αναδόμηση και την επόμενη ημέρα του ελληνικού μπάσκετ.
Το Eurohoops ξεκίνησε τις συνεντεύξεις του με τους υποψηφίους της ΕΟΚ από τον Πρόεδρο του Προμηθέα Πατρών και όπως θα διαβάσετε και εσείς παρακάτω, είναι έτοιμος για ένα καλύτερο αύριο.
”Να φέρουμε το μπάσκετ εκεί που μας αξίζει”
Η συζήτηση με τον Βαγγέλη Λιόλιο ξεκίνησε από το παρελθόν, με τον ίδιο να μας μιλάει για τον λόγο που αποφάσισε να ”κατέβει” στις εκλογές της ΕΟΚ, τονίζοντας παράλληλα πως ο μεγαλύτερος στόχος είναι να πάει το ελληνικό μπάσκετ εκεί που μας αξίζει.
”Ασχολήθηκα με το μπάσκετ μέσω του Προμηθέα το 1986 από το Γ’ τοπικό. Έτσι αγάπησα το μπάσκετ και αυτό έγινε γιατί όλοι τότε ασχολούνταν με το μπάσκετ. Ήταν η τρέλα μου και η αγάπη μου. Διοικητικά, ανέλαβα τον Προμηθέα το 2004, έχοντας αρκετά χρόνια μετά αποφοιτήσει από την ιατρική σχολή. Τότε, αποφασίσαμε μαζί με τους υπόλοιπους που ήμασταν μαζί στην ομάδα ως παίκτες να την αναλάβουμε διοικητικά. Κι είμαστε οι ίδιοι έκτοτε. Αυτό που κάναμε ήταν ουσιαστικά να πάρουμε αγάπη από το μπάσκετ που ήταν ψηλά και να επιστρέψουμε αγάπη στο μπάσκετ. Το μπάσκετ έχει πάρει μία απίστευτη κατηφόρα τα τελευταία 10 χρόνια, πλήρης αποδιοργάνωση κυρίως αναπτυξιακά. Καμία έμφαση σε αυτό το κομμάτι, αν χάσεις την βάση, τότε χάνεις και στα υπόλοιπα κομμάτια. Έτσι, πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με αυτή την κατεύθυνση, αυτή την στρατηγική και όχι απλά με την ομάδα μου που αγάπησα, τον Προμηθέα. Όπως και το ίδιο το μπάσκετ και όλες τις ομάδες στην Ελλάδα. Προκηρύχθηκαν οι εκλογές και το είχα στο μυαλό μου για πάνω από έναν χρόνο, βρέθηκαν και οι κατάλληλοι άνθρωποι με την ίδια κατεύθυνση και αξιακό σύστημα, είπαμε να ασχοληθούμε με την ομοσπονδία για να φέρουμε και πάλι το μπάσκετ εκεί που μας αξίζει.
Η τελευταία ατάκα τα περικλείει όλα. Να φέρουμε το μπάσκετ εκεί που του αξίζει με επιτυχίες της εθνικής ομάδας, ελληνικά πρωταθλήματα με Έλληνες παίκτες. Πρέπει να κάνεις δουλειά στην βάση, δηλαδή στο αναπτυξιακό κομμάτι, αν θες να κάνεις τα παιδιά ασχοληθούν. Όταν χτίζεις ένα σπίτι, πρώτα βάζεις τα θεμέλια. Όταν αυτά φύγουν, τότε φεύγει όλο το οικοδόμημα. Σε αυτή τη κατηφόρα βρισκόμαστε στο ελληνικό μπάσκετ. Όλοι κοιτάζουν την προβληματική Μπάσκετ λιγκ όπως την λένε και όντως έχει πολλά προβλήματα, αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι είναι η κορυφή του παγόβουνου, δεν βλέπουν τα 9/10 που κρύβονται από κάτω. Μιλάμε για το ερασιτεχνικό μπάσκετ που νοσεί βαθύτατα και αν δεν το φτιάξουμε ώστε να στηρίζει την κορυφή του παγόβουνου, τότε δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να διορθώσουμε το επαγγελματικό μπάσκετ”.
”Έγκλημα αυτό που γίνεται με τα παιδιά, εκεί θα δώσουμε έμφαση”
H ανάπτυξη του αθλήματος και τα θέματα υποδομών δεν θα μπορούσαν να μην ”πέσουν” γρήγορα στο τραπέζι της συζήτησης, με τον Βαγγέλη Λιόλιο να δείχνει την ξεκάθαρη γραμμή που θα ακολουθήσει αυτός και το σχήμα του, αν τελικά ψηφιστούν, καθώς πια τα παιδιά δεν αθλούνται, την ώρα που ελάχιστες ομάδες έχουν αναπτυξιακά συστήματα.
”Εννοείται πως το μπάσκετ είναι και η Α1, αυτό βλέπουμε οι φίλαθλοι και αυτό μας προσκαλεί όλους μας. Αλλά το μπάσκετ δεν είναι μόνο αυτό. Η ΕΟΚ δεν έχει την Α1, την έχει ο ΕΣΑΚΕ. Το μεγαλύτερο βάρος μας πέφτει στις ακαδημίες, που θέλουμε να έχουν όλα τα σωματεία και εθνικές κατηγορίες, τόσο σε μπάσκετ ανδρών όσο και γυναικών. Η έμφαση δίνεται στην υποδομή, γιατί μέσω αυτής θα φτιαχτεί η επόμενη ημέρα. Πρέπει να δώσουμε χώρο στα παιδιά και εργαλεία στις ομάδες για να φέρουν τα παιδιά στο γήπεδο. Η πίτα των νεαρών αθλητών έχει μικρύνει πάρα πολύ. Αντίπαλος δεν είναι το άλλο σωματείο. Υπάρχει το παιδί που κάθεται σπίτι, που έχει παραβατικότητα, που δεν αθλείται. Αν δεν καταλάβουμε πως το άλλο σωματείο είναι συμπαίκτη μας και όχι αντίπαλος, χωρίς να το βλέπουμε ανταγωνιστικά, τότε δεν έχουν μέλλον.
Το όραμά μου είναι να καταλάβουν όλοι ότι η άλλη ομάδα είναι αντίπαλος μόνο εντός των 4 γραμμών. Έξω από αυτές, είναι συμπαίκτης μας. Πρέπει να φέρουμε παιδιά ξανά στον αθλητισμό. Η έμφασή μου είναι στις ομάδες και να έχουν αναπτυξιακά συστήματα. Πώς θα γίνει; Με πραγματική κατεύθυνση προς τα εκεί και playbook, που θα αφορά το τι μπάσκετ παίζουμε στην Ελλάδα, τόσο τεχνικά όσα και αξιακά. Στις ακαδημίες, 9/10 παιδιά δεν θα παίξουν μπάσκετ. Αλλά μέσω αυτών, θα πάρουν τις αρχές και την αγάπη για το μπάσκετ. Και μετά θα προσφέρουν πολλά πράγματα στον αθλητισμό. Αυτή είναι η κατεύθυνση. Θα πρέπει να έχουμε ομοσπονδιακούς προπονητές, που θα φύγουν από τα γραφεία τους για να πάνε στις ομάδες και να μιλήσουν με τους προπονητές, τις διοικήσεις και να δώσουν την κατεύθυνση. Και θα πρέπει να υποστηρίξουμε τις ομάδες ώστε να μην έχουν έξοδα όσον αφορά τα παιδιά, δεν γίνεται να έχουμε penalty κάθε φορά που ένα παιδί θέλει να αθληθεί, να πληρώνουμε στις ενώσεις το δελτίο, το αυτοκόλλητο, την μεταγραφή, την συμμετοχή στα παιδοεφηβικά. Θέλουμε να αθληθούν τα παιδιά στα αναπτυξιακά και εμείς πρέπει να πληρώσουμε. Αυτό είναι έγκλημα. Είναι σαν να μην θέλουμε τα παιδιά. Το αντίθετο θα γίνει.
Όλοι οι πόροι της ομοσπονδίας θα πάνε στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα. Θα έχουμε ανακατάταξη των εξόδων, όλες οι σπατάλες που είναι πολλές, θα πάνε στα σωματεία που δεν μπορούν να ανασάνουν. Και παράλληλα θα υπάρχουν έξτρα πόροι, όχι μόνο από την πολιτεία, αλλά και από τα έσοδα μέσω μάρκετινγκ που θα υπάρξουν, για να μπορούν να διευκολυνθούν οι ομάδες και να βγάλουν από πάνω τους και άλλα έξοδα που υπάρχουν. Να ενεργοποιηθεί η πολιτεία και οι δήμοι και να διευκολύνουν το θέμα των μετακινήσεων, αλλά κυρίως θα δούμε μια κατεύθυνση στην οποία οι ομάδες που έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα, θα μπορέσουν να προχωρήσουν.
Θα υπάρχει μία πλήρης αναδιάρθρωση στις εθνικές κατηγορίες. Αυτή τη στιγμή, όλοι καταλαβαίνουν ότι πρόκειται στην ουσία για τοπικά πρωταθλήματα. Και τοπικά έχουν διαλυθεί. Ο αριθμός των εθνικών πρωταθλημάτων είναι απίστευτα μεγάλος και δεν δικαιολογείται. Θα πρέπει να έχουμε μία δυνατή Α2, μία εξίσου σημαντική Β’ και μια Γ’ που θα μπορούν να παίζουν νέα παιδιά και τοπικές ενώσεις ισχυρές, που θα βοηθούν αγόρια και κορίτσια να προχωρήσουν”.
”Δεν υπάρχουν νέοι παίκτες και παίζουν οι 35άρηδες, το 3Χ3 θα είναι πυλώνας μας”
Ο Βαγγέλης Λιόλιος ήταν ξεκάθαρος, όσον αφορά το όραμά του: θέλει να δει τα νέα παιδιά να παίζουν μπάσκετ, καθώς υπάρχει έλλειμμα που κάνει πολλούς άνω των 35 να συνεχίζουν να αγωνίζονται στα εθνικά πρωταθλήματα.
Πολύ σημαντική και ιδιαίτερη ήταν η τοποθέτησή του για το σκεπτικό που αφορά το 3Χ3, ένα άθλημα που έχουμε δει ελάχιστα στην Ελλάδα, που όμως στο εξωτερικό έχει γίνει δημοφιλές, όντας μάλιστα και στη λίστα των Ολυμπιακών Αγώνων για το Τόκιο 2021!
”Το επόμενο που θα κάνουμε σίγουρα είναι το 3Χ3, το οποίο είναι ξεχωριστό άθλημα. Θα μπουν μέσα τα σχολεία σε συνεργασία με το υπουργείο παιδείας για να φτιάξουμε ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα σχολείων 3Χ3, ώστε να προσελκύσουμε παιδιά από μικρές ηλικίες στα σωματεία. Θα είναι πυλώνας για εμάς, όχι απλά ένα γραφείο. Όλον τον χειμώνα θα οργανώσουμε το πανελλήνιο πρωτάθλημα σε συνεργασία με τα σχολεία και όλο το καλοκαίρι θα κάνει σε όλη την Ελλάδα τουρνουά η ομοσπονδία σε συνεργασία με τις ομάδες, που θα έχουν οικονομικά οφέλη. Θα τα οργανώσουμε σε τέτοια μορφή ώστε τον Σεπτέμβριο να γίνει κάτι σαν τελικός κυπέλλου σε μία πόλη που θα επιλέξουμε. Όλα αυτά φυσικά σε χρηματοδότηση της ομοσπονδίας μέσω των χορηγών που θα έχει προσελκύσει. Το 3Χ3 είναι ξεχωριστό άθλημα πια και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε έτσι. Οι δύο πυλώνες με ξεχωριστή δομή, προπονητική κατεύθυνση και έμφαση της ομοσπονδίας θα είναι το μπάσκετ γυναικών και το 3Χ3. Με το τελευταίο, η ομοσπονδία δεν ασχολείται ουσιαστικά. Τυπικά κάνει κάποια τουρνουά, τα οποία θα πρέπει να γίνουν επί 30, επί 40 σε έκταση και ένταση. Αυτό θα δώσει ζωντάνια σε όλη την Ελλάδα το καλοκαίρι, είμαστε μία χώρα ηλιόλουστη με κατάλληλες συνθήκες για 3Χ3, αλλά δεν το εκμεταλλευόμαστε. Είναι τουλάχιστον αστείο, για να μην πω κάτι χειρότερο. Πάντα σε συνεργασία με τις ομάδες και τα σωματεία. Η ομοσπονδία θα υπηρετεί τα σωματεία, δεν θα τα διατάσσει. Η νησιωτική Ελλάδα που έχει έξτρα έξοδα μετακινήσεων θα πρέπει να έχει περισσότερα έσοδα το καλοκαίρι μέσω αυτών των διοργανώσεων, ώστε να αντιμετωπίζουν καλύτερα τον χειμώνα. Η νησιωτικότητα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως προσόν και όχι ως πρόβλημα.
Εμένα με ενδιαφέρει τα νέα παιδιά να παίξουν μπάσκετ. Φυσικά και θα υπάρξουν ομάδες αναπτυξιακού χαρακτήρα. Φυσικά θα υπάρχουν προγράμματα στα οποία ένας αθλητής θα μπορεί να παίζει με συγκεκριμένες συνθήκες και σε μία άλλη ομάδα, αν έχει τα προσόντα να παίξει ακόμα και στην Μπάσκετ Λιγκ. Εγώ θέλω να παίρνει παιχνίδια αυτό το παιδί. Δεν πρέπει να κόψουμε το μέλλον στα νέα παιδιά. Όλα αυτά όμως θα γίνουν μέσα από γενικές συνελεύσεις και με την σύμφωνη γνώμη των ομάδων. Οι ομάδες πρέπει να καταλάβουν πως αυτή είναι η στρατηγική μας, αυτό είναι το μέλλον, γιατί δεν υπάρχουν Έλληνες παίκτες και παίζουν οι άνω των 35, γιατί δεν βγάζουμε νέα παιδιά. Δεν υπάρχει καμία αναπτυξιακή διαδικασία, δεν υπάρχουν πια πρωταθλήματα μεταξύ των ενώσεων, δεν υπάρχει έμφαση στα αναπτυξιακά. Έχουν αποδομηθεί όλα αυτά τα τελευταία 10 χρόνια και το βιώνουμε όλοι μας. Αυτό θα σταματήσει”.
”Ποσοτικό και ποιοτικό το έλλειμμα των νέων παικτών”
Το μείζον ζήτημα της δημιουργίας νέων παικτών δεν τελείωσε εκεί, με τον υποψήφιο Πρόεδρο της ΕΟΚ να αναλύει το σκεπτικό του όσον αφορά τις υποδομές, οι οποίες θα βασίζονται τόσο στην ”αύξηση της πίτας” όσο και στην ποιοτική δουλειά που θα γίνεται με τους προπονητές.
”Τον ρόλο των ομάδων τον έχουμε εκχωρήσει στους μάνατζερ. Αυτό έχει συμβεί. Οι μάνατζερ πηγαίνουν από 12 ετών και παίρνουν τα παιδιά. Αυτό είναι ευθύνη των ομάδων, αλλά κυρίως είναι ευθύνη της ομοσπονδίας, που αφήνει όλο αυτό να γίνεται και δεν τους ελέγχει, χωρίς να βάζει τα όρια. Ο μάνατζερ είναι κάτι δύσκολο και απαραίτητο στο μπάσκετ. Όμως, υπάρχει θεσμικό πλαίσιο. Και θα το τηρήσουμε. Θα καταλάβουμε ότι η ομοσπονδία εκπροσωπεί τα σωματεία. Φυσικά ενδιαφέρεται για τους αθλητές και πολύ. Φυσικά ενδιαφέρεται για τους προπονητές και πολύ. Φυσικά ενδιαφέρεται για τους διαιτητές. Είναι κομμάτι της. Αλλά μην ξεχνάμε πως η ομοσπονδία είναι τα ίδια τα σωματεία, είναι οι παράγοντες. Και όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους. Όταν όμως δεν υπάρχει στρατηγική, τότε ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Και μπροστά μας δεν έχουμε ένα ποιοτικό έλλειμμα, αλλά και ποσοτικό, γιατί δεν έχουμε παιδιά που αθλούνται. Οι στόχοι που πρέπει να μπουν στην ομοσπονδία για την επόμενη ημέρα, εφόσον είμαι εγώ στην προεδρία, θα είναι και ποσοτικοί και ποιοτικοί. Και ποσοτικοί όσον αφορά τον αριθμό των αθλουμένων παιδιών, να μεγαλώσουμε δηλαδή την πίτα και ποιοτική, στο πώς δηλαδή μαθαίνουν μπάσκετ αυτά τα παιδιά, ποια είναι η επικοινωνία τους με τους προπονητής, πώς εκπαιδεύονται οι προπονητές και πώς ποιοτικά ασχολούνται με τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες.
Αυτή είναι η ολοκληρωτική αντιμετώπιση του προβλήματος, έτσι πρέπει να το λύσουμε γιατί αν πάμε να λύσουμε τα προβλήματα ευκαιριακά, τότε κάνουμε λάθος. Φυσικά θα ασχοληθούμε με τα προβλήματα, αλλά πρέπει να δούμε και την βάση, τα παιδιά. Ξέρω ότι αυτή την εποχή με την πανδημία, πολλές ομάδες έχουν πληγεί οικονομικά, όμως το έγκλημα που γίνεται με τις ακαδημίες -και το λέω έγκλημα όχι γιατί φταίει κάποιος συγκεκριμένος- είναι ότι μένουν κλειστές. Και θα βιώσουμε απίστευτα κακά αποτελέσματα. Κουβεντιάζουμε να ανοίξουν οι Α2 και Α1 γυναικών, αλλά οι ακαδημίες πότε; Αν κάτι πρέπει να ξεκινήσουμε, αυτές είναι οι ακαδημίες, όχι τα εθνικά πρωταθλήματα, στα οποία πρέπει να υπάρξει συγκεκριμένος τρόπος παρέμβασης. Και όσον αφορά την πρόσφατη απόφαση γι’ αυτά, θέλω να δω πώς θα υλοποιηθεί”.
”Βλέπω πολλά παραδείγματα σαν του Προμηθέα”
Μπορεί ο Προμηθέας να είναι υπόδειγμα με την δουλειά που έχει κάνει στο αναπτυξιακό κομμάτι -και όχι μόνο- μέσω του Promitheas Park και του προγράμματος ”ΝΟΥΣ”, όμως ο Βαγγέλης Λιόλιος βλέπει φως στο τούνελ, γιατί πολύ απλά γνώρισε εξαιρετικούς ανθρώπους, με τους οποίους θα πορευτεί προς την επόμενη ημέρα του μπάσκετ.
”Βλέπω πολλά τέτοια παραδείγματα. Εγώ πίσω από τις ομάδες δεν βλέπω σύμβολα, αλλά ανθρώπους. Γυρνώντας όλη την Ελλάδα για να γνωρίσω και να συνομιλήσω με τις ομάδες, αυτό που ήθελα να δω είναι οι άνθρωποι. Με ποιους έχω να κάνω την επόμενη μέρα. Γιατί οι παράγοντες είναι αυτοί που θα σπρώξουν το καράβι μπροστά. Από την πορεία αυτή, έχω συναντήσει ανθρώπους-διαμάντια, ανθρώπους με τους οποίους αξίζει να ασχοληθείς με τις ομάδες τους, χωρίς να έχει σημασία σε ποια κατηγορία είναι. Τον Προμηθέα τον ξέρετε όλοι από τον Μπάσκετ Λιγκ, όμως εγώ και οι υπόλοιποι της διοίκησης είμαστε από το 2004 και το Γ’ τοπικό. Από εκεί που μας αγνοούσαν όλοι, μέχρι σήμερα που μας ξέρουν όλοι, είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι. Αυτό που ψάχνω στις ομάδες είναι οι άνθρωποι και όχι σε ποια κατηγορία είναι, γιατί με αυτούς θα υλοποιηθεί το σχέδιο για να θα γίνει η επανέναρξη των αναπτυξιακών πραγμάτων στο ελληνικό μπάσκετ. Πιστέψτε με, έχω συναντήσει πολλούς τέτοιους ανθρώπους, που οι περισσότεροι δεν τους γνωρίζουν. Άνθρωποι με ποιότητα, αγάπη και τρέλα.
Γιατί αυτό που κάνουν, το κάνουν γιατί το αγαπούν. Δεν κοιτούν την τσέπη τους, ίσα ίσα που βάζουν αυτά τα μικρά έσοδα που έχουν από την αγάπη τους, τους αρέσει να βλέπουν τα παιδιά να μεγαλώνουν με αξίες. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι και είμαι σίγουρος και αισιόδοξος πως θα δούμε αντίστοιχα παραδείγματα όπως αυτό του Προμηθέα, γιατί αυτό είναι ο Προμηθέας, ούτε τα κτήρια, ούτε τα αναπτυξιακά. Είναι οι άνθρωποι. Αντίστοιχες παρέες ανθρώπων που τρέχουν ομάδες, υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Και αυτούς εγώ θα τους υποστηρίξω. Αν δεν είχα γυρίσει όλη την Ελλάδα, δεν θα τους είχα μάθει. Γι’ αυτό το έκανα, για να μιλήσω μαζί τους και να μάθω ποιοι είναι. Πολλοί νόμιζαν ότι το έκανα για να μαζέψω ψήφους. Όχι. Το έκανα για να γνωρίσω τος ανθρώπους, να δω ποιοι είναι. Γιατί όπως μιλούσα πριν, θα μιλάω και μετά μαζί τους”.
”Ο αθλητισμός δεν διχάζει, βλέπω ένωση ανάμεσα σε Ευρωλίγκα και FIBA”
Ο Προμηθέας έχει αγωνιστεί τα τελευταία χρόνια τόσο στο Basketball Champions League όσο και στο EuroCup. Επομένως, ο Βαγγέλης Λιόλιος είναι ο κατάλληλος για να σχολιάσει τα όσα γίνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδα ανάμεσα σε FIBA και Ευρωλίγκα, με τον ίδιο να είναι ξεκάθαρος: Ένωση!
”Έχω άριστες σχέσεις και με την FIBA και με την Ευρωλίγκα. Και επειδή θέλω να είμαι πάντα διάφανος, όταν έγινε η μετάβαση από την μία διοργάνωση στην άλλη, πρώτα μίλησα και ενημέρωσα την FIBA. Τους εξήγησα τους λόγους. Αλίμονο αν δεχθούμε ότι ο αθλητισμός διχάζει. Το λάθος είναι ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα εχθρικό κλίμα ανάμεσα στις δύο πλευρές. Ξέρετε τι μήνυμα περνάμε σε όλη την Ευρώπη και τα παιδιά; Αντιπαλότητα. Αλλά ο αθλητισμός δεν είναι αντιπαλότητα. Αυτό είναι το λάθος μήνυμα και όλοι βγαίνουν χαμένοι. Και οι δύο είναι χαμένοι. Σε έναν πόλεμο χάνουν και οι δύο. Εγώ δεν είμαι ούτε με τον έναν, ούτε με τον άλλον. Εγώ είμαι υπέρ της ένωσης. Το μπάσκετ είναι ενιαίο. Και από την θέση που θα έχω, θα το επιδιώξω εμπράκτως αυτό.
Πιστεύω ειλικρινά πως πολύ σύντομα θα έχουμε μία ένωση. Και επειδή η ελληνική ομοσπονδία πρέπει να παίξει πρωτεύοντα ρόλο σε αυτό, θα πρέπει να ξέρουν όλοι ότι εγώ θα θελήσω να βοηθήσω προς την κατεύθυνση αυτή. Να ενωθούν δηλαδή. Δεν παίρνω μέρος σε αντίπαλα στρατόπεδα. Δεν υπάρχει πόλεμος στο μπάσκετ, είναι λάθος αυτό. Εγώ θα είμαι κομμάτι της λύσης, αν μπορέσω να υπάρξω. Η Ελλάδα, έχοντας πολύ υψηλή θέση στα rankings της FIBA, θα πρέπει να παίξει καταλυτικό ρόλο ώστε να βρεθούν οι λύσεις και όχι να συνεχιστεί ένας πόλεμος. Εγώ το δηλώνω δυνατά: δεν είμαι με κανέναν. Είμαι με το μπάσκετ, το μπάσκετ είναι ενιαίο. Και αυτοί που το δίχασαν, κακώς το έκαναν. Εμένα στόχος μου είναι να το ξαναενώσω. Με όποια δύναμη και αν έχω”.
”Πλήρης ανεξαρτησία του ΕΣΑΚΕ, αυτό είναι το πλάνο μου για την διαιτησία”
Η συνεργασία συνέχισε να είναι μέρος της συζήτησης, όμως περιορίστηκε στα ελληνικά σύνορα. Τί θα φέρει η επόμενη ημέρα στις σχέσεις ΕΟΚ-ΕΣΑΚΕ και τι θα γίνει όσον αφορά την διαιτησία, αν εκλεγεί ο Βαγγέλης Λιόλιος;
”Δεν υπάρχει ανεξάρτητος ΕΣΑΚΕ, όποιος το λέει αυτό, δεν έχει ζήσει ούτε τον ΕΣΑΚΕ ούτε την ΕΟΚ. Η ΕΟΚ κάνει κουμάντο στον ΕΣΑΚΕ. Σε ό,τι πάει να πάρει απόφαση ο ΕΣΑΚΕ, πρέπει να εγκρίνει η ΕΟΚ. Στο παραμικρό, ακόμα και για μία διαφήμιση σε μπλούζα. Εγώ τι λέω; Πλήρης ανεξαρτησία του ΕΣΑΚΕ. Ισότιμη σχέση. Είναι άλλο πράγματα οι ΚΑΕ, άλλο το επαγγελματικό μπάσκετ, άλλο το ερασιτεχνικό, το οποίο ετοιμάζει παίκτες για να παίξουν επαγγελματικά. Χρειάζεται σε μία ισότιμη σχέση πλήρης συνεργασία και σεβασμός του ενός προς τον άλλον. Τα σημεία που θα συνεργαζόμαστε κυρίως έχουν να κάνουν με το θέμα των αθλητών, με την προώθησή τους και στην έμφαση σε αυτούς ώστε να έχουμε στο μέλλον εθνικές ομάδες. Η αντιμετώπιση και η σχέση που έχουν οι αθλητές με την επαγγελματική λίγκα. Από κει και πέρα, όλα τα αλλά θα τα αποφασίζει η επαγγελματική λίγκα. Υπάρχουν νόμοι του κράτους που αποφασίζουν και τους ελέγχουν και βάσει αυτών θα προχωρήσουν. Έχουν την ικανότητα να έχουν το αυτοδιοίκητο. Αλλά σε θέμα σχέσεων με τις εθνικές ομάδες και σχέσεων με τους Έλληνες αθλητές, θα υπάρχει συνεργασία.
Όσον αφορά την διαιτησία, υπάρχουν πολλά όμορφα μοντέλα, που είναι επιτυχημένα και τα έχουμε ζήσει όλοι. Το Champions League λειτουργεί έτσι, η Ευρωλίγκα λειτουργεί έτσι, η VTB λειτουργεί έτσι. Υπάρχει ένας αρχιδιαιτητής, που έχεις εμπιστοσύνη σε αυτόν, ο οποίος ορίζει την ΚΕΔ που θα υπάρξει και στην οποία ούτως ή άλλως κι τώρα ένας στους πέντε είναι βάσει νόμου ο πρόεδρος. Εγώ λέω ότι θα είναι αρχιδιαιτητής -έτσι τον ονομάζω- και θα υπάρχει και το σώμα των παρατηρητών και φυσικά οι διαιτητές όλοι θα αξιολογούνται. Και με βάση αυτά, θα υπάρχουν τα θετικά-αρνητικά σχόλια και οι ποινές. Και γι᾽αυτά θα ενημερώνονται και οι ομάδες. Και αυτό δεν θα είναι μόνο στην Α1, αλλά και πιο κάτω και φυσικά στις τοπικές ενώσεις. Τα προβλήματα που βλέπει και βιώνει κανείς στον χώρο του δεν είναι μόνο στην Μπάσκετ λιγκ, αλλά και στις ενώσεις. Και αυτό που δεν θα επιτρέψω ποτέ θα είναι να αδικήσουν παιδιά. Και το έχουμε βιώσει όλοι μας αυτό. Λάθη θα επιτρέψω, γιατί όλοι κάνουμε. Αδικίες δεν θα επιτρέψω. Και αυτό θα είναι βασικό μέλημα του αρχιδιαιτητή. Πρέπει να είμαστε πιο ευαίσθητοι με τα παιδιά παρά με τους ενήλικες”.
Κεφάλαιο Εθνική ομάδα: ”Θα πρέπει να έχουμε τους καλύτερους και όχι τους γνωστούς μου”
Όντας υποψήφιος για τον προεδρικό θώκο της ΕΟΚ, δεν θα μπορούσε να μην μιλήσει για το τεράστιο κεφάλαιο που λέγεται ”Εθνική ομάδα”.
Ο Βαγγέλης Λιόλιος ήταν πέρα για πέρα ξεκάθαρος, όσον αφορά την στελέχωση της ”γαλανόλευκης”: Θα έχει μόνο τους καλύτερους και όχι… φίλους και γνωστούς!
”Όλα αυτά τα χρόνια, τρέχω διοικητικά μια ομάδα. Όπως όλοι. Αυτό που χωρίς μάθει στη ζωή μου είναι ότι στις επιτυχίες υπεύθυνοι είναι οι παίκτες και το σταφ. Και αυτό είναι φιλοσοφία και στάση ζωής. Στις δύσκολες στιγμές και αποτυχίες, υπεύθυνες είναι οι διοικήσεις. Εκεί πρέπει να στηρίξεις τα πάντα και να κάνεις την αυτοκριτική σου. Στις επιτυχίες, δεν χρειάζεται να βγαίνεις μπροστά. Στην Ελλάδα, αυτό δεν συμβαίνει συχνά. Γίνεται το αντίθετο. Εδώ, στις επιτυχίες βγαίνουν μπροστά για τις φωτογραφίες και στις αποτυχίες δείχνουν τους άλλους. Η Εθνική ομάδα πρέπει να είναι παγκόσμια. Η ομάδα δεν πρέπει να είναι απλά η καλύτερη, αλλά να έχει τους καλύτερους. Τους καλύτερους παίκτες, τους καλύτερους προπονητές, το καλύτερο σταφ, τις καλύτερες μετακινήσεις, τις καλύτερες διαμονές, τους καλύτερους φιλάθλους που είναι οι Πελαργοί. Και πρέπει να δούμε και το θέμα των Πελαργών, γιατί κάποτε όλοι ήμασταν Πελαργοί. Και τώρα τους έχουμε ξεχάσει. Θα μπουν σε πρώτη μοίρα και αυτοί. Στην εθνική, πρέπει να υπάρχει ποινή. Πρέπει να υπάρχουν οι καλύτεροι και αξιότεροι. Όχι οι γνωστοί και φίλοι μου. Για να πετύχεις το καλύτερο αποτελέσματα θες τους καλύτερους και αυτούς που εμπράκτως το έχουν δείξει.
Ρωτήστε όλους τους Έλληνες, όχι εμένα. Γιατί ρωτάτε εμένα; Πρέπει να έχουμε τους καλύτερους, όπως θέλουμε τους καλύτερους παίκτες, έτσι θέλουμε και τους καλύτερους σε όλα τα επίπεδα. Και θέλουμε και τους καλύτερους φιλάθλους να τους ακολουθούν. Ρωτήστε όλους τους Έλληνες. Αν ήταν όλα καλά, θα υπήρχε κανένα πρόβλημα; Στην αποτυχία, πρέπει να βγαίνει μπροστά η διοίκηση να παίρνει την ευθύνη και στις επιτυχίες να κρύβεται από τις φωτογραφίες. Και αυτό θα κάνω. Δεν με ενδιαφέρουν ούτε οι φωτογραφίες, ούτε η προβολή. Αλλά στην εθνική θα είναι οι καλύτεροι, όχι οι φίλοι και οι γνωστοί μου. Όπως θα ισχύσει και στην ομοσπονδία. Όλο το δίκτυο προπονητών, όλων των ανθρώπων που θα εργάζονται θα είναι οι καλύτεροι, όχι οι φίλοι μου”.
”Από την εμπορική αξιοποίηση του Γιάννη μπορούμε να έχουμε έσοδα για όλο το ελληνικό μπάσκετ”
Και αφού μιλάμε για το μέλλον της Εθνικής, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μπαίνει… αναπόφευκτα στην κουβέντα μας, με τον Βαγγέλη Λιόλιο να σχεδιάζει ήδη το πώς θα μπορέσει η ΕΟΚ να αξιοποιήσει εμπορικά και χορηγικά τον μεγαλύτερο αστέρα που είδε ποτέ η χώρα μας.
”Πέρα από τον Γιάννη, που είναι παγκόσμιο φαινόμενο, έχουμε και πολλούς αθλητές που είναι τουλάχιστον πανευρωπαϊκοί. Φυσικά και θα υπάρχει σχέδιο εμπορικής εκμετάλλευσης και με τα χρήματα που θα βγάζει η ομοσπονδία, θα πρέπει να χρηματοδοτεί όλο το οικοδόμημα του ελληνικού μπάσκετ. Έχουμε καταλάβει πόσο τυχεροί είμαστε που στις τάξεις μας έχουμε έναν άνθρωπο που εμπορικά όλοι θα τον ήθελαν; Εγώ έχω μία εταιρεία. Ξέρετε πόσα χρήματα ξοδεύω στο μάρκετινγκ για το προϊόν μου; Ξέρετε πόσους ανθρώπους γνωρίζω που θα ξόδευαν απίστευτα ποσά για να βελτιώσουν την εικόνα του προϊόντος τους μέσω τους αθλητισμού και των αθλητών, που είναι παγκόσμιοι;
Ξέρετε πόσα έσοδα έχουμε από τις δραστηριότητές μας; Σαν ομοσπονδία; Μηδέν. Τι έχουμε, για πείτε μου. Υπάρχει εμπορικό τμήμα; Υπάρχει μάρκετινγκ για να το κάνει αυτό; Θα μου κάποιος εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Κάνουμε πλάκα; Από τα χρήματα που μπορούν να φέρουν οι εθνικές ομάδες θα μπορούν να ζουν όχι μόνο οι εθνικές ομάδες, αλλά και τα ερασιτεχνικά σωματεία, ώστε να βγάλουν τον επόμενο Γιάννη κάποια στιγμή. Είναι κάτι που φυσικά και θα υπάρξει, δεν το συζητάμε καν. Και έχω δείξει στην ζωή μου πως εμπράκτως το κάνω αυτό. Προσπαθώ λειτουργώντας επαγγελματικά, να προβάλλω τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Το έχω δείξει και με την ομάδα μου αυτό. Βλέπουν όλοι τις ακαδημίες, αλλά αυτή είναι η έμφασή μου και τα αποτελέσματα τα βλέπετε τώρα. Ξέρετε πώς ξεκίνησαν οι ακαδημίες στον Προμηθέα; Το 2004 με νέα παιδιά, τότε όμως κανείς δεν μας ήξερε, τώρα μας ξέρει όλη η Ευρώπη.
Όταν έχεις πλάνο, όραμα, σχέδιο, την κάθε ομάδα μπορεί να την μάθει η Ευρώπη για την δουλειά που κάνει. Το ελληνικό μπάσκετ πρέπει και πάλι να φτάσει ψηλά, γιατί κάποτε ήταν. Και το έχουμε ξεχάσει. Δεν μπορώ να δουλέψω στη ζωή μου χωρίς πλάνο. Να ξέρω πού πηγαίνω. Αν δεν έχεις πλάνο, δεν ξέρεις πού πηγαίνεις και για τι το κάνεις αυτό. Λάθη θα κάνουμε, αποτυχίες θα έχουμε 100%. Αλλά με ένα πλάνο, μέσα από τις αποτυχίες σου, στο τέλος θα πετύχεις. Ο Τζόρτζιλ έλεγε ότι επιτυχία είναι να πηγαίνεις από αποτυχία σε αποτυχία πάντα με την ίδια θέληση που ξεκίνησες. Αυτό είναι επιτυχία και μόνο έτσι πετυχαίνει κάποιος. Θα πετύχεις μόνο αποτύχεις πολλές φορές. Και στον αθλητισμό, αυτό είναι έντονο φαινόμενο. Για να πετύχεις το τρίποντο της νίκης, πρέπει να έχεις χάσει αρκετά πριν”.
”Ο Φασούλας και ο Φάνης με έβγαλαν στον δρόμο να πανηγυρίσω”
Αν και η συζήτηση δεν ήταν σχεδιασμένη να αναφερθεί στους ”αντιπάλους” της κούρσας, μία συνέντευξη του Φάνη Χριστοδούλου, μέσω της οποίας έκανε λόγο για ”εξαγγελίες του Λιόλιου που είναι ανέφικτες”, μας έκανε να ρωτήσουμε το ίδιο τι πιστεύει.
”Σέβομαι απόλυτα τον Φάνη, ένας τεράστιος παίκτης και προσωπικότητα. Ο Φανής με έχει βγάλει στον δρόμο να πανηγυρίσω. Όπως και ο Παναγιώτης Φασούλας. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Τον ευγνωμονώ γι᾽αυτό. Τον σέβομαι απόλυτα. Η επόμενη ημέρα θα μας βρει όλους μαζί για το καλό του μπάσκετ προς μία κατεύθυνση με ένα αξιακό σύστημα, δεν θέλω να σχολιάσω κάτι που λένε οι άλλοι για μένα. Ο διάλογός μου είναι με τα σωματεία, με τους παράγοντες. Και δεν θέλω να σχολιάσω, γιατί ο αθλητισμός δεν διχάζει και αλίμονο αν το σκεφτόμαστε αυτό. Πρέπει να μας ενώσει. Δεν θα πω ποτέ κάτι εναντίον κάποιου άλλου. Είναι σαν να πυροβολώ τα πόδια μου. Είτε είμαι πρόεδρος με αυτούς που θέλω, είτε όχι, ο καθένας έχει να προσφέρει από την πλευρά του. Θα προσφέρω από όπου με χρειαστεί. Αγαπώ το μπάσκετ, όχι την θέση. Το έχω δείξει στην ζωή μου. Δεν θα πω κάτι που δεν έχω κάνει, λέω αυτά που έχω κάνει”.
”Δεν θέλω να θυμούνται εμένα, αλλά τον επόμενο”
Ο επίλογος ”έπεσε” με τον Βαγγέλη Λιόλιο να απαντάει στο εξής κοινό ερώτημα: ”Πώς θέλετε να σας θυμάται ο κόσμος;”. Η απάντηση αρκετά… σπάνια!
”Θέλω να με θυμούνται για ένα πράγμα. Δεν θέλω να θυμούνται εμένα, αλλά τον επόμενο που θα έρθει στην ΕΟΚ. Ο πραγματικός ηγέτης είναι αυτός που δεν κοιτάζει να θυμούνται τον εαυτό του, αλλά να ξέρει τις συνθήκες και να έρθει ο επόμενος να τα κάνει ακόμα καλύτερα. Και να θυμούνται τον επόμενο. Αυτό θέλω, δεν με ενδιαφέρει να θυμούνται εμένα, με ενδιαφέρει να παραδώσω κάτι στον επόμενο που θα κάνει ακόμα καλύτερα πράγματα από εμένα. Και να είμαι υπερήφανος γι᾽αυτό. Αυτός είναι στόχος ζωής”.