Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Σου λένε “Εθνική Ομάδα”, λες “μπάσκετ”. Σου λένε “μπάσκετ”, λες “Παναγιώτης Γιαννάκης”. Γιατί ο Παναγιώτης Γιαννάκης ΕΙΝΑΙ το μπάσκετ στην Ελλάδα.
Το τοτέμ του ελληνικού μπάσκετ, ο “Δράκος”.
Ο Βασίλης Σκουντής τον υποδέχθηκε στον καναπέ της Trace ‘n Chase στη Θεσσαλονίκη και θυμήθηκαν τα παλιά στο δεύτερο επεισόδιο του project “The Lost Tapes by Stoiximan”.
- Το τελευταίο παιχνίδι με τη φανέλα της Εθνικής Ομάδας και την παρακαταθήκη που άφησε όταν σταμάτησε το μπάσκετ
- Τα τσέρκια τα οποία μετέτρεπε μικρός σε καλάθια για να παίζει μπάσκετ με τον παιδικό του φίλο Γιώργο
- Τα “μακρινά από κοντά” με τα οποία προσπαθούσε να παροτρύνει τους παίκτες του να πλησιάσουν το καλάθι
- Το στόχο του ως προπονητής να “φτάσουμε το μπάσκετ κάπου αλλού, κάπου που εγώ δεν είχα την ευκαιρία να το πάω”
- Την πρόταση υποτροφίας από το Μίσιγκαν όταν έφυγε ο “Μάτζικ” Τζόνσον το 1979, αλλά “δεν ήταν εύκολο”
- Τον έρωτά του για τον παίκτη Παναγιώτη και την αγάπη του για τον προπονητή Γιαννάκη
- Τη στιγμή στην καριέρα του που “δε μπορεί να συγκριθεί με τίποτα”
- Τον πιο δύσκολο αντίπαλο
- Το βράδυ που γύρισε σπίτι “κλαμένος” γιατί “είχε γίνει της κακομοίρας στη Δάφνη”
- Το παιχνίδι ως παίκτης που “έμεινα άγαλμα, αισθάνθηκα άβολα”
- ΤΟ ματς της ζωής του ως προπονητής
- Την προφητεία με τον αριθμό #34
- Τι σκεφτόταν το βράδυ της παραμονής του άθλου επί των ΗΠΑ το 2006 και τι έγινε στον τελικό με την Ισπανία
- Τις πρώτες εικόνες που ήρθαν στο μυαλό του όταν εντάχθηκε στο Hall of Fame με την “Τάξη του 2021”
- Τον Νίκο Γκάλη που “μπορούσε να βάλει το πιο απίθανο καλάθι”, τον Βράνκοβιτς και τον Πάσπαλι
- Το “εγώ” του όταν έπαιζε στον Άρη και στην Εθνική Ομάδα
- Τον παίκτη που συνάντησε ως προπονητής και του θύμιζε τον εαυτό του όσο κανείς άλλος
- Τη σημασία του #5 στον Άρη και του #6 στην Εθνική Ομάδα
- Το “Γιαννάκης 73 – Γκάλης 62” στις 24 Ιανουαρίου 1981
- Την καλή πάσα “που κάνει χαρούμενους δύο ανθρώπους. Ας μάθουμε να δίνουν πολύ καλές πάσες ο ένας στον άλλον”