Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Το Web Radio της ΕΟΚ έχει τεθεί σε πλήρη λειτουργία και ήδη από τις πρώτες του ημέρες έχει καταφέρει να κερδίσει το ενδιαφέρον του μπασκετικού κοινού της χώρας.
Την Παρασκευή (11/3) καλεσμένος στον ιντερνετικό ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΟΚ ήταν ο γνωστός τραγουδοποιός Μίλτος Πασχαλίδης ο οποίος μίλησε για τα νεανικά του χρόνια και την ασχολία του με το μπάσκετ, αποκάλυψε την ιστορία για το στοίχημα που έβαλε για την Εθνική Ομάδα το 1987 με τον πατέρα του και τις Πανελλαδικές εξετάσεις, ενώ αναφέρθηκε και στις εμφανίσεις του στο “Σταυρό του Νότου”.
Αναλυτικά η συνέντευξη του:
Για τα χρόνια του στους Αμπελοκήπους, ανέφερε: “Ωραία ήταν, είχε πλάκα. Τότε αγωνιζόμασταν σε τσιμεντένια, σκληρά γήπεδα και είχαμε πάθει όλοι μηνίσκους. Εγώ όταν έπαιζα παιδικοεφηβικά δεν υπήρχε το τρίποντο. Και όταν ήρθε ήταν σαν «αποκάλυψη». Όλοι σουτάραμε, αλλά μας άρεσε, αν και ήταν λιγότερο εύκολο απ’ όσο νομίζαμε. Εγώ έμαθα μπάσκετ δίπλα σε γνώστες του αθλήματος. Ηταν δίπλα και ο «Τάφος του Ινδού» και μιλάμε τώρα ότι έπαιζαν μονά ο Καλαφατάκης με τον Ιωάννου και τους άλλαζε ο… Βίδας. Ε, ο Καλαφατάκης έφτιαξε μετά κι εκελινη την τρομερή ομάδα που έγραψε ιστορία και έγινε καμάρι για την περιοχή αφού ακούογνταν παντού οι Αμπελόκηποι”.
Στη συνέχεια αποκάλυψε τι τον έκανε να επιλέξει την ενασχόλησή του με το μπάσκετ: “Εγώ πήγα στο παιδικό. Κάτω απ’ το σπίτι μας ήταν η παιδική χαρά με το γήπεδο που παίζαμε. Στην παιδική χαρά υπήρχε ένας φύλακας, ο οποίος δε μας άφηνε να παίζουμε ποδόσφαιρο, γιατί ήταν τσιμεντένια. Και αφού δεν παίζαμε μπάλα, παίζαμε μπάσκετ. Ο Δήμος είχε φτιάξει ομάδα σε κάθε διαμέρισμα. Εκεί μάθαμε μπάσκετ”.
Με τη αφορμή της αναφοράς στο ότι ήταν καλός μαθητής, μοιράστηκε μια ιστορία από τις πανελλαδικές του: “Έδινα πανελλαδικές. Δίνω Πέμπτη Φυσική και ήξερα ότι δεν τα πήγα καλά. Την επόμενη μέρα δίνω το δυνατό μου μάθημα, τα Μαθηματικά. Κάνω ένα πρόσημο λάθος και γνώριζα ότι αυτό μου στοίχισε τον καλό βαθμό. Γυρνάω στο σπίτι με κλάματα και λέω στον πατέρα μου ότι δε θα δώσω τα υπόλοιπα μαθήματα. Ο πατέρας μου μού είπε να βάλουμε στοίχημα για να πάω να τα δώσω. Το στοίχημα ήταν το να πάρει η Εθνική το Ευρωπαϊκό το 1987. Εγώ συμφώνησα, γιατί δεν περίμενα να κερδίζαμε τη Γιουγκοσλαβία 2η φορά και μετά και τη Σοβιετική Ένωση. Και τελικά, αναγκάστηκα να πάω να δώσω ξανά και έγραψα 19 Χημεία και 19 Έκθεση και μπήκα στο Μαθηματικό!”
Λίγο πριν το τέλος, μίλησε για το συγκρότημα του: “Ξεκινήσαμε να παίζουμε το Νοέμβριο. Παίξαμε Νοέμβριο, Δεκέμβριο και μετά «κλείσαμε. Ύστερα ξανανοίξαμε και είμαστε εκεί ξανά κάθε Σαββατοκύριακο, Σάββατο στις 22:30 και Κυριακή στις 20:30, και αν όλα πάνε καλά θα είμαστε εκεί μέχρι και την Κυριακή των Βαΐων. Η παράσταση είναι στηριγμένη σε δύο άξονες, στη «Χώρα των αθώων» και στο «Εμπάργκο», και από ‘κει και πέρα παίζω και καινούργια τραγούδια που θα κυκλοφορήσουν σύντομα και ένα απάνθισμα από τραγούδια που έχω φτιάξει και πει τα τελευταία 25 χρόνια. Παίζουμε τα πάντα”.