Του Νίκου Μαστρογιαννόπουλου/ info@eurohoops.net
Ο κορυφαίος Έλληνας καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών έχει ζήσει τα πάντα, έχει κερδίσει εδώ και χρόνια την αγάπη του κόσμου, ενώ η αντισυμβατική στάση που κρατά μετά το μπάσκετ είναι σήμα κατατεθέν του.
Ο Νίκος Γκάλης μίλησε στην κάμερα του Mega και την εκπομπή “Ελένη” για τα παιδικά του χρόνια, τη ζωή μετά την Αμερική, την κορυφαία στιγμή στην καριέρα του, αλλά και τον Γιάννη Ιωαννίδη.
“Οι γονείς μου ήταν μεγάλοι σε ηλικία όταν με έκαναν, ο πατέρας μου ήταν 64. Ήθελα να έρθω στην Ελλάδα για να βοηθήσω την οικογένειά μου. Με τα πρώτα μου χρήματα έδωσα στους γονείς μου να αγοράσουν έπιπλα. Πήγα στον τότε προπονητή μου στην Αμερική, στους Σέλτικς, και του είπα ότι θα πάω στην Ελλάδα γιατί μου δίνουν τα διπλάσια λεφτά. Του είπα ότι θα ξαναγυρίσω αλλά δε γύρισα ποτέ“, δήλωσε αρχικά.
Όσο για την κορυφαία στιγμή στην καριέρα του: “Ο κόσμος μπορεί να είναι ο έκτος παίκτης μιας ομάδας. Όταν έπαιζα έκτος έδρας, μπορεί να έπαιζα καλύτερα πολλές φορές γιατί ήθελα να δείξω στους αντιπάλους ότι ‘τους έχω’. Το αποκορύφωμα στην καριέρα μου είναι το Eurobasket που πήραμε το 1987. Άλλαξε όλη την κοινωνία εκείνη την εποχή, δείξαμε στους Έλληνες πως πρέπει να πιστεύουν στον εαυτό τους και κάναμε τα νέα παιδιά να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Ο κόσμος ζητούσε κάτι και πιστεύω το δώσαμε.
Στο μπάσκετ πρέπει να σκέφτεσαι σε κλάσματα δευτερολέπτου να πάρεις τη σωστή απόφαση, είναι δύσκολο άθλημα. Για να πετύχει ένας αθλητής μακροχρόνια καριέρα, πρέπει η ψυχολογία του να μην είναι ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά», συμπληρώνει και περιγράφει πώς άλλαξε η ζωή του από την στιγμή που κρέμασε τα παπούτσια του. Η επόμενη ημέρα όταν σταμάτησα ήταν δύσκολη. Ξαφνικά μπαίνεις σε μια καινούργια ζωή. Από εκεί που είσαι στα φώτα, ξαφνικά σβήνουν, αλλά ο αθλητής έχει ημερομηνία λήξης“.
Για την προσωπική του ζωή, τον σεβασμό και τον Γιάννη Ιωαννίδη: “Είμαι απλός άνθρωπος, προέρχομαι από μια φτωχή οικογένεια που με έμαθαν να σέβομαι τα πάντα. Θα δείξω τον ίδιο σεβασμό σε έναν εργαζόμενο και τον ίδιο σεβασμό στον πρωθυπουργό. Απαιτώ και εγώ τον σεβασμό όταν κάποιος μιλάει μαζί μου. Δεν έγινα προπονητής γιατί από την στιγμή που δεν έχω την μπάλα στο χέρι μου, δεν ήθελα ποτέ να με κατηγορήσει κάποιος γιατί έχασε η ομάδα.
“Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν φίλος, μεγάλος αδελφός, ήταν άντρας. Αυτό που ήθελε να σου πει, στο έλεγε στο πρόσωπό σου. Η σχέση μας ήταν σαν μια οικογένεια. Θεωρώ ότι ήμασταν φίλοι και είχαμε αλληλοσεβασμό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή από την εισαγωγή του στο Hall of Fame. Στην απόσυρση της φανέλας συγκινήθηκα γιατί είναι ένα βραβείο για τον αθλητή», λέει ο ίδιος για την στιγμή που κρέμασε τα παπούτσια του”.
Τέλος για την οικογένειά του: “Πλέον είναι πολύ ήσυχη η μέρα μου, θα έλεγα βαρετή. Ξυπνάω, πίνω το καφεδάκι μου και θα κάνω πράγματα με την οικογένειά μου. Η Ελένη ήταν μια πάρα πολύ όμορφη γυναίκα, με κέρδισε όμως το μυαλό της. Είναι χαμηλών τόνων όπως εγώ, είναι πολύ έξυπνη, κάποια στιγμή είχε δουλέψει ως δημοσιογράφος ενώ έχει σπουδάσει φιλοσοφική και νομική. Η Στέλλα είναι πρωταθλήτρια cheerleading και μου λέει ‘εσύ δεν είσαι τώρα πρωταθλητής, εγώ είμαι’.
Η κόρη μου είναι πάρα πολύ καλό κορίτσι, πάρα πολύ έξυπνη και χαίρομαι που βρήκε το αντικείμενο που της αρέσει. Δεν την πίεσα ποτέ και θεωρώ ότι είναι λάθος των γονέων όταν το κάνουν στα παιδιά τους. Είμαι περήφανος όταν την βλέπω στους αγώνες. Στη γέννησή της η γυναίκα μου νόμιζε ότι έβγαινα εγώ, επειδή το παιδί είχε μεγάλες πλάτες. Η κόρη μου ξέρει ποιος είμαι και το σέβεται“, δήλωσε χαρακτηριστικά.