Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Τα χρόνια μπορεί να έχουν περάσει, αλλά κάποια πράγματα είναι αξέχαστα. Στιγμές ιστορικές, άλλες μεγαλύτερες κι άλλες μικρότερες, για όλους ή για τον καθένα προσωπικά.
Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους θυμάται κάποιες απ’ αυτές στην αυτοβιογραφία του “ΜΟΝΟ Η ΝΙΚΗ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ”…
Ο πατέρας μου υπήρξε πάντα λάτρης του αθλητισμού, κάτι που μόνο καλό ήταν για εμένα. Παρακολουθούσαμε σχεδόν τα πάντα και υποστηρίζαμε την εθνική ομάδα μας σε οποιοδήποτε άθλημα και οποιονδήποτε αθλητή που φορούσε φανέλα με το “ΕΣΣΔ” στο στήθος. Ήμασταν άμεσα εμπλεκόμενοι, γιατί η μητέρα μου έπαιζε ακόμα με την εθνική ομάδα χάντμπολ όταν ήμουν παιδί. Το χόκεϊ ήταν πολύ δημοφιλές, το ποδόσφαιρο όχι ιδιαίτερα, αλλά όταν υπήρχαν μεγάλες διοργανώσεις, όπως το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ήμασταν κολλημένοι στην τηλεόραση. Η Μόσχα ήταν η πρωτεύουσα της δικής μας “Μητέρας Ρωσίας” και εμείς, σαν καλά παιδιά, νιώθαμε δέος σε κάθε παρουσία της.
Όταν η Λιθουανία ανακοίνωσε την ανεξαρτησία ήμουν δεκατεσσάρων και δεν καταλάβαινα τίποτα απ’ ό,τι συνέβαινε. Θυμάμαι το πρώτο δελτίο ειδήσεων, μετά από αυτήν την ανακοίνωση. Σε ένα σημείο ο δημοσιογράφος είπε: “Και τώρα οι ειδήσεις από το εξωτερικό: στη Μόσχα …”. Μόσχα; Εξωτερικό; Αυτή κι αν ήταν είδηση. Θέλω να πω, όλοι μας αγαπούσαμε τη Λιθουανία, αλλά ανέκαθεν αποτελούσαμε κομμάτι από κάτι μεγαλύτερο, πολύ μεγαλύτερο, που είχε την βάση του στη Μόσχα. Εν ολίγοις, ήταν κάτι εξωπραγματικό. Συνέβαιναν πράγματα που δυσκολευόμουν να ερμηνεύσω, ήμουν απλά ένα παιδί που δε χρειάστηκε ποτέ να ανησυχήσει για την πολιτική, πόσο μάλλον τις κοινωνικές αλλαγές μετά την πτώση του τείχους στο Βερολίνο. Για να είμαι ειλικρινής, ακόμα κι αν ήθελα να ενημερωθώ, η προπαγάνδα θα προσπαθούσε να μου παρέχει ελλιπείς κι αναξιόπιστες πληροφορίες. Είτε με ενδιέφεραν αυτού του περιεχομένου τα θέματα, είτε όχι, θα ήταν το ίδιο.
Η Μόσχα ήταν ο προορισμός των πρώτων μου ταξιδιών, όταν είχα ήδη αρχίσει να παίζω κι έτσι μερικές φορές πηγαίναμε εκεί για να πάρουμε μέρος σε τουρνουά. Η πιο έντονη ανάμνηση της εφηβείας μου σε αυτή την πόλη, όμως, δεν σχετίζεται με το μπάσκετ. Ήταν 31 Ιανουαρίου 1990, μια ιστορική μέρα: Τότε άνοιξε το πρώτο McDonald’s στη Ρωσία. Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία δεν θα μπορούσα να την αφήσω να πάει χαμένη, έπρεπε να πάω. Και τι έγινε αν χρειαζόταν να στηθείς στη γραμμή έξω στο κρύο; Ήμουν προετοιμασμένος να υποφέρω κάθε πρωί σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες για να πάω στο σχολείο, τι θα μπορούσε να με σταματήσει μπροστά στην ευκαιρία να φάω ένα χάμπουργκερ; Ήλπιζα ότι τα χρήματα που μου είχε δώσει ο πατέρας μου, όπως έκανε πάντα όταν ταξίδευα, θα ήταν αρκετά. Αυτή η πινακίδα έλαμπε τόσο πολύ που φοβόμουν να πάω στο ταμείο, φοβόμουν ότι αυτό το καπρίτσιο θα μπορούσε να κοστίσει μια περιουσία. Αλλά, μπορείτε να φανταστείτε; Για ένα αγόρι από το Κάουνας η δυνατότητα να φάει στα McDonald’s, έστω και για μια φορά, σήμαινε ότι γινόταν ένας VIP. Μιλούσες για αυτό στο σχολείο, στους συμμαθητές σου και όλοι οι άλλοι σχημάτιζαν έναν κύκλο γύρω από σένα, ακούγοντας με το στόμα ανοιχτό, να μιλάς με στόμφο για τις τηγανιτές πατάτες, τα σάντουιτς και τα χάμπουργκερ. Και τα ανθρακούχα αναψυκτικά: “Τι θα θέλατε να πιείτε; Sprite ή Coca Cola;” Sprite;!; Δώστε μου μία Coca Cola! Απίστευτο, αυτός ο τύπος πάτησε ένα κουμπί και από εκεί θα έτρεχε η Coca Cola! Ήταν πέραν της φαντασίας μου!
Θες να μάθεις περισσότερα για τον “Σάρας”; Το Eurohoops κι η MVPublications σου προσφέρουν την αυτοβιογραφία του πακέτο με ακόμη δύο κορυφαία μπασκετικά βιβλία, τη βιογραφία του Μάικλ Τζόρνταν και την ιστορία της Εθνικής Ομάδας σε κόμικ απ’ τον Χρήστο Ζωΐδη, με μόλις €30 + €2 αντικαταβολή.
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να στείλεις e-mail στο books@eurohoops.net, αναφέροντας
ΟΝΟΜΑ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
Τ.Κ.
ΠΟΛΗ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ
και σε 2 εργάσιμες ημέρες θα τα έχεις στο σπίτι σου σε οποιαδήποτε περιοχή της Ελλάδας!