Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Η “σημαία” του Παναθηναϊκού, που πλέον θα συνεχίσει στην Α’ ΕΣΚΑ και τον Ηλυσιακό μίλησε για το “αντίο” στους “πράσινους” και όχι μόνο σε συνέντευξή του, αναφερόμενος στην καριέρα του, το τριφύλλι, τον Ολυμπιακό, την οικογένεια Γιαννακόπουλου…
Απόσπασμα της συνέντευξης του Φώτση στο All Star Basket:
– Τι ήταν ο Παναθηναϊκός για τον Αντώνη Φώτση;
“Με τον Παναθηναϊκό έχω ζήσει τα πάντα. Ο Παναθηναϊκός βασικά, με έμαθε τι σημαίνει επαγγελματικό μπάσκετ, τι σημαίνει πρωταθλητισμός και σίγουρα την γλυκιά αίσθηση του να κερδίζεις τα πάντα. Νοιώθω ευλογημένος που βρέθηκα στον Παναθηναϊκό, του οφείλω σχεδόν τα πάντα από την καριέρα μου. Πήγα εκεί 16 χρονών φεύγω 36 και πάνω – κάτω όλα αυτά τα χρόνια τίποτε δεν άλλαξε. Η ομάδα μου συμπεριφέρθηκε όλα αυτά τα χρόνια σαν να ήμουν παιδί της κι εγώ από την πλευρά μου πάντα έκανα τα πάντα για να την τιμώ και να την βοηθάω να κερδίζει”.
– Στην πορεία σου στον Παναθηναϊκό υπήρχαν και κάποιες παρενθέσεις. Η μεταγραφή σου στη Ντιναμό, το ΝΒΑ, η Αρμάνι. Μετάνιωσες ποτέ;
“Ποτέ δεν έχω μετανιώσει για κάποια απόφαση που πήρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάθε μου απόφαση ήταν και σωστή. Έχω πάρει σωστές αποφάσεις, έχω κάνει και λάθη. Κάπου εκεί όμως κρύβεται η μαγεία της ζωής. Αν τα είχα κάνει όλα σωστά, ίσως και να είχα βαρεθεί. Ακόμα και να γύριζε ο χρόνος πίσω, τις ίδιες αποφάσεις θα έπαιρνα. Αυτό δεν σημαίνει ότι τις φορές που έφυγα από τον Παναθηναϊκό δεν… γούσταρα, ή είχα πρόβλημα με την ομάδα, ή οτιδήποτε τέτοιο. Καμία σχέση. Έτυχε κάποιες φορές να μην τα βρούμε, να έχω περιέργεια για το άγνωστο, ποτέ όμως δεν τσακώθηκα δεν χαλάσαμε τις καρδιές μας κι αυτό φάνηκε γιατί πάντα επέστρεφα”.
– Είναι αλήθεια ότι κάθε φορά που επέστρεφες από ομάδα του εξωτερικού, είχες πρόταση και από την άλλη πλευρά του ελληνικού μπάσκετ; Από τον Ολυμπιακό;
“Ναι είναι αλήθεια. Κάθε φορά που ήμουν ελεύθερος και συζητούσα να επιστρέψω στον Παναθηναϊκό, ο Ολυμπιακός έκανε κίνηση. Το έχω ξαναπεί, ο Ολυμπιακός είναι ο αντίπαλος του Παναθηναϊκού, ήταν ο μεγάλος μας εχθρός όλα αυτά όμως, μέσα στο γήπεδο! Εκτός γηπέδου δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε, αγαπάνε το μπάσκετ όσο το αγαπάμε κι εμείς. Η διαφορά μας είναι στο χρώμα, αυτοί υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό, εμείς τον Παναθηναϊκό. Θα ήμουν αχάριστος και δεν θα έδειχνα την εκτίμησή μου προς τον αντίπαλο αν έλεγα ψέματα ότι δεν με προσέγγισε. Με είχε προσεγγίσει ο Ολυμπιακός και μάλιστα με έναν τρόπο που προσωπικά με είχε κολακεύσει.
Παρά του ότι τόσα χρόνια ήταν ο μεγάλος αντίπαλος, με προσέγγισαν με ένα ιδιαίτερα τιμητικό τρόπο και θα ήταν άδικο να μην το πω γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Δεν είναι ότι μου προσέφεραν πολλά χρήματα, αυτό έμπαινε σε δεύτερη μοίρα ήταν ο τρόπος. Λόγω δικής μου απόφασης δεν πήγα ποτέ στον Ολυμπιακό και πάντα ήξεραν όταν μου έκαναν πρόταση ότι για μένα προτεραιότητα θα είχε πάντα ο Παναθηναϊκός. Επίσης ποτέ δεν πήρα μια πρόταση του Ολυμπιακού να την κάνω σημαία για ένα καλύτερο συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό, όλα αυτά είναι πολύ μακριά από μένα. Ήθελα να παίζω στον Παναθηναϊκό για προσωπικούς λόγους και αυτό είναι όλο”.
– Όλη σου η καριέρα στον Παναθηναϊκό συμπορεύτηκε με την οικογένεια Γιαννακόπουλου. Πως ήταν αυτή η διαδρομή;
“Η οικογένεια αυτή έχει δώσει και έχει προσφέρει πολλά. Φυσικά πολλά χρήματα, αλλά όχι μόνο. Οι άνθρωποι πάντα εκτός από υλικά προσέφεραν και συναισθηματικά, ήταν εκεί στην προπόνηση στο ματς τους ένιωθες δίπλα σου. Το ζούνε πραγματικά. Έχουν δώσει τα πάντα στον Παναθηναϊκό, από την άλλη όμως, μιλάμε για μια ομάδα η οποία μπορεί να έχει τους καλύτερους προέδρους στην Ευρώπη, αλλά και χωρίς πρόεδρο θα την έβρισκε την άκρη. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι οι παίκτες, οι προπονητές είναι κάτι παραπάνω είναι μια ιδέα και αυτό δεν αλλάζει. Δεν είναι μαγαζί να μπει πχ ο επόμενος ιδιοκτήτης και να το διαλύσει είναι μια ιδέα που θα μείνει πάντα σταθερή στο χρόνο”.
– Τελικά γιατί… δακρυσμένος δεν μπήκες στο πούλμαν στην Κωνσταντινούπολη;
“Το πούλμαν είναι μια πολύ μεγάλη ιστορία. Άλλη μια απαράβατη αρχή όμως, στην καριέρα μου είναι ότι την ομάδα μου την βλέπω σαν την οικογένειά μου. Όπως δεν θα πω ποτέ τι κάνω σπίτι μου με την γυναίκα μου και το παιδί μου, έτσι και δεν θα πω ποτέ δημόσια τα εσωτερικά της ομάδας μου. Τα μόνα που μπορώ να πω για τη συγκεκριμένη ιστορία και αφορούν εμένα είναι ότι ουδέποτε είπα: “Δεν μπαίνω στο λεωφορείο γιατί έχω πάρει τρεις Ευρωλίγκες” ή “ξέρετε ποιος είμαι εγώ; Εδώ δεν μπαίνω”. Ποτέ δεν έβαλα τα κλάματα. Όσοι με ξέρουν με όλα αυτά που γράφτηκαν πρέπει να γέλασαν. Δεν είμαι αυτός, δεν μπορούσα εγώ ποτέ να πω τέτοια πράγματα ή να έχω ακραίες αντιδράσεις με κλάματα και τέτοια δεν ξέρω ποιος τα εμπνεύστηκε και τα έγραψε. Ακόμα ούτε Κύπελλο που λέει ο λόγος να μην είχα πάρει με τον Παναθηναϊκό, πάλι στο πούλμαν δεν θα έμπαινα. Τι δουλειά έχουν οι διακρίσεις του παρελθόντος με την απόφαση να γυρίσω με αεροπλάνο”;
– Εσύ τώρα στον Ηλυσιακό τι πας να κάνεις; Άλλες προτάσεις από πιο ψηλά δεν γίνεται να μην είχες…
“Στον Ηλυσιακό πάω να παίξω μπάσκετ. Θα σου πω κάποια πράγματα για να τα ξεκαθαρίσω μια και καλή. Ναι είχα κάποιες προτάσεις να παίξω ακόμα σε υψηλό επίπεδο, αλλά πάντα στο μυαλό μου είχα ένα θέμα: Δεν μου αρέσει η μετακίνηση δεν θέλω να φεύγω από την Αθήνα. Όσοι με ξέρουν καλά γνωρίζουν ότι κάθε απόφαση που παίρνω στη ζωή μου είναι μετά από πολύ σκέψη. Έχω σκεφτεί τα πάντα, την καθημερινότητά μου χωρίς ταξίδια, χωρίς εξαντλητικές προπονήσεις. Αυτό ήταν ο λόγος που δεν πήγα σε μια επαγγελματική ομάδα. Η επαγγελματική ομάδα ανεξάρτητα αν σου δίνει ένα εκατομμύριο ή δέκα χιλιάδες ευρώ, έχει απαιτήσεις και πρέπει να έχει απαιτήσεις για να προοδεύει. Όπως εσύ απαιτείς να σε πληρώνουν όσα έχεις συμφωνήσει έτσι κι αυτοί απαιτούν να προπονείσαι σκληρά, να μην κοροϊδεύεις, να είναι συνεπής σε όλα σου. Όλη μου η ζωή ήταν έτσι δεν μπορώ να πω ότι βαρέθηκα, αλλά θέλω να δω το μπάσκετ και από την άλλη του πλευρά. Να το δω καθαρά σαν παιχνίδι, χωρίς άγχος, χωρίς πίεση, χωρίς υποχρεώσεις εξαντλητικές να το δω ξανά σαν παιχνίδι και να το ευχαριστηθώ”.
– Θα πας στο ΟΑΚΑ να δεις κάνα ματς του Παναθηναϊκού;
“Δεν θα είχα πρόβλημα αλλά δεν βλέπω μπάσκετ. Τόσα χρόνια που είμαι στο άθλημα, ποτέ δεν έχω παρακολουθήσει έναν αγώνα από την εξέδρα ή στην τηλεόραση”.
– Αυτό είναι τρομερό, πως γίνεται ρε φίλε;
“Δεν μου αρέσει το μπάσκετ να το βλέπω, μόνο να το παίζω. Υπάρχουν ομάδες που παίζουν εκπληκτικό μπάσκετ και παίκτες χιλιάδες φορές καλύτεροι από μένα, αλλά δεν με απασχολεί να τους βλέπω. Εγώ θέλω να παίρνω τη μπάλα, να μπαίνω μέσα και να παίζω τίποτε άλλο”.