Tου Νίκου Βαγγέλη/ Vaggelis@eurohoops.net
Πόσο απέχει η… κόλαση από τον παράδεισο; Ρωτήστε καλύτερα τον Κώστα Φλεβαράκη και τους παίκτες των Τρικάλων, οι οποίοι ξεπέρασαν τις δυσκολίες και μετά από την υπέρβαση στην Ελευσίνα βρίσκονται κοντά στην παραμονή τους. Καθοριστική συμβολή στο “σωτήριο” διπλό είχε το τελευταίο μεταγραφικό απόκτημα της ΚΑΕ, Μάικ Χολ!
Οι πολύ καλά μυημένοι στο διεθνές μπάσκετ σίγουρα τον γνωρίζουν από πρώτο χέρι. Ή τουλάχιστον οι περισσότεροι τον θυμούνται από την προ ετών αξιόλογη παρουσία του στο έμψυχο δυναμικό της ιταλικής Αρμάνι Μιλάνο. Τυχαίος παίκτης δεν είναι σε καμία περίπτωση.
Μπορεί η καριέρα του να έχει πάρει εδώ και καιρό την κατιούσα, όμως η παρουσία του αποτελεί πολυτέλεια για μια ομάδα που παλεύει να μείνει στην πρώτη τη τάξει ελληνική κατηγορία. Υπερβολή θα πουν κάποιοι, όμως, είναι γεγονός!
Ο Μάικ Χολ διανύει το 31ο έτος της ηλικίας του και έχει ύψος 2.03μ, καλύπτοντας κατά κύριο λόγο τη θέση του πάουερ φόργουορντ, η οποία έμεινε “ορφανή” για τον Κώστα Φλεβαράκη μετά από την φυγή του εξαιρετικά “ιδιόρρυθμου” Κάντζι για την ιταλική Ντιναμό Σάσαρι.
Στα ξεκινήματά του επιχείρησε την είσοδο στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, μέσω των Ουάσιγκτον Ουίζαρντς, με την παρουσία του να έχει πρόωρη ημερομηνία λήξης. Ακολούθησε η παρουσία του στην αναπτυξιακή λίγκα και τους Tulsa 66ers, πριν πάρει τη μεγάλη απόφαση να μετακομίσει στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.
Η Αρμάνι Μιλάνο αποτέλεσε το πρώτο σταθμό του στην Ευρώπη, φαντάζοντας ως το ιδανικό “σκαλοπάτι” για μια λαμπρή ευρωπαϊκή σταδιοδρομία στον ταλαντούχο, Μάικ Χολ, ο οποίος διέθετε καλές συστάσεις και ακόμα περισσότερα περιθώρια εξέλιξης.
H πρώτη του χρονιά ήταν ενθαρρυντική, καθώς είχε κατά μέσο όρο 11.6 πόντους, 7.1 ριμπάουντ και 2.2 κλεψίματα στο ιταλικό πρωτάθλημα, ενώ θετικές εντυπώσεις άφησε και στην Ευρωλίγκα: 8.7 πόντοι (με 17/17 ελεύθερες βολές!!!) και 4.8 ριμπάουντ ανά αγώνα.
Η δεύτερη σεζόν του στην Αρμάνι ξεκίνησε περίεργα, καθώς τιμωρήθηκε για ένα “ξέσπασμά” του στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook και άρχισε να χάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε στην ομάδα, λόγω και της καλής παρουσίας του Στέφανο Μαντσινέλι.
Αναπόφευκτα, η ποιότητα της απόδοσής του μειώθηκε αισθητά και έτσι το τέλος του από την Αρμάνι έλαβε σάρκα και οστά, με την Τέραμο να του προσφέρει ξανά “καταφύγιο” στην ιταλική λίγκα. Το ξεκίνημα της νέας του ομάδας ήταν αποκαρδιωτικό (μηδέν νίκες σε πέντε παιχνίδια) και έτσι τον πήρε η… μπάλα και κούνησε μαντήλι μετά από μερικούς μήνες.
Επέστρεψε στην D-League, παίζοντας στους Ντακότα Ουίζαρντς. Ακολούθησε μια περιπλάνηση στην Ερντεμίρ (Τουρκία), Φουενλαμπράδα (Ισπανία) και Μακάμπι Ασντόντ (Ισραήλ). Η σεζόν 2012-2013 ήταν καταστροφική για τον Αμερικανό φόργουοορντ που τραυματίστηκε σοβαρά και έμεινε έξω για έξι μήνες.
Έτσι, λοιπόν, ακολούθησε μια νέα εξερεύνηση στα… αζήτητα, φορώντας την φανέλα της Τόρος ντε Αράγκα (Βενεζουέλα), πριν πάει στην Ισπανία για να παίξει χωρίς μεγάλη επιτυχία στην Μανρέσα. Τελευταία του στάση πριν αποφασίσει να αποδεχθεί την πρόταση των Τρικάλων, ήταν η Αργεντινή και Σιονίστα.
Το ντεμπούτο του ήταν απέναντι στον Ολυμπιακό του “real f***g good”, Βασίλη Σπανούλη και η δεύτερη πράξη εντυπωσιακή. Νίκη παραμονής στην Ελευσίνα, με αυτόν πρωταγωνιστή: 19 πόντοι και 14 ριμπάουντ σε ένα φοβερό νταμπλ-νταμπλ που έκρινε σε μεγάλο βαθμό το ματς. Πλέον, ευελπιστεί σε ανάλογη συνέχεια για να βγει ξανά του χρόνου στον… αφρό.