Του Νίκου Βαγγέλη
“Ποιος είναι αυτός ο Ουίλμπεκιν ρε παιδιά;” ρωτούσαν εύλογα μπασκετικοί και μη φίλοι της ΑΕΚ όταν έγινε γνωστό πως η ομάδα ήρθε σε συμφωνία με τον νεαρό παίκτη. Λίγο νωρίτερα είχαν ακουστεί μεγάλα ονόματα, όπως αυτό του Κάρλος Αρόγιο. Ήταν, λοιπόν, ένα είδος ψυχρολουσίας. Μήπως, όμως, έγινε για καλό;
Ο Αμερικανός δε διέθετε κανένα φοβερό βιογραφικό. Αποφοίτησε από το κολέγιο της Φλόριντα, παίζοντας όπως και ο Νικ Καλάθης στους Γκέιτορς, έχοντας κατά μέσο όρο 13.1 πόντους, 2.4 ριμπάουντ και 3.6 ασίστ ανά αγώνα στο NCAA. Έφτασε μέχρι τους “4”, όντας ο ιθύνων νους της ομάδας του, όπως το ΝΒΑ δεν άνοιξε τις πύλες του για να τον υποδεχτεί.
Ο ύψους 1.88μ πόιντ γκαρντ έμεινε εκτός ντραφτ και επέλεξε μια περίεργη διαδρομή. Υπέγραψε στους Κάιρνς Τάιπανς και μετακόμισε στη μακρινή Αυστραλία.
Η παρουσία του στη μεγαλόνησο της Ωκεανίας ήταν κάθε άλλο παρά υποτονική. Παρότι το πρωτάθλημα δεν είναι τόσο μεγάλης δυναμικότητας, πήρε την κατάσταση στα σοβαρά και είχε πολύ καλά “νούμερα”: 15.2 πόντους, 3.7 ριμπάουντ, 4.3 ασίστ και 1.1 κλεψίματα κατά μέσο όρο.
Δίχως να το πολυκαταλάβει, είχε έρθει η ώρα για το επόμενο βήμα. Η πρόταση της ΑΕΚ του κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον και ήταν αδύνατον να μην την αποδεχτεί. Γιατί, όμως, ο Ντράγκαν Σάκοτα τον προτίμησε από ένα μεγάλο όνομα που θα ενθουσίαζε τον κόσμο;
Ο Σερβοέλληνας τεχνικός έψαχνε την ουσία και έναν παίκτη που θα τον πήγαινε στο επόμενο στάδιο. Από σκόρερ άλλο τίποτα στο ρόστερ του. Γιατί, λοιπόν, να πάρει τον Αρόγιο ή τον… κάθε Αρόγιο;
Το πράγμα θα μπερδευόταν πολύ, γι’ αυτό προτίμησε να δώσει την ευκαιρία σε έναν καλό πλέι μέικερ, ο οποίος βρίσκεται σε εξαιρετική μπασκετικά ηλικία και αποτελεί παράλληλα και επένδυση το μέλλον.
Ο Σκότι Ουίλμπεκιν είναι ένας πραγματικός οργανωτής. Μπορεί να διαθέτει καλό μακρινό σουτ, πλαστικότητα στις κινήσεις του και αξιόλογη επαφή με το αντίπαλο καλάθι, όμως αποκτήθηκε για να βάζει το παιχνίδι της ΑΕΚ σε τάξη και να πιέζει στην άμυνα.
Το πρώτο δείγμα είναι άκρως ενθαρρυντικό. Έδειξε πως ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται. Στη Ρόδο θύμιζε… κομπιούτερ, οργανώνοντας εξαιρετικά και εκτελώντας όποτε χρειαζόταν, ενώ ήταν ακόμη καλύτερος στο μεγάλο ντέρμπι με αντίπαλο τον Άρη.
Πρόκειται για καλό αμυντικό και παίκτη-κλειδί για να απελευθερώνονται στην επίθεση οι υπόλοιποι περιφερειακοί. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Γιάννη Αθηναίου, ο οποίος βρήκε χώρους να σουτάρει υπό καλές προϋποθέσεις, “σκοτώνοντας” την πρώην ομάδα του με 4/5 τρίποντα!
Ο προπονητής της ΑΕΚ, λοιπόν, πήρε το μεγάλο ρίσκο, επιλέγοντας έναν άπειρο παίκτη για “κουμανταδόρο” της “ένωσης”, όμως, οι πιθανότητες να δικαιωθεί είναι με το μέρος του.
Ο Ουίλμπεκιν αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα για τη νέα ΑΕΚ και στόχος είναι να μείνει στο ρόστερ για αρκετό διάστημα, αρκεί να δείξει πως μπορεί να καθιερωθεί.