Συνέντευξη στη Δέσποινα Λάππα
Η φωτογραφία της θα μπορούσε άνετα να συνοδεύει τον όρο «ελληνική γυναικεία καλαθοσφαίριση», σε ένα υποθετικό μπασκετικό λεξικό. Στα 37 της χρόνια, η Μεγάλη Κυρία του εγχώριου γυναικείου μπάσκετ, Τούλα Καλέντζου, συνεχίζει να υπηρετεί ακούραστα, με μεγάλη αφοσίωση και ποιότητα το άθλημα που αγαπά και έχει τιμήσει με την παρουσία της τα τελευταία 24 χρόνια.
Η διεθνής πόιντ-γκαρντ και (φύσει και θέσει) αρχηγός του Παναθηναϊκού, μιλά στο Eurohoops για τη προσεχή σειρά των τελικών απέναντι στο Ελληνικό, αναγνωρίζει την αξία του αντιπάλου και δηλώνει πως η ομάδα της θα παλέψει για τον τίτλο, διεκδικώντας χωρίς φόβο αυτά που της αναλογούν.
Έτσι όπως εξελίχθηκε η πολύ ανταγωνιστική ημιτελική σειρά με τον Πρωτέα, η εντός έδρας ήττα και το break στο break πιστεύεις πως ωφέλησε τον Παναθηναϊκό ψυχολογικά και αγωνιστικά ενόψει των τελικών;
Πράγματι αυτή η σειρά ήταν πολύ ανταγωνιστική και τώρα που βρισκόμαστε στον τελικό πιστεύω πως όντως μας ωφέλησαν αυτοί οι αγώνες. Είχαμε αρκετό καιρό να παίξουμε δυνατά παιχνίδια και αυτά τα τρία ματς ήταν ότι καλύτερο για να ξαναβρούμε πάλι τον αγωνιστικό μας ρυθμό. Ακόμα και ψυχολογικά, αν εξαιρέσουμε την πρώτη ήττα, το διαχειριστήκαμε πολύ σωστά και αντιδράσαμε γρήγορα. Γενικά απ’ αυτή την σειρά είχαμε μόνο κέρδος σαν ομάδα.
Υπάρχει πίστη στον Παναθηναϊκό για τον τίτλο; Πόσο σας επηρεάζει πώς από την αρχή της σεζόν το Ελληνικό θεωρείται φαβορί;
Κοιτάξτε, εδώ που φτάσαμε, θα διεκδικήσουμε ό,τι μας αναλογεί και ό,τι μας αξίζει, ανάλογα με την παρουσία μας στους αγώνες που έρχονται. Από την αρχή της προετοιμασίας πατάμε γερά στα πόδια μας, ξέρουμε τις δυνατότητες μας και προχωρήσαμε παιχνίδι με το παιχνίδι. Ακριβώς το ίδιο θα κάνουμε και τώρα. Άρα δε νομίζω ότι θα μας επηρεάσει αρνητικά ή θετικά ο αρχικός στόχος του Ελληνικού. Εμείς κανουμε τη δουλειά μας και το Ελληνικό τη δική του.
Ποια θεωρείς τα μεγαλύτερα «όπλα» του Ελληνικού αγωνιστικά και πού πιστεύεις πως θα κριθούν οι τελικοί;
Πιστεύω ότι το Ελληνικό έχει φέτος την καλύτερη ομάδα, γιατί έχει 2-3 παίκτριες σχεδόν ισάξιες σε όλες τις θέσεις. Άρα δε μπορούμε να πούμε «θα περιορίσουμε την τάδε και την τάδε και θα αφήσουμε κάποια άλλη». Παρ’ όλα αυτά νομίζω ότι η Τζόνσον είναι παίκτρια-κλειδί για την ομάδα της και θα προσπαθήσουμε να την σταματήσουμε με τον τρόπο που θα μας υποδείξει ο προπονητής μας. Όσο για το πού θα κριθούν οι τελικοί, είναι δύσκολη απάντηση. Θα εξαρτηθεί από πολλά. Κυρίως όμως από τη διάρκεια που θα έχει μία από τις δυο ομάδες στην άμυνα, ποια θα είναι σε καλύτερη κατάσταση και φυσικά ποια θα είναι πιο τυχερή.
Το απίστευτο σερί των 57 νικών στην έδρα σας έσπασε, αλλά ο «Τάφος του Ινδού» παραμένει φόβητρο για τους αντιπάλους του ΠΑΟ. Ο κόσμος δίνει μεγάλη δύναμη αλλά συχνά μπορεί να αγχώσει τον παίκτη, ειδικά σε αγώνες που κρίνουν τίτλους. Πώς το διαχειρίζεται αυτό ο αθλητής;
Ναι, δυστυχώς το σερί του «Τάφου» έσπασε (σ.σ. από τον Πρωτέα Βούλας στα ημιτελικά) αλλά είναι μια έδρα που χαίρεται κανείς να παίζει, κι ας είναι δύσκολη. Πράγματι κάποιες φορές αντί να σου δώσει ώθηση, ο κόσμος μπορεί να σε αγχώσει και να έχεις αντίθετα συναισθήματα. Θεωρώ ότι εμείς μέχρι στιγμής το χειριζόμαστε αρκετά καλά και όσο άγχος και να υπάρχει, λίγο μετά το τζάμπολ και στη διάρκεια του αγώνα ελαχιστοποιείται. Βοηθάει πολύ και ο ίδιος ο κόσμος σε αυτό, γιατί είναι εκεί πάντα και μας στηρίζουν. Και στα καλά και στα άσχημα αποτελέσματα.
Νιώθεις λίγο σαν… μάνα του λόχου στις πολύ νεανικές ομάδες του ΠΑΟ των τελευταίων ετών; Σου αρέσει αυτός ο ρόλος;
Δεν το νιώθω μόνο αλλά είμαι κιόλας (γέλια)! Είναι όμορφο να έχεις νεαρές συμπαίκτριες. Το απολαμβάνω τα τελευταία χρόνια. Έχει βέβαια και τα θετικά και τα αρνητικά του. Προσπαθώ να τις βοηθάω όσο μπορώ και να είμαι δίπλα τους σε ό,τι χρειάζονται, είτε εκτός είτε εντός των γραμμών. Νομίζω ότι τα πάω αρκετά καλά μαζί τους και σίγουρα μαθαίνω κι εγώ από αυτές! Ελπίζω να νιώθουν και εκείνες το ίδιο.
Είναι η ισορροπία ανάμεσα στον ενθουσιασμό των νεαρότερων ταλαντούχων κοριτσιών και την εμπειρία τη δική σου (και των 2-3 άλλων έμπειρων συμπαικτριών σου) η δύναμη της ομάδας;
Αυτή η ομάδα φέτος έχει δουλέψει πολλές ώρες στο γήπεδο και γι’ αυτό έχει φέρει αποτελέσματα. Σίγουρα στην αρχή ήταν δύσκολο, γιατί έπρεπε αυτός ο ενθουσιασμός να μπει σε όρια και ταυτόχρονα εμείς οι πιο μεγάλες να έχουμε υπομονή και κατανόηση με τις πιο μικρές και άπειρες. Ευτυχώς αυτό είναι δουλειά του προπονητή μας και νομίζω ότι απλά όλες είχαμε όλη την καλή διάθεση να κάνουμε πράξη τα σχέδια του. Η εμπειρία μου λέει πως όταν όλοι βάζουν πάνω απ’ όλα την ομάδα σε όποια δυσκολία ή πρόβλημα προκύψει, ομαδικό ή προσωπικό, τότε αυτές οι ομάδες ανταμείβονται.
Σε προβληματίζει που εδώ και πολλά χρόνια μιλάμε για τα προβλήματα του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ και το τελευταίο δείχνει ανήμπορο να τα λύσει;
Φυσικά και με προβληματίζει και πολλές φορές με στεναχωρεί. Κατανοούμε όλοι μας τις δυσκολίες που υπάρχουν και που προέρχονται από την κατάσταση στην χώρα μας αλλά είμαι σίγουρη ότι όλοι εμείς που ασχολούμαστε με το γυναικείο μπάσκετ και το αγαπάμε πραγματικά, μπορούμε να δώσουμε κάποιες λύσεις. Θεωρώ ότι πρέπει να γίνει κάτι άμεσα, για να ανεβάσουμε σιγά-σιγά το μπάσκετ λίγο ψηλότερα.
Μέχρι πότε θα αντέχεις να παίζεις; Με τόσους τίτλους και εμπειρίες στην καριέρα σου, τι σου δίνει δύναμη και όρεξη να συνεχίζεις;
Πραγματικά δεν ξέρω μέχρι πότε. Μπορεί και να είναι η τελευταία μου χρονιά φέτος. Τα τελευταία χρόνια πάντα αποφασίζω αφού τελειώσει η σεζόν και αφού καθαρίσει το μυαλό μου λίγο. Τη δύναμη τη βρίσκω απ’ το ίδιο το μπάσκετ. Μου αρέσει και αγαπώ πολύ αυτό που κάνω. Έχω την τύχη να παίζω από 13 χρόνων σε υψηλό επίπεδο και είναι από τότε έως και σήμερα τρόπος ζωής για μένα. Νιώθω πολύ τυχερή που μπορώ και παίζω ακόμα. Ακόμα και αν σταματήσω όμως, θα έχω πολλά να θυμάμαι και να αναπολώ…