Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Αποκαλυπτική συνέντευξη του Αντώνη Φώτση στον ΣΠΟΡ FM! Ο παλιός θρύλος του Παναθηναϊκού, αλλά και της Εθνικής ομάδας μίλησε για όλα όσα αφορούν τον ίδιο και φυσικά την ομάδα με την οποία κατέκτησε τα πάντα!
Ο παίκτης του Ηλυσιακού κλήθηκε να απαντήσει και σε ερωτήσεις που αφορούν τα αδέλφια Γιαννακόπουλου, αλλά και τον νυν ιδιοκτήτη της ΚΑΕ, Δημήτρη, ενώ στη συζήτηση μπήκαν και τα ονόματα των Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Ρικ Πιτίνο, Νικ Καλάθη και Γιώργου Παπαγιάννη!
Επίσης, εξέφρασε τη γνώμη του για τον Πρόεδρο της ΕΟΚ, Γιώργο Βασιλακόπουλο, την ενδεχόμενη απόφαση του Ολυμπιακού να μετακινηθεί στην Αδριατική λίγκα, αλλά και το ΝΒΑ, όπως το έζησε τότε εκείνος και όπως το βλέπει σήμερα!
Φυσικά, η ατάκα που ”έκλεψε” τη παράσταση ήταν αυτή που αφορούσε το ξεκίνημα της λαμπρής του καριέρας: ”δεκαέξι χρονών πήγα στον Παναθηναϊκό και από τότε είχα πάρει μια απόφαση μέσα μου ότι στην Ελλάδα θα είμαι σε αυτή την ομάδα μόνο”!
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Αντώνης Φώτσης στον ΣΠΟΡ FM:
Το μπάσκετ ήταν το πρώτο άθλημα με το οποίο ασχολήθηκες και τι σε έκανε να το «ερωτευτείς»;
«Ο πατέρας μου ήταν προπονητής στον Ηλυσιακό. Με έπαιρνε στα γήπεδα συνέχεια μαζί του. Μεγάλωσα στα γήπεδα, το αγάπησα κι εγώ από μόνος μου, μου άρεσε σαν άθλημα. Πήγαινα όλη μέρα κι έπαιζα, το διασκέδαζα είτε με φίλους είτε με αντίπαλο».
Ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά πιστεύεις που σε βοήθησαν να εξελιχθείς σε παίκτη top επιπέδου;
«Δεν είναι πυρηνική φυσική το μπάσκετ. Υπάρχουν κάποια στάνταρ πράγματα που αν δεν δουλέψεις, δεν αφοσιωθείς, δεν συγκεντρωθείς σε αυτά που θες δεν προχωράς. Αυτό δεν ισχύει μόνο στο μπάσκετ αλλά και στη ζωή. Χωρίς δουλειά δεν γίνεται κάτι. Κι όσοι έχουν πετύχει ή δεν έχουν πετύχει ξέρουν πολύ καλά ποιο είναι το λάθος τους».
Τι έχει αλλάξει από εκείνο το 16χρονο αγόρι που υπέγραψε σε μια μεγάλη ομάδα με τον Αντώνη του σήμερα;
«Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Όσο μεγαλώνεις μαθαίνεις. Έχεις την εμπειρία, την οποία αποκτάς με την πάροδο του χρόνου αλλά στο τέλος όταν το καλοσκεφτείς το μόνο που μένει αναλλοίωτο όλα αυτά τα χρόνια είναι η αγάπη για το ίδιο το άθλημα. Δεν μου αρέσει να κάνω τα πράγματα που έκανα 16 χρονών αλλά μου αρέσει πάντα να πηγαίνω και να παίζω μπάσκετ γιατί το διασκεδάζω».
Πώς είναι η ζωή σου μακριά από τις καθημερινές και απαιτητικές προπονήσεις και τα συνεχόμενα ταξίδια;
«Είναι πολύ διαφορετική πλέον η ζωή μου. Είχα συνηθίσει τόσα χρόνια με έναν τρόπο ζωής που ήτανε μόνο γύρω από το μπάσκετ και τίποτα άλλο. Πλέον υπάρχουν άλλες προτεραιότητες , σκέφτομαι άλλα και τώρα έχει μπει σε δεύτερη μοίρα».
Η πρώτη σου ομάδα και η τελευταία στάση της καριέρας σου, ο Ηλυσιακός. Τι ρόλο έχει στη ζωή σου και πώς ένιωσες που έδωσαν το όνομά σου στο κλειστό γήπεδο προς τιμήν σου;
«Το σπίτι μου ήταν ένα-δύο στενά από τον Ηλυσιακό. Εκεί έκανα τα πρώτα μου σουτ. Εκεί μεγάλωσα και αγάπησα το μπάσκετ. Είναι πάρα πολύ μεγάλη τιμή να δοθεί το όνομά μου στο γήπεδο και είναι ιδιαίτερα συγκινητικό».
Τι σήμαιναν για σένα οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι, για τον Παναθηναϊκό και τι έχεις να θυμάσαι από αυτές τις δύο ηγετικές μορφές;
«Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έχουν μεγάλο ρόλο για την πορεία του Παναθηναϊκού κι εκεί που έφτασε. Ξεκίνησαν πριν πολλά χρόνια, έκαναν επένδυση, πήραν την ομάδα, ξόδεψαν αρκετά λεφτά και ώρες μαζί. Οδήγησαν τον Παναθηναϊκό στο υψηλότερο σκαλί. Ήτανε πάντα μαζί μας, δεν ήταν μόνο οι πρόεδροι που μας πληρώνουν και τέλος. Ερχόντουσαν στις προπονήσεις, ήταν περισσότερο φίλαθλοι. Αγαπούσαν πολύ την ομάδα».
Ποια η γνώμη σου και η σχέση σου με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο;
«Η σχέση μας είναι πολύ καλή. Συνεχίζει την παράδοση του πατέρα και του θείου του και πιστεύω θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια ακόμη».
Πώς βλέπεις τον φετινό Παναθηναϊκό και γενικά το ελληνικό πρωτάθλημα;
«Στην αρχή είχε κάνει κοιλιά, δεν τα πήγαινε καλά στην Ευρώπη αλλά με την αλλαγή προπονητή άλλαξε ο αέρας της ομάδας και κατάφεραν να προκριθούν στα playoff. To ελληνικό μπάσκετ πέφτει πιστεύω, κάθε χρόνο το επίπεδο γίνεται χαμηλότερο, δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει. Θα ήταν ωραίο και μεγάλη χαρά να υπήρχαν περισσότερες από δύο ομάδες οι οποίες αναμετρώνται για το πρωτάθλημα και να πρωταγωνιστήσουν ομάδες της επαρχίας».
Ποια η άποψή σου για το Ρικ Πιτίνο και τον αρχηγό της ομάδας, Νικ Καλάθη;
«Δεν τον είχα γνωρίσει τον Πιτίνο αλλά και μόνο που ‘χει δουλέψει σε μεγάλα κολλέγια στην Αμερική σίγουρα έχει πάρα πολλές γνώσεις , μια τεράστια εμπειρία και φάνηκε στα αποτελέσματα της ομάδας και τον τρόπο παιχνιδιού του Παναθηναϊκού. Γνωρίζω καλά τον Νικ Καλάθη, παίξαμε μαζί στον Παναθηναϊκό, είναι πολυεργαλείο, κάνει τα πάντα στο γήπεδο και σίγουρα η φετινή ομάδα βασίζεται πάνω του».
Το τελευταίο διάστημα έχει ανέβει η απόδοση του Γιώργου Παπαγιάννη. Πιστεύεις θα έπρεπε να επιστρέψει στο ΝΒΑ;
«Ο Παπαγιάννης είναι νέος, έχει πολλά χρόνια μπάσκετ μπροστά του και αν δουλέψει μπορεί να καταφέρει πολλά γιατί έχει τα προσόντα και τις δυνατότητες. Ο ίδιος ξέρει τον εαυτό του καλύτερα και τι πρέπει να κάνει για την καριέρα του και πως να αντιδράσει στις καταστάσεις».
Τι σημαίνει για σένα ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ποια συμβουλή του θυμάσαι;
«Ο Ζέλικο είναι τεράστιος προπονητής. Το απέδειξε και στον Παναθηναϊκό και στις υπόλοιπες ομάδες που δούλεψε όλα αυτά τα χρόνια και κατακτήσαμε τα πάντα μαζί. Σου έδινε να καταλάβεις τι έπρεπε να κάνεις μέσα στο γήπεδο για να κερδίσεις και πιστεύω ότι αυτό είναι που μαθαίνεις από τον ίδιο, ότι με τη δουλειά και με μια ομάδα που ‘χει συνοχή και ακούει, έχει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, μπορείς να καταφέρεις πολλά».
Τι πιστεύεις μπορεί να λείπει από τον φετινό Παναθηναϊκό συγκριτικά με την ομάδα του 2009 που ‘χατε κατακτήσει τα πάντα;
«Δεν μου αρέσει να κάνω συγκρίσεις, είναι διαφορετικές εποχές, διαφορετικοί παίκτες. Πιστεύω η αγάπη για την ομάδα να πάει μπροστά υπήρχε και τότε και τώρα».
Ποιο ήταν το συναίσθημα όταν τιμήθηκες για την καλύτερη πεντάδα στην ιστορία του Παναθηναϊκού;
«Είναι μεγάλη τιμή να σε ψηφίζει ο κόσμος του Παναθηναϊκού και να σε επιλέγει στους πέντε καλύτερους. Χαίρομαι πολύ γιατί νιώθεις ότι σε αγαπάνε και εκτιμούν οτιδήποτε προσέφερα όλα αυτά τα χρόνια στον σύλλογο».
Θα φανταζόσουν τον εαυτό σου σε κάποια άλλη ελληνική ομάδα;
«Δεν μου ‘χε περάσει ποτέ από το μυαλό να αγωνιστώ σε άλλη ελληνική ομάδα γιατί όταν ήμουν δεκαέξι χρονών πήγα στον Παναθηναϊκό και από τότε είχα πάρει μια απόφαση μέσα μου ότι στην Ελλάδα θα είμαι σε αυτή την ομάδα μόνο».
Ποιο κύπελλο θα ξεχώριζες από την καριέρα σου και γιατί;
«Όλα τα κύπελλα έχουν την αξία τους γιατί τα βλέπω σαν μια ανταμοιβή για τους κόπους όλης της χρονιάς και την κούραση. Αν ήταν να ξεχωρίσω θα επέλεγα αυτά που κέρδισα με την Εθνική γιατί αγωνίζεσαι και κερδίζεις για την πατρίδα σου και ένα ολόκληρο έθνος».
Θα αντάλλαζες κάποια Ευρωλίγκα, πρωτάθλημα ή Ευρωπαϊκό για το Παγκόσμιο του 2006;
«Δεν θα αντάλλαζα τίποτα γιατί αξίζαμε να βγούμε δεύτεροι σε εκείνη την διοργάνωση. Χάσαμε από την Ισπανία στον τελικό και αναδειχτήκαμε δεύτεροι. Δεν βγήκαμε πρώτοι, δεν είχαμε τη χαρά που θέλαμε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το αργυρό ήταν λίγο. Κάθε φορά στο τέλος βλέπεις τι έκανες, αν τα κατάφερες ή όχι και συνεχίζεις».
Ποια η πρόβλεψη σου για την Εθνική στο Παγκόσμιο της Κίνας;
«Η Εθνική στα παράθυρα έδειξε πολύ καλό πρόσωπο, Ελπίζω να έχει στη διάθεσή της όλους τους αθλητές που θα κληθούν για να συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο. Η ομάδα είναι νέα, έχουν γίνει πολλές αλλαγές και πιστεύω σε ένα καλό αποτέλεσμα».
Ποια είναι η γνώμη σου για τον κ. Βασιλακόπουλο, αν πιστεύεις θα έπρεπε να αλλάξει η ηγεσία στην ΕΟΚ και αν θα σε ενδιέφερε στο μέλλον αυτή η θέση;
«Είναι ένας άνθρωπος που είναι χρόνια στην ΕΟΚ. Να αλλάξει ή όχι είναι σχετικό, πρέπει να ξέρεις τι έρχεται και τι υπάρχει. Πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι όλοι οι υπεύθυνοι να δουν όλες τις ιδέες που υπάρχουν και να διαλέξουν τι είναι καλύτερο για το ελληνικό μπάσκετ. Εμένα προσωπικά δεν θα με ενδιέφερε να αναλάβω στο μέλλον την ηγεσία της ΕΟΚ».
Ποια είναι η άποψή σου να μετακινηθεί ο Ολυμπιακός στην Αδριατική Λίγκα και τι συνέπειες πιστεύεις θα έχει για το ελληνικό πρωτάθλημα;
«Ο ίδιος ο Ολυμπιακός θα το κρίνει και οι υπεύθυνοι αν θα πρέπει να συνεχίσει ή όχι και τις κινήσεις που θα ακολουθήσουν. Αν φύγει από το πρωτάθλημα θα είναι ένα πλήγμα».
Πώς ένιωσες που ήσουνα ο πρώτος Έλληνας που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ, πώς το διαχειρίστηκες σε τόσο μικρή ηλικία και αν νιώθεις αδικημένος;
«Ήταν ένα πολύ ωραίο συναίσθημα. Ήταν ένα όνειρο και όποιος ασχολείται με το μπάσκετ θέλει να το δοκιμάσει γιατί είναι το καλύτερο πρωτάθλημα, με τους καλύτερους παίκτες και είμαι χαρούμενος που μου δόθηκε η ευκαιρία. Αγωνίστηκα εκεί ένα χρόνο, δεν κατάφερα να μείνω και γύρισα πίσω στην Ευρώπη. Δεν νιώθω αδικημένος από την εμπειρία αυτή γιατί ότι άξιζα το πήρα».
Τι σου έκανε εντύπωση στο ΝΒΑ;
«Στο ΝΒΑ όλα είναι στον ύψιστο βαθμό, σου παρέχουν τα πάντα, η μόνη δουλειά που έχει ο αθλητής είναι να ασχοληθεί με το μπάσκετ. Όλα τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν οι ίδιοι, είναι πολύ οργανωμένοι σε τέτοιου είδους θέματα, επαγγελματίες, όλα στην ώρα τους. Το επίπεδο είναι πολύ υψηλό, υπάρχουν αρκετά ταξίδια, πολλοί αγώνες όμως όλα συνήθεια είναι».
Ποιες είναι οι διαφορές του σημερινού ΝΒΑ με το ΝΒΑ της περιόδου που αγωνιζόσουν και ποιες με την Ευρώπη;
«Πριν 30 χρόνια πήγαιναν οι πέντε καλύτεροι Ευρωπαίοι να αγωνιστούν στην Αμερική, πλέον είναι πιο εύκολο κι οι πόρτες ανοικτές για τους Ευρωπαίους και γενικότερα για τους μη Αμερικανούς. Οι διαφορές με το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι ότι το παιχνίδι είναι πιο αθλητικό, το διασκεδάζουν περισσότερο σαν ένα σόου. Τους ενδιαφέρει σίγουρα η νίκη αλλά βασίζονται στα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε παίκτη και στην αλτικότητά του».
Πιστεύεις ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει επηρεάσει το ΝΒΑ και γιατί πλέον εμπιστεύονται περισσότερο τους Ευρωπαίους παίκτες;
«Το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το ΝΒΑ, υπάρχουν οι καλύτεροι Ευρωπαίοι από μικρή ηλικία, πηγαίνουν σε κολλέγιο είτε στο ΝΒΑ κατευθείαν. Αυτό είναι ένα πρόβλημα για την Ευρώπη να βλέπει να φεύγουν δικά της παιδιά αλλά έχουν δώσει πιο ευρωπαϊκό στυλ στο ΝΒΑ. Πράγματα που δεν τα βλέπαμε στο παρελθόν πλέον γίνονται κι εκεί».
Τι έχεις να θυμάσαι από την συνεργασία σου με τον Πάου Γκασόλ και τον Σέιν Μπάτιερ;
«Τον Γκασόλ τον γνώριζα από την Ευρώπη όταν αγωνιζόταν στην Μπαρτσελόνα. Είναι από τους καλύτερους Ευρωπαίους παίκτες, πολύ καλός αθλητής, παίζει ακόμη, έχει διάρκεια σε top επίπεδο. Ο Μπάτιερ ήταν ένα παίκτης που μόλις είχε τελειώσει το κολέγιο, είχε έρθει μεγαλύτερος σε σχέση με εμάς κι είχε περισσότερες εμπειρίες, κάτι που μας βοήθησε».
Ο τρόπος παιχνιδιού των Γκόλντεν πιστεύεις έχει επηρεάσει αρνητικά τις υπόλοιπες ομάδες;
«Δεν έχει επηρεάσει αρνητικά το στυλ παιχνιδιού των Γουόριορς, κάθε ομάδα βλέπει που υπερτερεί, τι χαρακτηριστικό έχει και ανάλογα πράττει. Αν μπορεί κάποιος άλλος να το ακολουθήσει ή όχι είναι στην κρίση του προπονητή και της ομάδας αλλά απ’ ότι φαίνεται λειτουργεί το συγκεκριμένο στυλ στην ομάδα, οπότε δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι».
Μετάνιωσες που δεν προσπάθησες να επιστρέψεις στο ΝΒΑ;
«Δεν μετάνιωσα που δεν προσπάθησα ξανά να επιστρέψω στο ΝΒΑ. Ένιωσα ωραία όταν γύρισα στην Ευρώπη και έκανα αυτό που ήθελα εδώ γιατί βρήκα τις κατάλληλες συγκυρίες».
Ποια η γνώμη σου για το «φαινόμενο» Γιάννη Αντετοκούνμπο;
«Είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες του ΝΒΑ. Έχει δείξει τεράστια εξέλιξη τα τελευταία χρόνια, ελπίζω να συνεχίσει έτσι και είμαι χαρούμενος για τον ίδιο. Και μόνο που βρίσκεται ανάμεσα στους δύο βασικούς διεκδικητές για το βραβείο του MVP μαζί με τον Χάρντεν σημαίνει πολλά. Εάν δεν το κερδίσει φέτος σίγουρα θα το κερδίσει στο μέλλον. Είναι ο παίκτης που θα στηριχτεί η ομάδα πάνω του και θα χτιστεί γύρω από αυτόν γιατί έχει όλα τα φόντα να την οδηγήσει ψηλά».
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στην καριέρα σου τι θα άλλαζες;
«Δεν θα άλλαζα κάτι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω κάνει τα πάντα σωστά. Απλώς είμαι πολύ ευχαριστημένος όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα και πέρασα πολύ ωραία».
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας σου;
«Κάθε χρονιά πάντα όσο πετυχημένη και να ήταν υπήρχαν και οι δύσκολες φάσεις δηλαδή και όλα τα τρόπαια να έχεις κερδίσει υπήρχε περίοδος που δεν πήγαιναν καλά τα πράγματα. Είναι κάτι φυσιολογικό, πρέπει να το ξεπερνάς και να το δεχτείς. Δεν γίνεται να υπάρξει μια χρονιά τέλεια που όλα πηγαίνουν όπως πρέπει. Το μόνο δύσκολο όταν αγωνιζόμουν στο εξωτερικό ήταν ότι μου έλειπε η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και η χώρα μου αλλά όλα μια συνήθεια είναι οπότε το ξεπερνούσα».
Πώς ήταν η εμπειρία να έχεις συμπαίκτη σε μια ξένη και δύσκολη χώρα (Ρωσία), τον Λάζαρο Παπαδόπουλο;
«Είναι πολύ ωραίο να έχεις στο εξωτερικό κάποιον Έλληνα και ειδικά κάποιον που γνωρίζεις από μικρό παιδί, σε βοηθάει. Κατά τα άλλα όταν παίζεις μπάσκετ σε οποιαδήποτε χώρα, συνηθίζεις σε ένα μήνα και μπαίνεις σε μια ρουτίνα».
Αν μπορούσες να σχηματίσεις την καλύτερη πεντάδα συμπαικτών, ποια θα ήταν αυτή;
«Είναι λίγο δύσκολο και σίγουρα θα αδικήσω κάποιον ανάμεσα σε τόσο καλούς συμπαίκτες. Επίσης δεν σύγκρινα ποτέ με ποιους παίκτες έπαιζα, αν ήταν καλύτεροι ή χειρότεροι. Για μένα όλοι είναι το ίδιο, δεν διέκρινα ή δεν έβλεπα κάποιον καλύτερο από τον άλλον. Όλοι είναι οι καλύτεροι συμπαίκτες που θα μπορούσα να έχω».
Θα σε ενδιέφερε η προπονητική ή να ασχοληθείς με το μπάσκετ από κάποιο άλλο πόστο;
«Δεν νομίζω. Μου άρεσε να παίζω πάντα μπάσκετ και όχι να το βλέπω ως θεατής εκτός γηπέδου ούτε από τη ματιά του προπονητή. Θέλω να ασχολούμαι ο ίδιος με το μπάσκετ».