Της Στέλλας Ταμβάκη
Όταν έχεις αποδείξει στoν εαυτό σου ότι δεν έχεις κάτι κακό να περιμένεις, τότε δεν έχεις λόγο και να φοβάσαι… και αυτός είναι ένας, μαγικός (;), τρόπος που μπορείς να διαμορφώσεις το DNA σου ή να το αλλάξεις. Ναι, για το μπασκετικό Ολυμπιακό ο λόγος. Για όλους τους παίκτες o λόγος και για τον καθένα ξεχωριστά.
Υπάρχει, όμως, ένας ιδιαίτερα ταλαιπωρημένος παίκτης, αρχής γενομένης της σεζόν ή της προετοιμασίας (πιο σωστά), που νίκησε μεθοδικά τραυματισμούς και αρρώστιες, που επέτρεψε στον εαυτό του να ονειρεύεται και που απαγορεύει στον εαυτό του να φοβάται.
Γιατί; Μα δεν βλέπει κάτι κακό να τον περιμένει, απεναντίας, αλλά κυρίως δεν το σκέφτεται. Είναι και αυτό το χιλιοειπωμένο, αλλά συνάμα τόσο αληθινό, ήτοι “όπως σκέφτεσαι και ό,τι σκέφτεσαι, έλκεις”. Το όνειρο παίρνει σάρκα και οστά και ο Ιωάννης Παπαπέτρου ετοιμάζεται να το ζήσει, με κάθε επισημότητα και όπως του αξίζει. Αφού ξεπέρασε ό,τι μπορεί να τον φόβισε, καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν.
Τι να φοβάται πια; Όταν ένας ταπεινωμένος Κιριλένκο αναζητάει εξιλέωση, σεβόμενος τον Ολυμπιακό (πώς να κάνει αλλιώς;) και ένας πρωτάρης σε Φάιναλ Φορ, Παπαπέτρου, εννοεί απλά να το ζήσει, όπως και οι πρωτάρηδες της Πόλης. Πέρασε δια πυρός…: “Ο,τι περάσαμε ή θα σε σκορπίσει ή θα σε κάνει πιο δυνατό” και βγήκε πιο δυνατός!
Έχοντας την στήριξη της οικογένειάς του και ικανός να κάνει τον πατέρα του, Αργύρη Παπαπέτρου, να μιλάει για τον Ολυμπιακό σε… πρώτο πληθυντικό, διαθέτοντας παράλληλα και το προνόμιο να στηρίζεται σε δύο οικογένειες, κάτι που πιστοποιεί ο ίδιος ο πατέρας του, με τα λόγια του να αποκτούν μια βαρύνουσα σημασία: “Είναι μία οικογένεια, μία παρέα”, διευκρινίζοντας πως: “Εγώ αυτό που βλέπω εδώ δεν το έχω δει αλλού και στην εποχή μου δεν το έχω ζήσει”, τότε ο “μικρός” του Ολυμπιακού, που μεγαλώνει εν ριπή οφθαλμού, μπορεί να πραγματοποιεί τα όνειρα του και η Μαδρίτη ήταν ένα από αυτά όπως και το ζητούμενό της…
– Ο κόουτς σας είπε ότι η Νίκη και η Τύχη “πάει” με τους ισχυρούς. Νιώθεις ότι εσείς ήσασταν οι ισχυροί και στο 4ο ματς και σε όλη τη σειρά;
Ναι, νομίζω η ομάδα μετά την πρώτη ήττα στη Βαρκελώνη, έδειξε μεγάλη αντίδραση και μεγάλη καρδιά. Τα περάσαμε όλα αυτή τη σεζόν. Ξεκινήσαμε άσχημα, με ατυχίες. Χάσαμε το κύπελλο, είχαμε πολλούς τραυματισμούς, όλα τα παιδιά τραυματίστηκαν φέτος, αλλάξαμε προπονητή αλλά νομίζω ότι αυτή είναι η εξιλέωση και η λύτρωση, γι’ αυτή την ομάδα που έχει δουλέψει πολύ σκληρά όλο αυτό το διάστημα.
– Όλα αυτά που είπες και σας έβαλαν σε αναγκαστικές διαδικασίες αντίδρασης, διαμορφώνουν, παράλληλα, και ένα άφοβο χαρακτήρα; Δηλ. κερδίσατε τρεις (σερί) φορές τη Μπαρτσελόνα και είστε σε ένα Φάιναλ Φορ, αφενός ως αουτσάιντερ, αφετέρου, ικανοί για όλα…
Νομίζω ότι κάνει δύο πράγματα. Ή σε αποτελειώνει και σε “σκορπάει” ή σε κάνει πιο οχυρωμένο και πιο δυνατό. Εμείς καταφέραμε με τους έμπειρους παίκτες που έχουμε στην ομάδα να κρατήσουμε την ομάδα συσπειρωμένη. O νέος κόουτς Σφαιρόπουλος έκανε φοβερή δουλειά και πιστεύω πως βγαίναμε, κάθε μέρα, από την προπόνηση ακόμη πιο βελτιωμένοι και έτοιμοι γι’ αυτά τα παιχνίδια.
“ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΟΥΤΣ ΣΦΑΙΡΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ ΜΑΣ”
– Ο κόουτς Σφαιρόπουλος είπε ότι είναι περήφανος για εσάς, εσείς είστε περήφανοι για τον προπονητή σας;
Σίγουρα, σίγουρα. Είμαστε πολύ περήφανοι για τον κόουτς, ο οποίος δεν ήταν και από την αρχή μαζί μας. Νομίζω πως και γι’ αυτόν ήταν μία πρόκληση αυτά τα παιχνίδια, όσο και για εμάς. Είμαστε περήφανοι και για τη διοίκηση του Ολυμπιακού, που τα τελευταία επτά χρόνια έχει καταφέρει να πάει σε πέντε Φάιναλ Φορ και έχει καταφέρει να κερδίσει δύο Ευρωλίγκες τα τελευταία τρία χρόνια. Πολύ σπουδαίο κατόρθωμα.
– Πέρυσι η πρόκριση χάθηκε στις λεπτομέρειες και υπό συνθήκες τραυματισμών, φέτος “νικήσατε” και τους τραυματισμούς, με εσένα να είσαι από τους πλέον ταλαιπωρημένους της σεζόν. Οδεύεις, ωστόσο, προς το πρώτο σου Φάιναλ Φορ. Φοβήθηκες κάποια στιγμή ότι δεν θα φτάνατε μέχρι τέλους και αν το έχεις συνειδητοποιήσει;
Πολλές σκέψεις περνάνε από το μυαλό σου, όταν έχεις συνεχείς ατυχίες σε πολλά επίπεδα. Σημασία έχει ότι τα καταφέραμε. Χαίρομαι πολύ που θα πάω στο πρώτο μου Φάιναλ Φορ. Αυτό είναι το όνειρο κάθε παίκτη και κάτι παραπάνω. Ακόμα όμως δεν έχουμε κάνει τίποτα, συνεχίζουμε τη σκληρή δουλειά και πάμε να πάρουμε ό,τι αξίζουμε.
– Νιώθεις –λίγο- ότι δικαιώνεις του κόπους του πατέρα σου;
Χμμ… Ε, κοιτά, ο πατέρας μου δεν πήρε Ευρωλίγκα, οπότε θα πάρω εγώ γι’ αυτόν.
Αργύρης Παπαπέτρου:
“Αυτό που συμβαίνει εδώ, δεν έχει ξαναγίνει…”
Ο κος Αργύρης Παπαπέτρου, επί χρόνια παίκτης Παναθηναϊκού, Απόλλωνα Π. και Ηρακλείου (ξεκινώντας από τον Πιερικό), πιστεύει πως ο Ολυμπιακός μπορεί να γυρίσει με πιο βαριές βαλίτσες από τη Μαδρίτη, γιατί: “Οι παρέες γράφουν ιστορία”, πόσω μάλλον παρέες που αναγνωρίζει ο ένας το ρόλο του άλλου αφού: “το στοιχείο αυτό θα κρατήσει ψηλά τον Ολυμπιακό” όπως και η ψυχή αυτής της ομάδας που απλά… το θέλει πολύ! Ο υιός όμως τον πρόλαβε, καθώς αρχίζει -ήδη- να δικαιώνει και έπεται συνέχεια: “Θα πάρω εγώ Ευρωλίγκα γι’ αυτόν!”. Ο πατήρ Παπαπέτρου δηλώνει, το λιγότερο εντυπωσιασμένος, από το κλίμα που επικρατεί στον Ολυμπιακό και αποκαλύπτει κάτι που μόνο ένας άνθρωπος του αθλήματος αντιλαμβάνεται… Το δυνατό “χαρτί” αυτής της ομάδας είναι όσο απλό, τόσο περίπλοκο και καλείται: ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ!
– Ακούσατε τι μου είπε… “Δεν πήρατε εσείς Ευρωλίγκα, θα πάρει αυτός για εσάς”. Είστε ο ορισμός του “μπασκετανθρώπου” οπότε πείτε μου πόσο εφικτή μπορεί να αποδειχθεί η υπόσχεσή του;
(γέλια…) Τον ευχαριστώ πολύ που θυμάται τόσο καλά ότι εγώ δεν έχω πάρει Ευρωλίγκα ,αλλά δεν θυμάται ότι εγώ δεν έχω πάει καν σε Φάιναλ Φόρ. Οπότε είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτή την πρόκριση. Η ομάδα κέρδισε και της αξίζει να πάει στη Μαδρίτη και επειδή ξέρω πόσο πολύ το ήθελαν και το θέλουν, όλα είναι εφικτά. Διπλά χαρούμενος που θα είναι μαζί και το παιδί μας, που πέρασε μια πολλή μεγάλη δοκιμασία φέτος και ήταν πολύ δύσκολο όλο αυτό.
– Σκεφτήκατε. κάποια στιγμή, ότι δεν θα τα καταφέρει ο Ιωάννης να επιστρέψει δυνατός, αλλά και η ομάδα, δεδομένων των ατυχιών που είχε συνολικά;
Ήταν κάτι που συνέβαινε αρκετά συχνά στην ομάδα, οπότε το θέμα μας δεν ήταν μόνο ο Ιωάννης. Τα ξεπέρασαν όμως όλα, εκ των έσω. Όσον αφορά τον Ιωάννη, ήταν πολύ δυνατός, ψυχικά, από την αρχή, να το αντιμετωπίσει και εμείς ήμασταν δίπλα του για να μπορέσει, κυρίως ψυχολογικά, να επανακάμψει. Και αυτό γιατί του έτυχε τραυματισμός μόλις στο ξεκίνημα της σεζόν και δεν είχε κάτι πολύ καλό να θυμάται από την αρχή της προετοιμασίας. Όποτε αφού τελειώσανε όλα καλά… όλα καλά!
– Είναι μία λύτρωση;
Ναι, αυτό ακριβώς. Είναι μία λύτρωση. Είναι πολύ σημαντικό. Εμείς μετά από αυτή τη δοκιμασία, λέμε να είναι όλα τα παιδιά καλά, γιατί αυτό που κατακτήσαν είναι “κτήμα” όλης της ομάδας και της αξίζει 100% και γιατί όχι να φέρουν και το κάτι παραπάνω…
>> Και κάπου εδώ πλησιάζει ο κύριος με τον αριθμό “10” (Κώστας Σλούκας), που όταν δεν αλλάζει τις ισορροπίες του αγώνα, αποφασίζει για τις πιο ουσιαστικές, εν προκειμένω… νικητήριες πάσες της σεζόν. Ο κύριος Παπαπέτρου, επιδοκίμασε από ψυχής: “Μεγάλη πάσα αγόρι μου. Άστο. Δεν υπάρχει. Ψυχραιμία απίστευτη. Συγχαρητήρια!” για να συνεχίσουμε την κουβέντα μας…
– Ο Ολυμπιακός τείνει να γίνει, αν δεν έχει γίνει, ειδήμων στις ανατροπές έκβασης αγώνων. Μπορεί το κάτι παραπάνω που είπατε;
Τα Φάιναλ Φορ συνήθως είναι οι θεσμοί των αουτσάιντερ. Άρα, λοιπόν, ο Ολυμπιακός στο μυαλό των υπόλοιπων ομάδων, κακά τα ψέματα, είναι σαν αουτσάιντερ. Όχι γιατί έχει λιγότερη ψυχή ή λιγότερη ποιότητα, αλλά γιατί από την αρχή που χτίζονται οι ομάδες ο Ολυμπιακός μοιάζει να έχει μία υγεία στη σκέψη και δεν σπαταλάει ασύστολα ή άνευ σκέψης χρήματα. Οπότε αυτή η νοικοκυρεμένη λειτουργία, που σίγουρα δεν φτάνει τα μπάτζετ των άλλων ομάδων, είναι ικανή να είναι στο μυαλό των άλλων σαν αουτσάιντερ. Αλλά και στα δύο ματς, η ομάδα απέδειξε ότι εκτός από τα μπάτζετ παίζει μεγάλο ρόλο η ψυχή.
– Είναι η ομάδα αυτή, ο ορισμός της ψυχής;
Ακριβώς αυτό είναι. Εμείς από πέρυσι που ο Ιωάννης είναι εδώ, ζούμε ακριβώς αυτό το πράγμα. Ζούμε την ψυχή αυτής της ομάδας. Αυτό που γίνεται εδώ δεν έχει ξαναγίνει αλλού. Εγώ είπα ,μετά το ματς, στον πατέρα του Πρίντεζη: “Μέχρι πότε θα βάζει το τελευταίο σουτ ο Γιώργος;” Αυτό που γίνεται εδώ εντός, εκτός παρκέ δεν γίνεται αλλού και αυτό γιατί το θέλουν πάρα πολύ και σίγουρα τους βοηθάει πολύ και ο κόσμος.
– Αν και δεν ήταν και τόσο πιστός ο κόσμος φέτος και μιλάω για όλα τα παιχνίδια. Ίσως και το back2back να τον έχει καλομάθει…
Μπορεί, ναι να συμβαίνει αυτό. Στους δύο αγώνες όμως με την Μπαρτσελόνα ήταν sold out το γήπεδο και δεδομένης της κρισιμότητας του αγώνα αυτό είναι σημαντικό. Το γεγονός ότι χειροκροτούσαν ακόμη και όταν ο Ολυμπιακός ήταν πίσω και στο τέλος επιμείνανε, σημαίνει ότι αυτοί δώσανε ώθηση στα παιδιά να αντέξουν. Απλά πρέπει να σκεφτούμε όλοι ότι αυτή η ομάδα συναγωνίζεται τεράστια μπάτζετ και το υπερκαλύπτει αυτό με την ψυχή που έχει.
– Και να συνειδητοποιήσουμε ότι το να κερδίσεις τρεις, σερί, φορές τη Μπαρτσελόνα που ενδεχομένως να παίζει καλύτερα εκτός, μοιάζει ακόμη απίστευτο…
Ακριβώς. Όταν λέμε ότι πάμε να αποκλείσουμε την Μπαρτσελόνα, πρέπει να καταλάβουμε ότι πάμε να κερδίσουμε μία ομάδα που τα τελευταία 10 χρόνια την κερδίσαμε 3 φορές (αν δεν κάνω λάθος) με το διπλό στην Βαρκελώνη, μία ομάδα που έχει κάνει ανατροπές και είναι σταθερή στα Φάιναλ Φορ. Δηλαδή, και τώρα που προκριθήκαμε η σκέψη “τρεις συνεχόμενες φορές κερδίζω τη Μπαρτσελόνα” δεν συνειδητοποιείται εύκολα.
– Εσείς που ζείτε από πιο κοντά όλο αυτό που συμβαίνει σε αυτή την ομάδα, λόγω του Ιωάννη, είναι όντως όλοι μια οικογένεια, μία παρέα;
Οπωσδήποτε. Ένα πολύ δυνατό κομμάτι αυτής της ομάδας, όπου ισχύει και πέρυσι και φέτος, είναι τα αποδυτήριά της. Είναι οικογένεια, παρέα και είναι με όλη τη σημασία της έννοιας παρέα. Εγώ στην εποχή μου, δεν το είχα ζήσει αυτό.
– Και επιβεβαιώνεται αυτό που λέμε για τις παρέες που γράφουν ιστορία, τελικά…
Έτσι ακριβώς. Συμφωνώ και αυτό είναι το στοιχείο που θα τους κρατήσει ψηλά.
– Ως άριστος γνώστης του μπάσκετ, πείτε μου που υστερεί και που υπερτερεί ο Ιωάννης; Είτε αυτό είναι σε αγωνιστικό επίπεδο, είτε σε πνευματικό.
Είναι μικρός, χρειάζεται πολλή δουλειά σίγουρα, αλλά νομίζω ότι έχει όλα τα καλά στοιχεία που πρέπει να έχει ένας ταλαντούχος παίκτης. Είναι καλός και με τη μπάλα στο παρκέ και χωρίς τη μπάλα. Είναι πολύ καλός δημιουργός και αυτό το έχει δείξει από πιο μικρή ηλικία. Νομίζω ότι με το χρόνο και τις εμπειρίες, θα γίνεται καλύτερος, γιατί διαθέτει τις δυνατότητες αλλά και τα skills που λένε οι Αμερικάνοι. Δηλ. τις δεξιότητες για να μπορέσει να γίνει ένας ολοκληρωμένος παίκτης. Νομίζω ότι το μέλλον του ανήκει, αν συνεχίσει να δουλεύει με σοβαρότητα και να έχει την υγειά του, όπως και όλα τα παιδιά.