Της Δέσποινας Λάππα
Έχει την ευτυχία να θέτει υπό τις οδηγίες της κορυφαίες μπασκετικές μονάδες, αλλά ταυτόχρονα την ικανότητα να τις έχει μετατρέψει σε ομάδα («με όλη τη σημασία της λέξης», όπως δηλώνει περήφανα κι η ίδια), την κορυφαία και πληρέστερη αυτή τη στιγμή στο χώρο του γυναικείου μπάσκετ.
Η Ελένη Καπογιάννη, προπονήτρια και «αρχιτέκτων» του Ελληνικού, που πρόσφατα κατέκτησε το πρωτάθλημα της Α1 Γυναικών (απέναντι στον Παναθηναϊκό) και το δεύτερο συνεχόμενο νταμπλ, μίλησε -πριν ακόμα κοπάσουν οι πανηγυρισμοί- στο Eurohoops για το παρόν και το μέλλον της ομάδας της, που φιλοδοξεί να ανοίξει κι άλλο τα φτερά της.
Δεύτερο σερί νταμπλ για το Ελληνικό, που φτιάχνει τη δική του δυναστεία στο ελληνικό γυναικείο μπάσκετ. Ποιο είναι το ταβάνι αυτής της ομάδας;
Δεν θα πρέπει να βάζουμε ταβάνι σε τίποτα γενικότερα στη ζωή, μόνο έτσι θα είμαστε σε τροχιά να βελτιωνόμαστε συνεχώς. Αυτή είναι η λογική μου και σ’ αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε όλοι στο Ελληνικό.
Ποια είναι τα συστατικά της επιτυχίας;
Είναι πολλοί παράγοντες που συνθέτουν το παζλ της επιτυχίας: Διάθεση, φιλοδοξία, γνώση, διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, πολλή δουλειά, πίστη στο σχέδιο, καλή χημεία και πάνω απ’ όλα να παραμένουμε ταπεινοί. Νομίζω ότι στην πλειονότητα και σε μεγάλο ποσοστό για τα ελληνικά δεδομένα στο Ελληνικό τα είχαμε.
Ο Παναθηναϊκός αποδείχτηκε πολύ σκληρό καρύδι στους τελικούς… Είναι και η μόνη ομάδα που σας κέρδισε φέτος. Φοβηθήκατε καθόλου στο τελευταίο ματς όταν μείνατε πίσω στο σκορ ότι ο τίτλος θα μπορούσε να χαθεί;
Πράγματι ο ΠΑΟ ήταν πολύ ανταγωνιστικός και μας δυσκόλεψε αρκετά, αυτή η ομάδα παίρνει τεράστια ενέργεια από τον κόσμο της, αλλά σε απόλυτα μεγέθη θεωρώ πως η ομάδα μου είναι πολύ καλύτερη και το απέδειξε απέναντι και σ’ αυτόν τον κόσμο. Δεν φοβήθηκα όταν προηγήθηκε με 13, πίστευα ότι με μεγαλύτερη πίεση στην άμυνα θα μειώναμε τη διαφορά μέχρι το ημίχρονο και αυτό είπαμε και στο time out που πήρα, όπως και έγινε και όχι μόνο, προηγηθήκαμε κιόλας.
Πώς διαχειρίζεται ο προπονητής τον τίτλο του φαβορί για την ομάδα του από την αρχή ήδη της σεζόν, όπως συνέβη φέτος με το Ελληνικό; Πώς κρατήσατε τις παίκτριες σε εγρήγορση;
Καταρχάς πρέπει να πω ότι και οι παίκτριές μας είναι πολύ προσγειωμένες και δεν καβαλάνε εύκολα καλάμι. Πρώτα εγώ και όλο το προπονητικό τιμ παραμένουμε προσγειωμένοι και ταπεινοί… Πώς να είναι διαφορετικές οι παίκτριες; Το μόνο που είχαμε να διαχειριστούμε ήταν η πίεση ότι πρέπει να κερδίζουμε παίζοντας και καλά και με διαφορές, όμως κάνοντας focus στη στιγμή και με αγωνιστική πειθαρχία το ξεπεράσαμε. Και συγχαρητήρια στις παίκτριές μας γιατί έκαναν εξαιρετική δουλειά.
Ποια στιγμή/εικόνα θα σας μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στο μυαλό από τη φετινή πολύ επιτυχημένη σεζόν;
Η στιγμή όταν μετά τον τελικό κυπέλλου και την κατάκτησή του όλες οι αθλήτριες πήγαν και αγκάλιασαν την Ανθή Μπαλτά, την αρχηγό της ομάδας μας, που στο ματς αυτό ήταν εκτός 12άδας για αγωνιστικούς λόγους. Αυτό δείχνει την ενότητα, την αλληλεγγύη και την πίστη που έχει η μία στην άλλη και αυτό με κάνει υπερήφανη για αυτήν την ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης.
Πώς θα χαρακτηρίζατε με μία λέξη τη φετινή σεζόν για το Ελληνικό;
Επιτυχημένη!
Έχετε εκφράσει ανοιχτά, τόσο εσείς όσο και οι παίκτριες, την επιθυμία να αγωνιστεί η ομάδα στην Ευρώπη την επόμενη σεζόν. Υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να συμβεί αυτό; Τι χρειάζεται η ομάδα για να είναι ανταγωνιστική εκτός συνόρων;
Πρώτον χρειάζονται περισσότερα χρήματα, δεύτερον πρέπει να επιτραπούν περισσότερες ξένες και όχι να υποχρεωνόμαστε να έχουμε 2 μικρές στη 12άδα, για να είμαστε ανταγωνιστικοί σε μία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι στις περισσότερες λίγκες στην Ευρώπη παίζουν 4 και 5 ξένες, καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάμε.
Το κατά γενική ομολογία χαμηλό αγωνιστικά επίπεδο της Α1 Γυναικών δεν αποτελεί τροχοπέδη για μια ελληνική ομάδα που φιλοδοξεί να σταθεί με αξιώσεις σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις;
Απάντησα παραπάνω, αλλά θα ξαναπώ ότι πρέπει να έρθουν περισσότερες ξένες αθλήτριες, κάτι το οποίο θα βελτιώσει και τις Ελληνίδες για να αναβαθμιστεί το πρωτάθλημά μας. Και ελπίζω με μία μεγαλύτερη προβολή του γυναικείου μπάσκετ, θα έρθουν περισσότερα κορίτσια στο άθλημα έτσι ώστε να μας δοθεί η ευκαιρία να παράγουμε και παίκτριες που αργότερα θα στελεχώσουν και την Εθνική ομάδα, κάτι που τα τελευταία χρόνια γίνεται με το σταγονόμετρο.
Με το παράδειγμα του Αθηναϊκού νωπό (άνοδος από τα τοπικά, κυριαρχία στην Ελλάδα, κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής και… πτώση), τι πιστεύετε ότι πρέπει να προσέξει το Ελληνικό για να μην σβήσει το ίδιο άδοξα το άστρο του και να διαγράψει μια πιο σταθερή πορεία στο γυναικείο μπάσκετ;
Καταρχήν το Ελληνικό έχει διαφορετική λογική, και λόγω των δύσκολων καιρών που διανύουμε στην Ελλάδα, βασίζεται στην σκληρή δουλειά με Ελληνίδες, δεν ξεφεύγει οικονομικά πέρα από κει που αντέχει και έχει έναν εκπληκτικό αρχηγό, τον κύριο Λεριώτη, που έχει σχέδιο για να προχωρήσει σταδιακά όλο αυτό, σκαλί-σκαλί, και προπαντός να έχει συνέχεια.
Μπορεί από μόνη της η διοικητική σταθερότητα και η οικονομική φερεγγυότητα της ομάδας να εγγυηθεί την πρωταγωνιστική πορεία του Ελληνικού για πολλά χρόνια;
Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για κάτι τέτοιο, αλλά θα πρέπει να στελεχώνεται ή τέλος πάντων να αναβαθμίζεται το αγωνιστικό επίπεδο της ομάδας. Αυτά συντελούν στο να καθιερωθεί μία ομάδα σε υψηλό επίπεδο από κάθε πλευρά.