Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Μία από τις κορυφαίες αθλήτριες του ελληνικού μπάσκετ, η Στέλλα Καλτσίδου, αναφέρθηκε σε μεγάλα κεφάλαια της μεγάλης καριέρας της. Μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, η πρώην διεθνής αθλήτρια, δήλωσε «γεμάτη» για όσα έζησε στο άθλημα που αγαπάει όσο τίποτα άλλο και δήλωσε έτοιμη για την πρόκληση της προπονητικής ακόμα και σε επίπεδο ανδρών, ενώ ξεκαθάρισε πως δεν έχει μετανιώσει για τίποτα στα σχεδόν 20 χρόνια της στα παρκέ!
Αναλυτικά όσα δήλωσε η Στέλλα Καλτσίδου στον ΣΠΟΡ FM 94,6:
Για την απόφασή του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση: «Για εμένα θα μιλήσω, δεν είναι θέμα ηλικίας ή κάτι τέτοιο. Είναι καθαρά θέμα σωματικής καταπόνησης, σοβαρών τραυματισμών που είχαν. Αυτή τη στιγμή με περιορίζουν να συνεχίζω να παίζω στους ρυθμούς που θέλω. Για εμένα εκείνο που ήθελα είναι να ανταποκρίνομαι στο υψηλότερο επίπεδο. Για εμένα είναι η Ευρωλίγκα και όχι για να παίζω απλά για να παίζω. Από τη στιγμή που δεν μπορώ να το κάνω στο υψηλότερο επίπεδο, δεν θα ήταν κάτι που θα με γέμιζε. Ήθελα να είμαι σε ομάδες που έχουν υψηλούς στόχους. Από τη στιγμή που αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να το κάνω 100%, δεν θέλω να είμαι σε κάποια ομάδα και καλύτερα να αφήσω τη θέση μου σε κάποια άλλη που μπορεί να το κάνει καλύτερα από εμένα. Είναι μία αρχή που είχα πάντα στο μυαλό μου. Ήθελα να σταματήσω στο πικ μου. Ήταν ένα ιδανικό τελείωμα για εμένα, πήραμε το Κύπελλο το πρωτάθλημα και πετύχαμε τους στόχους που είχαμε θέσει. Ήταν ένα ιδανικό τελείωμα».
Για το αν της λείπει κάτι στην γεμάτη καριέρα της: «Δεν μου έχει μείνει κανένα απωθημένο. Σίγουρα θα ήθελα να πάρω ένα μετάλλιο με την Εθνική ομάδα, γιατί όταν ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ δεν φανταζόμουν ότι θα κατάφεραν όσα κατάφερα στην πορεία. Το διασκέδασα πάρα πολύ. Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη να είμαι μέλος αυτών των ομάδων, να έχω το ταλέντο αυτό και να παίξω τόσο σκληρά όλα αυτά τα χρόνια. Νιώθω πολύ τυχερή και με το παραπάνω».
Για τη στιγμή που ξεχωρίζει σε εθνικό επίπεδο: «Το ματς με την Τουρκία στα ημιτελικά του Ευρωμπάσκετ το 2017 ήταν ένα ξεχωριστό στην καριέρα μου. Ό,τι έχω ζήσει είναι σαν όνειρο για εμένα, όμως δούλεψα και πολύ και τα εμπόδια ήταν πολλά. Δεν μετανιώνω ούτε δυσανασχετώ για καμία στιγμή της καριέρας μου».
Για την πρόκληση του WNBA: «Σίγουρα, είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο όπως το ανδρικό NBA. Όταν πήγα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου ήταν όταν έπαθα τον πρώτο χιαστό, αλλά επειδή πιστεύω πως κάθε εμπόδιο για καλό δε με χαλάει που έμεινα στην Ευρώπη και έχω ανταγωνιστεί αρκετές αθλήτριες της Αμερικής και έχω μία εικόνα για το WNBA».
Για την προπονητική της καριέρα: «Υπάρχει ένας συγκεκριμένος τρόπος που το λένε, δεν έχω σκοτώσει τον παίκτη μέσα μου. Έχω δουλέψει και έχω αρχίσει να σκέφτομαι ορισμένα πράγματα διαφορετικά από την πλευρά του αθλητή. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να σκοτώσει τον παίκτη μέσα του, πόσω μάλλον αν είναι πρόσφατο αυτό. Η προπονητική μπήκε τα τελευταία χρόνια στο μυαλό μου. Το μπάσκετ είναι τόσο έντονα στη ζωή μου και μου φαίνεται αδύνατο να σταματήσω να ασχολούμαι με αυτό και να είμαι κοντά του. Έχω γνώσεις, έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου, αλλά νομίζω ότι μπορώ να προσφέρω και να μάθω πάρα πολλά στην ομάδα του Αμαρουσίου. Είναι πάρα πολύ καλή εμπειρία, έχει καλά παιδιά και παίκτες όπως ο Γκαγκαλούδης και ένας προπονητής μπορεί να μάθει πολλά από εκείνους. Μαθαίνω καθημερινά το μπάσκετ και δεν σταματάει ποτέ αυτή η διαδικασία. Ελπίζω να εξελιχθεί καλά. Δεν ξέρω αν το κοινό είναι έτοιμο να αποδεχθεί μία γυναίκα βοηθό στο μπάσκετ, αλλά στο Μαρούσι με έχουν υποδεχθεί πολύ όμορφα και νιώθω άνετα. Όσον αφορά τον ΝΒΑ, τώρα το φετινό καλοκαίρι μπήκαν πολλές γυναίκες στις ανδρικές ομάδες και μεταφέρουν τις δικές τους εμπειρίες. Το έχω πάρει εγωιστικά να ανοίξω εγώ αυτή την πόρτα. Προφανώς θα πάρεις μία ευκαιρία, αλλά πρέπει να αποδείξεις πως αξίζει να βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Σας λέω με σιγουριά πως υπάρχουν πολλές γυναίκες, οι οποίες έχουν γνώσεις και θα μπορούσαν να είναι στο αντρικό».
Για το αν υπάρχει μέλλον στο γυναικείο μπάσκετ: «Υπάρχει μέλλον, προσωπικά, επειδή ήμουν στην Εθνική Κορασίδων υπάρχουν παιδιά που έχουν τις προδιαγραφές να παίξουν μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Έχουν μείνει στην Εθνική Γυναικών κάποια κορίτσια μικρότερα από εμένα και την Εβίνα, έχουμε ένα κενό σε κάποιες ηλικίες, αλλά πιο πίσω υπάρχουν παιδιά που έχουν πολύ καλές προδιαγραφές για να ασχοληθούν. Το θέμα είναι πόσο το θέλουν, πόσο πολύ θα δουλέψουν. Η διαφορά της γενιάς αυτής με εμάς είναι πως πιεζόμασταν περισσότερο και δεν είχαμε καμία αντίρρηση στις σκληρές προπονήσεις. Αυτό είναι ένα γενικό φαινόμενο. Όλο αυτό με τα σόσιαλ, δεν χρειάζεται να το αναφέρουμε και έχει αλλάξει τη νοοτροπία. Είναι στο χέρι του κάθε παιδιού να ασχοληθεί μέσα από το γήπεδο και όχι έξω από τις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Δεν ξέρω πώς δουλεύει ο κάθε προπονητής, όμως για να παίξεις μπάσκετ θα πρέπει να σκέφτεσαι μπάσκετ. Σίγουρα το ιδανικό είναι ένας παίκτης να μαθαίνει την τακτική του μπάσκετ και στη συνέχεια να δουλεύει τακτικά στα αδύναμά του σημεία για να γίνεται καλύτερος. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων μέσα στον αγώνα, η εκτέλεση και η αποτελεσματικότητα είναι καθαρά ατομικό θέμα. Αν το κάνει, θα είναι αποτελεσματικός. Αν δεν το κάνει, θα έχει κάποια διαφορά στο παιχνίδι του».