Του Νίκου Βαγγέλη
Ο υποβιβασμός στη Β’ Εθνική και η απαλλαγή από τις… αμαρτίες του παρελθόντος αποδεικνύεται ευεργετικός για το Περιστέρι, καθώς οργανώθηκε σε όλους τους τομείς και ετοιμάζεται να επιστρέψει δυναμικά στο προσκήνιο!
Κάποιοι θα πουν το χουμε ξαναδεί το έργο. Ίσως να έχουν και δίκιο σε μεγάλο βαθμό. Εξάλλου, το… χθες μπορεί να ατονεί, αλλά δεν ξεχνιέται εντελώς. Ιδιαίτερα από τους πολύ μυημένους στον χώρο!
Ο ΓΣΠ έχει περάσει από σαράντα κύματα τα τελευταία χρόνια. Στις δεκαετίες του 1990 και του 2000 αποτελούσε σταθερά μία από τις μεγάλες δυνάμεις του ελληνικού μπάσκετ, με συνεχόμενες πρωταγωνιστικές παρουσίες στην Α1.
Και ξάφνου τα προβλήματα άρχισαν να “λυγίζουν” τον σύλλογο. Μετά από την εκπληκτική σεζόν (2002-2003 με 4η θέση στην κανονική περίοδο και 3η θέση στα playoffs με 1-3 νίκες κόντρα στον Ολυμπιακό) με προπονητή τον Αργύρη Πεδουλάκη και παίκτες σαν τον Αντρέ Χάτσον, τον Μανώλη Παπαμακάριο, τον Μιχάλη Πελεκάνο, τον Λάρι Στιούαρτ και πολλούς άλλους, βίωσε ήρθε η 7η θέση της επόμενης χρονιάς και στη συνέχεια το Περιστέρι γνώρισε την απόλυτη απαξίωση με τον εθελούσιο υποβιβασμό στη Β’ Εθνική για να “καθαρίσει” από τα χρέη.
Τα χρόνια πέρασαν και τη σεζόν 2008-2009 οι “πρίγκιπες της δυτικής όχθης” έκαναν το μεγάλο come back τους. Με ηγέτη τον Ντάρελ Λιούις και εξαιρετική ομαδική λειτουργία από τους Δημήτρη Δέσπο, Βαγγέλη Μαργαρίτη, Χρήστο Δεληγιάννη, Ραλφ Μπούτσι, Φίλιππο Μοσχοβίτη, Αντώνη Μάντζαρη, Αλέξη Τσαμάτο, Γιώργο Κούμουλο, Νίκο Κόκκαλη και Άγγελο Σιαμανδούρα, ο Νίκος Καραγιάννης κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα στην κορυφή της Α2 και στη μεγάλη επάνοδο στα μεγάλα σαλόνια. Παρών σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια και μάλιστα με σημαντικό ρόλο ήταν ο 18χρονος -τότε- Βαγγέλης Μάντζαρης!
Η τεχνική ηγεσία άλλαξε χέρια, με τον Θανάση Σκουρτόπουλο να φτάνει το Περιστέρι μια ανάσα από τα playoffs. Ακολούθησε η επιστροφή του Αργύρη Πεδουλάκη με την απογείωση του Μάντζαρη και τη μεταγραφη του στον Ολυμπιακό, στη συνέχεια η επιστράτευση του Τζίμη Κουστένη με πενιχρό μπάτζετ και ο υποβιβασμός στην… ισοβαθμία με τον Ηλυσιακό, έχοντας ως παίκτη-αποκάλυψη τον νεαρό -τότε- Ανδρέα Κανονίδη.
Τα προβλήματα ήταν “βουνό” και οι “κυανοκίτρινοι” πήγαν απευθείας στη Β’ Εθνική, κάνοντας την ιστορία να επαναληφθεί. Μένει να δούμε αν οι διοικούντες έχουν μάθει από τα λάθη των προκατόχων τους, οι οποίοι αλλιώς ξεκίνησαν και αλλιώς ολοκλήρωσαν τη θητεία τους.
Οι τωρινοί άνθρωποι της ομάδας έχουν πετύχει να οργανώσουν το τμήμα μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο, ώστε όταν θα βρεθεί πάλι στις υψηλότερες κατηγορίες, να μην καταρρεύσει το όλο οικοδόμημα σαν χάρτινος πύργος.
Η παρουσία του Κώστα Παπαμάρκου στην τεχνική ηγεσία αποτελεί εγγύηση. Υπό την καθοδήγησή του οι Περιστεριώτες ξεπέρασαν κάθε προσδοκία και παραλίγο να προλάβουν την τρίτη θέση. Εν όψει της νέας χρονιάς οι δρόμοι είναι δύο. Είτε ο ΓΣΠ να φτιάξει μια δυνατή ομάδα στη Β’ Εθνική με στόχο την πρωτιά, είτε να πάρει τη θέση του Αετού, δίνοντας ένα σημαντικό αντίτιμο, γλιτώνοντας την αναγκαστική παραμονή για έναν ακόμη χρόνο στην τρίτη τη τάξει κατηγορία και παίρνοντας έτσι την απευθείας άνοδο στην Α2.
Το μόνο σίγουρο είναι πως το Περιστέρι αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια. Το νερό έχει μπει ήδη στ’ αυλάκι. Υπομονή υπάρχει, όπως επίσης οικονομική συνέπεια και διοικητική σταθερότητα. Συν τοις άλλοις, δίνεται μεγάλη έμφαση στις υποδομές, με λαμπρότερο παράδειγμα αυτό του Διονύση Σκουλίδα, ο οποίος αποτελεί γέννημα-θρέμμα της περιοχής και παρότι έφηβος, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο αντρικό.