Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Στις 26 Απριλίου του 1986 έγινε η χειρότερη πυρηνική καταστροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η 82χρονη Βαλεντίνα Κουχαρένκο, που αποφάσισε να μην εγκαταλείψει το σπίτι της, εξιστορεί την ιστορία της.
«Ο άνδρας μου είδε μια έντονη λάμψη. Δεν έδωσε μεγάλη σημασία, γιατί αυτές οι λάμψεις συνέβαιναν συχνά. Αλλά στη συνέχεια, αισθάνθηκε να τον γαργαλάει ο λαιμός του. Το στόμα του είχε στεγνώσει. Είπε στους φίλους του: “Δεν αισθάνομαι καλά. Και αυτοί του απάντησαν: “Πιες λίγη βότκα”. Έτσι κι έκανε. Το επόμενο πρωί ήρθαν οι γιατροί στο σπίτι με έναν μετρητή γκάιγκερ και μέτρησαν την ακτινοβολία στον θυρεοειδή του. Το επίπεδο ακτινοβολίας ήταν πολύ υψηλό».
Όσοι ζούσαν κοντά στο εργοστάσιο αναγκάστηκαν να εκκενώσουν την περιοχή. και δημιουργήθηκε μια απαγορευμένη ζώνη 30 χιλιομέτρων. Το δυστύχημα κόστισε τη ζωή σε 31 άτομα. Χιλιάδες άλλα όμως πέθαναν στη συνέχεια λόγω της έκθεσης στη ραδιενέργεια και καρκίνων.
Εκατοντάδες τετραγωνικά μέτρα μολυσμένης γης και νερών μετέτρεψαν το Πρίπιατ σε πόλη φάντασμα, όπου η φύση έχει καλύψει πλέον ολοκληρωτικά τα κτίρια.
Σήμερα δεν επιτρέπεται να ζει κάποιος στην απαγορευμένη ζώνη. Παρόλα αυτά 130-180 ηλικιωμένοι έχουν αρνηθεί θα αφήσουν τον τόπο τους.
Ο Σεργκέι Ζίμπτσεφ, καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Ζωής και Περιβαλλοντικών Επιστημών της Ουκρανίας, υποστηρίζει ότι το έδαφος γύρω από το εργοστάσιο είναι ακόμη μολυσμένο: «Οι άνθρωποι είναι πολύ εκτεθειμένοι στην ραδιενέργεια, ακόμη κι έξω από την Απαγορευμένη Ζώνη. Κυρίως οι χωρικοί. Συνεχίζει να είναι επικίνδυνο αυτό το περιβάλλον, ακόμη κι αν έχουν περάσει 30 χρόνια από το δυστύχημα. Η κυβέρνηση πρέπει να κάνει σημαντικές επενδύσεις για να προστατεύσει τους ανθρώπους. Είναι εκατοντάδες χιλιάδες που ζουν έξω από την Απαγορευμένη Ζώνη».