Μια συζήτηση για την ηλεκτρονική δημοσιογραφία με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου, Αντώνη Μουντάκη
Ο Αντώνης Μουντάκης ήταν από το 2006 α’ αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου (ΕΙΕΤ). Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 2014, οπότε και οι συνάδελφοί του δημοσιογράφοι από ολόκληρη τη χώρα τον εξέλεξαν στη θέση του προέδρου, όπου παραμένει μέχρι σήμερα.
Γεννήθηκε το 1965 στο Καστέλλι Κισσάμου Χανίων. Το 1992, υλοποιώντας τον αρχικό του στόχο, ίδρυσε με έδρα την Κίσσαμο Χανίων, την εβδομαδιαία εφημερίδα «Νέοι Ορίζοντες» Κρήτης, στην οποία παραμένει μέχρι σήμερα ιδιοκτήτης και εκδότης. Παράλληλα, συνεργάζεται με ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς σε ολόκληρη την Κρήτη, αλλά και με πανελλαδικά έντυπα και ιστοσελίδες. Με αφορμή την ενασχόλησή του με το διαδίκτυο, ο Αντώνης εμπνεύστηκε την ίδρυση της Πανελλήνιας Ένωσης Ενημερωτικών Ιστοσελίδων και συμμετέχει ως α’ αντιπρόεδρος στο προσωρινό ΔΣ.
Πόσες τοπικές εφημερίδες υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα;
Oι εβδομαδιαίες και ημερήσιες εφημερίδες που κυκλοφορούν σήμερα σε ολόκληρη την ελληνική περιφέρεια -πλην Αττικής- ανέρχονται περίπου σε 250, όμως ο αριθμός μειώνεται δραματικά, καθώς βλέπουμε ιστορικούς τίτλους να κλείνουν ή να συρρικνώνονται επιχειρηματικά. Όσον αφορά την Ένωση μας (ΕΙΕΤ), έχει αυτή τη στιγμή 125 μέλη – ιδιοκτήτες εβδομαδιαίων εφημερίδων.
Συμμετέχετε στην Πανελλήνια Ένωσης Ενημερωτικών Ιστοσελίδων ως α’ αντιπρόεδρος στο προσωρινό ΔΣ. Θα ήθελα να μου πείτε ποιοι ακριβώς θα είναι οι στόχοι αυτής της Ένωσης, αλλά και πώς θα μπορεί να λειτουργήσει;
Καθώς περίπου 70 μέλη της Ένωσής μας λειτουργούν παράλληλα και ιστοσελίδες, πρότεινα να ιδρύσουμε έναν φορέα που θα στεγάσει τις ιστοσελίδες αυτές, οι οποίες καλύπτουν γεωγραφικά ολόκληρη τη χώρα. Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη πανελλήνια ένωση διαδικτύου, η οποία, να ξεκαθαρίσω, δεν θα έχει καμία σχέση με την ΕΙΕΤ, πέραν του ότι ξεπήδησε μέσα από αυτή. Η νέα Ένωση θα έχει δικό της καταστατικό, που ήδη είναι έτοιμο και παίρνει τον δρόμο προς το Πρωτοδικείο και διαφορετικό ΔΣ από αυτό της ΕΙΕΤ και φυσικά διαφορετικούς στόχους που θα επικεντρώνονται στην αναβάθμιση των ιστοσελίδων των μελών της και στην προώθηση του διαδικτυακού προϊόντος που θα παράγουν.
Γιατί σας ενδιαφέρει η συγκεκριμένη θέση;
Στο προσωρινό εννιαμελές ΔΣ συμμετέχουμε τρία μέλη του ΔΣ της ΕΙΕΤ αφού, όπως προείπα, η ίδρυση της νέας Ένωσης ήταν μια ιδέα δική μου και όλες οι διαδικασίες ίδρυσης ξεκίνησαν από εμάς. Οπότε, για να διασφαλίσουμε την όσο δυνατόν καλύτερη και γρηγορότερη ίδρυση, θεωρήσαμε ότι θα έπρεπε το νέο ΔΣ να καλύπτεται τουλάχιστον κατά το 1/3 από μέλη του ΔΣ της ΕΙΕΤ. Παρά ταύτα, παραμένουμε αθεράπευτα… εφημεριδάδες και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τα προβλήματα του κλάδου. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι το διαδίκτυο κατέχει ένα μεγάλο μέρος στην καθημερινή ενημέρωση του Έλληνα, με το ποσοστό αυτό να εκτοξεύεται στις νεαρές ηλικίες. Αν το πιστέψουμε αυτό, μάλλον έχουμε χάσει το δάσος και είναι βέβαιο ότι οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν.
Σας ενοχλούν τα ανυπόγραφα άρθρα του διαδικτύου;
Αφάνταστα… Όπως με ενοχλούν όλοι αυτοί που με όπλο το πληκτρολόγιο βγάζουν τα προσωπικά, κοινωνικά και πολιτικά τους απωθημένα. Παράλληλα, αυτοβαφτίζονται δημοσιογράφοι και χωρίς παιδεία και γενικά χωρίς τις βασικές υποδομές που πρέπει να διαθέτει κάποιος για «να γράφει δημόσια», αποπροσανατολίζουν τον κόσμο. Με ενοχλούν ακόμα και τα ενυπόγραφα άρθρα του διαδικτύου όταν προέρχονται από ανθρώπους που έχουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Ανοίγει όποιος θέλει ένα blog ή ένα προφίλ στα social media και… όποιον πάρει η μπάλα. Το θετικό είναι ότι πολλοί από αυτούς που ενημερώνονται καθημερινά έχουν μάθει σιγά σιγά να ξεχωρίζουν την ήρα από το στάρι και να φιλτράρουν τις πληροφορίες που δέχονται με καταιγιστικό ρυθμό. Βέβαια, υπάρχουν κι αυτοί που δέχονται ότι πληροφορία τους πλασάρουν και εκεί υπάρχει πρόβλημα…
Τι θα θέλατε να αλλάξει στο διαδίκτυο σήμερα σε ό,τι αφορά την ενημέρωση;
Θα ήθελα περισσότερο σχόλιο, περισσότερη κριτική, περισσότερη πρωτογενή είδηση. Η συντριπτική πλειοψηφία των ιστοσελίδων συντηρείται με θέματα των άλλων. Επίσης, να μπει όσο είναι εφικτό βέβαια, ένας φραγμός στην ανθρωποφαγία που μπορεί να φέρνει «κλικ», όμως, χωρίς να το καταλαβαίνουμε ενδεχομένως, κτίζει ένα διαδίκτυο-τέρας. Κι αν οι ηλικίες 40+, που ενημερωνόμασταν τα περισσότερα χρόνια της ζωής μας από τα παραδοσιακά μέσα (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση) και μπορούμε -όσο είναι δυνατόν- να φιλτράρουμε καλύτερα τις ειδήσεις και τα σχόλια που διαβάζουμε, τι γίνεται με τους 20άρηδες και 30άρηδες ή τις επόμενες γενιές που έχουν ή θα έχουν μοναδική πηγή ενημέρωσης το διαδίκτυο. Το θέμα είναι κυρίως κοινωνικό και πρέπει να μας προβληματίσει όλους.
Ποια είναι η καλή και η κακή δημοσιογραφία στο διαδίκτυο;
Έχω απαντήσει ήδη. Η εύκολη, απαίδευτη και πιασάρικη είδηση είναι η κακή πλευρά και η πρωτογενής είδηση με όσο γίνεται αντικειμενική ματιά είναι η καλή πλευρά του διαδικτύου.
Πιστεύετε ότι η κρίση στον Τύπο πριν γίνει και οικονομική ήταν αρχικά δεοντολογική;
Ούτε συζήτηση… Η, για τους παλαιότερους δημοσιογράφους, αυτονόητη δεοντολογία έχει γίνει ζητούμενη τα τελευταία χρόνια. Και πολύ σπάνια θα προσέθετα. Όταν βλέπεις δημοσιογράφους που τους θεωρείς ιδανικούς για την ενημέρωση σου να προσκολλούνται σε κόμματα και ορισμένοι μάλιστα να βρίσκονται στα ψηφοδέλτια των εθνικών εκλογών, ξέρεις πολύ καλά ότι η δημοσιογραφική δεοντολογία έχει… αποδημήσει από τη χώρα αυτή. Στη δική μου, αφελή και ενδεχομένως εκτός πραγματικότητας, σκέψη ο δημοσιογράφος πρέπει να βρίσκεται εκτός κομματικών πλαισίων και η κριτική που ασκεί, ακόμα κι αν είναι σκληρή, να είναι όσο γίνεται πιο αντικειμενική. Ωστόσο, με ενοχλεί αφάνταστα η «τσουβαλοποίηση» των τελευταίων χρόνων. Όχι, δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι ίδιοι. Υπάρχουν κι αυτοί που λειτουργούν ως αντίβαρο κρατώντας τις ισορροπίες στον χώρο μας.
Σε σχέση με τις ευρωπαϊκές χώρες, βαθμολογήστε με άριστα το 10 την ποιότητα της ενημέρωσης στην Ελλάδα.
Δύσκολη ερώτηση, καθώς με βάση τα παραπάνω θα ‘πρεπε να βάλω πολύ χαμηλό βαθμό στην ποιότητα της ενημέρωσης στην Ελλάδα. Ωστόσο, καθώς κάτι ανάλογο συμβαίνει και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ο βαθμός μου τοποθετείται στη μέση. Πέντε, λοιπόν…
Πιστεύετε ότι η σημερινή δημοσιογραφία εκφράζει την κοινωνία; Θα ήθελα την προσωπική σας άποψη.
Εδώ θα υπερασπιστώ τον… οίκο μας, δηλαδή τον εβδομαδιαίο περιφερειακό τύπο που κρατιέται όρθιος σχεδόν αποκλειστικά από τις τοπικές κοινωνίες. Ακόμα και στις μικρότερες περιοχές της χώρας, οι πολίτες θεωρούν τον εκδότη – δημοσιογράφο δικό τους άνθρωπο που ζει ανάμεσά τους, που θα τον κάνουν παρέα, θα του πουν τα προβλήματα τους και αποτελεί τη δική τους φωνή. Το στοιχείο αυτό κάνει και την διαφορά μας με τα μεγάλα ΜΜΕ τουλάχιστον όσον αφορά το «γκελ» στην κοινωνία.
Και τέλος θέλω να μου πείτε πώς θα σας χαρακτήριζε ένας φίλος σας και πώς εσείς τον εαυτό σας;
Έχω πολλά ελαττώματα που οι στενοί φίλοι μου τα γνωρίζουν κι όμως με κάνουν ακόμα παρέα! (…) Θεωρώ ότι ένας στενός μου φίλος θα με χαρακτήριζε νοσηρά τελειομανή, συγκεντρωτικό και κυκλοθυμικό. Επίσης, θα επισήμαινε το μεγαλύτερο μου ελάττωμα, δηλαδή το ότι δεν έχω μάθει να υποκρίνομαι. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, για έναν δημοσιογράφο είναι μεγάλο μειονέκτημα! Τώρα, πως θα χαρακτήριζα εγώ τον εαυτό μου; Μα, ο στενός φίλος που ανέφερα με ξέρει καλύτερα… Οπότε, σέβομαι την άποψή του!
Πηγή: Protothema.gr