Την ώρα που οι περισσότεροι φτύνουν στον… κόρφο τους όταν το ημερολόγιο δείχνει «Παρασκευή και 13», οι στατιστικές διαψεύδουν όλους όσοι είναι γρουσούζηδες.
Υπάρχει κάποιος που θα κλείσει συμβόλαιο ή θα υπογράψει μία μεγάλη συμφωνία Παρασκευή και 13; Ίσως οι πιο… τολμηροί. Οι ειδικοί, πάντως, μας κλείνουν το… μάτι λέγοντας ότι ο φόβος γι’ αυτήν την ημερομηνία είναι στο μυαλό μας. Με βάση τα στοιχεία τους για τα ατυχήματα που σημειώνονται Παρασκευή και 13, οι ειδικοί διαπίστωσαν πως ο μέσος όρος είναι μικρότερος από ότι τις υπόλοιπες ημέρες. Ασφαλιστική εταιρεία στη Ζυρίχη υπολόγισε ότι κατά μέσο όρο, την γρουσούζικη μέρα καταγράφονται περίπου 1.900 ατυχήματα ενώ τις υπόλοιπες ημέρες, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν δύο χιλιάδες.
Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε ότι στις 13 Οκτωβρίου του 1972 ήταν η «μαύρη» Παρασκευή για το χρηματιστήριο του Βερολίνου. Επίσης στις 13 Ιανουαρίου του 2012, ημέρα Παρασκευή, σημειώνεται η τραγωδία στο κρουαζιερόπλοιο «Costa Concordia», ανοικτά των ακτών της Τοσκάνης, με 32 νεκρούς.
Από πού πηγάζει ο φόβος μας;
Τα αρνητικά συναισθήματα που μας προκαλεί ο αριθμός 13 και η μέρα Παρασκευή και 13 έχουν τις ρίζες τους στην ιστορία αλλά και στη λογοτεχνία. Αν και πολλοί λαογράφοι ανά τον κόσμο ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει γραπτή αναφορά για την συγκεκριμένη πρόληψη πριν τον 19ο αιώνα, η εν λόγω ημερομηνία είχε συνδεθεί πολλούς αιώνες πριν με δυσάρεστα ιστορικά και θρησκευτικά γεγονότα.
Σύμφωνα με την καθολική πίστη, ένα από τα γεγονότα-σταθμούς στην θρησκεία του Χριστανισμού, η Σταύρωση του Ιησού, έλαβε χώρα Παρασκευή και 13.
Ο πιο συνηθισμένος μύθος που χρησιμοποιείται για να εξηγήσει την καθιέρωση της συγκεκριμένης πρόληψης είναι εκείνος που αφορά τα γεγονότα μιας Παρασκευής και 13 του Οκτωβρίου του 1307, όταν εκατοντάδες Ναΐτες ιππότες υποτίθεται ότι συνελήφθησαν και κάηκαν ζωντανοί σε διάφορες περιοχές της Γαλλίας. Αυτός ο μύθος έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς από διάφορους συγγραφείς ιστορικών μυθιστορημάτων, όπως ο Νταν Μπράουν, ωστόσο δεν έχει ιστορική βάση.
Τον 5ο αιώνα μ.Χ, η Παρασκευή είχε ήδη καθιερωθεί ως κακότυχη μέρα για πολλούς λαούς. Στις Ιστορίες του Κάντερμπέρι, ο Άγγλος συγγραφέας και ποιητής Τζόφρι Τσόσερ αναφέρει ότι πολλοί ταξιδιώτες ανέβαλαν την αναχώρησή τους εκείνη την ημέρα, καθώς θεωρούσαν ότι το ταξίδι τους δεν θα είχε ευνοϊκούς οιωνούς.
Οι ρίζες της τρισκαιδεκαφοβίας χάνονται στα βάθη των αιώνων και πολλοί ιστορικοί τις εντοπίζουν στην πεποίθηση ότι ο Ιούδας Ισκαριώτης καθόταν στην 13η θέση του Μυστικού Δείπνου. Στις δυτικές κοινωνίες, το όνομα του Ιούδα έχει συνδεθεί με τις έννοιες της προδοσίας και της κακοτυχίας και, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν βιβλικές αποδείξεις που να συνδέουν τον μαθητή του Ιησού με την 13η θέση του μυστικού δείπνου, ο αριθμός των συνδαιτημόνων στο τραπέζι και ο συμβολισμός του δείπνου ήταν αρκετά για να καθιερώσουν το 13 ως άτυχο νούμερο.
Ωστόσο, ο κώδικας του Χαμουραμπί, που γράφτηκε στη Μεσοποταμία περίπου το 1686 π.Χ., παραλείπει τον αριθμό 13 και αυτό υποδηλώνει ότι η πρόληψη υπήρχε πολύ πριν τη Χριστιανική εποχή.
Ο αριθμός 13, εξάλλου, έχει αρνητική χροιά και στη σκανδιναβική μυθολογία. Πιστεύεται ότι ο Λόκι (ο κατεργάρης Νορβηγός Θεός που θεωρείται δημιουργός κάθε απάτης) είχε εμφανιστεί απρόσκλητος στο δείπνο 12 θεών στη Βαλχάλα, και στη συνέχεια είχε πείσει τον Χόντρ, τον τυφλό θεό του σκότους να ρίξει ένα δηλητηριασμένο βέλος στον Μπάλντρ, τον θεό της χαράς.
Με τον θάνατο του Μπάλντερ, όλη η γη σκοτείνιασε και έκτοτε ο αριθμός 13 πιστεύεται ότι φέρνει πάντοτε κακοτυχία και δυστυχία.