Ένα βασικό σενάριο για το μέλλον του κόσμου, το οποίο αποτυπώθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία στην πασίγνωστη ταινία με τον Κέβιν Κόστνερ, WaterWorld, αφορά το λιώσιμο των πάγων και την άνοδο της θαλάσσιας στάθμης κατά πολλές εκατοντάδες μέτρα, με συνέπεια την κάλυψη του μεγαλύτερου μέρους της ξηράς. Οι εξελίξεις μπορεί να μην είναι τόσο ραγδαίες, αλλά τα μηνύματα δεν είναι καθόλου ευοίωνα. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της επιστημονικής κοινότητας, το ρήγμα στον παγετώνα της Ανταρκτικής επεκτάθηκε κατά 17 μίλια σε διάστημα μόλις δύο μηνών.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι το φαινόμενο δεν είναι παροδικό, αλλά εξελίσσεται και μάλιστα επιταχύνεται. Σύμφωνα με τις μετρήσεις, το κομμάτι που θα αποκολληθεί από τον παγετώνα της Ανταρκτικής, θα είναι ίσο σε επιφάνεια με την… Ουαλία! Το γράφημα που ακολουθεί δείχνει την εξέλιξη του ρήγματος από την ημέρα που εντοπίστηκε, το Νοέμβριο του 2010.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το τεράστιο αυτό παγόβουνο μπορεί να σπάσει ανά πάσα στιγμή τους επόμενους μήνες. Το μήκος του έχει φτάσει στα 175 χιλιόμετρα, ενώ απομένουν άλλα 20 χιλιόμετρα σύνδεσης με την κύρια μάζα του παγετώνα. «Παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα», αναφέρει ο επικεφαλής της έρευνας.
Από το ξεκίνημα του Δεκεμβρίου επεκτάθηκε άλλα 17 μίλια, κάτι που σημαίνει πως αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό, το παγόβουνο στο μέγεθος της Ουαλίας θα αποκολληθεί το αμέσως επόμενο διάστημα, ή το αργότερο στα τέλη Μαρτίου με αρχές Απριλίου.
Η αρχική κατάρρευση επήλθε το 1995 και εφτά χρόνια αργότερα, το 2002, επήλθε η δεύτερη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το σπάσιμο ήταν αποτέλεσμα της ανόδου του μέσου όρου της θερμοκρασίας στον πλανήτη, καθώς ο πάγος έλιωνε από κάτω προς τα πάνω. Η θερμοκρασία του πλανήτη εξακολουθεί να ανεβαίνει, γεγονός που αναγκάζει τους επιστήμονες να προβούν στο συμπέρασμα ότι ανάλογα φαινόμενα θα κάνουν την εμφάνισή τους το επόμενο διάστημα, προκαλώντας ακόμη και ένα ντόμινο, με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για το κλίμα, όσο και για την επιβίωση τοτυ ανθρώπινου πολιτισμού, τουλάχιστον στη μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα.
‘Ηδη έχουν εντοπιστεί δύο μεγάλα χάσματα στον υπόγειο πάγο της Ανταρκτικής, γεγονός που ενδέχεται να σημαίνει νέες αποκολλήσεις, ακόμη μεγαλύτερης εμβέλειας και με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα.
