Όπως τονίστηκε, όσα έχει μεταδώσει αυτές τις πρώτες στιγμές του στην έρευνα το διαστημόπλοιο Juno, είναι κάτι παραπάνω από εκπληκτικά, τόσο, που ενδεχομένως να γίνει λόγος σύντομα για έναν… διαφορετικό από εκείνον πουν γνωρίζαμε πλανήτη!
Το πρώτο στοιχείο που έδωσε η NASA στη δημοσιότητα, είναι οι υπερκυκλώνες στο μέγεθος της Γης (!!!), που καλύπτουν τους δύο πόλους του τεράστιου πλανήτη. Κυκλώνες που πηγαίνουν σε αδιανόητο βάθος ενός του γίγαντα αερίου. Επίσης, ο πλανήτης περιβάλλεται από ένα στρογγυλό μαγνητικό πεδίο «μαμούθ», κάτι που ενδεχομένως μπορεί να σημαίνει ότι δημιουργήθηκε πολύ νωρίτερα, απ’ ότι πίστευαν οι επιστήμονες μέχρι τώρα.
Η αποστολή του Juno θα λύσει πολλά μυστήρια του σύμπαντος
Ο Juno ξεκίνησε στις 5 Αυγούστου 2011 και μπήκε στην τροχιά του Δία στις 4 Ιουλίου 2016. Μία εξαιρετικά σημαντική διαπίστωση, είναι ότι ο πλανήτης παρουσιάζει μεγάλες μεταπτώσεις στη θερμοκρασία του. Μια άλλη έκπληξη προέρχεται από το μικροκυματικό ραδιομετρικό (MWR) του Juno, το οποίο δοκιμάζει την θερμική μικροκυματική ακτινοβολία από την ατμόσφαιρα του Δία, από την κορυφή των νεφών της αμμωνίας μέχρι την ατμόσφαιρα. Τα δεδομένα MWR δείχνουν ότι οι εικονικές ζώνες και οι ζώνες του Δία είναι μυστηριώδεις. Τα δεδομένα δείχνουν ότι η αμμωνία είναι αρκετά μεταβλητή και συνεχίζει να αυξάνεται όσο πάει πιο κάτω.
Οι υπερκυκλώνες στους πόλους του τεράστιου πλανήτη
Οι μετρήσεις της μαγνητόσφαιρας του μαζικού πλανήτη, από τη μαγνητομετρική έρευνα του Juno (MAG), δείχνουν ότι το μαγνητικό πεδίο του Δία είναι ακόμη ισχυρότερο από τα αναμενόμενα μοντέλα και πιο ακανόνιστο. Τα δεδομένα MAG υποδεικνύουν ότι το μαγνητικό πεδίο υπερέβη σημαντικά τις προσδοκίες στις 7.766 Gauss, περίπου 10 φορές ισχυρότερο από το ισχυρότερο μαγνητικό πεδίο που βρέθηκε στη Γη.
Ο Juno έχει επίσης σχεδιαστεί για να μελετήσει την πολική μαγνητόσφαιρα και την προέλευση των ισχυρών αυρών του Δία. Αυτές οι ακτινοβολίες εκπομπών προκαλούνται από σωματίδια που συλλέγουν ενέργεια και χτυπάνε σε ατμοσφαιρικά μόρια. Οι αρχικές παρατηρήσεις του Juno δείχνουν ότι η διαδικασία φαίνεται να λειτουργεί διαφορετικά στον Δία απ’ ότι στη Γη.
