Tο βράδυ της Τρίτης (30/5), εκατομμύρια τηλεθεατές σε ολόκληρο τον κόσμο, περίμεναν με ανυπομονησία να δουν στους δέκτες τους το πρώτο επεισόδιο του πέμπτου και τελευταίου κύκλου της σειράς “House of Cards” , της πιο πολιτικής, ίσως, τηλεοπτικής παραγωγής στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης. (Στη χώρα μας θα προβάλλεται από την Cosmote tv).
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι η σειρά σχολιάστηκε τόσο έντονα το περασμένο καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας των υποψηφίων για την προεδρία των ΗΠΑ, Κλίντον και Τραμπ, με το επιτελείο της πρώτης να κατηγορεί το επιτελείο του νέου Αμερικανού προέδρου ότι αντέγραψε τα μακιαβελικά κόλπα του τηλεοπτικού προέδρου Φρανκ Άντεργουντ (κατά κόσμον Κεβιν Σπέισι) και της ραδιούργας συζύγου του Κλερ (Ρόμπιν Ράιτ). Σίγουρα ο Τραμπ θα ευχόταν να έχει έστω και το ένα δέκατο της γοητείας του τηλεοπτικού συναδέλφου του, αφού παρά τον κυνικό και συχνά αποκρουστικό τρόπο που επιβάλλεται επί των αντιπάλων του, εντούτοις καθίσταται συμπαθητικός σε όσους τηλεθεατές “βλέπουν” στη συμπεριφορά του κάτι από την πυγμή, το θάρρος, αλλά και την τραγικότητα ενός σαιξπηρικού ήρωα. Αλλά και η θηλυκή εκδοχή του, η γυναίκα του Κλερ, παρά τις προδοσίες και τις απάτες που έχει διαπράξει, εξακολουθεί να σαγηνεύει, τόσο με την κομψότητά της και το απέριττο στυλ, όσο και την ανταγωνιστική στάση της προς το “ισχυρό φύλο”, ικανοποιώντας τα φεμινιστικά απωθημένα πολλών γυναικών καριέρας. Όποια πάντως κι αν είναι η στάση μας απέναντι στους δολοπλόκους Άντεργουντ, το βέβαιο είναι πώς για μια ακόμη φορά θα στηθούμε μπροστά από τις οθόνες για να παρακολουθήσουμε την μάχη τους για τον Λευκό Οίκο.