Το εμβληματικό κτιριακό συγκρότημα της Κοραή 4 – μετά την πώληση της πλειοψηφίας των μετοχών της εταιρείας Εθνικής Ασφαλιστική- επιστρέφει στην «μητέρα» Εθνική Τράπεζα, μαζί με ένα άλλο μικρότερης αξίας κτίριο, το λεγόμενο «καμένο» της Λεωφόρου Συγγρού, απομεινάρι και αυτό των “πύρινων” βανδαλισμών του Δεκεμβρίου 2008.
Το εμβληματικό συγκρότημα στο οποίο ουδέποτε «κατοίκησε» η διοίκηση της Εθνικής Ασφαλιστικής, μετά την ολοκλήρωση των σχετικών διαδικασιών μεταβίβασης της ιδιοκτησίας, θα περάσει στο χαρτοφυλάκιο της Τράπεζας και θα οδεύσει προς αξιοποίηση, η οποία σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς απαιτεί ένα κονδύλι της τάξης των 20 εκατομμυρίων ευρώ. Έστω, και ως μια παρακαταθήκη για το μέλλον, όταν ένα “διαμάντι” στο Κέντρο της Ελληνικής Πρωτεύουσας θα τιμάται όπως του πρέπει από τις αρχές και τους πολίτες.
Το συγκρότημα της Κοραή είναι από μόνο του μια “σύνοψη” της ιστορίας της πόλης των Αθηνών. Στο σημείο που βρίσκεται το συγκρότημα ήταν η πρώην οικία Rossels. Εκεί εγκαθίσταται η Εθνική Ασφαλιστική το 1894.
Στα χρόνια του μεσοπολέμου η Εθνική Ασφαλιστική – που διαθέτει μεγάλη οικονομική ευρωστία και καθοδηγεί τις εξελίξεις στην αγορά του κλάδου- προχωρεί στην ανέγερση του Μεγάρου της οδού Κοραή, «την ζώσαν διαφήμισιν αυτής», και προετοιμάζεται για τον εορτασμό της πεντηκονταετίας της το 1941. Πιο συγκεκριμένα, το Συγκρότημα αναγέρθηκε την περίοδο 1934-1938, σε σχέδια των Εμμ. Κριεζή και Α. Μεταξά.
Το 1940 η έκθεση του Διοικητικού Συμβουλίου προοιωνίζεται την απαρχή μιας θλιβερής για την Ελλάδα πενταετίας: «Η εταιρία ημών, συνεπής προς τας παραδόσεις αυτής, ουδόλως υστέρησε εις την εκπλήρωσιν τού προς την πατρίδα καθήκοντος, συμβάλλουσα δια γενναίας εισφοράς εις ενίσχυσιν του εθνικού αγώνος».
Αλλά, ο εορτασμός των 50 χρόνων, όχι μόνο δεν στάθηκε δυνατός λόγω Κατοχής, αλλά στις 6 Μαΐου του 1941, οι Γερμανοί θα επιτάξουν το νεόκτιστο κτίριο της οδού Κοραή και η Kommandatur θα μετατρέψει τα υπόγειά του σε φυλακές. Στην κορυφή του Μεγάρου ανεμίζει πλέον ο αγκυλωτός σταυρός.
Το καλοκαίρι του 1942, ο Λυκούργος Κανάρης οργανώνει συσσίτιο για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Εξασφαλίζει έτσι μία μερίδα όσπρια την ημέρα για 120 στόματα και παράλληλα η Εθνική Ασφαλιστική βοηθάει, με όσα μέσα διαθέτει, στην επιβίωση των εξαθλιωμένων από την πείνα κατοίκων της πρωτεύουσας.
Οι περιπέτειες όμως του συγκροτήματος συνεχίζονται. Αντί της διοίκησης της εταιρείας, στα γραφεία και τις αίθουσες του εγκαθίσταται το «στρατηγείο» του ΕΑΜ. Οι ασπρόμαυρες σκηνές από τα Επίκαιρα της εποχής με τα αγγλικά τάνκς στην είσοδο του συγκροτήματος και τις συλλήψεις των ΕΑΜικών είναι γνωστές σε όλους.
Η εταιρία, που από το 1941 είχε μεταφερθεί στο επί της Σοφοκλέους 6, Μέγαρο της Εθνικής Τράπεζας, δεν επέστρεψε ποτέ στην Κοραή.
Το κτιριακό συγκρότημα πέραν όλων των άλλων διαθέτει στα υπόγειά του ένα ζωντανό χώρο μνήμης, ο «Χώρος Ιστορικής Μνήμης 1941-1944».
Πρόκειται για ένα μοναδικό μνημείο (κρατητήρια των Γερμανών) της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας, ένα Χώρο που μεταφέρει ζωντανή την ιστορική μνήμη από την περίοδο της κατοχής στη σημερινή πραγματικότητα και λειτουργεί ως Μνημείο, ανοικτό στο κοινό.
Στο ίδιο συγκρότημα, λειτουργεί και ένας από τους ιστορικούς κινηματογράφους της πόλης, το «Άστυ» των σινεφίλ, ενώ παλαιότερα, στο ισόγειο λειτουργούσε και το ζαχαροπλαστείο «Φλόκα».