«Σήμερον πρώτην του μηνός Αυγούστου απεφάσισα να παρακολουθήσω τας εντολάς της θρησκείας. Και εύρον ότι εις Αύγουστος είνεσωτήρ παντός δεινοπαθούντος. Την πρωίαν μόλις εγερθείς εζήτησα ολίγον πάγον. Αλλά μου είπεν η μαγείρισσα:
-Κύριε, πάγος δεν υπάρχει πουθενά. Είνε όμως νηστεία και σας πήρα κρύα-κρύα σύκα, αφού το πρωινό σας γάλα το πίνετε παγωμένο και σήμερα δεν έχει ούτε γάλα ούτε πάγο.
Έφαγα τα σύκα και απήλαυσα ψιθυρίζων:
-Αύγουστε συ νικάς και την ζέστην και τα γαλακτερά.
Μετέβην έπειτα εις την αγοράν.
-Πόσον το κοτόπουλο;
-Είκοσι πέντε δραχμάς.
Ολόκληρος ο ημερήσιος προϋπολογισμός μου! Εσκέφθην και ανέκυψεν η μνήμη μου, ώστε να προσθέσω φέρων την χείραν μου προς το θυλάκιον.
-Α ελησμόνησα.
-Το πορτοφόλι σας;
-Όχι ότι είναι Σαρακοστή… τον Αύγουστο… Προτιμώ να πάρω ψάρι…
-Πόσο τα μπαρμπούνια;
-Δέκα οκτώ δραχμάς η οκά.
Τότε θα πάρω κάτι τι το οποίο να ομοιάζει με ψάρι αλλά και σύμφωνον προς τας αξιώσεις της νηστείας του Αυγούστου…
-Πόσον λοιπόν η μελιτζάνες;
-Τριάντα λεπτά η μία.
-Δως μου τρεις μελιτζάνες και λάβε λεπτά ενενήκοντα.
Η δεκάρα είνε δια τα ψηστικά του φούρνου.
Έμεινα με είκοσι τεσσάρων δραχμών ωφέλειαν και είπον:
-Εύγε Αύγουστε. Συ νικάς και τα πετεινά του ουρανού και τους ιχθείς της θαλάσσης.
Παραλαβών τας τρεις μελιτζάνας αίτινες παρέχουν και την όψιν ιχθύων και το σχήμα πτηνών του κυνηγίου μετέβην εις τον παντοπώλην μου.
-Εκατό δράμια τυρί.
-Πέντε και πενήντα.
-Τι τυρί είνε;
-Από τ’ Άγραφα.
-Και η τιμή του επίσης… Ελησμόνησα όμως ότι είνε Αύγουστος… Δως μου πενήντα λεπτών εληές. Είνεσυμφωνότερες προς του Αυγούστου τας επιταγάς.
Όταν έφθασα εις την οικίαν μου και ανεκοίνωσα εις την μαγείρισσάν μου τας προμηθείας και τας δαπάνας έμεινε κατενθουσιασμένη.
-Μα τότε να έχωμεν διαρκώς Αύγουστον μου είπε. Αρκεί να σας το επιτρέπουν αι δυνάμεις σας.
-Και η ξεροφαγία γίνεται συνήθεια. Ο Αύγουστος θα μας διδάξει!»
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
Διαβάστε κι άλλες ιστορίες για την Παλιά Αθήνα στην ιστοσελίδα www.paliaathina.com