Μία άνοδος. Εκεί θα επιτρέψη πρώτον να ρίψη κανείς μια ερευνητική ματιά εις την μεγαλειτέρανοικοδομήν που εγνώρισαν μέχρι σήμερον αι Αθήναι. Όλος ο κόσμος που από διετίας διηρωτάτο τι επρόκειτο εκεί να κτισθή και που από τα κιγκλιδώματα χάζευε πρό του οικοδομικού θαύματος, θα έχη σήμερον την ευτυχίαν να το περιεργασθή.
Αλλά από πού να αρχίση κανείς στο νέον αυτό μέγαρον «Ρέξ» και πού να καταλήξη; Διά να θαυμάση τις το νέον απόκτημα των Αθηνών πρέπει να έχη αρκετό κέφι και να διαθέτη αρκετήνώραν. Το σπουδαιότερο δε είνε ότι από την πρώτη στιγμή της εισόδου του μέχρι την ώρα που θα φύγη θα περιπίπτη από εκπλήξεως εις έκπληξιν περιεργαζόμενος τα διάφορα διαμερίσματα, μηχανικάς εγκαταστάσεις. Αιθούσας θεάτρου, κινηματογράφου, καμπαρέ, ρεστωράν, μπάρ, ρούφ-γκάρντεν κλπ.
Θαμβώνεται κανείς από τον πλούτον και την μεγαλοπρέπειαν που αντικρύζει εις το ομοίωμα του «Ροκφέλλερ Σίτυ» της Νέας Υόρκης. Οι τρείς αδελφοί Συκιαρίδη, οι κυριότεροι μέτοχοι του Ελληνικού Κτηματικού Οργανισμού ο οποίος διευθύνει το «Ρέξ», έλαβον την ιδέαν διά να καταπλήξουν το πανελλήνιον να κτίσουν εις το κέντρον των Αθηνών ένα μέγαροναποκλειστικώς διά κέντρα διασκεδάσεως, έπεισαν τους μηχανικούς αρχιτέκτονας του αμερικανικού κολοσσού «Ροκφέλλερ Σίτυ», Ράϊνχαρτ και Μύλλερ, να τους κάνουν τα πρώτα σχέδια διά το κτίριον αυτό. Και το κτίριον αυτό είνε ήδη έτοιμον από σήμερον, εν μικρογραφία εννοείται του αμερικανικού, να δεχθή τον θαυμασμόν των Αθηναίων.
Το ύψος του «Ρέξ» είνε 42 μέτρα. Διά να κτισθή αυτό εχρειάσθησαν δέκα εκατομμύρια εργατικαίώραι. Το οικόπεδον επί του οποίου εκτίσθηείνε 1500 πήχεις. Η όλη οικοδομή εστοίχισε περί τα 80.000.000 δρχ. Την αίθουσαν του κινηματογράφου εις την οποίαν χωρούν περί τους 1800 θεαταί, καλύπτει μία μονοκόμματη οροφή από μπετόν-αρμέ με άνοιγμα 26 μέτρων χωρίς ενδιάμεσα στηλώματα, το οποίον θεωρείται ως αρχιτεκτονικό κατόρθωμα. Υπάρχουν τέσσαρα ασανσέρ, τα οποία χωρούν από 25 άτομα το καθένα, το όλον 100 και θα δύνανται να τα ανεβάσουν εις το θέατρον εντός 30 δευτερολέπτων. Διά να ανέβη κανείς με τα πόδια μέχρι της ταράτσας πρέπει να πατήση 365 σκαλοπάτια μαρμάρινα. Όλοι οι θεαταί που θα μπορούν την ίδια ώρα να παρακολουθούν τα τρία θεάματα του «Σινεάκ», του κινηματογράφου και του θεάτρου της κ. Μαρίκας Κοτοπούλη δεν θα υπερβαίνουν τους 4400, δηλαδή 700 θεαταί του «Σινεάκ», 1900 θεαταί του κινηματογράφου και 1800 του θεάτρου Κοτοπούλη.
Η όλη διακόσμησις του εσωτερικού του «Ρέξ» είνε απλή, ωραία και μοντέρνα. Ο κινηματογράφος έχει δυό μεγάλα χωρίσματα, έκτακτες βελουδένιες πολυθρόνες και τελειοποιημένο σύστημα εξαερισμού, το, οποίον θα επιτρέπη το κάπνισμα χωρίς να δημιουργείται δυσάρεστος ατμόσφαιρα. Είνε δε, όταν προσέξη κανείς, όλη η αίθουσα ένα πελώριο τρυπητό. Όλα τα σχέδια κρύβουν εξαεριστήρες, οι κολώνες που πλαισιώνουν την σκηνή, δεξιά και αριστερά, έχουν κάθετες γραμμές που φαίνονται σαν στολίδια, αλλά είνε αληθώς κενά απ’ όπου ανανεώνεται ο αέρας και σειρές από τετραγωνάκια φαίνονται σαν άχρηστα σχέδια στους τοίχους, ενώ είνε κρυμμένα καλοριφέρ.
Διά να εισέλθη κανείς μέσα στο μεγάλο αυτό κτίριο και να το περιεργασθή θα χρειασθή ασφαλώς και πιλότο. Την πρώτη φορά που θα μπούν μέσα σ’ αυτό οι Αθηναίοι θα δυσκολευθούν κάπως διά να φθάσουν εκεί που θέλουν να παραμείνουν, είτε στο θέατρο, είτε στον κινηματογράφο, είτε στο «Σινεάκ».
Μία μεγάλη καινοτομία θα ισχύση με τον νέον αυτόν κολοσσόν. Η είσοδος εις αυτό θα είνε ελευθέρα. Ο κάθε άνθρωπος θα μπαίνημε ευκολία και θα το περιτριγυρίζη χωρίς να ενοχληθή από κανένα. Θέλει να πάη στο μπάρ να πάρη τον καφέ του και να μείνη λίγη ώρα; Είνε ελεύθερος. Αν μετά θελήση να πάη στον κινηματογράφο ή στο θέατρο δεν έχει παρά να βγάλη το εισιτήριό του και να παρακολουθήση το θέαμα. Τζαμπατζής δεν έχει να παρακολουθήση οτιδήποτε. Από την πλευρά αυτή έχουν ληφθή όλα τα μέτρα.
Σήμερα λοιπόν Αθηναίοι ετοιμασθήτε δια τα εγκαίνια του αμερικανικού μεγάρου «Ρέξ»».
(«Ελληνικόν Μέλλον», Σάββατον 23 Ιανουαρίου 1937)
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
Διαβάστε κι άλλες ιστορίες για την Παλιά Αθήνα στην ιστοσελίδα www.paliaathina.com