Ειδικοί στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι εξετάζουν το σκίτσο που έχει σχεδιαστεί με κάρβουνο και το οποίο είχε αποδοθεί από πολλούς σε μαθητές του ατελιέ του Ντα Βίντσι.
Ο τεράστιος πίνακας φυλάσσεται από το 1862 στο Conde Museum, στο ανάκτορο Chantilly και ανήκει στη συλλογή της Αναγέννησης.
Οι συντηρητές έργων τέχνης του μουσείου πιστεύουν ότι έπειτα από ένα μήνα εξετάσεων και ερευνών στο Λούβρο, το «σκίτσο είναι τουλάχιστον εν μέρει» φιλοτεχνημένο από τον αναγεννησιακό καλλιτέχνη.
«Έχει μία ποιότητα στον τρόπο που έχουν αποδοθεί το πρόσωπο και τα χέρια που είναι πραγματικά αξιοσημείωτος», δήλωσε στην Figaro, ο συντηρητής Mathieu Deldicque. «Είναι προφανώς μια προετοιμασία σχεδίου πριν μεταφερθεί σε πίνακα. Σήμερα βλέπουμε πολλές μικρές τρύπες γύρω από το πρόσωπο», πρόσθεσε.
«Σχεδόν πανομοιότυπα»
«Τα χέρια και ο κορμός είναι σχεδόν πανομοιότυπα με το αριστούργημα του Ντα Βίντσι. Ο πίνακας έχει σχεδόν το ίδιο μέγεθος με τη Μόνα Λίζα. Αυτό το σχέδιο είναι πολύ κατεστραμμένο στις άκρες, αλλά διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση σε επίπεδο προσώπου και χεριών Είναι προφανώς μια προετοιμασία σχεδίου πριν μεταφερθεί σε πίνακα. Σήμερα βλέπουμε πολλές μικρές τρύπες γύρω από το πρόσωπο», πρόσθεσε.
Ο ειδικός συντηρητής του Λούβρου Μπρούνο Μοτίν επιβεβαίωσε ότι το σκίτσο χρονολογείται στην εποχή του Λεονάρντο ντα Βίντσι, στα τέλη δηλαδή του 15ου αιώνα. Όπως δήλωσε στην Parisien, οι εξετάσεις έχουν ήδη αποκαλύψει ότι δεν ήταν ένα αντίγραφο ενός χαμένου αυθεντικού πίνακα. Ωστόσο, σημείωσε ότι «θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί για να το αποδώσουμε στον Ντα Βίντσι»
Μία γραμμή στην κορυφή του σκίτσου κοντά στο κεφάλι έχει γίνει από δεξιόχειρα, ενώ ο Λεονάρντο ζωγράφιζε με το αριστερό.
«Είναι μία δουλειά που θα χρειαστεί καιρό. Είναι πολύ δύσκολο έργο για να δουλέψουμε πάνω του, καθώς είναι εξαιρετικά εύθραυστο», πρόσθεσε
Περισσότεροι από δέκα ειδικοί επεξεργάζονται τις προηγούμενες δύο εβδομάδες, χρησιμοποιώντας σαρωτές και άλλες επιστημονικές μεθόδους. Οι έρευνές τους επικεντρώνονται στην χρονολόγηση του πίνακα, αν δηλαδή φιλοτεχνήθηκε πριν ή μετά τη Μόνα Λίζα, η οποία χρονολογείται μετά το 1503, καθώς επίσης και αν έχει σχέση με άλλες Γυμνές «Τζοκόντες», οι οποίες ζωγραφίστηκαν σε εποχές που δύσκολα χρονολογούνται και είναι περίπου 20.
Ανάμεσά τους, η πιο διάσημη Γυμνή Τζοκόντα βρίσκεται στο Μουσείο Ermitage της Αγίας Πετρούπολης.
Ο Μοτίν ελπίζει να αποκαλυφθεί η ταυτότητα του καλλιτέχνη εντός δύο ετών, όταν θα πραγματοποιηθεί έκθεση στο Chantilly για τα 500 χρόνια από τον θάνατο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.