Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ο Στογιάκοβιτς το 2001 οδήγησε την τότε Γιουγκοσλαβία στο χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Τουρκίας, παίρνοντας… σπίτι τον τίτλο του MVP και θυμήθηκε εκείνη τη θριαμβευτική για την ομάδα του και τον ίδιο διοργάνωση, συνδέοντάς τη με το σήμερα του σερβικού μπάσκετ!
Αναλυτικά η συνέντευξη του Πέτζα Στογιάκοβιτς στην ιστοσελίδα της FIBA για την πρωταθλήτρια Ευρώπης Γιουγκοσλαβία στο Ευρωμπάσκετ 2001:
Η τελειότητα δεν είναι εφικτή, αλλά αν κυνηγήσουμε την τελειότητα μπορούμε να πιάσουμε την αριστεία. Η παλιά ατάκα του Βινς Λομπάρντι φαίνεται τέλεια για να περιγράψει την ομάδα της Γιουγκοσλαβίας του 2001.
Κανονικά δεν επρόκειτο να είναι τόσο καλοί. Η Γιουγκοσλαβία είχε ήδη φλερτάρει με το εξαιρετικό τη δεκαετία του 1990, κερδίζοντας το Ευρωμπάσκετ το 1995 και το 1997, ενώ ενδιάμεσα είχε κι ένα ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 και προσθέτοντας περισσότερη δόξα στο Παγκόσμιο Κύπελλο Μπάσκετ με τον τίτλο που κέρδισε το 1998.
Όμως, καθώς πέρασαν χρόνια, ήταν σαφές ότι οι Βλάντε Ντίβατς, Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Σάσα Τζόρτζεβιτς και Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς δεν γίνονταν νεότεροι. Χρειάστηκε νεότερη ένεση, για να κρατήσει το έθνος στην κορυφή.
Ο αποκλεισμός στους προημιτελικούς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 ήταν ένα σημάδι ότι ερχόταν μια αλλαγή. Αποδείχθηκε μια αλλαγή προς το καλύτερο, καθώς η Γιουγκοσλαβία σάρωσε στο Ευρωμπάσκετ 2001 για να πάρει άλλο ένα χρυσό, κερδίζοντας όλα εκτός από ένα από τα παιχνίδια της με διψήφια διαφορά.
“Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια! Αλλά όταν σκέφτομαι το 2001, σκέφτομαι πόσο κυρίαρχοι και ανώτεροι ήμασταν, διψασμένοι και πεινασμένοι για να πάρουμε πίσω τον τίτλο μετά την καταστροφή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2000”, δήλωσε ο Πρέντραγκ Στόγιακοβιτς στο fiba.basketball, σκεπτόμενος εκείνο το καυτό καλοκαίρι στην Αττάλεια και την Κωνσταντινούπολη.
“Κυρίαρχοι και ανώτεροι” είναι οι σωστές λέξεις.
Η Γιουγκοσλαβία είχε +14 εναντίον της Κροατίας, +13 εναντίον της Γερμανίας και πρέπει να βγάλεις όλα τα κομπιουτεράκια σου για να καταλάβεις τη διαφορά έναντι της Εσθονίας σε μια επίδειξη δύναμης με 113-58. Η Λετονία υπέστη ήττα με 114-78 στους προημιτελικούς, η Ισπανία έχασε με 13 πόντους στους ημιτελικούς, και ήταν μόνο η οικοδέσποινα Τουρκία και κατάφερε να μείνει σε μονοψήφια διαφορά εναντίον του Στόγιακοβιτς και της παρέας του, χάνοντας στον τελικό με 78-69.
Μια νίκη εννέα πόντων είναι η πιο μικρή διαφορά; Αυτό σημαίνει τελειότητα.
“Η ομάδα μας ήταν πολύ δυνατή, με πολύ βαθύ ρόστερ. Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ ακόμη και να ονομάσω τον πάγκο μας ως τέτοιον, γιατί μιλάμε για παιδιά που ήταν οι κύριοι πρωταγωνιστές των ομάδων τους, έπαιξαν σε πολύ υψηλά επίπεδα επαγγελματικού μπάσκετ, έτσι είχαμε μια καλή ισορροπία στην ομάδα μας με τον προπονητή Σβέτισλαβ Πέσιτς ως διευθυντή της ορχήστρας μας”, δήλωσε ο MVP.
Ο Στόγιακοβιτς είχε κατά μέσο όρο 23 πόντους ανά παιχνίδι το 2001, με 18/35 τρίποντα στα έξι παιχνίδια. Ακόμα και όταν οι αντίπαλοι τον επιβράδυναν όπως έκανε η Τουρκία στον τελικό, κρατώντας τον σε 6/14 σουτ, είχε συμπαίκτες για να τον καλύψουν. Τέτοιος ήταν ο Βλάντο Στσεπάνοβιτς, με 19 πόντους στον τελικό.
“Αυτό είπα για τους παίκτες του πάγκου που δεν είναι πραγματικά παίκτες πάγκου, αλλά παίκτες υψηλού επιπέδου στην καριέρα τους σε συλλογικό επίπεδο. Ο Στσέπο χρησιμοποίησε την ευκαιρία του τέλεια στο ματς τίτλου, ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα δέχτηκε τον ρόλο του έκτου παίκτη, ο Σάσα Ομπράντοβιτς ήταν ο βετεράνος πόιντ γκαρντ που μας έδωσε πολλή ηρεμία όταν το χρειαζόμασταν… Υποτίθεται ότι θα έπρεπε η ομάδα να περάσει από μια μετάβαση από τις χρυσές γενιές σε κάτι νέο, αλλά με τόση υποστήριξη από βετεράνους, και τόσα πολλά κίνητρα από όλους ήμασταν μια καλά ισορροπημένη ομάδα”, εξήγησε ο Στόγιακοβιτς.
Αποδείχθηκε μια ομάδα τόσο κοντά στην τελειότητα. Μία από τις πιο κυρίαρχες στην ιστορία του Ευρωμπάσκετ, αλλά ο ηγέτης τους δεν θέλει να συγκριθεί μέσω διαφορετικών εποχών του μπάσκετ.
“Το Ευρωμπάσκετ ήταν μια διαφορετική διοργάνωση τότε. Την κερδίσαμε σε μόλις έξι παιχνίδια, γνωρίζετε ότι έχει αλλάξει και τώρα φαίνεται ότι περισσότερες ομάδες έχουν την ευκαιρία να το κερδίσουν, περισσότερες ομάδες έχουν την ευκαιρία να προχωρήσουν μετά από ένα κακό ξεκίνημα, υπάρχουν περισσότερα παιχνίδια. Είχαμε τρία παιχνίδια, στη συνέχεια κατευθείαν στα προημιτελικά, στους ημιτελικούς και στον τελικό”.
Σε περίπτωση που δεν αντιλαμβάνεστε ότι η Γιουγκοσλαβία του 2001 ήταν η πιο κυρίαρχη ομάδα στην πρόσφατη ιστορία, πιθανότατα δείχνετε το δάχτυλό σας προς μια από τις ισπανικές ομάδες της νέας χιλιετίας. Ο Στόγιακοβιτς είχε ένα εισιτήριο πρώτης σειράς στα χρόνια διαμόρφωσης της Ισπανίας όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
“Θυμάμαι ότι σκέφτηκα ότι οι Ισπανοί άφησαν τόσο καλή εντύπωση σε όλους στην Τουρκία. Μετά το πρώτο παιχνίδι, όλοι το σκεφτήκαμε. Αυτή ήταν η αρχή της γενιάς τους που κυριάρχησε τα επόμενα 15-20 χρόνια … Μετά από όλα, είναι ακόμα εδώ, απολαμβάνουν ό, τι ξεκίνησε τότε. Τους νικήσαμε το 2001, παίξαμε το 2002 ξανά και ξέραμε ότι θα είναι σπουδαίοι. Αυτό δείχνει ότι οι μακροπρόθεσμες επενδύσεις και η σκληρή δουλειά που έκανε η Ισπανία στον αθλητισμό, τις ομάδες, τις ακαδημίες, όλα απέδωσαν. Χρειάζεται μόνο υπομονή”.
Η Ισπανία τερμάτισε στην τρίτη θέση στην Τουρκία, ακριβώς πίσω από τη Γιουγκοσλαβία και τους οικοδεσπότες. Η εκφοβιστική ατμόσφαιρα του Abdi Ipekci βρίσκεται ακόμα στο κεφάλι του Στογιάκοβιτς.
“Το 2001 ήταν επίσης η γέννηση αυτής της μεγάλης τουρκικής γενιάς παικτών. Ο Χέντο (Τούρκογλου) προερχόταν από την πρώτη του σεζόν NBA, ο Μεμέτ Οκούρ ήταν εκεί, ο δικός μας Μιρσάντ (Τουρκτσάν), ο (Ιμπραήμ) Κουτλουάι… Μια ενδιαφέρουσα ομάδα, χωρίς αμφιβολία. Είχαν τον κόσμο πίσω τους, και το χρησιμοποίησαν τέλεια, όλο τον ενθουσιασμό, την κίνηση που τους έδιναν οι οπαδοί, φαίνονταν ανεβασμένοι. Θυμάμαι ότι η πορεία τους προς τον τελικό ήταν τρελή, το παιχνίδι με τη Γερμανία στον ημιτελικό… ή εναντίον της Κροατίας στους προημιτελικούς, είναι καταπληκτικό το γεγονός ότι επέζησαν από όλα αυτά και έφτασαν στον τελικό”.
Όμως, ήταν ανίσχυροι ενάντια στην τέλεια ομάδα του Πέσιτς, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος μόλις ένα χρόνο αργότερα στην Ινδιανάπολη.
Με back-to-back τρόπαια, η μετάβαση στη νέα γενιά φαινόταν να έχει ολοκληρωθεί και το έθνος θα κυβερνούσε τον κόσμο του μπάσκετ για τα επόμενα χρόνια, σωστά;
Λάθος.
Αποδείχθηκε ότι το 2001 και το 2002 ήταν οι δύο τελευταίες φορές που το μπλε, το λευκό και το κόκκινο στάθηκαν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
Η σειρά των χρωμάτων στη σημαία άλλαξε όταν η Σερβία και το Μαυροβούνιο χώρισαν. Η Σερβία πλησίασε το 2009, το 2014, το 2016 και το 2017, αλλά το τελευταίο βήμα ήταν πάντα πολύ υψηλό, είτε αντίπαλος ήταν η Ισπανία, οι ΗΠΑ είτε η Σλοβενία.
“Υπάρχουν τόσοι πολλοί παράγοντες που σε επηρεάζουν σε τουρνουά όπως αυτά. Είχαμε τα ταλέντα με τους Τεόντοσιτς, Μπογκντάνοβιτς, Μπιέλιτσα, αλλά μερικές φορές φαινόταν ότι χρειαζόμασταν λίγο τύχη και από την πλευρά μας. Σε αυτούς τους τελικούς που έπαιξαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Ευρωμπάσκετ, φάνηκε ότι έφτασαν εκεί ενώ έλειπαν βασικοί παίκτες”, είπε ο Στογιάκοβιτς.
“Δεν ξέρω αν πρέπει να ανησυχούμε για το ότι χάνουμε τους τελικούς συνεχώς, αλλά όταν κοιτάς την κατάσταση αυτή τη στιγμή από μια ουδέτερη στάση – οι σερβικές ομάδες είναι πάντα ταλαντούχες. Τώρα είναι απλώς θέμα αντίδρασης, να είναι όλοι στην ίδια σελίδα, απολαμβάνοντας αυτό που μπορούν να κάνουν οι Νίκολα Γιόκιτς και Μπογκντάν Μπογκντάνοβιτς τα επόμενα πέντε έως επτά χρόνια μαζί, και πρέπει να το εκμεταλλευτούμε, για να πάρουμε επιτέλους χρυσό κάπου. Το Ευρωμπάσκετ φαίνεται σαν μια καλή ευκαιρία να το κάνουμε. Αλλά είναι μια διαδικασία. Οι διοργανώσεις είναι πάντα δύσκολες, μόνο μία απουσία μπορεί να αλλάξει τα πάντα”.
Όχι μόνο ο Στογιάκοβιτς ήταν μέρος των τελευταίων Σερβικών ομάδων που κέρδισαν τίτλο, αλλά ήταν και ο τελευταίος Σέρβος παίκτης που επιλέχθηκε ως ο πιο πολύτιμος παίκτης της διοργάνωσης, το 2001. Όταν η Γιουγκοσλαβία κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο 2002, ο Ντιρκ Νόβιτσκι πήρε το βραβείο. Πόσο καιρό θα πρέπει να περιμένουμε έναν Σέρβο παίκτη να πάρει το τρόπαιο MVP;
“Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση. Εντάξει, ο Μπόγκνταν και ο Γιόκιτς έχουν αποδείξει χρόνο με το χρόνο ότι έχουν την ποιότητα να το κάνουν, όμως τόσα πολλά πράγματα πρέπει να πάνε με τα νερά σου για να γίνει. Δεν πρόκειται ποτέ με έναν ή δύο παίκτες. Γι’ αυτό η γραμμή μεταξύ μιας νίκης και μιας ήττας είναι τόσο λεπτή. Είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα για να συζητήσεις “, δήλωσε ο Στογιάκοβιτς.
Είναι απολύτως σωστός. Δεν ήταν θέμα ενός ή δύο παικτών με τη Γιουγκοσλαβία του 2001. Αν σταματούσες τον Στογιάκοβιτς, έπρεπε να βάλεις στοπ σε Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Μίλαν Γκούροβιτς, Πρέντραγκ Ντρόμπνιακ, Βλάντο Στσεπάνοβιτς, Ντέγιαν Τομάσεβιτς, Μάρκο Γιάριτς, Ντράγκαν Τάρλατς, Σάσα Ομπράντοβιτς, Ιγκόρ Ρακόσεβιτς, Ντέγιαν Μιλόγιεβιτς και Βεσελίν Πέτροβιτς. Προσθέστε και τον προπονητή Πέσιτς στην εξίσωση.
Όσο πιο κοντά μπορεί να φτάσει κάτι στην τελειότητα.