[lptitle title=”BEGIN THE COUNTDOWN”]
[lpcontent]
Του Στάθη Τραπεζανλίδη/ info@eurohoops.net
Πολλές ομάδες εντυπωσίασαν με το μπάσκετ που έπαιξαν στο Ευρωμπάσκετ, κάποιες ήταν οι μεγάλες εκπλήξεις του τουρνουά, λίγες όμως ήταν αυτές που κυριάρχησαν καθολικά και δημιούργησαν τη δικιά τους αυτοκρατορία για αρκετά χρόνια. Το Eurohoops παρουσιάζει τις ομάδες που ήταν στην κορυφή για τουλάχιστον δύο συνεχόμενες διοργανώσεις και στις κορυφαίες ομάδες για τουλάχιστον μία οκταετία!
[/lpcontent]
[lptitle title=”6. Σοβιετική Ένωση 1957-1971 “]
[lpcontent]
Η Σοβιετική Ένωση παρουσιάσε αρκετές καλές ομάδες και πάντα πρωταγωνιστούσε. Είναι δύσκολο να πει κάποιος ότι σταμάτησε να κυριαρχεί αφού από το 1957 μέχρι και το 1991 όταν και διασπάστηκε δεν υπάρχει χρονιά και διοργάνωση που να μην κατέκτησε μετάλλιο. Ασύλληπτο ρεκόρ! Παρόλα αυτά δύο είναι οι σημαντικότερες και πιο πετυχημένες περίοδοι. Η πρώτη είναι τα οκτώ συνεχόμενα χρυσά (1957-1971) και η δεύτερη τα τρία χρυσά σε τέσσερεις διοργανώσεις (1979-1985).
Καμία ομάδα δεν κυριάρχησε στον βαθμό που το έκανε η Σοβιετική ένωση την περίοδο 1957-1971. Πρόκειται για την κορυφαία ομάδα όλων των εποχών στην Ευρώπη σε επίπεδο εθνικών ομάδων βάσει τίτλων, μεταλλίων και αριθμών. Κατέκτησε 8 συνεχόμενα Ευρωμπάσκετ και έμεινε αήττητη για 59 παιχνίδια μέχρι να σταματήσει το σερί της η Γιουγκοσλαβία και να ξεκινήσει τη δική της δυναστεία. Αυτό το διάστημα αγωνίστηκαν σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Γκενάντι Βολνόφ, παίκτες θρύλοι όπως οι Βίκτορ Ζούμπκοφ και Σεργκεί Μπέλοφ και προπονητές που έμειναν στην ιστορία όπως ο Αλεξάντερ Γκομέλσκι.
Υπήρξαν χρονιές που οι Γιουγκοσλάβοι – κυρίως – προσπάθησαν να αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία των Σοβιετικών, ενώ άλλες φορές οι Σοβιετικοί έφτασαν μέχρι και την κορυφή χωρίς να απειληθούν ουσιαστικά.
[/lpcontent]
[lptitle title=”5. Γιουγκοσλαβία 1973-1977“]
[lpcontent]
Τέσσερεις φορές περιορίστηκαν στη δεύτερη θέση οι Γιουγκοσλάβοι μέχρι να καταφέρουν να πάρουν τα σκήπτρα από τους Σοβιετικούς αλλά όταν τα κατάφεραν έμειναν στην κορυφή για τρεις σερί διοργανώσεις. Σπουδαία ομάδα με παίκτες – θρύλους στο ευρωπαϊκό μπάσκετ όπως οι Κρέσιμιρ Τσόσιτς, Ντράζεν Νταλιπάτζιτς, Ζόραν Σλάβνιτς και Μίρτσα Ντελίμπασιτς. Το 1973 στην Ισπανία οι οικοδεσπότες ήταν αυτοί οι οποίοι πέταξαν εκτός τελικού τους Σοβιετικούς και σταμάτησαν την κυριαρχία τους αλλά οι Γιουγκοσλάβοι ήταν καλύτεροι στον τελικό και κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο.
Τόσο το 1975 στο Βελιγράδι όσο και το 1977 στη Λιέγη οι ομάδες των Μίρκο Νοβοσέλ και Άτσα Νίκολιτς αντίστοιχα ήταν καλύτερες και κατέκτησαν την πρώτη θέση στη διοργάνωση. Τσόσιτς και Νταλιπάγκιτς μάγεψαν με τις εμφανίσεις τους με τον πρώτο να αναδεικνύεται πολυτιμότερος παίκτης του Ευρωμπάσκετ το 1975 για δεύτερη φορά στην καριέρα του και τον δεύτερο να είναι πρώτος σκόρερ της ομάδας του και πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά το 1977.
[/lpcontent]
[lptitle title=”4. Σοβιετική Ένωση 1979-1985“]
[lpcontent]
Τρία τουρνουά χωρίς τίτλο ήταν πολλά για τους Σοβιετικούς, οι οποίοι δημιούργησαν ξανά τη δική τους δυναστεία με τρία χρυσά μετάλλια κι ένα χάλκινο. Το 1979 στην Ιταλία στο κύκνειο άσμα του Σεργκέι Μπέλοφ οι Σοβιετικοί κατέκτησαν εύκολα την πρώτη θέση κόντρα στο Ισραήλ του Μίκι Μπέρκοβιτς. To 1981 χωρίς τον Σεργκέι Μπέλοφ, αλλά με τους Τσατσένκο, Μίσκιν, Βάλτερς και Γιοβάισα οι Σοβιετικοί ήταν αχτύπητοι και κέρδισαν ξανά το χρυσό.
Το σερί τους θα διακόπηκε 1983 από την εξαιρετική Ιταλία, αλλά δύο χρόνια αργότερα στη Δυτική Γερμανία με ηγέτη τον Άρβιντας Σαμπόνις συνέτριψαν στον τελικό την Τσεχοσλοβακία. O Λιθουανός σέντερ αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης. Αυτό ήταν και το τελευταίο χρυσό μετάλλιο των Σοβιετικών σε Ευρωμπάσκετ μέχρι και τη διάσπασή τους το 1991.
[/lpcontent]
[lptitle title=”3. Γιουγκοσλαβία 1989-1991“]
[lpcontent]
Πολλοί θεωρούν ότι αυτή είναι η κορυφαία ομάδα όλων των εποχών. Αποτελούμενη από αστέρες όπως οι Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ράτζα, Ντίβατς σε πολύ νεαρή ηλικία που δεν είχαν ακόμα δείξει πλήρως το πλούσιο ταλέντο τους. Δυστυχώς για τους φίλους του αθλήματος η Γιουγκοσλαβία διασπάστηκε και δεν καταφέραμε ποτέ να μάθουμε το ταβάνι της. Η διαφορά της από τις υπόλοιπες ομάδες φαίνεται κι από την έκβαση των δύο τελικών όταν και κέρδισε άνετα τόσο την Ελλάδα του Γκάλη (1989) όσο και την Ιταλία του Τζεντίλε (1991).
Το 1991 μάλιστα η Γιουγκοσλαβία αγωνίστηκε χωρίς τον Γιούρι Ζντοβτς στο τουρνουά, καθώς του ζητήθηκε να μην λάβει μέρος στο τουρνουά όταν ειδοποιήθηκε πως η Σλοβενία κύρηξε την ανεξαρτησία της και εκείνος υπάκουσε. Το 1989 ο Ντράζεν Πέτροβιτς αγωνίστηκε για τελευταία φορά σε Ευρωμπάσκετ και αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης, ενώ το 1991 τον διαδέχθηκε ένας άλλος Κροάτης, ο εντυπωσιακός Τόνι Κούκοτς.
[/lpcontent]
[lptitle title=”2. Γιουγκοσλαβία 1995-2001“]
[lpcontent]
Η Γιουγκοσλαβία διασπάστηκε, αλλά συνέχισε να κυριαρχεί με πρωταγωνιστές πλέον τους Τζόρτζεβιτς, Μποντιρόγκα, Ντίβατς και Στογιάγκοβιτς. Τρία χρυσά κατέκτησαν οι Γιουγκοσλάβοι στις επόμενες τέσσερεις διοργανώσεις. Η εμφάνιση του Τζόρτζεβιτς στον τελικό του 1995 είναι μία από τις καλύτερες που έχουμε δει ποτέ στη διοργάνωση με 41 πόντους και 9/12 τρίποντα και δυο χρόνια αργότερα, το 1997 αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά οδηγώντας τους Σέρβους στην κορυφή και πάλι.
Το 2001 στην Τουρκία και μετά από το χάλκινο μετάλλιο το 1999 οι Σέρβοι ξανάφτασαν στην κορυφή με ηγέτη τον τότε σούπερ σταρ των Σακραμέντο Κινγκς, Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς. Στον τελικό μάλιστα κέρδισαν τους οικοδεσπότες και αρκετά φιλόδοξους Τούρκους του Χέντο Τούρκογλου. Αυτό είναι και το τελευταίο χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ των Σέρβων μέχρι και σήμερα.
[/lpcontent]
[lptitle title=”1. Ισπανία 2009-2011“]
[lpcontent]
Η Ισπανία αποτελεί την τελευταία μεγάλη αυτοκρατορία στην Ευρώπη. Κατέκτησε δύο συνεχόμενες διοργανώσεις, το 2009 στην Πολωνία και το 2011 στην Λιθουανία. Νωρίτερα έφτασε αρκετές φορές κοντά στην πηγή χωρίς να πιει νερό. Ήταν φιναλίστ το 2007 στην Ισπανία, το 2003 στην Σουηδία, τρίτη το 2001 στην Τουρκία και τέταρτη το 2005 στην Σερβία. Η Γαλλία την αποκαθήλωσε από τον θρόνο της στην τελευταία διοργάνωση (2013 στην Σλοβενία) και το ερώτημα για το αν θα συνεχιστεί η κυριαρχία των “Φούριας Ρόχας” θα απαντηθεί στις 20 Σεπτέμβρη 2015, όταν και θα έχει ολοκληρωθεί το φετινό Ευρωμπάσκετ.
Η ταλαντούχα αυτή γενιά των Ισπανών άρχισε να μπολιάζεται στις επιτυχίες με την Εθνική ομάδα το 2001, όταν και πρωτοεμφανίστηκαν οι Πάου Γκασόλ, Χουάν Κάρλος Ναβάρο, Φελίπε Ρέγιες και Χόρχε Γκαρμπαχόσα. Με το πέρασμα των χρόνων κάποιοι αποχώρησαν αλλά την θέση τους πήραν ακόμα πιο ταλαντούχοι (Ρούμπιο) και καλύτεροι (Ρούντι Φερνάντεθ) παίκτες, δημιουργήθηκε η απαραίτητη χημεία.
Μέχρι να φτάσουν στην κορυφή της Ευρώπης χρειάστηκε να φάνε αρκετές “σφαλιάρες” με μεγαλύτερη όλων τον χαμένο τελικό της Μαδρίτης από τη Ρωσία. Το μπάσκετ που έπαιξαν όλο αυτό το διάστημα ήταν απολαυστικό και το θέαμα χορταστικό! Γρήγορο μπάσκετ, τρέξιμο, θεαματικές φάσεις και πολλά σουτ ήταν κάποια από τα στοιχεία που τους χαρακτήρισαν.
[/lpcontent]