[lptitle title=”BEGIN THE COUNTDOWN”]
[lpcontent]
Του Στάθη Τραπεζανλίδη/ info@eurohoops.net
Τα τελευταία χρόνια πολλές ομάδες χρησιμοποιούν νατουραλιζέ παίκτες, δηλαδή παίκτες που έχουν γεννηθεί σε άλλη χώρα και παίρνουν το διαβατήριο ώστε να μπορούν να αγωνιστούν με την Εθνική ομάδα. Είναι μόδα των τελευταίων ετών, αλλά πολλοί ίσως να μην γνωρίζουν ότι υπήρξαν και στο παρελθόν τέτοιες περιπτώσεις αν και τότε οι παίκτες που αγωνίστηκαν στη «δεύτερη πατρίδα» τους έπαιζαν πολλά χρόνια στην Ευρώπη και το εγχώριο πρωτάθλημα. Το Eurohoops παρουσιάζει τις δέκα κορυφαίες περιπτώσεις Αμερικανών που αγωνίστηκαν σε Ευρωμπάσκετ βάσει προσφοράς και τελικής κατάταξης της ομάδας στο τουρνουά.
[/lpcontent]
[lptitle title=”10. Τράβις Ντίνερ (Ιταλία) – Όγδοη θέση 2013“]
[lpcontent]
Τη σεζόν 2012-13 ο Αμερικανός πόιντ γκαρντ πραγματοποίησε σπουδαία χρονιά με τη Σάσαρι και η ομοσπονδία του έδωσε το ιταλικό διαβατήριο (η σύζυγός του είναι Ιταλίδα) ώστε να αγωνιστεί με την Εθνική ομάδα της Ιταλίας. Παρόλα αυτά το τουρνουά δεν εξελίχθηκε καλά, η φιλόδοξη ομάδα του Πιανιτζάνι διασταυρώθηκε με την Λιθουανία και αποκλείστηκε από τα ημιτελικά. Ο Τράβις Ντίνερ είχε 3 πόντους και 2 ασίστ σε 14 λεπτά ανά παιχνίδι.
[/lpcontent]
[lptitle title=”9. Κέλλι ΜακΚάρτι (Ρωσία) – Έβδομη θέση 2009“]
[lpcontent]
Ο Κέλλι ΜακΚάρτι απέκτησε το ρωσικό διαβατήριο και αγωνίστηκε το 2009 στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Παρά το γεγονός ότι ήταν ήδη 34 χρονών είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα και τέλειωσε το τουρνουά με 12,5 πόντους σε 33,5 λεπτά συμμετοχής κατά μέσο όρο! Η Ρωσία διασταυρώθηκε με την Σερβία στα προημιτελικά και αποκλείστηκε νωρίς στα νοκ άουτ παιχνίδια τερματίζοντας εν τέλει στην έβδομη θέση της διοργάνωσης.
[/lpcontent]
[lptitle title=”8. Κρόφορντ Πάλμερ (Γαλλία) -Έκτη θέση 2001“]
[lpcontent]
O Αμερικανός δεν αγωνίστηκε σε πολλά τουρνουά με την εθνική Γαλλίας, αλλά ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας το 2001 στην Τουρκία όταν και τερμάτισε στην έκτη θέση. Πραγματοποίησε το καλύτερο παιχνίδι του κόντρα στην Ουκρανία (ήττα με 89-86) έχοντας 18 πόντους και 10 ριμπαόυντ. Τέλειωσε το τουρνουά με 9,5 πόντους και 5,3 ριμπάουντ κατά μέσο όρο σε 23 λεπτά συμμετοχής.
[/lpcontent]
[lptitle title=”7. Που Τζέτερ (Ουκρανία) – Έκτη θέση (2013)“]
[lpcontent]
O Που Τζέτερ αγωνίστηκε για μόλις μία σεζόν στην Ουκρανία την περίοδο 2007-2008. Παρόλα αυτά πήρε το ουκρανικό διαβατήριο και αγωνίστηκε με την εθνική ομάδα. Ο Αμερικανός σκόρερ ήταν ο ηγέτης της ομάδας του Μάικ Φρατέλο και με τις σπουδαίες εμφανίσεις του την οδήγησε στην έκτη θέση το 2013 στη Σλοβενία αποτελώντας την έκπληξη της διοργάνωσης. Ο 32χρονος πλέον παίκτης τέλειωσε το τουρνουά με 13,5 πόντους, 4,1 ασίστ και 3,5 ριμπάουντ σε 28 λεπτά κατά μέσο όρο.
[/lpcontent]
[lptitle title=”6. Μάικ Σμιθ (Ισπανία) – Πέμπτη θέση 1997“]
[lpcontent]
Ο Αμερικανός έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από τις Μπανταλόνα και Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ αγωνίστηκε στο ισπανικό πρωτάθλημα για δώδεκα χρόνια. Με την Εθνική ομάδα της Ισπανίας πήρε μέρος σε δύο Ευρωμπάσκετ. Το 1997 στην Ισπανία κατέκτησε την πέμπτη θέση με τους “Φούριας Ρόχας” έχοντας σημαντικό ρόλο στην ομάδα με 8 πόντους και 4 ριμπάουντ κατά μέσο όρο σε 24 λεπτά συμμετοχής.
[/lpcontent]
[lptitle title=”5. Ντοντάγε Ντρέιπερ (Κροατία) – Τέταρτη θέση 2013“]
[lpcontent]
Ο Αμερικανός πόιντ γκαρντ ήταν μέλος της Εθνικής Κροατίας το 2013 όταν και κατέκτησε την τέταρτη θέση στη Σλοβενία. Ηταν σημαντικός στο ροτέισον της ομάδας αν και όχι πρωταγωνιστής. Είχε κατά μέσο όρο 5,8 πόντους και 2,7 ασίστ σε 20 λεπτά συμμετοχής. Αγωνίστηκε για δύο μόλις σεζόν στο κροατικό πρωτάθλημα (2010-2012) με τη φανέλα της Τσεντεβίτα.
[/lpcontent]
[lptitle title=”4. Κλίφορντ Λιουκ (Ισπανία) – Ασημένιο μετάλλιο 1973“]
[lpcontent]
Μέλος της χρυσής ομάδας της Ρεάλ Μαδρίτης που κυριάρχησε τη δεκαετία του ’60. Ο Αμερικανός ήταν βασικό μέλος της Εθνικής Ισπανίας το 1973, όταν και μαζί με έναν άλλον Αμερικανό, τον Ουέιν Μπράμπεντερ, την οδήγησαν στο ασημένιο μετάλλιο. Γεννήθηκε στην Αμερική και αγωνίστηκε στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Έγινε ντραφτ από τους Νικς αλλά δεν αγωνίστηκε ποτέ στο ΝΒΑ καταλήγοντας στην Ρεάλ Μαδρίτης και το ισπανικό πρωτάθλημα, εκεί όπου αγωνίστηκε για περισσότερο από μία δεκαετία.
[/lpcontent]
[lptitle title=”3. Μπο ΜακΚάλεμπ (ΠΓΔΜ) – Τέταρτη θέση 2011“]
[lpcontent]
Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας το 2011. Ο Μπο ΜακΚάλεμπ οδήγησε την ομάδα του μέχρι και τα ημιτελικά αποκλείοντας στα προημιτελικά τους οικοδεσπότες Λιθουανούς. Εκεί η ΠΓΔΜ αν και το πάλεψε κοιτώντας στα μάτια τους Ισπανούς δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το… “θαύμα” και εν τέλει κατέληξε τέταρτη. Ο Αμερικανός πόιντ γκαρντ πραγματοποίησε σπουδαίες εμφανίσεις και ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης. Η τέταρτη θέση είναι η καλύτερη που έχει πάρει ποτέ η ΠΓΔΜ και προκάλεσε μεγάλη αίσθηση σε όλη την μπασκετική Ευρώπη.
[/lpcontent]
[lptitle title=”2. Ουέιν Μπράμπεντερ (Ισπανία) – Ασημένιο μετάλλιο 1973“]
[lpcontent]
Ο Αμερικανός Γουέιν Μπράμπεντερ οδήγησε την Εθνική Ισπανίας στη δεύτερη θέση του Ευρωμπάσκετ το 1973. Στον τελικό μπορεί να ηττήθηκε από την Γιουγκοσλαβία αλλά προηγουμένως είχε αποκλείσει την Σοβιετική Ένωση στον ημιτελικό σταματώντας το εκπληκτικό σερί της των 8 συνεχόμενων κατακτήσεων. Ο ίδιος αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης παρά την ήττα στον τελικό, δείγμα των εκπληκτικών εμφανίσεων που πραγματοποίησε. Ο Αμερικανός, ο οποίος μπορούσε να αγωνιστεί τόσο στη θέση “2” όσο και στη θέση “3” αγωνίστηκε για πάνω από δέκα χρόνια στο ισπανικό πρωτάθλημα και την Ρεάλ Μαδρίτης.
[/lpcontent]
[lptitle title=”1. Τζέι Αρ Χόλντεν (Ρωσία) – Χρυσό μετάλλιο 2007“]
[lpcontent]
Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να αποφασίσει κάποιος ποιος είναι ο πιο καθοριστικός νατουραλιζέ παίκτης στην ιστορία των Ευρωμπάσκετ. Άλλωστε το σουτ του Τζέι Αρ Χόλντεν στον τελικό του Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας το 2007 κόντρα στους γηπεδούχους είναι ένα από τα πιο γνωστά της τελευταίας εικοσαετίας! Ο Αμερικανός πόιντ γκαρντ πέρα από το καθοριστικό σουτ στον τελικό που ήταν το κερασάκι στην τούρτα, ήταν ένας από τους βασικούς πυλώνες της ρωσικής ομάδας. Έμελλε να είναι ένας Αμερικανός αυτός που θα οδηγήσει τους Ρώσους στο μοναδικό τους τρόπαιο μετά την διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης και μάλιστα υπό την καθοδήγηση Αμερικανοισραηλινού προπονητή (Ντέιβιντ Μπλατ). Ο Τζέι Αρ Χόλντεν αγωνίστηκε αρκετά χρόνια τόσο στο ρωσικό πρωτάθλημα με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας όσο και στην Εθνική ομάδα.
[/lpcontent]