Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Ήταν το 1ο πραγματικά δυνατό τεστ για την Εθνική ομάδα απέναντι στη Κροατία, που παρατάχθηκε χωρίς τον μεγάλο της σταρ, Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς. Ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε με περίεργο τρόπο και γύρισε με την αλλαγή της τακτικής της ομάδας. Η σύνθεση με τα 3 γκαρντ, έδωσε μεγαλύτερη ποικιλία και δημιουργία στην επίθεση, καλύτερο διάβασμα και γενικά εκμετάλλευση στο μέγιστο επίπεδο των πλεονεκτημάτων που είχαμε από αυτό το σχήμα.
Η αστοχία και το “ταμπούρι”
Η Εθνική ξεκίνησε άσχημα το παιχνίδι, κυρίως λόγω της πολύ κλειστής άμυνας των Κροατών, που ρίσκαραν στο εξωτερικό σουτ. Η αντιμετώπιση της άμυνας στο πικ εν ρολ από τους Κροάτες είχε βοήθειες για να μη πάει η μπάλα εύκολα στους ψηλούς μας, που έκαναν θραύση στο χτεσινό παιχνίδι με τα Σκόπια. Συνήθως στις βοήθειες πήγαινε ο παίχτης της αδύνατης πλευράς, που τις περισσότερες φορές, ήταν ο παίχτης που μάρκαρε τον Πρίντεζη, αλλά γενικά η λογική της άμυνας των Κροατών ήταν να προστατέψει απόλυτα τη ρακέτα της.
Η Εθνική έδειχνε να κολλάει και γενικά να παραμένει σχετικά στατική. Οι προϋποθέσεις για ελεύθερα σουτ δημιουργήθηκαν αλλά σχεδόν όλα τα σουτ ήταν άστοχα. Στη 2η περίοδο οι Κροάτες έπαιξαν για μεγάλα διαστήματα άμυνα ζώνης, με σαφέστατο προσανατολισμό να κλείνουν προς τη ρακέτα τους. Μια άμυνα σχεδόν ταμπούρι που ειδικά στις πλευρές ήταν άδεια, Παρόλα αυτά τα σουτ ήταν άστοχα και όχι μόνο αυτό, αλλά η ανισορροπία κάτω από την οποία εκτελούσαμε, δημιουργούσε καταστάσεις transition για τους αντιπάλους μας, της οποίες εκμεταλλεύτηκαν σε αρκετά μεγάλο βαθμό.
Στο αμυντικό κομμάτι, η προσωπική άμυνα ήταν πάλι σε υψηλά επίπεδα, με το παραδοσιακό πλέον πρόβλημα στην αντιμετώπιση των πικ εν ρολ plays των Κροατών. Ειδικά ο Σίμον έκανε πολύ μεγάλη ζημιά και σαν δημιουργός και σαν εκτελεστής, κάνοντας εξαιρετική δουλειά επάνω στις αλλαγές.
Τα ευεργετικά Hand Off
Το 2ο ημίχρονο ξεκίνησε σχεδόν στο ίδιο μοτίβο, αλλά όλα άλλαξαν από ένα συμπτωματικό γεγονός, που ήταν το 4ο φάουλ του Αντεντοκούνμπο. Εκεί για 1η φορά είδαμε την Εθνική να παίζει με σχήμα με 3 γκαρντ, τους Σλούκα, Ζήση και Σπανούλη. Το σχήμα αυτό έδωσε σαφώς καλύτερο διάβασμα στις επιθέσεις μας, απειλή από 3 παίχτες που μπορούσαν να δουν και τις κατάλληλες πάσες που θα οδηγούσαν σε ανισορροπίες την αντίπαλη άμυνα.
Ειδικά τα hand off του ψηλού με τον Σπανούλη μας έδωσαν 15 πόντους με 3 τρίποντα και άλλες 6 βολές. Είναι ένα απλό play με τον Σπανούλη να δέχεται ένα σκριν στη baseline και άλλο ένα από το ψηλό που του δίνει τη μπάλα. Δυο σκριν που μπορούν να του δώσουν όμως τον ελάχιστο χρόνο να βρει το ελεύθερο σουτ και να εκτελέσει. Μη ξεχνάμε τα συνεχόμενα τρίποντα που είχε βάλει με αυτό τον τρόπο στο τελικό της Ευρωλίγκα του 2013 απέναντι στη Ρεάλ.
Βγήκε το ρίσκο με τα μις – ματς
Το ρίσκο που πήραμε με αυτό το σχήμα ήταν να δημιουργηθούν μις ματς στο αμυντικό μας κομμάτι, με τα ψηλά γκαρντ των Κροατών, που όμως αντιμετωπίστηκαν με εξαιρετικές αμυντικές τοποθετήσεις και ατομικές άμυνες αυταπάρνησης. Χαρακτηριστικό της βελτίωσης της δημιουργίας είναι ότι στο 2ο ημίχρονο η Εθνική είχε 13 τελικές πάσες ενώ στο 1ο είχε μόλις 8.
Στο 2ο ημίχρονο η ατομική άμυνα της ομάδας μας ήταν εξαιρετική και οι περισσότεροι πόντοι που δεχτήκαμε ήταν σε καταστάσεις πικ εν ρολ, είτε με τελειώματα από τον Ούκιτς και τον Σίμον, είτε με καλές πάσες στη καρδιά της ρακέτας με κύριο αποδέκτη τον Τόμιτς.
Η νίκη είναι πολύ σημαντική αν αναλογιστούμε ότι η ομάδα για 25 λεπτά ήταν δραματικά άστοχη σε πολλά ελεύθερα σουτ, ενώ δεν μπόρεσε να ανοίξει καθόλου σχεδόν το γήπεδο και να τρέξει κάτι που οι Κροάτες το έκαναν με μεγαλύτερη συνέπεια. Πρέπει επίσης να προσθέσουμε ότι παρά τα μις ματς που είχε ο Πρίντεζης στο επιθετικό κομμάτι για παιχνίδι στο ποστ είτε με τον Ρούντεζ, είτε με τον Σάριτς, δεν τροφοδοτήθηκε αρκετά, και όσες φορές η μπάλα ακούμπησε σε αυτόν οι Κροάτες έστελναν αστραπιαία βοήθεια. Αυτή η αντιμετώπιση μας στέρησε ένα σπουδαίο επιθετικό όπλο από τη φαρέτρα μας.
Κέρδος το σχήμα της νίκης
Οι Κροάτες προδόθηκαν από την αφέλεια τους και από το ότι δεν διάβασαν καθόλου καλά το επιθετικό κομμάτι στη τελευταία περίοδο. Ειδικά ο Χεζόνια δεν διάβασε καθόλου το παιχνίδι, να πασάρει δηλαδή στον ψηλό μετά από το σκριν εκτός μπάλας που δεχόταν και το κόψιμό του ψηλού στη ρακέτα. Αντ’ αυτού προτίμησε να πάρει κάποια πολύ δύσκολα σουτ πάνω σε απλωμένα χέρια που δεν είχαν αποτέλεσμα. Παρά την υψομετρική διαφορά του Σίμον με τον Σλούκα και του Χεζόνια με τον Ζήση, η μπάλα πήγε λίγες φορές στο ποστ για αυτούς τους 2 παίχτες στα τελευταία λεπτά.
Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι σήμερα εμφανίστηκε ένα σχήμα που μπορεί να βοηθήσει πολύ μελλοντικά στο τουρνουά και ειδικά σε καταστάσεις που η επίθεση κολλάει. Ήταν μια νίκη ψυχολογίας που μπορεί να λύσει και τα χέρια των παιχτών στα σουτ από μακρινή απόσταση.