Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Σίγουρα είναι μία πολύ δύσκολή ώρα για να αναλύσεις τον αγώνα απέναντι στην Ισπανία, έναν αγώνα που κατά την ταπεινή μου άποψη αν είχαμε διαχειριστεί καλύτερα τη 2η και 4η περίοδο σίγουρα θα μιλούσαμε για άλλο ματς και ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.
Δυστυχώς για μια ακόμα φορά ο κακός μας δαίμονας, ήταν αυτός που μας έδειξε τη πόρτα της εξόδου από τη μάχη των μεταλλίων. Το παιχνίδι είχε αναμενόμενα πολύ τακτική και πολλές αλλαγές, που ειδικά, στη πλευρά των Ισπανών έφεραν μεγάλη βοήθεια. Θα αναλύσουμε στη συνέχεια το πώς έγινε αυτό.
Ξεκινώντας από το πιο βασικό κομμάτι του αγώνα, η Ελλάδα έδειξε ξεκάθαρα τη πρόθεση στο ποστ να αντιμετωπίσει με man to man τον Γκασόλ. Συνολικά αυτή η τακτική ήταν πολύ πετυχημένη, με τον Γκασόλ σε καθαρό post up παιχνίδι να πετυχαίνει μόλις 4 πόντους και να αστοχεί στις περισσότερες προσπάθειες του.
Κυνηγήσαμε από το ξεκίνημα το τρανζίσιον παιχνίδι με Πρίντεζη, παίρνοντας αρκετούς γρήγορους πόντους από τον φόργουορντ του Ολυμπιακού. Το κακό ήταν ότι όσο κυλούσε το παιχνίδι, εμπιστευόμασταν αυτό το επιθετικό πλάνο όλο και λιγότερο.
Στην άμυνα μας, παρά τη μεγάλη ευστοχία του Γκασόλ στα τρίποντα στο προηγούμενο παιχνίδι, εμείς πήραμε το ρίσκο να τα αφήσουμε. Ένα ρίσκο που δεν αποδείχτηκε κακό μιας και ειδικά στη 1η περίοδο κλείναμε καλά τους διαδρόμους προς το καλάθι μας. Αυτό δυστυχώς άλλαξε προς το χειρότερο στη 2η περίοδο του αγώνα. Εκεί οι Ισπανοί άπλωσαν πιο πολύ σε πλάτος την επίθεση τους και μετά από τα σκριν που γίνονταν στο ζωγραφιστό, έστελναν 2 παίχτες στις γωνίες (Μίροτιτς και Ρούντι ή Ρίμπας) και παίζανε ένα καθαρό 2 εναντίον 2 κεντρικό πικ εν ρολ. Αυτού του είδους το play των Ισπανών ευθύνεται σχεδόν ολοκληρωτικά για το σκοράρισμα των Ισπανών στη 2η περίοδο.
Ο Γκασόλ σκόραρε εύκολα διψήφιο αριθμό πόντων με πολύ εύκολα τελειώματα, Λιουλ και Σέρχιο Ροντρίγκες σκόραραν χωρίς πίεση από τα 3 μέτρα, αφού ο ψηλός μας κάλυπτε τα νώτα του επερχόμενου Γκασόλ. Μια και μοναδική φορά άπλωσαν παραπάνω το παιχνίδι με μια έξτρα πάσα και ένα τρίποντο του Μίροτιτς από τη δυνατή πλευρά.
Η μπάλα σε όλες αυτές τις φάσεις δεν πήγε ποτέ στην αδύναμη πλευρά αλλά εμείς δεν στείλαμε ποτέ ουσιαστικά βοήθεια με χέρια και σώμα να μην πάει η μπάλα εύκολα στον Γκασόλ. Ήταν το διάστημα που ο εκπληκτικός Αντεντοκούνμπο ήταν στον πάγκο. Και επίσης η πρώτη φορά στο τουρνουά που δεν μας πήγε το σχήμα με τα 3 γκαρντ, ειδικά στο αμυντικό κομμάτι.
Στην άμυνα τους οι Ισπανοί είχαν ξεκάθαρη πρόθεση να προστατέψουν τον Γκασόλ, χρησιμοποιώντας τον ως τερματοφύλακα. Εμείς αυτό δεν το εκμεταλλευτήκαμε στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα μιας και τα σουτ μας ήταν άστοχα, ακόμα και οι καλές επιλογές σουτ, που στις συγκεκριμένες φάσεις ήταν και η πλειοψηφία.
Αυτό που κάναμε στη 3η περίοδο και ουσιαστικά έφερε την ανατροπή ήταν 3 πράγματα.
Η παρουσία του Αντεντοκούνμπο στην αδύναμη πλευρά στα πικ εν ρολ των Ισπανών, και η εξαιρετική ταχύτητα του να καλύπτει χώρους βοήθησαν στον να βρίσκει πολλά κορμιά μπροστά του ο Ισπανός σέντερ.
Βάλαμε τα σουτ μέσης απόστασης και ειδικά με τον Καλάθη είχαμε πολύ υπομονή στο πικ εν ρολ να βρεθεί το σωστό τάιμινγκ για τις πάσες μισά καλάθια, τις οποίες κατά πλειοψηφία τελείωσε ο Κουφός
Τρέξαμε με απόλυτη επιτυχία το γήπεδο. Η Εθνική έκανε σχετικά απλά πράγματα και χτύπησε κάθε αδυναμία των Ισπανών με αποτέλεσμα μέσα στη περίοδο να χτίσει ένα επιμέρους σκορ ακόμα και +11.
Οι Ισπανοί πλέον βλέποντας ότι ειδικά ο τρόπος επίθεσης τους έχει βρει σε τοίχο, ουσιαστικά ανακάτεψαν τη τράπουλα με 2 παίχτες κλειδιά που έγειραν τη πλάστιγγα ξανά με το μέρος τους.
Αυτοί ήταν ο Κλαβέρ και ο Ρέγες. Ο Κλαβέρ βοήθησε με την αθλητικότητα του και μάτσαρε πολύ καλά τον Αντεντοκούνμπο στις κινήσεις του προς το καλάθι, αλλά το κυριότερο έδωσε τεράστια βοήθεια στον τομέα των ριμπάουντ, που μέχρι εκείνη τη στιγμή κάναμε πάρτι.
Ο Ρέγες επίσης μίκρυνε τις αποστάσεις στην Ισπανική άμυνα, έδωσε πολλά καλά σκριν στην επίθεση και εκτός από αυτά, σκόραρε και φόρτωσε με φάουλ την ομάδα μας με αποτέλεσμα οι Ισπανοί να πηγαίνουν από το 1ο λεπτό της 4ης περιόδου στις βολές.
Αυτό βοήθησε στο να σκοράρουν οι Ισπανοί 10 εύκολους πόντους από τη γραμμή της φιλανθρωπίας στη 4η περίοδο όταν αναγκαστήκαμε να δώσουμε τα φάουλ των μις ματς και του κακού αμυντικού τρανζίσιον.
Παρά την ξεκάθαρη επιρροή αυτών των 2 παιχτών, το παιχνίδι στη 4η περίοδο χάθηκε ξεκάθαρα από το επιθετικό μας μπλοκάρισμα. Δυστυχώς σε αυτό το σημείο του αγώνα ατυχήσαμε να έχουμε όλα τα γκαρντ μας (πλην Καλάθη), να κάνουν κάποιες κακές επιλογές και να αστοχούν σε δικά τους σουτ, τα οποία σκοράραμε στα προηγούμενα παιχνίδια.
Αυτό το οποίο προκαλεί μια κάποια έκπληξη είναι ότι δεν κάναμε σχεδόν τίποτα από όσα κάναμε στη 3η περίοδο. Σε αυτό συνετέλεσε και η αλλαγή του τρόπου που αντιμετώπιζε ο Γκασόλ το αμυντικό κομμάτι. Αντί να κλείνει μέσα στη ρακέτα όπως έκανε μέχρι τη 3η περίοδο, κάλυπτε το ενδιάμεσο σουτ μέχρι να κάνει το recovery ο γκαρντ της Ισπανίας και αυτομάτως σε εκείνο το σημείο η επίθεσή μας κλείδωνε και αναγκαζόμασταν να κάνουμε επιθέσεις απελπισίας. Μόνο ο Καλάθης είχε το καθαρό μυαλό να δει 2-3 πάσες στην αδύναμη πλευρά, αλλά τα σουτ από Ζήση και Περπέρογλου ήταν άστοχα.
Δυστυχώς εμείς μάλλον επιμείναμε περισσότερο απ’ ότι έπρεπε σε αυτό το στυλ επίθεσης, εκθέτοντας ουσιαστικά και κυρίως τον Σπανούλη, ο οποίος υπέφερε αλλά πήρε σουτ ανάγκης με τον χρόνο να τελειώνει. Δεν τρέξαμε καθόλου, γιατί δεν είχαμε και εύκολο αμυντικό ριμπάουντ (επισημάναμε πριν πόσο βοήθησε ο Ρέγες και ο Κλαβέρ σε αυτό το τομέα).
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η ομάδα να πνίγεται κυριολεκτικά στο επιθετικό κομμάτι, ενώ και όσες φορές πήγαμε να βγάλουμε κάποιες καλές φάσεις κάναμε λάθη. Σκοράραμε μόλις 4 πόντους στα 9 πρώτα λεπτά της 4ης περιόδου. Με τέτοιο σκοράρισμα σε ένα τόσο κλειστό παιχνίδι είναι πολύ δύσκολο να μη βρεθείς με τη πλάτη στο τοίχο.
Γενικά μπορούμε να πούμε ότι σε ένα τόσο κλειστό παιχνίδι, τα λάθη και οι χαμένες βολές μας κόστισαν σε τεράστιο βαθμό. Συνολικά ήταν ένα παιχνίδι που αυτό που σου έβγαζε ήταν ότι αν τελικά η Εθνική κατάφερνε να παίξει ακόμα ένα καλό πεντάλεπτο έως δεκάλεπτο, θα μπορούσε να έχει αποκτήσει απόλυτο μομέντουμ νίκης.
Είναι μια ήττα που πονάει πολύ, μια ήττα που ψυχολογικά θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ομάδα. Πρέπει όμως να ξεχαστεί σήμερα κιόλας όμως γιατί ο στόχος της συμμετοχής στο Προλυμπιακό είναι βαρύνουσας σημασίας. Ότι άλλο πρέπει να συζητηθεί για αυτό το παιχνίδι καλό είναι να γίνει με την επιστροφή της ομάδας στην Αθήνα.
Το μόνο θετικό σε αυτό το παιχνίδι είναι ότι πλέον και με τη βούλα η ομάδα κέρδισε έναν παίχτη με ορίζοντα 10ετίας. Η παρουσία του Αντεντοκούνμπο αφήνει πολύ μεγάλες υποσχέσεις για το μέλλον αυτής της ομάδας.