Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Άθλος η τρίτη θέση; Ο λόγος;
Μία ανανεωμένη, διαφορετική Εθνική ομάδα από αυτήν που είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα 4-5 χρόνια, ταξίδεψε στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 2009.
Στο ρόστερ υπήρχαν ελάχιστοι από τους “ήρωες” των περασμένων ετών, καθώς δεν έπαιξαν για πολλούς και διαφορετικούς λόγους οι: Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής, Βασιλόπουλος, Ντικούδης, Κακιούζης, Λάζαρος Παπαδόπουλος και Χατζηβρέττας που το 2007 βρίσκονταν στην ομάδα μας στην Ισπανία!
Από τη φουρνιά των επιτυχιών του 2005 και του 2006 είχαν ταξιδέψει στην Πολωνία μόνο οι Σπανούλης, Ζήσης και Φώτσης! Κανείς άλλος…
Ήταν το τουρνουά που έλαμψε το άστρο του Βασίλη Σπανούλη – του απόλυτου ηγέτη εκείνης της λαμπρής ομάδας- στη δεύτερη μεγάλη διοργάνωση του με τα “γαλανόλευκα” μετά την Ιαπωνία του 2006.
Έβδομος σκόρερ και έκτος πασέρ σε ολόκληρο το τουρνουά, ο “Kill Bill” ηγήθηκε της Εθνικής κάνοντας σπουδαία παιχνίδια, χωρίς αυτή τη φορά να έχει κοντά του τα μεγάλα ονόματα εκείνης της εποχής όπως στο ασημένιο Παγκόσμιο για παράδειγμα.
Είχε όμως “Big Sofo” σε τρομερή κατάσταση μαζί του, σε μία διοργάνωση που θα τη θυμάται για πάντα όπως κι οι αντίπαλοι του που δεν μπορούσαν να σταματήσουν το “βουνό”. Αντώνης Φώτσης, Γιάννης Μπουρούσης και Νίκος Ζήσης στάθηκαν δίπλα τους κι ήταν επίσης, η πρώτη μεγάλη διοργάνωση για τον Νικ Καλάθη και τον Γιώργο Πρίντεζη ως πρωταγωνιστές!
Ήταν ένα “γλυκό” μετάλλιο, ίσως κι ανέλπιστο καθώς οι περισσότεροι μπορεί να μην το περιμέναμε λόγω των τόσων αλλαγών και απουσιών, με τη σύνθεση μας να αποτελείται από παίκτες που δεν είχαν μεγάλη εμπειρία στην Εθνική ή δεν κατείχαν πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ομάδες τους (Γλυνιαδάκης, Καϊμακόγλου, Καλαμπόκης).
Περιμέναμε, δε, πολλά από τον Κώστα Κουφό που ήδη είχε παίξει μία σεζόν στους Τζαζ, αλλά δεν δικαίωσε τις προσδοκίες και ευτυχώς τα άλλα πεντάρια μας, Σόφο και Μπουρούσης, ανταποκρίθηκαν στο έπακρο.
Κόουτς της “επίσημης αγαπημένης” ήταν ο Γιόνας Καζλάουσκας με άμεσο συνεργάτη τον Γιάννη Σφαιρόπουλο που πρωτύτερα είχαν συνεργαστεί και στον Ολυμπιακό – με μάνατζερ τον Σταύρο Ελληνιάδη ο οποίος τους ακολούθησε και στην Εθνική- και το έκαναν κι αργότερα στην ΤΣΣΚΑ.
Ξεκινήσαμε με το 3/3 στην πρώτη φάση κατά της Βόρειας Μακεδονίας, της Κροατίας και του Ισραήλ, αλλά στον επόμενο γύρο γνωρίσαμε δύο ήττες από Ρωσία και Γαλλία, ενώ νικήσαμε τους Γερμανούς.
Στα νοκ άουτ βρέθηκε στο διάβα μας η Τουρκία. Μία σημειολογική αναμέτρηση όπως πάντα με τους γείτονες, που θα έκρινε την πρόκριση στη “ζώνη των μεταλλίων”. Κι ήταν μία επική “μάχη”.
Ο Βασίλης Σπανούλης με 23 πόντους και επτά ασίστ οδήγησε την ομάδα μας στη μεγάλη νίκη με 76-74 στην παράταση, κάτι που θα μπορούσαμε να αποφύγουμε αφού ισοφάρισε ο Αρσλάν στην εκπνοή με λέι απ. Ο ίδιος ανέλαβε στην παράταση να μας στείλει για… καρδιογράφημα, αλλά ευτυχώς το τρίποντο του βρήκε σίδερο με τη λήξη και μπήκαμε στην τετράδα.
Στον ημιτελικό, όμως, βρήκαμε μπροστά μας το “θεριό” της Ισπανίας και δεν αντέξαμε απέναντι στη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης που ήθελε να πάρει το αίμα της πίσω μετά το κάζο στην έδρα της από την Ρωσία το 2007.
Οι “Φούριας Ρόχας” έριξαν όλο το βάρος στον περιορισμό του Σπανούλη- λογικό γαρ- και τα κατάφεραν κρατώντας τον στους επτά πόντους. Ως εκείνο το ματς μετρούσε 16.7 πόντους κι οι Ισπανοί ήξεραν πως το κλειδί ήταν να τον βγάλουν εκτός αγώνα.
Μετά το 82-64 υπέρ των Ισπανών, είχαμε ακόμα μία αποστολή: τη νίκη σε ένα μικρό τελικό! Το παιχνίδι που στοίχειωνε για πολλά, πολλά χρόνια την Ελλάδα σε όλες τις διοργανώσεις στο παρελθόν. Τυχαίο είναι ότι ποτέ- μα ποτέ- δεν είχαμε κερδίσει ένα μικρό τελικό στην ιστορία της Ανδρών;
Αντίπαλος μας ήταν η Σλοβενία, όπως στον προημιτελικό του 2007 που νικήσαμε με 63-62 έπειτα από μία ανατροπή που η λέξη έπος δεν αρκεί για να τη χαρακτηρίσει επακριβώς.
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2009 στο Κατοβίτσε, η “επίσημη αγαπημένη” έγραψε ξανά ιστορία. Νικήσαμε και πάλι με έναν πόντο διαφορά, 57-56, χωρίς να χρειαστεί ανατροπή, σε ένα ματς που σίγουρα οι λάτρεις της Εθνικής θα θυμούνται ως ίσως το σπουδαιότερο της καριέρας του Σοφοκλή Σχορτσανίτη με τα γαλανόλευκα, εφάμιλλο με εκείνο στη Σαϊτάμα κατά των Η.Π.Α. Να τα βάλουμε στη ζυγαριά; Δεν ξέρουμε. Στο δικό μας μυαλό κερδίζει ο μικρός τελικός, έστω και με ελάχιστα… γραμμάρια διαφορά.
Ο “Σόφο” ισοπέδωσε τους ψηλούς της Σλοβενίας με 23 με 7/9 δίποντα (είχε 7/7 κάποια στιγμή) και 9/12 βολές που κέρδισε κυρίως από τους Εράζεμ Λόρμπεκ και Σλόκαρ, οι οποίοι μάταια προσπαθούσαν να τον σπρώξουν εκτός ρακέτας.
Πέτυχε το ρεκόρ καριέρας του σε επίσημο ματς (είχε 24 λίγο καιρό νωρίτερα κατά του Καναδά στο Ακρόπολις) και κάλυψε με την απόδοση του και το χειρότερο παιχνίδι του Σπανούλη- τρεις πόντοι με 1/11 σουτ και 1/4 βολές- σε εκείνο το φοβερό του τουρνουά.
Χρειάστηκε ένα τρίποντο του Αντώνη Φώτση, όμως και μία τελευταία άμυνα για να πάρουμε τη ψυχοβγαλτική νίκη και να πανηγυρίσουμε έτσι το πρώτο χάλκινο μετάλλιο στην ιστορία της Ανδρών.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1η φάση
Ελλάδα-Β. Μακεδονία 86-54
Ελλάδα-Κροατία 76-68
Ελλάδα-Ισραήλ 106-80
2η φάση
Ελλάδα-Γερμανία 84-76
Ελλάδα-Ρωσία 65-68
Ελλάδα-Γαλλία 69-71
Νοκ άουτ
Ελλάδα-Τουρκία 74-76 (Σπανούλης 23π., 7ας., Ζήσης 14- Ονάν 13, Τούρκογλου 13)
Ελλάδα-Ισπανία 64-82 (Μπουρούσης 11, Καλάθης 10, Σπανούλης 7- Πάου Γκασόλ 18, Ρούντι 14)
Μικρός τελικός (Κατοβίτσε)
Ελλάδα-Σλοβενία 57-56 (Σχορτσανίτης 23, Σπανούλης 3 1/11 σουτ, Μπουρούσης 9- Λάκοβιτς 16, Εράζεμ Λόρμπεκ 12)
Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΜΕ ΝΟΥΜΕΡΑ
| Βασίλης Σπανούλης | 14.1π., 4.2ας., 1.4κλ. |
| Σοφοκλής Σχορτσανίτης | 11.8π., 3.4ρ. |
| Γιάννης Μπουρούσης | 10.3π., 7.2ρ. |
| Αντώνης Φώτσης | 8.4π., 6.1ρ. |
| Νίκος Ζήσης | 7.5π., 3.6ρ., 1.3ας. |
| Κώστας Κουφός | 5.6π. (σε πέντε ματς), 3.0ρ. |
| Στράτος Περπέρογλου | 5.6π. |
| Γιώργος Πρίντεζης | 5.4π. |
| Νικ Καλάθης | 4.1π., 2.0ας., 1.6κλ. |
| Ανδρέας Γλυνιαδάκης | 4.6π. (σε τρία ματς) |
| Κώστας Καϊμακόγλου | 4.2π. (σε πέντε ματς) |
| Γιάννης Καλαμπόκης | 3.2π. |